Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής 1ης Νοεμβρίου(Των Αγίων Αναργύρων) Α΄ Κορ. ιβ΄ 27- ιγ΄ 8
Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου, η Αγία μας Εκκλησία, τιμά και προβάλλει δύο μεγάλους Αγίους, οι οποίοι είναι πολύ γνωστοί σε όλο το Χριστιανικό κόσμο. Πρόκειται για τους αγίους Κοσμά και Δαμιανό.
Οι δύο αυτοί Άγιοι, συνδύαζαν σε άριστο βαθμό μεγάλα χαρίσματα, τα οποία καλλιέργησαν και αξιοποίησαν για το καλό των συνανθρώπων τους.........
Ήταν ιατροί, άριστοι επιστήμονες, και ταυτοχρόνως η καρδιά τους ξεχείλιζε από την πίστη του Χριστού και την αγάπη των ανθρώπων.
Όποιος μελετά το βίο και την πολιτεία τους, εκπλήσσεται με τη δύναμη της χάριτος που τους πρόσφερε η πρόνοια του Θεού.
Όταν παρουσιάζονταν δύσκολες περιπτώσεις κατά τις οποίες η ιατρική επιστήμη αδυνατούσε να προσφέρει τη θεραπεία, τότε η πίστη τους και η θερμή προσευχή τους, έφερναν το ποθούμενο αποτέλεσμα της σωματικής θεραπείας.
Όμως ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες που ήταν οι ίδιοι, γνώριζαν πολύ καλά ότι το έργο της θεραπείας δεν τελειώνει μόνο στη σωματική, αλλά και στην ψυχική θεραπεία. Κυρίως σε αυτή. Γι’ αυτό και φρόντιζαν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε επίγνωση της ψυχικής καταστάσεώς τους, σε μετάνοια και σε σύνδεση με τον Ιησού ο οποίος είναι και ο μεγάλος Ιατρός των ανθρώπων.
Όσον αφορά τώρα τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο το οποίο ζητούσαν οι συνάδελφοί τους από τους ασθενείς... Ας μη γίνεται καθόλου λόγος για τους αγίους αυτούς. Είχαν αποδεσμεύσει την καρδιά τους από τον μαμωνά, που ως άλλος μαγνήτης κρατά την ψυχή του ανθρώπου κολλημένη στην ύλη και στο χρήμα.
Αυτοί έβλεπαν καθαρώς πνευματικά τα πρόσωπα και τη ζωή τους, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Θεράπευαν δηλαδή, χωρίς να λαμβάνουν αργύρια (χρήματα). Προϋπόθεση θεραπείας γι’ αυτούς δεν ήταν το αν ο ασθενής διέθετε χρήματα. Προϋπόθεση ήταν η αγάπη που πλημμύριζε την ύπαρξή τους, γι’ αυτό και ο Θεός τους χαρίτωσε καθ’ υπερβολήν με το χάρισμα των ιαμάτων, όπως χαρακτηριστικά το αναφέρει, μεταξύ των άλλων, ως δώρον Θεού ο Απ. Παύλος στην Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 28.
Είναι βεβαίως θαυμαστά όλα τα χαρίσματα που παρέχει ο Τριαδικός Θεός ως πολυτιμότατα δώρα στους πιστούς Του «προς οικοδομήν» (Α΄ Κορ. ιδ΄, 26).
Και οπωσδήποτε όλοι οι βαπτισμένοι Χριστιανοί, μέσω του ιερού μυστηρίου του Χρίσματος, έχουμε λάβει ο καθένας «κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού» (Εφεσ. ιδ΄, 7), δωρεές και χαρίσματα. Και ποτέ ο άνθρωπος δε θα πρέπει να κατηγορεί τον εαυτό του, μέσα σ’ ένα κλίμα απογοητεύσεως που θέλει να δημιουργήσει ο πειρασμός, ότι είναι δήθεν ατάλαντος. Αντιθέτως θα πρέπει με τη βοήθεια του πνευματικού του πατέρα και την ορθόδοξη συστηματική Χριστιανική ζωή, να ανακαλύπτει και φυσικά να καλλιεργεί τα τάλαντα και τα χαρίσματά του.
Όμως, όπως αναφέρει στη συνέχεια το Πανάγιο Πνεύμα δια του Απ. Παύλου, υπάρχει και κάτι ανώτερο απ’ όλα τα χαρίσματα. Υπάρχει μία ευλογημένη και ουράνια οδός που μας οδηγεί σε κάτι «καθ’ υπερβολήν» (Α΄ Κορ. ιβ΄, 31) μεγάλο. Περισσότερο μεγάλο, αδελφοί μου, απ’ όλα τα χαρίσματα. Και τούτο είναι η ΑΓΑΠΗ!
Πρόκειται περί ενός μοναδικού χαρίσματος που μόνο όσοι γεύτηκαν έστω και σταγόνες από τον αστείρευτο ποταμό του, μπορούν να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές. Και ακριβώς στο σημείο τούτο ο Απόστολος των Εθνών, χαράζει και πλέκει το γνωστό και τόσο υπέροχο Ύμνο της Αγάπης.
Είναι όντως αλήθεια αυτό που είπε σύγχρονος άγιος, ο οποίος διέθετε πλούσια αποθέματα του χαρίσματος τούτου, πως κάθε φορά που ο πιστός μελετά και στοχάζεται επάνω στον ύμνο αυτό, ο οποίος καταλαμβάνει ολόκληρο το ΙΓ΄ κεφ. της Α΄ Κορ. επιστολής, αισθάνεται να συγκλονίζεται, να αναγεννάται και η ύπαρξη του να συντονίζεται στα υπέροχα μηνύματα του ουρανού. Στα αποκαλυπτικά και θεόσταλτα μηνύματα της σταυρικής αγάπης του Κυρίου Ιησού και όλων των συνανθρώπων...
Μα υπάρχουν άνθρωποι τέτοιας αγάπης; Ίσως ρωτήσει κάποιος.
Και η απάντησις: Μάλιστα, υπάρχουν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε οι άγιοι. Υπάρχουν συνεχώς οι αγιασμένες μορφές που «συνέχουν τον κόσμον». Και ακριβώς τέτοιες φωτεινές μορφές ήταν και οι άγιοι Ανάργυροι που τιμά μεγαλοπρεπώς η Εκκλησία μας.
Με τέτοια και τόση αγάπη είχε γεμίσει η ύπαρξή τους, ώστε ακόμα και τώρα, μετά τόσους αιώνες, ενεργούν «σημεία και τέρατα». Συνδράμουν και βοηθούν ταχέως όσους με πίστη και ταπείνωση τους προσεγγίζουν ως γνήσιους φίλους του Θεού.
Σ’ αυτά τα όμορφα ανηφορικά σκαλοπάτια καλούμαστε και μεις να ανέλθουμε, αδελφοί μου. Και σε τελευταία ανάλυση, αν χρειαστεί ας δώσουμε τα πάντα. Ένα μονάχα να μη μας ξεφύγει: Η Χριστιανική Αγάπη!
Διότι η Αγάπη περιέχει το παν. Τα έχει όλα και μας κάνει περισσότερο απ’ όλες τις άλλες αρετές να ομοιάζουμε του Θεού, αφού η πιο εκφραστική ιδιότητα του Θεού είναι η Αγάπη. «Ο Θεός Αγάπη εστί» (Α΄ Ιωαν. Δ΄, 8).
Είθε να κατανοούμε τις μεγάλες και θαυμαστές αυτές αλήθειες, και οι άγιοι Ανάργυροι να επισκέπτονται «τας ασθενείας ημών» δωρίζοντας την ευρωστία των ψυχών και τη θεραπεία των σωμάτων.
Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
_____________________________________________________
Arhimandritul Ioil Konstantaros,
Predicator
al Sfintei Mitropolii de Driinupole, Pogoniani şi Koniţa:
Lectura apostolică de Duminică, 1 noiembrie
Sfinţii fără de arginţi Cosma şi Damian
I Corinteni 12, 27- 13,8
Duminică, 1 noiembrie, Sfânta noastră Biserică cinsteşte şi ne pune înainte pe doi mari sfinţi, care sunt foarte cunoscuţi în întreaga lume creştină. Este vorba despre Sfinţii Cosma şi Damian. Aceşti doi Sfinţi dispuneau de mari harisme, la un nivel superior, harisme pe care le-au cultivat şi le-au valorificat pentru binele semenilor lor. Erau medici, excelenţi oameni de ştiinţă, dar în acelaşi timp inima lor revărsa de credinţa în Hristos şi de iubirea faţă de oameni. Cine studiază viaţa şi petrecerea lor, se minunează de puterea harului ce le-a fost oferit de către purtarea de grijă a lui Dumnezeu.
Când se iveau cazuri dificile în faţa cărora ştiinţa medicală se arăta neputincioasă să ofere vindecare, atunci credinţa lor şi călduroasa lor rugăciune aduceau sfârşitul dorit al tămăduirii trupeşti.
Însă ca nişte personalităţi integre, cum erau, cunoşteau foarte bine că lucrarea de vindecare nu constă doar în vindecarea trupească, ci şi în cea sufletească. Şi în principal în cea sufletească. De aceea se şi îngrijeau să îndrume pe oameni la cunoaşterea stării lor sufleteşti, la pocăinţă şi la relaţia cu Iisus - Marele Medic al oamenilor.
Acum, în ceea ce priveşte banii sau orice altceva ar fi pretins confraţii lor de la bolnavi... să nu se vorbească deloc despre aceşti Sfinţi. Ei îşi dezlipiseră inima de mamona, care ca un alt magnet prinde, atrage şi ţine sufletul omului aservit materiei şi banului.
Ei priveau doar duhovniceşte persoanele şi viaţa lor; de aceea au şi fost numiţi ’’fără de arginţi’’. Adică tămăduiau fără să primească bani (arginţi).
Condiţia vindecării pentru ei nu era dacă bolnavul dispune de bani. Condiţia era iubirea care inunda existenţa lor şi de aceea şi Dumnezeu le-a dăruit din abundenţă harisma tămăduirilor, cum în mod semnificativ o menţionează printre altele - ca dar al lui Dumnezeu - Apostolul Pavel în I Corinteni 12, 28.
Desigur, minunate sunt toate harismele pe care le împărtăşeşte Dumnezeul Treimic ca daruri nepreţuite faţă de credincioşii Ei ’’spre zidire’’(I Corinteni 14,26).
Fără îndoială toţi creştinii botezaţi, prin Sfânta Taină a Mirungerii, am primit fiecare ’’după măsura darului lui Hristos’’(Efeseni 14, 7) daruri şi harisme. Niciodată omul nu trebuie să considere într-un climat de deznădăjde - pe care vrea să i-l făurească ispita, că este - chipurile - fără daruri (talente). Dimpotrivă, va trebui cu ajutorul părintelui său duhovnicesc şi prin viaţa creştin-ortodoxă sistematică să descopere şi, fireşte, să-şi cultive talanţii şi harismele.
Însă, după cum menţionează în continuare Preasfântul Duh prin Apostolul Pavel, există ceva superior tuturor harismelor. Există o cale binecuvântată şi cerească care ne duce spre ceva „mai presus de fire”(I Cor. 12,31), ceva mare. Mult mai mare, fraţii mei, decât toate harismele. Şi aceasta este DRAGOSTEA!
Este vorba despre o harismă unică, despre care doar cei care au gustat, fie doar şi picături din neîmpuţinatul ei râu, pot să întărească adeverirea cuvântului. Şi exact aici Apostolul Neamurilor trasează şi împleteşte cunoscutul şi atât de minunatul Imn al Dragostei.
Este cu totul adevărat ceea ce a spus un sfânt contemporan, care dispunea de bogate rezerve ale acestei harisme, că de fiecare dată când credinciosul meditează asupra acestui imn, care cuprinde întreg capitolul XIII din prima Epistolă către Corinteni, simte că se cutremură, meditează şi contemplă, renaşte, iar existenţa sa se armonizează cu splendidele mesaje ale Cerului. Cu mesajele revelatoare şi de-Dumnezeu-trimise ale iubirii crucificate (jertfelnice) a Domnului Iisus şi a tututor semenilor.
Dar poate va întreba cineva: Mai există oameni cu o astfel de iubire?
Iată răspunsul: Desigur că există! Au existat, există şi vor exista întotdeauna sfinţii. Există continuu chipurile sfinţite care „ţin lumea”. Şi exact astfel de chipuri luminoase au fost şi Sfinţii Fără-de-arginţi, pe care Biserica noastră îi cinsteşte cu bună şi mare cuviinţă. Cu o atât de mare iubire se umpluse fiinţa lor, încât şi acum, după atâtea veacuri, lucrează „semne şi minuni”. Aleargă şi ajută grabnic pe toţi aceia care cu credinţă şi smerenie aleargă la ei ca la nişte adevăraţi prieteni ai lui Dumnezeu. Spre astfel de minunate trepte duhovniceşti suntem şi noi chemaţi să ne ridicăm, fraţii mei. Şi în ultimă instanţă, dacă ni s-ar cere, să renunţăm la toate. Un singur lucru să nu ne scape: Dragostea Creştină!
Pentru că Dragostea cuprinde totul. Le are pe toate şi ne face mai mult decât toate celelalte virtuţi să fim asemenea lui Dumnezeu, pentru că cea mai expresivă însuşire a lui Dumnezeu este Dragostea, Iubirea. „Dumnezeu Iubire este”(I Ioan 4,8).
Fie ca noi să înţelegem aceste mari şi minunate adevăruri, iar Sfinţii Fără-de-arginţi să cerceteze „neputinţele noastre”, dăruindu-ne sănătate sufletelor şi tămăduire trupurilor. Amin.
(traducere din elină de monahul Leontie)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου