31/1/10

Απάντηση π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου στον φαναριώτικο οικουμενισμό

Έφτασε στην Καλαμάτα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Και στην Αντιφώνησή του κατά τη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Υπαπαντής ο Πατριάρχης εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι συναγάλλονται μαζί του σήμερα και οι πατέρες της Καλαμάτας Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, Ιωήλ Γιαννακόπουλος και Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Σύμφωνα με τη romfea.gr μεταξύ άλλων ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέφερε:
«Εις τον Καθεδρικόν της Καλαμάτας Ναόν ευρισκόμενοι, πρέπον θεωρούμεν να μνημονεύσωμεν τιμητικώς των σεβασμίων ονομάτων τριών εντεύθεν νεωτέρων εκκλησιαστικών αναστημάτων εκτάκτου ακτινοβολίας.........
Των μακαριστών Αρχιμανδριτών Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου, πρωτοπόρου Ιεραποστόλου και φωτιστού της Ουγκάντας, Ιωήλ Γιαννακοπούλου, σοφού εκκλησιαστικού διδασκάλου και συγγραφέως, και Επιφανίου Θεοδωροπούλου, σοφού διδασκάλου και χαρισματικού πνευματικού πατρός.
Ως αστέρες διάττοντες ελάμπρυναν σύντρεις τον εκκλησιαστικόν ορίζοντα του παρελθόντος εικοστού αιώνος. Είμεθα βέβαιοι ότι αι μακάριαι ψυχαί των αγάλλονται μαζί μας απόψε και εύχονται υπέρ ημών!»

Αντί άλλης απάντησης δημοσιεύουμε παρακάτω Επιστολή του πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, επιστολή που πιστεύουμε πως θα έστελνε και σήμερα με το ίδιο ή και αυστηρότερο περιεχόμενο προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Ανοικτή επιστολή

Παναγιώτατε, Από τινων ετών κατώδυνον το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το συνειδητώ πιστεύον πλήρωμα , παρίσταται θεατής επικινδύνων προς την Πίστην ακροβασιών του Πρώτου της Ορθοδοξίας Επισκόπου. Ούτως, ίνα παραλίπωμεν άλλου είδους ακροβασίας, η προς τον Πάπαν και τον Παπισμόν συμπεριφορά Υμών και τινών Υμετέρων αντιπροσώπων, ρίπτει εις άφατον θλίψιν, αλλά και φοβεράν ψυχικήν δοκιμασίαν, τα αληθώς ορθοδοξούντα τέκνα της Εκκλησίας. Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν έζωμεν εις τον Ε' μ.Χ. αιώνα. Υποβάλλεσθε εις τας ταλαιπωρίας μακρινών ταξιδιών προς συνάντησιν αυτού. Ανταλλάσετε μετ' αυτού τρυφεράς περιπτύξεις και αδελφικούς ασπασμούς. Καλείτε αυτόν «Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανοσύνης» και υμάς Αυτόν δεύτερον. Διακηρύσσετε urbi et orbi ότι «ουδεμία διαφορά χωρίζει τας δύο Εκκλησίας». Συμπροσεύχεσθε μετ' αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αίρετε εκ μέσου αιωνοβίους αφορισμούς, οίτινες, έστω και αν επιβλήθεισαν υπό το κράτος των εντυπώσεων εκ στιγμιαίων γεγονότων πρωτοφανούς οξύτητας και ως αντίδρασις εις τα γεγονότα εκείνα, ουχ ήττον δε εξέφραζον ει μη το καθολικόν φρόνημα της αμωμήτου και θεοφόρου Ορθοδοξίας και δεν απετέλουν ειμή απλήν εφαρμογήν, καθυστερημένη μάλιστα, των διατάξεων του Κανονικού της Εκκλησίας Δικαίου, επιβαλλουσών την αποπομπήν εκ της θεοτεύκτου Μάνδρας των «ανιάτως και προς θάνατον νοσούντων» προβάτων, των αιρετικών δηλαδή και φθορέων της Πίστεως.

Παναγιώτατε, Τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησε εις την Ορθοδοξίαν ή Υμείς εις τον Παπισμόν; Εάν τοπρώτον, αναγγείλατε τούτο, ίνα πάντες φαιδρώς πανηγυρίσωμεν μετ' αλλήλων και χορεύσωμεν. Εάν το δεύτερον, ομιλήσατε μετ' ειλικρινείας και ευθύτητος, ίνα βεβαιωθώμεν ότι, μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως. Εάν δε ουδέν εκ τούτων συνέβη, αλλά και Υμείς και ο Πάπας εμένετε εν τοις οικείοις έκαστος όροις, τότε πως ερμηνεύονται αι προεκτεθείσαι ενέργειαι Υμών; Πώς είναι δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είναι ο Πρώτος Επίσκοπος της Χριστιανοσύνης και Υμείς ο δεύτερος; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους Επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε ή ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας; Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης; Πώς δ' ακόμη είναι δυνατόν να αίρωνται αι κανονικαί της Εκκλησίας ποιναί, όταν το αντικείμενον αυτών (η αίρεσις) ου μόνον εξακολουθή να υπάρχει, αλλά και αισίως αύξεται και μεγενθύνεται και γαυριά; Και εάν δεν υπήρχον αφορισμοί κατά των παπικών διά τας υπ' αυτών αποτολμηθείσας αλλοιώσεις εν τη Πίστει, θα έδει ούτοι να εκφωνηθώσι σήμερον από κοινής των Ορθοδόξων Εκκλησιών ψήφου, υπεικουσών εις ρητάς και σαφείς των Ιερών Κανόνων επιταγάς. Πώς λοιπόν και διατί, υπάρχοντες, αίρωνται;

Παναγιώτατε, Άδεται ότι ενεργείτε ως ενεργείτε, ινα, προσεταιριζόμενος το πανίσχυρον κοσμικώς Βατικανόν, αντιτάξητε την εκ της συμμαχίας αυτού αίγλην και δύναμην προς τους τουρκικούς βρυχηθμούς και δυνηθήτε ούτω να στηρίξετε τον δεινώς απειλούμενον και κλονιζόμενον Θρόνον της πάλαι ποτέ βασιλευούσης. Εάν ταύτα έχωνται αληθείας, και πλανάσθε και ματαιοπονείτε. Έχομεν την συμμαχίαν του Θεού, Παναγιώτατε, ή ου; Εάν ναι, τότε «εις διώξεται χιλίους και δύο μετακινήσουσι μυριάδας», τότε καν κύματ διεγείρηται, καν πελάγη, καν τουρκικών θηρίων θυμός, αράχνης δι' ημάς έσονται ευτελέστερα, τότε «εξανθήσει και υλοχαρήσει και αγαλλιάσεται τα έρημα του Ιορδάνου» και «αλείται ως έλαφος χωλός, τρανή σε έσται γλώσσα μογιλάλων», τότε... ώ τότε, «γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ' ημών ο Θεός»!... Εάν όχι τότε προς τι «πεποίθαμεν επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία»; Τότε, Παναγιώτατε, εφαρμόζονται πλέον εφ' ημών οι λόγοι του προφήτου: «Ουαί οι καταβαίνοντες εις Αίγυπτον επί βοήθειαν, οι εφ' ίππος πεποιθότες και εφ' άρμασιν, έστι γαρ πολλά, και εφ' ίππος πλήθος σφόδρα, και ουκ ήσαν πεποιθότες επί τον Άγιον του Ισραήλ και τον Κύριον ουκ εζήτησαν. Και αυτός σοφώς ήγεν επ' αυτούς κακά και ο λόγος αυτού ου μη αθετηθή και επαναστήσεται επ΄οίκους ανθρώπων πονηρών και επί την ελπίδαν αυτών την ματαίαν, Αιγύπτιον άνθρωπον και ου Θεόν, ίππων σάρκας και ουκ εστι βοήθεια. Ο δε Κύριος επάξει την χείραν αυτού επ' αυτούς και κοπιάσουσιν οι βοηθούντες και άμα πάντες απολούνται»(Ης. Λα,1-3)

Παναγιώτατε, Μυριάκις προτιμότερον να εκριζωθή ο ιστορικός της Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος και να μεταφυτευθή εις έρημον τινα νησίδα του πελάγους, ακόμη δε και να καταποντισθή εις τα βάθη του Βοσπόρου, ή να επιχειρηθή έστω και η ελαχίστη παρέκλισις από της χρυσής των πατέρων γραμμής, ομοφώνως βοώντων: «Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Πίστεως». Αι επτά λυχνίαι της αποκαλύψεως, διά τας αμαρτίας ημών, εσβέσθησαν προ πολλού. Αι επτά Εκκλησίαι αποστολικαί, Εκκλησίαι σχούσαι την υψίστην τιμήν να λάβωσιν, ειδικώς αύται, γράμματα εξ ουρανού μέσω του θεοπνεύστου της Πάτμου Οραματιστού, εξέλιπον εκ της επιφανείας της Γης και εκεί, ένθα άλλοτε ετελείτο η φρικωδεστάτη Θυσία και ο Τριαδικός ανεμέλπετο Ύμνος, σήμερον ίσως κρώζουσι νυκτικόρακες ή «ορχούνται ονοκένταυροι». Και όμως η Νύμφη του Κυρίου δεν απέθανεν. Η Εκκλησία του Χριστού δεν εξηφανίσθη. Συνεχίζει, τετραυματισμένη και καθημαγμένη ως ο Ιδρυτής αυτής, αλλ' αείζωος και ακατάβλητος, την δια μέσω των αιώνων πορείαν αυτής, φωτίζουσα, θάλπουσα, ζωογονούσα, σώζουσα. Δεν θα αποθάνη λοιπόν αύτη και άν μετακινηθή και άν αποθάνη ο Οικουμενικός Θρόνος. Ουδείς Ορθόδοξος εύχεται την μετακίνησην ή τον θάνατον του Οικουμενικού Θρόνου. Μη γένοιτο! Αλλά και ουδείς θα θυσιάση χάριν αυτού ιώτα έν ή μία κεραίαν εκ της Ορθοδόξου Πίστεως. Αγωνίσασθε υπέρ αυτού πάση δυνάμει. οχι απλώς έχετε δικαίωμα, αλλά οφείλετε να στηρίξητε αυτόν, το καθ' Υμάς. Θυσιάσατε χάριν αυτού οτιδήποτε: χρήματα, κτήματα, τιμάς, δόξας, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Επισκόπους, ακόμη και τον Πατριάρχη Αθηναγόραν! Έν μόνον κρατήσατε, έν φυλάξατε, ενός φείσασθε, έν μη θυσιάσητε: την Ορθόδοξον Πίστιν! Ο Οικουμενικός Θρόνος έχει αξίαν και χρησιμότητα μόνον και μόνον όταν εκπέμπη παντού απανταχού της γης το γλυκύ και ανέσπερον της Ορθοδοξίας Φως. Οι φάροι είναι χρήσιμοι εάν και εφόσον φωτίζωσι τους ναυτιλλομένους, ίνα αποφεύγωσι τους σκόπελους. Όταν το φως αυτών σβεσθή, τότε δεν είναι μόνον άχρηστοι αλλά και επιβλαβείς, διότι μεταβάλλονατι και αυτοί εις σκόπελους.

Παναγιώτατε, Προχωρήσατε ήδη πολύ. Οιπόδες Υμών ψαύουσι πλέον τα ρείθρα του Ρουβικώνος. Η υπομονή χιλιάδων ευσεβών ψυχών, κληρικών και λαϊκών, συνεχώς εξαντλείται. Διά την αγάπην του Κυρίου οπισθοχωρήσατε! Μη θέλετε να δημιουργήσετε εν τη Εκκλησία σχίσματα και διαιρέσεις. Πειράσθε να ενώσητε τα διεστώτα ακι το μόνον όπερ κατορθώσητε, θα είναι να διασπάσητε τα ηνωμένα και να δημιουργήσητε ρήγματα εις εδάφη έως σήμερον στερεά και συμπαγή. Σύνετε και συνέλθετε! Αλλά φευ! Διηνύσατε πολύν οδόν. Ήδη «προς εσπέραν εστι και κέκλικεν η ημέρα...». Πως θα ίδητε τας χαινούσας αβύσσους, αφ' ων θα διέλθη μετ' όλίγον η ατραπός ήν οδεύετε; Είθε, είθε ο πάλαι ποτέ «στήσας τον ήλιον κατά Γαβαών και την σελήνην κατά φάραγγαν Αιλών», να δευτερώση το θαύμα και να παρατείνη άπαξ έτι το μήκος της ημέρας, να ενισχύση έτι πλέον το φώς αυτής και να διανοίξη τους οφθαλμούς Υμών, ίνα ίδητε, κατανοήσητε, επιστρέψητε. Αμήν.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού
πηγή: Ι.Μ.Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Έτοιμη για νέες πολυπολιτισμικές διαδρομές η Στέλλα

H σημερινή Αυγή (31/1/2010) φιλοξενεί συνέντευξη της Στέλλας Πρωτονοταρίου στον Αλβανό blogger και δημοσιογράφο (Ελληνοαλβανός αυτοτιτλοφορείται) Νίκο Ago (στον ίδιο είχε παραχωρήσει συνέντευξη και η Άννα Διαμαντοπούλου στηρίζοντας τότε τις «πρωτοβουλίες» της Πρωτονοταρίου).
Για μια ακόμη φορά η Στέλλα Πρωτονοταρίου εμφανίζεται ως υποστηρίκτρια της πολυπολιτισμικής παιδείας και προκλητικά αναφέρεται, ανάμεσα στα άλλα, στην αντικατάσταση του «Πάτερ ημών» από ποίημα του Ρίστου στο σχολείο της.....
Για να βοηθήσουμε μάλιστα πολλά μη ορθόδοξα παιδιά να νιώσουν ισότιμα με τους συμμαθητές στην ώρα της προσευχής, κι επειδή ζητούσαν επίμονα τη συμμετοχή τους σε αυτήν, αντικαταστήσαμε το Πάτερ ημών με το ποίημα του Ρίτσου το "Πρωινό άστρο".
Ωραία τακτική κ. Στέλλα. Για να μη νιώθουν άβολα μερικά παιδιά ας αντικαταστήσουμε και την ελληνική σημαία με την αλβανική, ας βάλλουμε στους τοίχους της τάξης αντί για την εικόνα του Χριστού τα σύμβολα του Ισλάμ κι ας αρχίσουμε να διδάσκουμε για την ένδοξη Οθωμανική αυτοκρατορία! Έλεος πια με τις ανοησίες των πολυπολιτισμικών παιδαγωγών. Και αυτά τα λέει «η δασκάλα με κεφαλαίο Δ» όπως τη χαρακτήρισε η Υπουργός Παιδείας προ ημερών.
Να σημειωθεί ότι η Πρωτονοταρίου είναι ήδη σήμερα διευθύντρια σε άλλο σχολείο της Γκράβας. Άρχισε και εκεί να εφαρμόζει πάλι τις πολυπολιτισμικές ανοησίες της;
Κάθε μέρα που περνάει γίνεται και πιο ξεκάθαρη η ανάγκη αντίδρασης σε όσα αντεθνικά και αντιχριαστιανικά προωθούνται από το Υπουργείο Παιδείας μέσω των στελεχών του.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Οι "Νεοβαρλααμίτες" περνούν στην αντεπίθεση

ΟΙ “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ” ΠΕΡΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Κυκλοφόρησαν στο διαδίχτυο μαγνητοτανίες που παρουσιάζουν Ιησουίτες μοναχούς να χορεύουν ημίγυμνοι εξωτικούς χορούς των Ινδιώνσε Παπικούς ναούς!!!
Αυτά δυστυχώς και άλλα χειρότερα κάνουν οι Παπικοί! Ζω τα κατορθώματά τους καθημερινά στη Νέα Υόρκη και δεν μου προξενεί καμιά απολύτως εντύπωση ο ξεπεσμός τους.
Ας ξυπνήσουν, λοιπόν, οι δικοί μας οι Οικουμενιστές και ας συνειδητοποιήσουν με ποιους διαλέγονται......
ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ
Στο μεταξύ, όμως, ας μη μας διαφεύγει ότι γίνονται και στα καθ' ημάς πολλές κινήσεις που προδίδουν το ίδιο πνεύμα εκκοσμίκευσης που χαρακτηρίζει τους Παπικούς και τους Προτεστάντες.
Ο διαβόητος παπα-Κώστας Μπέης λ.χ. στην Κορφούλα έβαλε όργανα στη Θεία Λειτουργία την οποία τελεί στην αδόκιμη μεταγλώττιση που χρησιμοποιούν εξ ανάγκης πολλοί ιερείς της Μητρόπολης Πρεβέζης.
Και ως να μην έφταναν αυτές οι ασχημίες προσθέτει και στίχους του Ομήρου και αποσπάσματα άλλων κλασσικών συγγραφέων για να γίνει η θεία λειτουργία κατανοητή στους πιστούς!!! (Ειλικρινά διερωτώμαι! Τρέλλα πουλά ο χριστιανός);

Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
Δυστυχώς παρόμοιες ασχημίες υιοθετούνται και στη Μητρόπολη Δημητριάδος.
Ο οικείος οικουμενιστής και συγκρητιστής Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος εξανάγκασε τους ιερείς του να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Μητρόπολης Πρεβέζης. Λες και δεν έφτανε το φθοροποιό έργο που επιτελεί με την Θεολογική Ακαδημία του και το οικουμενιστικό και νεωτεριστικό του φρόνημα!
Δυστυχώς λοιπόν! Και στη Μητρόπολη Δημητριάδος υιοθετούνται οι αδόκιμες και εν πολλοίς φαιδρές μεταγλωττίσεις των ιερών κειμένων της λατρείας στη δημοτική.
Παράλληλα έγινε γνωστό ότι στο Βόλο χρησιμοποιούν κοριτσάκια στην τέλεση της Μικρής και της Μεγάλης Εισόδου στη Θεία Λειτουργία. Προεόρτια άραγε αιτήματος ιερωσύνης των γυναικών αρχής γενομένης με τη χειροτονία διακονισσών; Η συνέχεια θα δείξει!
Είναι φανερόν ότι ο Νεορβαρλααμισμός εξαπλώνεται ύπουλα και μεθοδικά.
Ως εκ τούτου είναι επιβεβλημένο η Ιερά Σύνοδος να πάρει θέση πριν το κακό προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Στο μεταξύ οι "Νεοβαρλααμίτες" οργανώνονται και επιχειρούν πολυμέτωπη αντεπίθεση.
Καταρχήν εξεδόθη η αχαρακτήριστη παρέμβαση του Σεβασμιότατου Πρεβέζης στον "Ορθόδοξο Τύπο", την οποία κοινοποίησε και σε άλλα χριστιανικά έντυπα και θρησκευτικές ιστοσελίδες, υπέρ του παπα-Κώστα Μπέη και των αδόκιμων μεταγλωττίσεων της Θείας Λειτουργίας.
Παράλληλα ο ίδιος ο Σεβασμιότατος αποδύθηκε σε άνισο αγώνα με προσωπικά τηλέφωνα και άλλα μέσα για να προσεταιρισθεί παράγοντες του θρησκευτικού χώρου (εκκλησιαστικά πρόσωπα, εκδότες χριστιανικών περιοδικών και ιδιοκτήτες θρησκευτικών ιστολογίων) με στόχο να εξουδετερωθούν οι αντιδράσεις εναντίον του "Νεοβαρλααμισμού", των αδόκιμων μεταγλωττίσεων της θείας λειτουργίας και των νεωτερισμών του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη.

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ Π. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ
Παράλληλα με τις προσωπικές του παρεμβάσεις το άχαρες αυτό έργο ο Σεβασμιότατος ανέθεσε και σε άλλους παράγοντες του Νεοβαρλααμισμού εν οις και ο γνωστός π. Δανιήλ Αεράκης.
Ο π. Δανιήλ ανέλαβε την ιεροκρύφια και επαίσχυντη αποστολή του προσεταιρισμού χριστιανικής αδελφότητας και την εξουδετέρωση των αντιδράσεων της για τις καινοτομίες και το συγκρητισμό του παπα-Κώστα Μπέη. Περιττόν να αναφέρουμε ότι η αποστολή του π. Δανιήλ εστέφθη, ως εικός, με πλήρη αποτυχία.
Είναι πράγματι αξιοθρήνητη η στάση του π. Δανιήλ. Δεν φτάνει τον δυστυχή η ψηλαφητή θεολογική του ανεπάρκεια τώρα παριστάνει τον μεγάλο “αποφατικό” θεολόγο και μεγαλαυχεί επειδή έγινε σημαίνον παράγοντας των "Νεοβαρλααμιτών"!!! (Καύχηση εν Κυρίω να σου πετύχει!)

ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ Ο ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Και ο μεν π. Δανιήλ θεωρεί εαυτόν ευτυχή επειδή κατέστη εξέχων στέλεχος μιας κακοδοξίας! Τόσα ξέρει! Τόσα λέγει! Τόσα κάνει!
Σε τελευταία ανάλυση τι περισσότερο μπορεί ένας σοβαρός άνθρωπος να περιμένει από τον π. Δανιήλ;
Ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως, όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι εκτίθεται και μάλιστα ανεπανόρθωτα όταν στέλλει αυτού το επιπέδου αποκρισάριους για να χτίσει συμμαχίες υπέρ του π. Μπέη;
Δεν συνειδητοποιεί ότι ο κάθε νοήμων άνθρωπος ακούοντας τον π. Δανιήλ να συνηγορεί υπέρ του παπα-Κώστα Μπέη αναφωνεί ή λέγει ιεροκρυφίως το Γραφικό: "Αβυσσος άβυσσον επικαλείται";

Aρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αιρέσεις και παραθρησκεία Κ΄

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Κ΄

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης


Συνεχίζουμε και σήμερα φίλοι με την επιστολή που έστειλε η οργάνωση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» (Μ.τ.Ι.) στον Χίτλερ, προσφέροντάς του «γην και ύδωρ», δηλώνοντας δουλόπρεπα υποταγή και διακηρύσσοντας νομιμοφροσύνη στο Γ΄ Ράιχ!
«... Αυτά τα δύο περιοδικά (THE WATCH TOWER και BIBLE STUDENT) ήταν τα μοναδικά στην Αμερική που αρνήθηκαν να κάνουν προπαγάνδα κατά των Γερμανών και γι’ αυτό απαγορεύτηκαν και καταπιέστηκαν στη διάρκεια του Πολέμου στην Αμερική......
Κατά τον ίδιο τρόπο αρνήθηκε το Προεδρείο της Εταιρείας μας τους τελευταίους μήνες να συμμετάσχει στη βδελυρή προπαγάνδα κατά της Γερμανίας. Απεναντίας πήρε αντίθετη θέση, όπως υπογραμμίζεται τούτο στη συνημμένη διακήρυξη με την παρατήρηση ότι οι κύκλοι που κατεύθυναν εκεί αυτή τη βδελυρή προπαγάνδα (έμποροι Ιουδαίοι και Καθολικοί), οι ίδιοι αυτοί κύκλοι είναι και εκεί στην Αμερική οι αυστηρότεροι διώκτες της εργασίας της Εταιρείας μας και του προεδρείου της. Απ’ αυτή και άλλες διαπιστώσεις που περιλαμβάνονται στη διακήρυξη διασείεται και διαλύεται η συκοφαντία ότι τάχα οι Μ.τ.Ι. (οι ερευνητές των Γραφών) υποστηρίζονται από Ιουδαίους.
Με ικανοποίηση άκουσαν οι 5.000 σύνεδροι στο MAGDEBURG από τον διοικητικό εκπρόσωπο της Κυβερνήσεως στην πόλη αυτή, ότι η κατηγορία που διατυπώθηκε από εκπροσώπους της Εκκλησίας, όσον αφορά τη σχέση μεταξύ Μ.τ.Ι. και Κομμουνιστών και Μαρξιστών δεν αποδεικνύεται (και αυτή η κατηγορία αποτελεί ακόμη μια συκοφαντία).
Οι σύνεδροι πήραν την απόφαση να αμυνθούν εναντίον κάθε υποψίας Κομμουνιστικής και Μαρξιστικής δραστηριότητας. Αυτή η κατηγορία προέρχεται από θρησκευτικό ανταγωνισμό που προσπαθεί να καταπνίξει ένα τίμιο κήρυγμα του Θεού, όχι με τα ίδια τα λόγια του Θεού, αλλά με τα ταπεινά μέσα της συκοφαντίας.
Οι Μ.τ.Ι. αγωνίζονται για τους αυτούς ηθικούς σκοπούς και ιδανικά τα οποία διακήρυξε η Εθνική Κυβέρνηση της Γερμανίας αναφορικά προς τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, δηλαδή τιμιότητα του πλάσματος έναντι του Πλάστου.
Στη συνεδρίαση διαπιστώθηκε ακόμη ότι μεταξύ της οργανώσεώς μας και της Εθνικής Κυβερνήσεως του Γερμανικού Ράιχ, δεν υπάρχουν κανενός είδους αντιθέσεις. Αντίθετα πρέπει να λεχθεί ότι οι καθαροί θρησκευτικοί και μη πολιτικοί σκοποί και επιδιώξεις της οργανώσεώς μας, βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με τους σκοπούς και τους στόχους που έχει βάλει η Εθνική Κυβέρνηση του Γερμανικού Ράιχ.
Η θεωρούμενη σκληρή γλώσσα του Τύπου μας (βιβλία κ.τ.λ.) αφορά σε καταστάσεις και ενέργειες στον Αγγλοαμερικανικό κόσμο και ακριβώς αυτή – ειδικά η Αγγλία – είναι υπεύθυνος για τις άδικες συμφωνίες που έγιναν σε βάρος της Γερμανίας.
Ό,τι έχει γραφεί από μας από οικονομική, πολιτική ή διεθνή σκοπιά πρέπει να κατανοηθεί με το παραπάνω πνεύμα. Αυτά στρέφονται κατά των καταπιεστών του Γερμανικού λαού και της χώρας τους και όχι κατά των Γερμανών που θέλουν να αποτινάξουν τα βάρη αυτά.
Για εκείνα τα μέρη της χώρας που ισχύουν απαγορευτικά μέτρα για θρησκευτικές συνάξεις των οπαδών μας, οι σύνεδροι εκφράζουν την απόφασή τους να υπομείνουν σαν τους πρώτους χριστιανούς μάρτυρες μέχρις ότου αρθούν τα άδικα αυτά μέτρα αφού πεισθούν οι αρμόδιοι για την αδικία αυτή.
Η οργάνωσή μας διακηρύσσει τη συμπαράστασή της για τη διατήρηση της τάξεως και της ασφάλειας του κράτους και την καλλιέργεια των υψηλών ιδανικών της Εθνικής Κυβερνήσεως που βρίσκονται στον Θρησκευτικό Χώρο».

(Συνεχίζεται...)
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

30/1/10

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής του Ασώτου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ Α΄ΚΟΡ. ΣΤ΄ 12-20

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Μέσα στα πολλά θέματα που αναπτύσσει ο Απόστολος των εθνών στους Κορινθίους, είναι και το πολύ σοβαρό θέμα του ανθρωπίνου σώματος. Και τούτο διότι υπάρχουν ορισμένοι που προφανώς, παρασυρμένοι από τον πρότερο βίο τους, νόμιζαν ότι ήταν «ελεύθεροι» να ζουν όπως θέλουν, με αποτέλεσμα το σώμα τους να γίνεται αντικείμενο φιλαρέσκειας, εκμεταλλεύσεως και αμαρτίας.
Όμως ας δούμε το Αποστολικό κείμενο στη μετάφρασή του και κατόπιν θα επικεντρώσουμε τη μελέτη μας σε ένα σημείο πολύ σοβαρό, διότι όπως φαίνεται και στην περίπτωση αυτή η ιστορία και πάλι αντιγράφει τις σελίδες της........
«12 Μερικοί μεταξύ σας λένε: «Όλα μου επιτρέπονται». Σωστά, όλα όμως δεν είναι προς το συμφέρον. Όλα μου επιτρέπονται, εγώ όμως δε θα αφήσω τίποτε να με κυριεύσει.
13 Οι τροφές είναι για την κοιλιά, και η κοιλιά είναι για τις τροφές. Ο δε Θεός θα καταργήσει και αυτή και αυτές (οι τροφές και η κοιλιά δεν έχουν ανώτερο και αιώνιο προορισμό). Το σώμα όμως δεν είναι για την πορνεία, αλλά για τον Κύριο, και ο Κύριος για το σώμα.
14 Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε, και εμάς θα αναστήσει με τη δύναμη του.
15 Δεν ξέρετε, ότι τα σώματά μας είναι μέλη του Χριστού; Θα πάρω λοιπόν τα μέλη του Χριστού και θα τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο!
16 Ή μήπως δεν ξέρετε, ότι , όποιος προσκολλάται στην πόρνη, γίνεται ένα σώμα μαζί της; Διότι θα γίνουν, λέγει Γραφή, οι δύο σάρκα μία.
17 Αλλ’ όποιος προσκολλάται στον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα μαζί του.
18 Φεύγετε μακριά από την πορνεία! Κάθε αμάρτημα, που κάνει ο άνθρωπος, είναι έξω από το σώμα. Αλλά εκείνος που πορνεύει, αμαρτάνει στο ίδιο του το σώμα.
19 Ή μήπως δεν ξέρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που έχετε από το Θεό και κατοικεί μέσα σας, και ότι δεν ανήκετε στους εαυτούς σας;
20 Διότι αγοραστήκατε με τίμημα (βαρύ τίμημα, το Αίμα του Χριστού) . Δοξάσετε λοιπόν τον Θεό με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, τα οποία ανήκουν στο Θεό».

Αυτές λοιπόν τις αλήθειες με τρόπο δυναμικό και αδιαμφισβήτητο κηρύττει ο θείος Παύλος.
Όμως, αδελφοί μου, λες και δεν πέρασαν τόσοι αιώνες χριστιανικού τρόπου ζωής, λες και δεν μαρτύρησαν άνθρωποι για να παραμείνουν αγνοί και καθαροί, λες και το γνήσιο μήνυμα του Ιερού Ευαγγελίου χάθηκε εντελώς για ορισμένους, οπωσδήποτε ψευτοχριστιανούς. Και να , πάλι, κάνουν την εμφάνισή τους, στον ευρύτερο χώρο της Εκκλησίας, άνθρωποι, ακόμα και κληρικοί (;) οι οποίοι κηρύττουν αυτά ακριβώς που καταδικάζει τόσο ξεκάθαρα το Πνεύμα το ΄Αγιον διά του Αποστόλου Παύλου.
Δεν εννοούμε τόσο το σοβαρότατο θέμα της νηστείας, που για τους πιστούς Χριστιανούς (όταν δεν υφίσταται ασθένεια) είναι υποχρεωτική. Δεν θα σταθούμε στο ότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς έχει θεσμοθετήσει τη νηστεία και στο ότι οι Άγιοι Πατέρες μεταφέροντας την Αποστολική παράδοση, κατοχύρωσαν επακριβώς την θέση αυτής μέσω των Οικουμενικών Συνόδων. Θα σταθούμε σε κάτι άλλο.
Θα ελέγξουμε βάσει του ζωντανού λόγου του Θεού τις «Νεονικολαϊτικές» θεωρίες. Τις θεωρίες ακόμα και «καθηγητών θεολογίας» που υποστηρίζουν οι ταλαίπωροι ότι δήθεν τα σαρκικά αμαρτήματα αποτελούν οδόν θεογνωσίας.
Ναι, απίστευτο και όμως αληθινό, άνθρωποι που θέλουν να ονομάζονται Χριστιανοί και μάλιστα αρέσκονται να ισχυρίζονται ότι μόνο αυτοί εκφράζουν στη σωστή της μορφή την Ορθοδοξία, έφτασαν στο εξωφρενικό και δαιμονικό σημείο, να υποστηρίζουν πως μέσα από την ηθική ρυπαρότητα των σαρκικών αμαρτημάτων, μπορεί να φθάσει κανείς στον τέλειο βαθμό της ενώσεως με το Θεό. ( Κύριε ελέησον !) Είναι πραγματικά, φίλοι μου, τούτη η θεωρία φαινόμενο διαστροφής στην κυριολεξία.
Βέβαια το ότι αυτές οι θεωρίες είναι απαράδεκτες, δαιμονικές και άρα βδελυρές και κατακριτέες από τον ίδιο το λόγο του Θεού και από όσους αγωνίζονται μέσω της μετανοίας και της αγωνιστικής και μυστηριακής ζωής να εφαρμόσουν την Ορθοπραξία, τούτο ούτε καν χρειάζεται ιδιαιτέρως να το αναπτύξουμε. Απλώς στο σημείο αυτό να τονίσουμε στους κυρίους αυτούς ότι, αν ίσχυαν οι δαιμονικές αυτές δοξασίες τους, τότε ο άσωτος υιός ήδη θα είχε κατακτήσει μέσω της αμαρτίας και με τα «ξυλοκέρατα» τον προορισμό του. Να προσθέσουμε δε ότι σε αυτή την περίπτωση οι θεολόγοι της Εκκλησίας μας δεν θα ήταν οι παρθένοι και αγαπημένοι και όλες οι Άγιες και εξαγνισμένες μορφές, αλλά οι αισχροί και διεφθαρμένοι δηλ. οι Δον Ζουάν και Καζανόβας...
Για όσους μελετούν τον αψευδή λόγο του Θεού, το θέμα είναι τόσο ξεκάθαρο που απορεί κανείς για την τόση ανοησία και αναισχυντία που δέρνει τα ταλαίπωρα αυτά θύματα των αισθησιακών απολαύσεων. Και μόνο η επιστολή του Αποστ. Ιούδα , τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Αποκαλύψεως, μαζί με το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αλλά και ολόκληρος γενικώς ο λόγος του Θεού, κάνει τον κάθε πιστό να φρίττει μπροστά στην φοβερή πτώση των πλανεμένων αυτών «Χριστιανών» που κατάντησαν «κύματα άγρια θαλάσσης, επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας...» (Ιουδ.13).
Δε μπορεί παρά να θλίβεται κανείς με τον βαθμό της αποστασίας και συνέχεται τη καρδία για το βάραθρο εντός του οποίου μπορεί να γκρεμοτσακιστεί ο άνθρωπος όταν χάσει από την συνείδησή του τον σωστικό φόβο του Θεού.
Αδελφοί μου. Το θεότευκτο τούτο δημιούργημα, το σώμα μας δηλ. είναι ναός του Παναγίου Πνεύματος. Και είναι ανάγκη αυτή την αλήθεια να την καταλάβουμε καλά και να αποκρυσταλλωθεί μέσα στην καρδιά μας. Το σώμα μας, δεν μας ανήκει, με την έννοια ότι μπορούμε να ζούμε ασύδοτοι και να αμαρτάνουμε. Είναι ένας ναός αγορασμένος με το ατίμητο αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ναός που εγκαινιάστηκε κατά την ώρα του Αγίου Βαπτίσματος. Το δε συγκλονιστικό και συνάμα υπέροχο είναι ότι γίνεται (πρέπει να γίνεται) όχι απλά ναός, αλλά ένα ζωντανό Άγιο Ποτήριο, κάθε φορά που με την άδεια του πνευματικού μας και με συντριβή, προσερχόμαστε για να γίνουμε σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού.
Λίγο να μελετήσει κανείς το πώς βλέπουν και πως ερμηνεύουν το θέμα του ανθρωπίνου σώματος οι Άγιοι πατέρες μας, θα αισθανθεί δέος μπροστά στο φοβερό αυτό μυστήριο.
Είναι λοιπόν ανάγκη, αφ’ ενός οι αστήρικτοι ακόμα στην πίστη αδελφοί μας, να κλείνουν τα αυτιά τους μπροστά στις πλανεμένες και αιρετικές και καταδικασμένες διδασκαλίες των Νεορθοδόξων και Οικουμενιστών, και αφ’ ετέρου, οι ποιμένες της Εκκλησίας μας, αν θέλουν να είναι και να ονομάζονται γνήσιοι και καλοί ποιμένες και όχι «μισθωτοί», με όλες τους τις δυνάμεις να χτυπήσουν την λοιμική αυτή πνευματική ασθένεια του Νεονικολαϊτισμού που έχει λάβει δυστυχώς, τεράστιες διαστάσεις.
Να κτυπηθεί το δαιμόνιο αυτό (μάλλον η λεγεώνα των δαιμονίων, διότι περί τέτοιας καταστάσεως πρόκειται), όχι γενικώς και αορίστως, αλλά συγκεκριμένα και μάλιστα στα πρόσωπα των κυρίων εκφραστών τους, είτε αυτοί είναι κληρικοί, είτε λαϊκοί.
Τότε μόνο οι ποιμένες θα είναι όντως Φιλόθεοι και όχι ανθρωπάρεσκοι και κοσμικοί. Τότε μόνο οι πνευματικοί ταγοί θα είναι Φάροι τηλαυγείς που θα φωτίζουν, θα διασώζουν και θα καθοδηγούν προς στην ορθή πορεία και δεν θα καταντούν ύφαλοι ναυαγίων για όσους θα έχουν την ατυχία να πέσουν επάνω τους, με αποτέλεσμα να καταντούν και οι ίδιοι της ... αράς (κατάρας) φερώνυμοι ... και «υιοί γεέννης διπλώτερον...»(Ματθ.ΚΓ΄15).
Αγαπητοί μου, προσοχή στο ναό που φιλοξενεί, εν όσο ζούμε σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, την ψυχή μας.
Μας δίνεται για άλλη μια φορά η ευκαιρία, μέσα στο ευλογημένο Τριώδιο, να δαμάσουμε το σώμα μας με την άσκηση της αγίας νηστείας, της αγρυπνίας και της ουράνιας επικοινωνίας δηλ. της προσευχής.
Ας κρατήσουμε το νου μας και το σώμα μας καθαρά, αφού αυτή είναι η εντολή του Θεού, διότι διαφορετικά , αλλοίμονο: «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος».(Εβρ.Ι΄ 31).
Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Το Κοράνιο κατά τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό και κατά τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
πηγή: www.augoustinos-kantiotis.gr

Επίθεση του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη προς τους υπογράφοντες την «Ομολογία Πίστεως»

Ρεπορτάζ από την παρουσίαση του «Συνοδικού» του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη, με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου και πολλών Ιεραρχών μας δίνει το amen.gr. Κλείνοντας την εκδήλωση ανάμεσα στα άλλα ο καθηγητής Πανώτης αναφέρθηκε με τρόπο απαξιωτικό και σκληρό στους υπογράφοντες την Ομολογία Πίστεως μιλώντας για «αδέσποτους αντιφρονούντες, που διαλαλούν δήθεν «ομολογίες» χωρίς διάκριση για να μερίζουν την Εκκλησία».
Είναι γνωστό «τέκνο» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ο καθηγητής Πανώτης......
Και φαίνεται πως μαζί με τον καθηγητή Φειδά αποτελούν τα δύο πρωτοπαλήκαρα του Πατριάρχη που με το επιστημονικό τους κύρος (!) και τη σοφία των ετών που κουβαλάνε (!) νομίζουν πως αρκεί να εκστομίσουν μια καθηγητική θεωρία και να συντρίψουν τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα. Κάνουν όμως μέγα λάθος.
Τις σοφιστείες του καθηγητή Φειδά περί συμπροσευχών ήδη ανασκεύασαν αγωνιστές κληρικοί και κυρίως ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος αποδεικνύοντας την παρερμηνεία των Κανόνων που έκανε ο καθηγητής.
Τώρα ο καθηγητής Πανώτης κλείνει τα μάτια μπροστά στις οικουμενιστικές κινήσεις του Πατριάρχη και των συν αυτώ, δείχνει «απόλυτη εμπιστοσύνη» στον τρόπο διεξαγωγής από αυτούς του διαλόγου για την «Πανορθόδοξη και την Διαχριστιανική ενότητα» και στρέφει τα βέλη του εναντίον όσων υπογράψαμε την Ομολογία Πίστεως.
«Αντιφρονούντες» μας ονομάζει, και ναι είμαστε, διότι δεν φρονούμε τα ίδια με τους οικουμενιστές.
«Αδέσποτοι» όμως γιατί; Επειδή δεν έχουμε επισκόπους στον αγώνα μας; Ξεχνάει ο καθηγητής Πανώτης ότι υπάρχουν και επίσκοποι που υπέγραψαν την Ομολογία, ανάμεσά τους δε και ο παρακολουθών την ομιλία του Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ;
«Χωρίς διάκριση μερίζουν την Εκκλησία». Που είδε ο καθηγητής την έλλειψη διάκρισης από τους υπογράφοντες την Ομολογία; Αντί να προχωρήσουμε σε σκληρότερη στάση, με πολλή υπομονή αναμένουμε την ανάνηψη των οικουμενιστών, χωρίς πρόωρα να προχωρούμε σε αποτείχιση ή διακοπή μνημοσύνου. Ο μερισμός όμως της Εκκλησίας είναι έργο των οικουμενιστών που βάλθηκαν να μας οδηγήσουν με τα καμώματά τους σε εσωτερικές συγκρούσεις ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες και εξαπολύοντας απειλές εναντίον των ανησυχούντων πιστών.
Δυστυχώς και για τον καθηγητή Πανώτη, όπως και για τον καθηγητή Φειδά ισχύει το «Γήρας γαρ τίμιον ου το πολυχρόνιον… πολιά δε εστί φρόνησις ανθρώποις» (Παροιμ. δ΄, 7) αλλά αυτοί φαίνεται πως στα γεράματα έχασαν την ορθόδοξη πατερική φρόνηση και επέλεξαν αντί ταύτης το οικουμενιστικό φρόνημα.

Οι ομιλίες της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως (ΠΟΕ)

Συνεχίζονται αἱ ὁμιλίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος).
Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 1 Φεβρουαρίου καί ὥραν 7-8 μ.μ θὰ ὁμιλήση ὁ Πρωτοπρεσβ. π. Χριστόδουλος Φεργαδιώτης, μέ θέμα: «Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ὁ χρόνος».
Τὴν ἑπομένην Δευτέραν 8 Φεβρουαρίου θὰ ὁμιλήση ὁ Πρωτοπρεσβ. π. Ἀθανάσιος Ἀττάρτ, μὲ θέμα: «Ἡ γάρ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ».
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2010

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Η επιστροφή του Ασώτου

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 22/1/2010
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ εἶναι περιεκτικὴ σὲ νοήματα. Μπορεῖ ὁ καθένας νὰ τὴ μελετήσει καὶ νὰ ἀντλήσει ὠφέλιμα διδάγματα, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνθαρρυνθεῖ ἀπὸ τὴ στοργικὴ ὑποδοχή, ποὺ ἐπεφύλαξε ὁ πατέρας στὸν ἄσωτο υἱό του. Ἡ παραβολὴ εἶναι μιὰ ἀκτινογραφία τῶν ὅσων συμβαίνουν στὶς οἰκογένειες, ποὺ ἔχουν παιδιὰ καὶ ξαφνικὰ ἀπομακρύνονται γιὰ νὰ ζήσουν ἐλεύθερα, χωρὶς τὴν ἐπίβλεψη τῶν γονέων τους καὶ τοὺς φραγμοὺς τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς.
Ὁ νεώτερος υἱὸς πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ φύγει ἀπὸ τὸ πατρικὸ σπίτι. Ἀποφάσισε μόνος του. Θέλησε νὰ αὐτονομηθεῖ.......
Ἀπαίτησε δὲ ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ τοῦ δώσει τὸ μερίδιο, ποὺ τοῦ ἀνῆκε ἀπὸ τὴν περιουσία. Παρὰ τὶς ἐνστάσεις τοῦ πατέρα του ἔγινε αὐτό, ποὺ ἤθελε. Καὶ ἔφυγε σὲ μακρινὴ χώρα, ὄχι γιὰ νὰ ἐργαστεῖ καὶ νὰ προκόψει, ἀλλὰ γιὰ νὰ διασκεδάζει, γιὰ νὰ ἀσχημονεῖ καὶ νὰ ζεῖ μὲ τρόπο ἁμαρτωλό. Βυθίστηκε στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Τὸν ἔφθειραν οἱ σαρκικὲς ἡδονὲς καὶ τὸν ἀποχαύνωσαν. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς περιγράφει τὴ ζωή του μὲ τὴ φράση: "διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως".
Ὁ νεώτερος υἱὸς δὲν διαχειρίστηκε τὰ περιουσιακά του στοιχεῖα ὀρθά. Τὰ ξόδεψε ἀπερίσκεπτα κι ἔγινε ἕνας ἀξιολύπητος φτωχός. Τὴν ἴδια τακτική, δυστυχῶς, ἀκολουθοῦν καὶ πολλοὶ νέοι τῆς ἐποχῆς μας. Ζοῦν γιὰ νὰ ξοδεύουν τὰ ἕτοιμα χρήματα τῶν γονέων τους καὶ νὰ διασκεδάζουν. Δὲν ἔχουν ἄλλους στόχους στὴ ζωή τους. Μοναδική τους ἔγνοια οἱ σαρκικὲς ἡδονές. Τίποτα ἄλλο. Γι᾽ αὐτὸ καὶ καταντοῦν ψυχικὰ ράκη καὶ στὴ συνέχεια καταφεύγουν στὰ ναρκωτικὰ καὶ ὁδηγοῦνταιπρόωρα στὸ θάνατο.
Ὅμως ὑπάρχει καὶ ἡ αὐτοκριτική. Ὁ ἄσωτος υἱός, ἀφοῦ ἔφτασε στὸ ἔσχατο σημεῖο τῆς ἁμαρτίας, συνῆλθε καὶ πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ ἐπιστρέψει στὸ πατρικὸ σπίτι. Βρῆκε τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Κατάλαβε ὅτι ἡ ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, οἱ διασκεδάσεις καὶ οἱ ἡδονὲς δὲν χαρίζουν τὴν εὐτυχία. Ὁδηγοῦν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὴν καταστροφή. Γι᾽ αὐτὸ καὶ καταφεύγει στὸν στοργικό του πατέρα μὲ συναίσθηση τῶν ὅσων εἶχε διαπράξει.
Τὸ παράδειγμα τοῦ ἀσώτου, ποὺ ἐπέστρεψε στὸν πατέρα του, ἂς φωτίζει τοὺς νέους, ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ πατρικό τους σπίτι.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Ο "Νεοβαρλααμισμός" απλώνει ρίζες

Ο “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΑΠΛΩΝΕΙ ΡΙΖΕΣ

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Σχολιογράφος θρησκευτικής ιστοσελίδας κοινοποίησε άκρως ανησυχητικές εξελίξεις στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος αναφορικά με το “Νεοβαρλααμισμό”.
“ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Γράφει σχετικά: “Πρόκειται για μία νέα αίρεση για την οποία πρέπει να πάρει θέση η Σύνοδος. Νεοβαρλααμίτες δεν υπάρχουν μόνο στην Πρέβεζα, αλλά και στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Άν προσέξατε στην πρώτη σελίδα του “Ορθοδόξου Τύπου” γίνεται λόγος για καταγγελία πιστών, συγκεκριμένα κατά την εορτή Θεοφανείων, όπου διαβάστηκε η προφητεία του Ησαϊα στη δημοτική....
Το ίδιο έγινε και κατά τον Εσπερινό των Χριστουγέννων. Όλα τα αναγνώσματα διαβάστηκαν στη δημοτική και αναμεταδίδοντο από τον Σταθμό της Ι. Μονής Ταξιαρχών απευθείας απροκάλυπτα και αναίσχυντα. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες τηλεφωνικές αλλά το κακό δεν διορθώνεται. Πρέπει να ξέρετε ότι όπου παρίσταται ο Δεσπότης του Βόλου κ. Ιγνάτιος παντού διαβάζονται αναγνώσματα, ευχές,προφητείες κλπ. στη δημοτική από το βιβλίο που κυκλοφόρησε ο Πρεβέζης. Έχει επιβάλει να αγορασθεί από τους ιερείς των ενοριών και να διαβάζουν κατά περίσταση το ανάλογο κείμενο. Ξεκίνησε δειλά-δειλά και τώρα το έχει καθιερώσει. Σε πολλά επίσης μυστήρια γάμους, βαπτίσεις γίνεται το ίδιο. Ας προσέξουμε λίγο την πορεία του οικουμενιστού κ. Ιγνατίου και το τί ακριβώς συμβαίνει στη Μητρόπολη Δημητριάδος (Θεολογική Ακαδημία κλπ). Νομίζω ότι πρέπει να γνωρίζετε και αυτό το εξίσου σημαντικό. Στο ναό της Αγ. Παρασκευής στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας, μαζί με τα αγοράκια που ντύθηκαν παπαδάκια για να κάνουν είσοδο (μικρή καί μεγάλη) ακολούθησαν και κοριτσάκια ντυμένα παπαδίνες κρατώντας κεράκια (στον τύπο των Μυροφόρων δήθεν) παρουσίᾳ του Δεσπότη και με την ανοχή των πιστών που διαμαρτυρήθηκαν εκ των υστέρων στα κρυφά.”
Συγκλονιστικές και πολύ συγκεκριμένες οι πληροφορίες του σχολιογράφου. Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος υπνώττει ως συνήθως για όλα τα θέματα το νήδυμο.
Ελπίζουμε ο καλός σχολιογράφος να στείλει σχετική επιστολή στον “Ορθόδοξο Τύπο” για να συνειδητοποιήσουν περισσότεροι πιστοί το μέγεθος του προβλήματος.

Ο “ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ” ΑΠΛΩΝΕΙ ΡΙΖΕΣ
Είναι φανερόν ότι ο “Νεοβαρλααμισμός” επεκτείνεται σταδιακά, σταθερά και ύπουλα.
Καταρχήν σημειώθηκαν οι γελοιωδίες που επεβλήθηκαν ετσιθελικά στην Πρέβεζα. Σε λευκό χαρτί ζήτησε υπογραφές ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Θεοδόσιος Μαρτζούχος για να εκδώσει “αυθόρμητο” ψήφισμα κληρικών της Μητρόπολης Πρεβέζης υπέρ των κακόγουστων και εν πολλοίς δογματικά άστοχων μεταγλωττίσεων των ιερών κειμένων της λατρείας.
Στη συνέχεια ανεφάνη στο στερέωμα ο "αποφατικός" θεολόγος π. Δανιήλ Αεράκης για να παραστήσει το θεωρητικό του "Νεοβαρλααμισμού". Εστω και αν, ως εικός, εξετέθη και εξέθεσε τους ομοιδεάτες του με την αθεολόγητη παρέμβασή του, διεύρυνε το μέτωπο της αποστασίας.
Πάταγο προκάλεσαν οι πολλαχόθεν καταγγελθείσες απρέπειες του αμετανόητου συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου.
Τώρα μαθαίνουμε, από την καταγγελία του "Στουδίτη", ότι παρόμοια παρατράγουδα συμβαίνουν και στη Μητρόπολη Δημητριάδος όπου ο οικείος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος προξενεί τεράστια ζημιά με τη Θεολογική Ακαδημία και τον Οικουμενιστικό και νεωτεριστικό του οίστρο.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ
Δυστυχώς ορισμένοι έχουν τη λανθασμένη εντύπωση ότι οι νεωτερισμοί στη Μητρόπολη Πρεβέζης είναι τοπικό πρόβλημα.
Εχουν την εντύπωση ότι ο Σεβασμιότατος λόγω ηλικίας και ασθενείας δεν έχει πια την ικανότητα να ελέγχει την κατάσταση και ότι έγινε υποχείριο του συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη. Ολοι οι νεωτερισμοί, κατά την άποψή τους, προιόντος του χρόνου θα σβήσουν. Θα εκφυλιστούν ιδιαίτερα μετά την κοίμηση του Σεβασμιότατου κ. Μελέτιου.
Η δική μου εκτίμηση είναι διαφορετική. Καταρχήν ουδείς γνωρίζει πότε ο Κύριος θα καλέσει το Σεβασμιότατο κοντά Του. Υστερα κυκλοφορούν φήμες ότι ο Σεβασμιότατος πρόκειται να παραιτηθεί σύντομα υπέρ του πρωτοσύγκελου του π. Θεοδόσιου Μαρτζούχου, ο οποίος διατύπωσε βλάσφημες θέσεις για τους Ψαλμούς του Δαβίδ στο τεύχος 105 της “Σύναξης”, στην προσπάθειά του να προωθήσει το “Νεοβαρλααμισμό” της “λειτουργικής αναγέννησης”. Αν οι φήμες επιβεβαιωθούν θα έχουμε διαιώνιση όχι λύση του προβλήματος στη Μητρόπολη Πρέβεζας.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΗ
Οι πληροφορίες ότι το “Νεοβαρλααμικό” πνεύμα άρχισε να επεκτείνεται και στη Μητρόπολη Δημητριάδος (και ποιος ξέρει που αλλού) αποδεικνύει ότι ο “Νεοβαρλααμισμός” δεν είναι απλά καρπός της ιδιορρυθμίας του παπα-Κώστα Μπέη αλλά νεωτερισμός που επεκτείνεται και σε άλλες Μητροπόλεις. Οι ρίζες του δεν σχετίζονται απλά με τη ιδιορρυθμία ενός συγκρητιστή. Τροφοδοτούνται απευθείας ή έμμεσα από τις πηγές του λεγόμενου “φιλελεύθερου” Προτεσταντισμού της δεκαετίας του 1960 καθώς επίσης από τη θεολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Εχουν αντιασκητικό και αντορθόδοξο χαρακτήρα. Διέπονται από ένα πνεύμα νοησιαρχίας που εκπροσωπεί ο Βαρλαάμ.
ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η πληροφορία για την εισαγωγή “παπαδίνων” που συμμετέχουν με τα “παπαδάκια” στη Μικρή και Μεγάλη είσοδο στη Θεία Λειτουργία.
Είναι φανερόν ότι πίσω από την ετσιθελική επιβολή της μεταγλώττισης της λατρείας κρύβεται ένας ολιγάριθμος αλλά εξαιρετικά θορυβοποιός και επικίνδυνος εσμός νεωτεριστών οι οποίοι προσπαθούν ετσιθελικά να επιβάλουν το Βαρλααμικό τους φρόνημα στην Εκκλησία.
Το θέμα πρέπει να αχθεί με εμπεριστατωμένη καταγγελία στη Σύνοδο για να καταδικαστεί ο Νεοβαρλααμισμός και για να δοθούν σαφείς εντολές για τερματισμό του σκανδαλισμού του ποιμνίου με την εισαγωγή προτεσταντικών και βατικάνειων προτύπων στη λατρεία της Εκκλησίας.

ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΗ
Οσοι αναλύουν μόνον τα γλωσσικά προβλήματα αναφορικά με τις άστοχες μεταγλωττίσεις των θιασωτών της “λειτουργικής αναγέννησης” παίζουν ανεπιγνώστως το παιγνίδι των “Νεοβαρλααμιτών”.
Προς Θεού! Δεν εννοώ ότι δεν πρέπει να μην επισημαίνονται τα πολλά προβλήματα που σχετίζονται με την αδόκιμη μεταγλώττιση στη δημοτική.
Αντίθετα! Επαινώ εκ βαθέων όσους επεσήμαναν τα προβλήματα και τα κατέστησαν εξόχως φανερά σε όλους. Εκείνο που επιπλέον και προπαντός χρειάζεται να γίνει είναι να τεθούν οι αδόκιμες και κακόγουστες μεταγλωττίσεις μέσα στο ευρύτερο βαρλααμικό πλαίσιο που εκπροσωπούν για να καταδικαστούν ως αίρεση.
Η περιεκτική εργασία του κορυφαίου ορθόδοξου θεολόγου π. Θεόδωρου Ζήση στο συνέδριο για τη “λειτουργική αναγέννηση” αναλύει ευσύνοπτα αλλά διεξοδικά τον αιρετικό χαρακτήρα των επιδιωκόμενων νεωτερισμών. Η εμπεριστατωμένη εισήγηση του π. Σαράντη Σαράντη στο ίδιο λειτουργικό συνέδριο δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση.

ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΙ ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ "ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ"
Αλίμονον αν η Εκκλησία δεχτεί εισηγήσεις για αλλαγές από τους ανθρώπους που πρωτοστατούν στις Νεοβαρλααμικές ασχημίες.
Για αναλογιστείτε, πατέρες και αδελφοί, ποιοι είναι οι ευάριθμοι πρωταγωνιστές της “λειτουργικής αναγέννησης”: Ο συγκρητιστής παπα-Κώστας Μπέης! Ο “διορθωτής” των Αγίων π. Βασίλειος Θερμός! Οι αθεολόγητοι π. Δανιήλ Αεράκης και π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος! Ο βραχύς τι παρά Προτεστάντες ηλαττωμένος π. Αντώνιος Πινακούλας! Ο γνωστός ευρωθεολόγος Θανάσης Παπαθανασίου! Οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας Χρυσόστομος και Δημητριάδος Ιγνάτιος!
Υπάρχει άνθρωπος στοιχειώδους σοβαρότητας που πιστεύει ότι μεταξύ τους υπάρχει έστω και ένας φερέγγυος για να επιφέρει αλλαγές στη λατρεία της Εκκλησίας;
Και οι λίθοι κεκράξονται πώς όχι!

ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΥΡΜΟ ΤΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Το ότι παρέσυραν και το Σεβασμιότατο Νικοπόλεως στο βαρλααμικό κατήφορο μας θλίβει αφάνταστα επειδή ο αγαπητός μας π. Μελέτιος πρέσβευε τα ακριβώς αντίθετα από όσα τώρα άστοχα πράττει.
Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να επιβληθεί “Νεοβαρλααμισμός” στη λατρεία και στο ήθος της Εκκλησίας.
Υπογραμμίζει μόνον την τεράστια ευθύνη έναντι του Θεού όσων εκμεταλλεύτηκαν το ευάλωτο του Σεβασμιότατου και τον περιήγαγαν στη δυσχερή θέση που βρίσκεται σήμερα που είναι αναγκασμένος να απολογείται με κείμενα που προκαλούν θυμηδία για τις κακοδοξίες του π. Μπέη.
Ευθύνη όμως έχουν και όσοι συνετοί και σώφρονες στον περίγυρο του Σεβασμιότατου δεν προσπαθούν να σταματήσουν τη φορά των πραγμάτων προς το γκρεμό της αποστασίας.

29/1/10

Αρχιμ. Νεκτάριος Πέττας, Βίος Χριστόφορου Παπουλάκου

Βίος Παπουλάκου

Μουσουλμανική μαντίλα: Ελεύθερη στην Κομοτηνή – Απαγορεύεται στην Τουρκία!

Πολλοί είναι οι αποδομητές του χριστιανικού χαρακτήρα της παιδείας μας που βάλλουν συχνά πυκνά εναντίον του μαθήματος των θρησκευτικών, της προσευχής, των εικόνων στις τάξεις. Κοινό επιχείρημά τους το δήθεν έλλειμμα προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων στη χώρα μας. Όλοι γνωρίζουμε όμως πως αληθινός στόχος τους δεν είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων (οι οποίες απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα τους πλήρως) αλλά η αντιχριστιανική προπαγάνδα σε βάρος της πλειονότητας των χριστιανών μαθητών των σχολείων μας και το γκρέμισμα της ελληνοχριστιανικής παράδοσής μας. Ένα σημερινό (29/1/2010) άρθρο των Νέων αποδεικνύει ότι οι μουσουλμάνες μαθήτριες της Θράκης απολαμβάνουν περισσότερες θρησκευτικές ελευθερίες στην χριστιανική Ελλάδα παρά στη μουσουλμανική Τουρκία!
Το άρθρο των Νέων:
«Προσωπική μου επιλογή η μαντίλα»
Στην Κομοτηνή δεν είχε περιορισμό, αλλά στην Τουρκία απαγορεύεται στο πανεπιστήμιο
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Δάμων Δαμιανός
«Η μαντίλα που φορώ από 13 ετών είναι προσωπική μου επιλογή και ποτέ δεν με έκανε να αισθανθώ μειονεκτικά απέναντι στις συμμαθήτριές μου. Αποτελεί στοιχείο της θρησκευτικής μου ταυτότητας και αναδεικνύει έναν συγκεκριμένο κώδικα αξιών που με καθοδηγεί στη ζωή μου»........
Η 19χρονη Εσρά από την Κομοτηνή πέρυσι αποφοίτησε από το μειονοτικό Γυμνάσιο- Λύκειο «Τζελάλ Μπαγιάρ» και πλέον φοιτά στη Σχολή Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης στην Τουρκία. Ήταν μία από τις πρώτες μαθήτριες του μειονοτικού Γυμνασίου- Λυκείου της Κομοτηνής που κάθησε στα θρανία φορώντας την ισλαμική μαντίλα, πράγμα που έως πριν από λίγα χρόνια εθεωρείτο αδιανόητο. Σήμερα πάνω από σαράντα μαθήτριες φορούν μαντίλα, και αυτή η αλλαγή, όπως εκτιμάται στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας, αποτυπώνει τόσο τις κοινωνικές αλλαγές που συντελούνται εντός της όσο και την ώσμωση με τις εξελίξεις στον διεθνή περίγυρο. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες - με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Γαλλίαςοι μουσουλμάνες μαθήτριες στην Ελλάδα δεν έχουν κανέναν περιορισμό στις επιλογές τους. Βγάζει τη μαντίλα στην είσοδο
Η Εσρά είχε επιλέξει αρχικά να γραφτεί στο δημόσιο Γυμνάσιο παρακολουθώντας τα μαθήματα όπως κάθε άλλο παιδί στην Ελλάδα, μετά το Δημοτικό. «Όταν γράφτηκα στο δημόσιο σχολείο κανείς δεν με ενόχλησε για το γεγονός ότι φορούσα τη μαντίλα. Από την άλλη όμως, όταν αποφάσισα να συνεχίσω στο μειονοτικό Γυμνάσιο, δέχτηκα κάποιες ενοχλήσεις από τη σχολική εφορεία αλλά και ορισμένους καθηγητές για την εμφάνισή μου. Τους απάντησα ότι η εμφάνισή μου είναι δικαίωμά μου και δεν το διαπραγματεύομαι», σημειώνει η Εσρά. Κι αν στην Κομοτηνή η επιλογή της έγινε σεβαστή, στο Πανεπιστήμιο της Αδριανούπολης, ως πρωτοετής φοιτήτρια πλέον, αναγκάζεται να βγάζει τη μαντίλα στην είσοδο, αφού δεν επιτρέπεται να τη φορά. «Θεωρώ ότι αυτό καταπιέζει την ελεύθερη βούλησή μου, όμως αυτός είναι ο νόμος και τον σέβομαι», λέει.

Αναφέρει ότι το 2004 υπήρχαν μόνο τέσσερα κορίτσια που φορούσαν μαντίλα στο σχολείο, ενώ ένα χρόνο πριν, όταν αποφοίτησε, αυτές ξεπερνούσαν τις 35. «Καμία συμμαθήτριά μου δεν με ξεχώρισε για το γεγονός ότι φορούσα μαντίλα. Στην αρχή φοβόμουνα ότι θα με αντιμετώπιζαν με απαξία οι συμμαθητές και κάποιοι ίσως και να με απομόνωναν, πράγμα που τελικά δεν συνέβη. Ο τρόπος του ντυσίματός μου δεν με κάνει να ζω έξω από την εποχή μου. Βγαίνω έξω, έχω την κοινωνική μου ζωή, έχω τις φιλίες μου. Τηρώ όμως και τις αρχές της θρησκείας, χωρίς να βιώνω αντιφατικά συναισθήματα. Θέλω να κάνω καριέρα, να γίνω νηπιαγωγός και να προσφέρω στον κοινωνικό μου περίγυρο. Πιστεύω ότι η γυναίκα του 21ου αιώνα με ή χωρίς μαντίλα θα έχει έτσι κι αλλιώς πρωταγωνιστικό ρόλο».

Στοιχείο της παράδοσής μας
Στον αντίποδα της Εσρά, η Αϊφέ είναι μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου στο «Τζελάλ Μπαγιάρ», αλλά χωρίς μαντίλα, χωρίς ιδιαίτερες θρησκευτικές αναφορές στην καθημερινότητά της. «Η μαντίλα είναι στοιχείο της παράδοσής μας», λέει, «γι΄ αυτό και τη φοράνε οι γιαγιάδες μας. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζει τις νέες γενιές των ανθρώπων και είναι στοιχείο συντηρητικής αντίληψης για τη ζωή και την κοινωνία. Δεν την αποδέχομαι, αλλά δεν απορρίπτω την παρέα με συμμαθήτριές μου που την επιλέγουν. Τον άνθρωπο άλλωστε δεν τον χαρακτηρίζει ο τρόπος που ντύνεται αλλά ο τρόπος που σκέφτεται και ενεργεί», λέει και καταλήγει: «Πριν από λίγα χρόνια στο σχολείο δεν υπήρχαν τόσες μαντίλες, αλλά από τη στιγμή που την επιλέγουν όσες την επιλέγουν είναι δικό τους θέμα. Αρκεί να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης και όχι οικογενειακής πίεσης».

Δελτίο Τύπου Διορθοδόξου Συνδέσμου "Ο Απόστολος Παύλος"

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Τη συζήτηση για τη Σεξουαλική Αγωγή προσπαθούν να ανοίξουν «Τα Νέα»

Με σημερινό (29/1/2010) της άρθρο η εφημερίδα "τα Νέα" προσπαθεί να ανοίξει και πάλι το ζήτημα του μαθήματος της Σεξουαλικής Αγωγής. Αναφέρεται μεταξύ άλλων στην απόσυρση των σχεδίων εισαγωγής τέτοιου μαθήματος από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μετά από τις πιέσεις που ασκήθηκαν από εκκλησιαστικούς κύκλους. Και παρόλο που αναγνωρίζει την αποτυχία της διδασκαλίας τέτοιου μαθήματος στη Γαλλία, όμως προσπαθεί να ανοίξει και πάλι μια συζήτηση γύρω από το θέμα, με δεδομένη πια την αλλαγή της κυβέρνησης και την πιθανότατα προθυμότερη ηγεσία του Υπ. Παιδείας για εισαγωγή τέτοιου μαθήματος. Ας είμαστε άγρυπνοι.
Μεταφέρουμε εδώ μικρά σχετικά αποσπάσματα του άρθρου:.......
Το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα: η εισαγωγή του μαθήματος της Σεξουαλικής Αγωγής στα Δημοτικά πάγωσε «μετά τις σφοδρότατες αντιδράσεις εκκλησιαστικών κύκλων»... Αλλά και στην «προχωρημένη» Γαλλία, όπου η Σεξουαλική Αγωγή διδάσκεται από το 1973, τα πράγματα δεν δείχνουν σπουδαία. ……«ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ταπεινώς φρονούμε ότι υπαγορεύεται εκ του πονηρού», υποστήριξαν τον περασμένο Ιούνιο ιερωμένοι. Κατόπιν αυτού, το πρόγραμμα Σεξουαλικής Αγωγής για μαθητές 6-12 ετών με επιστημονικό υπεύθυνο τον Θάνο Ασκητή, μπήκε στο ψυγείο.

Μήνυμα Μητροπολίτου Πειραιώς για τους Τρεις Ιεράρχες

ΜΗΝΥΜΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ & ΛΥΚΕΙΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗι ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 2010

Ἀγαπητά μου παιδιά,
«Μπαίνοντας ὁ εἰκοστὸς αἰώνας στὸ τελευταῖο του τέταρτο (...), αἰσθάνομαι ἄστεγος καὶ περιττὸς. Ὅλα εἶναι κατειλημμένα ὡς καὶ τ’ ἄστρα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ κάθε παιδεία, ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Τσέγκις Χάν, καὶ δὲν ἐρωτεύονται οὔτε κατ’ ἰδέαν. Πρωθυπουργοὶ συναλλάσσονται μὲ προσωπιδοφόρους, ποικίλες ὁμάδες καταλαμβάνουν ἀεροπλάνα καὶ συλλαμβάνουν ὁμήρους, ἐνῶ οἱ κολεγιόπαιδες λύνουν ἐκπληκτικὲς ἐξισώσεις μὲ μιὰν εὐκολία ποὺ εἶναι ν’ ἀπορεῖς: σύν, πλήν, διά, ἐπὶ –ἄρα......

Τὸ μυστικὸ στὴ ζωὴ αὐτή, φαίνεται, δὲν εἶναι ἂν εἶσαι δοῦλος ἢ ὄχι∙ καθόλου. Εἶναι νὰ ὁδηγεῖσαι μὲ συνέπεια σὲ κάποιο «ἄρα» καὶ νὰ’χεις ἕτοιμη τὴν ἀπάντηση.

Πολὺ ὡραῖα. Μπροστὰ ὅμως σὲ μιὰ φράση ποιητική, γιὰ ποιὸ λόγο αὐτὸ τὸ «ἄρα» στομώνει;

Τὸ μυαλό μας κάνει μαιάνδρους ἀπίθανους προκειμένου στὸ μέλλον νὰ σταδιοδρομήσει στὰ ἐργαστήρια, στοὺς ἠλεκτρονικοὺς ἐγκεφάλους, ὁπουδήποτε ὀσφραίνεται ὄφελος χειροπιαστό. Προκειμένου ὅμως νὰ καταλήξει σὲ μιὰ συνειδητοποίηση τοῦ εἶναι, παραμένει στὴν πρώτη τοῦ Δημοτικοῦ. Γιατί;».

Αὐτά ἔγραφε πρὶν τριάντα χρόνια ὁ βραβευμένος μέ Νόμπελ ποιητής μας, Ὀδυσσέας Ἐλύτης, ὁ ὁποῖος μποροῦσε ἀπό τότε νὰ διακρίνει πὼς ἡ παιδεία μας δοκιμάζεται ἀπὸ ἕνα μεγάλο πειρασμό. Τὸν πειρασμό, τοῦ χειροπιαστοῦ ὀφέλους. Μαθαίνω γράμματα σημαίνει στὴν ἐποχή μας, ἐκείνη τὴν ἐπίπονη καὶ ἐπίμονη προσπάθεια ποὺ κάνω, γιὰ νὰ ἀποκατασταθῶ ἐπαγγελματικά, γιὰ νὰ βρῶ μία «καλή δουλειὰ» ποὺ θὰ μοῦ ἀποδίδει «πολλά».

Μιὰ τέτοια «τετράγωνη» λογική, εἶναι ἀλήθεια πὼς δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἑδραιωθεῖ σὲ νέους ἀνθρώπους, γιατί ἐκεῖνοι μὲ τὴν φύση τοὺς τὴν νεανική, πιὸ ἐλεύθερα σκέφτονται καὶ πιὸ δύσκολα συμβιβάζονται.

Ὅμως ἡ ἐποχή μας ἔχει βρεῖ τοὺς τρόπους εἴτε νὰ καταστέλει, εἴτε νὰ ἀπομονώνει τέτοιες νεανικὲς ἀνησυχίες.

Σ’ αὐτὴ τὴ συγκυρία ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀποκτᾶ μία ἰδιαίτερη σημασία. Ἡ Ἐκκλησία στὰ πρόσωπα τῶν τριῶν αὐτῶν ἁγίων Πατέρων της, ἔρχεται νὰ κομίσει μία ἀληθινὰ ἄλλη πρόταση παιδείας, ἡ ὁποία ἔχει σὰν στόχο καὶ σκοπὸ τὴν συνειδητοποίηση τοῦ ἀνθρώπινου εἶναι.

Θὰ ἀναρωτηθοῦν ἴσως κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς: Πῶς εἶναι σὲ θέση Τρεῖς Ἱεράρχες ποῦ ἔζησαν αἰῶνες πρίν, νὰ μᾶς μιλήσουν γιὰ τὸ τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος; Ἐκεῖνοι ὡς ἰερεῖς τὸν Θεὸ ζητοῦσαν καὶ μὲ τὴ θεολογία σχετίζονταν. Τί ξέρουν αὐτοὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο;

Ναί, τὸν Θεὸ ἀγαποῦσαν καὶ ἐκεῖνον ἀναζητοῦσαν. Μὴν ξεχνᾶτε ὅμως παιδιά μου, πὼς ὁ Θεὸς στὸν ὁποῖο οἱ Ἅγιοί μας ἀφοσιώθηκαν δὲν εἶναι ἔννοια ἀφηρημένη ἀλλὰ πρόσωπο ἀληθινό. Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων μας εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι μόνο Θεὸς ἀληθινός, ἀλλὰ εἶναι συνάμα καὶ ἄνθρωπος ἀληθινός. Αὐτὸ τὸ πρόσωπο ψηλάφισαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες καὶ μὲ τὴν ἐργασία τοὺς αὐτὴ ἔφτασαν σὲ γνωριμία ἀληθινὴ μὲ τὴν φύση τὴν ἀνθρώπινη.

Ἀκοῦστε τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο πὼς μελετᾶ τὰ ἀνθρώπινα:

«Ἀφήνω τὰ ἄλλα καὶ βλέπω τὸν ἑαυτό μου καὶ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ κατασκευή.

Ποιὰ εἶναι τὰ συστατικά μας; Πῶς κινούμαστε; Πῶς τὸ ἀθάνατο ἀναμίχθηκε μὲ τὸ θνητό, Πῶς ρέω πρὸς τὰ κάτω καὶ συγχρόνως φέρομαι πρὸς τὰ ἐπάνω;

Πῶς ὁ νοῦς καὶ περιορίζεται καὶ συγχρόνως εἶναι ἀπεριόριστος, μένει μέσα μας καὶ συγχρόνως ὅλα τὰ παρακολουθεῖ μὲ τὴν γρήγορη κίνηση καὶ ροή του; Πῶς χρησιμοποιεῖ τὸν λόγο καὶ ἀνακοινώνεται καὶ προχωρεῖ μέσῳ τοῦ ἀέρος καὶ εἰσέρχεται μεταξὺ τῶν πραγμάτων; [...]

Καὶ ἀκόμη, πρὶν ἀπὸ αὐτά, πῶς γίνεται στὸ ἐργαστήριο τῆς φύσεως ἡ ἀρχικὴ σύλληψη καὶ ὁ πρῶτος σχηματισμός; Καὶ πῶς γίνεται ἡ τελευταία διαμόρφωση καὶ ὁλοκλήρωσή μας; Πῶς ἐπιθυμοῦμε τὴν τροφὴ καὶ πῶς τρεφόμαστε; Πῶς τὸ σῶμα τρέφεται μὲ τροφὲς καὶ ἡ ψυχὴ μὲ λόγο; Πῶς ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι ἡ ἴδια, ἀλλὰ συγχρόνως διαφέρουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στοὺς χαρακτῆρες, ποὺ εἶναι πάρα πολλοὶ μὲ ἀναρίθμητες ἰδιότητες; [...]

Πολλὰ ἀκόμη θὰ εἶχες νὰ φιλοσοφήσεις γιὰ τὰ ὄργανα καὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος καὶ τὴν μεταξὺ τοὺς ἁρμονία..., πολλὰ γιὰ τὴν μνήμη καὶ τὴν ἀνάμνηση, τὸν λογισμὸ καὶ τὸν θυμό, γιὰ τὴν ἐπιθυμία καὶ γενικὰ μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα διοικεῖται ὁ ἄνθρωπος, ὁ μικρὸς αὐτὸς κόσμος».

Μὲ αὐτὰ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καταπιάστηκαν στὴν ζωή τους καὶ γι’ αὐτὸ μποροῦν μέχρι σήμερα νὰ μᾶς μιλοῦν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γι’ αὐτὸ εἶναι σὲ θέση νὰ ἀνανοηματοδοτήσουν τὴν παιδεία μας καὶ νὰ τὴν στρέψουν ἀληθινὰ πρὸς τὸ ἀνθρώπινο εἶναι, πρὸς τὸ βάθος τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, πρὸς τὸν τόπο ἐκεῖ ἐντός μας, ποὺ φυλάσσουμε τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

Εὐχόμαστε σὲ ὅλους οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες, σάν προστάτες καὶ ἀρωγοί, νὰ σᾶς συνοδεύουν στὸν βηματισμό σας πρὸς τὴν γνώση, καὶ νὰ σᾶς φωτίζουν ψιθυρίζοντας καί ἀποκαλύπτοντάς σας τὶς ἀπαντήσεις, στὰ ἀληθινὰ προβλήματα τῆς ζωῆς.

Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών

Ἀγαπητοί μου Ἐκπαιδευτικοί,
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ζοῦμε μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἐκπαίδευση ἔχει χάσει τὸν καλλιτεχνικό της ρόλο˙ νὰ καλλιεργεῖ δηλαδή τὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν καὶ νὰ ἀλλάζει τὸν κόσμο. Εἶναι περισσότερο γραφειοκρατικὴ καὶ μονοδιάστατη χάνοντας τὸν ἀπελευθερωτικό της ρόλο. Δὲν εἶναι παράξενο ἑπομένως ποὺ ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν , ὡς ἑορτὴ τῆς Παιδείας, ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ μερικούς, μὲ ἀδιαφορία. Μία ἀργία, ποὺ κομίζει μία ἀκατανόητη ἑορτή.......
Εἶναι τόσο ἀκατανόητη, ὅσο ἀκατανόητη μοιάζει νὰ εἶναι ἡ σχέση τῆς Παιδείας μὲ τὴν Κοινωνία. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο νὰ γίνει ἀντιληπτό, ἰδιαίτερα σήμερα, ὅτι μία ἄδικη καὶ ἀπρόσωπη κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει παιδεία, ἀλλὰ νὰ γεννᾶ ἕνα ἄδικο, ἀπρόσωπο καὶ πολλὲς φορὲς ἀπάνθρωπο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα.
Ο Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στάθηκαν στὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ ἔργα του. Καταδίκασαν τὴν ἀνισότητα καὶ τὴ βιαιότητα τῆς ἐξουσίας τῶν ἰσχυρῶν γιὰ νὰ δείξουν ὅτι μόνο ἕνας ἄνθρωπος ποὺ καλλιεργεῖται μὲ ἀρετὲς καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν ἀσχήμια τῶν κοινωνιῶν.
Γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, τῆς ἰσότητας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς εἰρήνης δὲν ἔχει τίποτε τὸ κοινὸ μὲ τὸ νόμο τῶν ἰσχυρῶν κάθε ἐποχῆς. Ἡ Παιδεία, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τους, ἀποτελεῖ δρόμο ἀπελευθέρωσης προσωπικῆς καὶ κοινωνικῆς καὶ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα πρέπει νὰ σέβεται τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ προσώπου τοῦ μαθητή, νὰ βρίσκεται στὴν ὑπηρεσία του, νὰ καλλιεργεῖ καὶ νὰ θεραπεύει τὴ δίψα του γιὰ μάθηση. Ὁ στόχος πρέπει νὰ εἶναι ἡ κατὰ πρόσωπο καλλιέργεια καὶ ὄχι τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα. Ἡ ἀγάπη καὶ ὄχι ἡ ἀναγκαιότητα.
Ὅσο ἡ Παιδεία θὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θεωρεῖται ἐπιτυχημένο μόνο ὡς προπαρασκευστικὸ στάδιο γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὴν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση, τόσο περισσότερο θὰ αὐξάνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ποὺ θὰ «χάνεται» καὶ δὲν θὰ ὁλοκληρώνει τὴ βασικὴ ἐκπαίδευση, θὰ ὑποφέρει ἀπὸ κατάθλιψη καὶ θὰ μισεῖ τό σχολεῖο.
Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι μὲ τὸ βίο τους καὶ τὴ διδασκαλία τους μᾶς καλοῦν σὲ μετάνοια, σὲ μία οὐσιαστικὴ στροφὴ ποὺ θὰ βοηθήσει νὰ ἀνθίσουν οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας.
Θὰ τιμήσουμε οὐσιαστικά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες μόνο ὅταν θὰ ἀποκτήσουμε Παιδεία καὶ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θὰ σέβεται τὸ δάσκαλο καὶ τὸ μαθητή.

Παναγιώτης Τελεβάντος, Νεοβαρλααμισμός και παπα-Κώστας Μπέης

ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΗΣ

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Στην τελευταία της έκδοση η "Παρακαταθήκη" δίνει εμπεριστατωμένη απάντηση στο Σεβασμιότατο Πρεβέζης κ. Μελέτιο αναφορικά με τον συγκρητιστή παπα-Κώστα Μπέη τον καθαιρετέο.
Παρόμοια απάντηση έλαβε ο Σεβασμιότατος από τον "Ορθόδοξο Τύπο", τον κ. Λαγουρό, καθώς επίσης από τον π. Μωυσή Αγιορείτη, ο οποίος με ευγένεια μεν αλλά ομολογιακή παρρησία, έδωσε μια πολύ εύστοχη απάντηση στο φαινόμενο του συγκρητιστή π. Μπέη.
Συγχαίρουμε επίσης το σχολιογράφο του "Ορθοδόξου Τύπου" (29/1/2010) ο οποίος ελέγχει αυστηρά, αλλά δίκαια, για την εμπαθή προσωποληψία του, τον Νεοβαρλααμίτη κληρικό π. Δανιήλ Αεράκη επειδή καλύπτει με επαίσχυντο τρόπο τα συγκρητιστικά ατοπήματα του π. Μπέη και άλλες ασχημίες των Νεοβαρλααμιτών.......
Εκείνο που δεν έγινε ακόμη και που επιβάλλεται ανυπερθέτως να γίνει είναι το εξής:
Να ελεγχθεί το φρόνημα των νεωτεριστών με εμπεριστατωμένη μελέτη και να καταγγελθούν στη Σύνοδο επί αιρέσει για να εξαναγκαστούν να ανακαλέσουν τις Νεοβαρλααμικές δοξασίες τους.
Δεν είναι μόνον το θέμα μεταγλώττισης των κειμένων της λατρείας που πρέπει να μας προβληματίζει.
Ούτε μόνον τα ατοπήματα του συγκρητιστή π. Μπέη που δεν έπρεπε ποτέ να έχει χειροτονηθεί και ο οποίος τώρα πρέπει ανυπερθέτως να καθαιρεθεί.
Εχουμε να κάνουμε με Νεοβαρλααμική αίρεση η οποία πρέπει να καταδικαστεί συνοδικά.
Είναι λάθος να περιορίζεται το πρόβλημα στη μεταγλώττιση ή στον ιδιόρρυθμο νεωτεριστή π. Μπέη που απαξιώνει ακόμη και να προσφωνείται ως κληρικός και αρνείται να φέρει το τιμημένο ράσο και ο οποίος ουδέποτε αναίρεσε τα συγκρητιστικά του ολισθήματα.
Δυστυχώς! Εχουμε να κάνουμε με φρικτή αίρεση που πρέπει να τύχει συνοδικής καταδίκης.
Ανυπερθέτως!

«Ορθόδοξος Τύπος», Προς τον Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον (για την επίσκεψη στην Καλαμάτα)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2010
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θὰ εὑρίσκεται ἀπὸ τὴν Κυριακὴν (31.1.10) καὶ διὰ τέσσαρας ἡμέρας εἰς τὴν Καλαμάταν, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ δημάρχου τῆς Πόλεως, κ. Παναγιώτου Νίκα. Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θὰ ἐπισκεφθῆ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Μεσσηνίας καὶ θὰ παραστῆ εἰς τὰς θρησκευτικὰς τελετὰς καὶ ἐκδηλώσεις διὰ τὴν Πολιοῦχον τῆς Πόλεως “Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου”. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς κ. Γ. Παπανδρέου θὰ ἀνακηρυχθοῦν ἐπίτιμοι δημόται τῆς Πόλεως.......
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπισκέπτεται τὴν Μεσσηνίαν, εἰς τὴν ὁποίαν Μητροπολίτης εἶναι ἓν πνευματικόν του τέκνον, διὰ τὸ ὁποῖον ἐξέφραζε παράπονα ὀλίγον μετὰ τὴν ἐκλογήν του εἰς τὸν θρόνον τῆς Μεσσηνίας. Βεβαίως τοὺς συνδέει ὁ φιλοπαπισμὸς καὶ ὁ φιλοοικουμενισμός. Ἄλλωστε ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας εἶναι ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔχει πρωτοποριακὰς ἰδέας, αἱ ὁποῖαι προκαλοῦν ἀντιδράσεις εἰς σημαντικὸν τμῆμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς Μεσσηνίας. Ἂς φροντίσῃ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ ζητήση νὰ πληροφορηθῆ τί γράφουν οἱ πιστοὶ εἰς τὰς τοπικὰς ἐφημερίδας. Καὶ δὲν γράφουν μόνον διὰ θέματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τὸν Παπισμὸν καὶ τὸν Οἰκουμενισμόν. Καὶ ἀφοῦ τὰ μελετήση, νὰ λάβη θέσιν καὶ εἴτε νὰ νουθετήση ὡς ποιμένας καὶ πνευματικὸς πατὴρ τὸν πιστὸν λαόν, εἴτε τὸν Μητροπολίτην.

28/1/10

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Προς νέαν Φερράραν - Φλωρεντίαν (και σε ρουμανική μετάφραση)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2010
ΠΡΟΣ ΝΕΑΝ ΦΕΡΡΑΡΑΝ – ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΝ
Βαρυσήμαντος ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση εἰς τήν ΠΟΕ

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ὁμιλία, μὲ παλληκαρήσιο καὶ ὁμολογητικὸ ὕφος πραγματοποίησε τὴν Δευτέρα 25.1.10, στὴ κατάμεστο ἀπὸ πιστοὺς αἴθουσα τῆς Π.Ο.Ε. (Κάνιγγος 10) ὁ πρωτοπρεσβύτερος, Ὁμότιμος Καθηγητὴς τοῦ Α.Π.Θ. καὶ ἕνας ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τοῦ ἀγῶνος ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ παπισμοῦ, πατέρας Θεόδωρος Ζήσης. Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας του ἦταν: “Πρὸς νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Ἀγνοεῖται ἢ παρερμηνεύεται ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός”. Τὸν ὁμιλητὴ προλόγισε ὁ Ἀντιπρόεδρος τῆς Π.Ο.Ε., κ. Ἰωάννης Καρατζένης.
Ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε μία ἀναδρομὴ τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγώνα........
ἀναφερόμενος στὴν ὁμολογητικὴ ἀντίσταση τῶν πιστῶν στὴν Διαθρησκειακὴ συνάντηση τῆς Κύπρου, μὲ πρωτεργάτες τὸ «Ἅγιον Ὄρος» τῆς Κύπρου, ἤτοι τὴν ῾ Ι. Μ. Σταυροβουνίου, τὴν κυκλοφόρηση τοῦ κειμένου τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τὴν ἀποδοχή του ἀπὸ χιλιάδες πιστούς. Ἑστιάζοντας στὸ θέμα τῆς ὁμιλίας, βασίστηκε γιὰ τὴν ἀνάπτυξή του, στὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου, γιὰ τὰ ὅσα ἔγιναν στὴ Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας, σημειώνοντας μάλιστα ὅτι: «ἂν τὰ μελετούσαμε, θὰ κρατούσαμε στὰ σημερινὰ φιλοπαπικὰ ἀνοίγματα τὴν ἴδια θέση, ποὺ κράτησε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός». Ξεκαθάρισε ὅτι τὰ κίνητρα τῆς ὡς ἄνω Συνόδου ἦταν πολιτικὰ καὶ ἐξουσιαστικὰ καὶ ὄχι θρησκευτικά, ἐνῶ ὑπενθύμισε ὅτι τὸ 1437 – 1439 πραγματοποιήθηκε στὴ Βασιλεία τῆς Ἑλβετίας σύνοδος καρδιναλίων, ποὺ ἀπαιτοῦσε ἀπὸ τὸν Πάπα μεταρρυθμίσεις, φέρνοντάς τον σὲ δύσκολη θέση. Ἀναζητοῦσελοιπὸν —ὅπως ἐπισήμανε ὁ ὁμιλητὴς— ὁ τελευταῖος, στήριγμα στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ τότε ἦταν, ποὺ διαπράχθηκε ἕνα σημαντικὸ διπλωματικὸ λάθος —ἕνα λάθος πίστεως— ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ὀρθοδόξων. Στήριξαν, δηλαδὴ τὸν Πάπα καὶ ὄχι τὴν Σύνοδο τῶν καρδιναλίων, ποὺ τὸν ἤλεγχε καὶ ἀπαιτοῦσε μεταρρυθμίσεις.
Στὴ ροὴ τοῦ λόγου του, ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε παραλληλισμὸ μὲ τὶς σημερινὲς συνθῆκες, ὅπου καὶ σήμερα ἡ Ἑλλάδα εἶναι σὲ δεινὴ θέση. Ὁ Κύπρου Χρυσόστομος καταφεύγει στὸν Πάπα ἐλπίζοντας βοήθεια στὸ ἐθνικὸ ζήτημα, ἡ δυσφήμιση τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὰ οἰκονομικά της εἶναι παγκόσμια καὶ οἱ Τοῦρκοι ἀπειλοῦν τὴν πατρίδα, ὅπως πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση.
Ἀκόμη καὶ ὁ Ἰωάννης Η´ Παλαιολόγος —ἐπανερχόμενος στὸ θέμα— σημείωσε ὁ π. Θεόδωρος, προσδοκοῦσε ὅτι στὴ Σύνοδο οἱ Παπικοὶ θὰ ἀποκήρυσσαν τὶς πλάνες τους, ἔστω κι ἂν ὁ πατέρας του Ἐμμανουὴλ Παλαιολόγος, τοῦ εἶχε ἀφήσει παρακαταθήκη νὰ συζητεῖ μὲν τὴν ἕνωση —γιὰ διπλωματικοὺς λόγους— ἀλλὰ ποτὲ νὰ μὴ τὴν κάνει. Ἀκόμη καὶ ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωσὴφ φρονοῦσε, ὅτι πηγαίνοντας στὴ Σύνοδο ἢ θὰ ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους ἢ ἂν πιέζονταν, θὰ μαρτυροῦσαν γι᾽ αὐτή. Ὡστόσο, ὄχι μόνον αὐτὸ δὲν ἔγινε, ἀλλὰ οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι —πλὴν τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ— ὑπέγραψαν τὰ λατινικὰ δόγματα καὶ ἄλλοι Οὐνίτισαν.
Ὁ π. Θεόδωρος ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ σημείωσε, πὼς οἱ Ὀρθόδοξοι σὲ μεικτὴ συνάντηση διαλόγου μὲ τοὺς Παπικοὺς πέτυχαν τὴν καταδίκη τῆς Οὐνίας στὸ Φράϊζιν τοῦ Μονάχου (1990), καὶ ἐνῶ αὐτὴν ὑπέγραψαν καὶ οἱ παπικοί, κατόπιν ἐξαφάνισαν τὸ κείμενο καὶ μέχρι σήμερα δὲν γίνεται καμία ἀναφορὰ σὲ αὐτό. Μάλιστα, τὸ 1993 καὶ ἀφοῦ μὲ παρεμβάσεις οἱ «ἄκαμπτοι» ὀρθόδοξοι εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ διαλόγου —μὲ πρῶτο τὸν π. Θεόδωρο Ζήση— στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου, ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων ὑπέγραψαν τὴν ἀθώωση τῆς Οὐνίας.
Κατόπιν ὁ π. Θεόδωρος σημείωσε, πὼς ὁ Πάπας ἀφαίρεσε ἀπὸ τὸν τίτλο του «Πατριάρχης τῆς Δύσεως», τὸν προσδιορισμό: «τῆς Δύσεως» ὑποστηρίζοντας ξεκάθαρα μέν, ἀνιστόρητα καὶ ἀναπόδεικτα δέ, ὅτι ἔχει τὸ πρωτεῖο παγκοσμίως. Ἀναρωτήθηκε δέ, πῶς ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἤτοι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἀχαΐας Ἀθανάσιος ἀνέχονται νὰ διαλέγονται ἀκόμη μὲ τοὺς παπικούς, ὅταν ὁ Πάπας σὲ ἀνακοίνωσή του, ἀποκαλεῖ τοῦ Ὀρθοδόξους «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησία», ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχονται τὸ πρωτεῖο του.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στὰ συμβάντα τῆς Συνόδου Φερράρας –Φλωρεντίας ἤτοι τὴν προδοσία – ἀποστασία τοῦ Νικαίας Βησσαρίωνος καὶ Κιέβου Ἰσιδώρου, —μάλιστα ὁ πρῶτος «ἀμείφτηκε» μὲ θέση καρδιναλίου— καὶ σημείωσε, πὼς καὶ σήμερα τὸν διάλογο ἔχουν ἀναλάβει ἐπαγγελματίες οἰκουμενιστές, κληρικοὶ καὶ θεολόγοι, χωρὶς ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐνημερώνεται γιὰ τὴν πορεία του. Ἐπισήμανε δέ, ὅτι στὴν πρόσφατη σύνοδο τῆς Ἱεραρχίαςἀποκαλύφθηκε ὅτι καὶ ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου ἀντικαταστάθηκε στὸν Θεολογικὸ διάλογο —κατόπιν πιέσεων— ὡς «δύσχρηστος».
Στὴ ροὴ τοῦ λόγου του ὁ π. Θεόδωρος ἀνέγνωσε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου, ποὺ ἀπεκάλυπταν τὴν παρρησία καὶ τὸ ὁμολογητικὸ φρόνημα τοῦ Ἄτλαντος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου Ἐφέσου. Αὐτὸς ἀνέλαβε τὸ βάρος τῆς Ὁμολογίας, στὴν ἐν λόγῳ Σύνοδο καὶ αὐτὸς ὑποχρέωσε ἀκόμη καὶ τὸν Πάπα νὰ τοῦ «ὑποκλιθεῖ» λέγοντας «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐ ποιήσαμεν οὐδέν».
Ζοφερὴ καὶ ἡ σημερινὴ κατάσταση καὶ πολλὰ τὰ δυσοίωνα μηνύματα ἐπεσήμανε ὁ ὁμιλητὴς λέγοντας, πὼς τότε ὁ λαὸς κρατοῦσε τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δὲν ἀποδέχτηκε ἐπ᾽ οὐδενὶ τοὺς ὑπογράψαντες τὴν ψευδένωση ἀρχιερεῖς, ἐνῶ σήμερα ὁ λαὸς δὲν στέκεται —στὸ σύνολό του— πλάι στοὺς ἀγωνιζόμενους ποιμένες.
Δυσοίωνο γεγονὸς εἶναι καὶ ἡ «κατάληψη» τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε τρόπο ἐμποδίζουν καὶ τὴν ἀνέλιξη νέων, μὲ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ ὁμολογητικὸ ὕφος, στὶς ὑψηλὲς πανεπιστημιακὲς βαθμίδες. Μάλιστα, ἐξέφρασε τὴν λύπη του, ποὺ θεολόγοι τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, οἱ ὁποῖοι προτείνουν τὴν μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ μάθημα, εἶναι παράλληλα καὶ συνεργάτες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου.
Ἀκόμη καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι διχασμένο σὲ ἐπίπεδο ἡγουμένων σημείωσε ὁ ὁμιλητής. Ἀπὸ τὰ 20 Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους μόνον τὰ πέντε ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως».
Ὁ π. Θεόδωρος ἔκανε ἀναφορὰ καὶ στὴν ὑπογραφὴ τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» ἀπὸ πολλοὺς Ἁγιοταφίτες πατέρες. Ἐνημέρωσε δὲ τοὺς πιστούς, ὅτι σὲ συνάντηση ὅλης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἀδελφότητας, ποὺ συνεκάλεσε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, προκειμένου νὰ καθησυχάσει τοὺς πατέρες καὶ δὴ τοὺς Ἁγιοσαββίτες, ὁ Ὁμότ. Καθηγητὴς κ. Γ. Γαλίτης ἔκανε ἐπιλεκτικὴ χρήση χωρίων ἀπὸ τὰ ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός. Ἀναφέρθηκε δηλαδή, στὴν εὐγενικὴ προσφώνηση τοῦ Ἁγίου στὸν Πάπα παραλείποντας τοὺς δριμυτάτους ἐλέγχους, ποὺ ἕπονταν. Ὁ π. Θεόδωρος - ποὺ ἄκουσε μαγνητοφωνημένη τὴν ὁμιλία τοῦ Καθηγητοῦ Γαλίτη - ἔλεγξε μὲ σθένος τὴν ἐνέργειά του καὶ τόνισε ὅτι ἡ πράξη αὐτὴ ἀποτελεῖ παραποίηση τῆς ἀλήθειας.
Ὡστόσο στὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Παπισμοῦ ὑπάρχουν καὶ εὐοίωνα μηνύματα σημείωσε ὁ ὁμιλητής. Καθηγητὲς πανεπιστημίου ὅπως ὁ π. Γ. Μεταλληνός, ᾽ Ι. Κορναράκης, Δημ. Τσελεγγίδης, καὶ Στέργιος Σάκκος ἀγωνίζονται στὴν πρώτη γραμμή. Πολλοὶ ἀρχιερεῖς, ἐν ἀντιθέσει μὲ ὅτι συνέβαινε ἐπὶ Χριστοδούλου, στέκονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ πρῶτον τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς. Κάποιες ἀνακοινώσεις τοῦ Πειραιῶς, μάλιστα, χαρακτήρισε σκληρότερες καὶ αὐτῶν τοῦ πρ. Φλωρίνης Αὐγουστίνου Κα ντιώτου.
Ἐπιπλέον, τὸ σύνολο τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν στέκεται δίπλα στοὺς ἀγωνιζόμενους πατέρες καὶ αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύουν οἱ ἐπιστολές τους καὶ τὰ τηλεφωνήματά τους. Τεράστιο τὸ ἔργο, ποὺ ἐπιτελεῖται καὶ στὸ διαδίκτυο. Δὲν τολμάει οἰκουμενιστὴς -τόνισε ὁ π. Θεόδωρος- νὰ κάνει σχετικὴ ἀνάρτηση, διότι θὰ ἐλεγχθεῖ καὶ ἀνασκευαστεῖ ἡ τοποθέτησή του, ἀπὸ πλῆθος ἀγωνιζόμενων πιστῶν θεολόγων. Ἄλλο ἐνθαρρυντικὸ ἡ ναυαρχίδα - ὅπως εἶπε ὁ ὁμιλητὴς— τοῦ ἀντιαιρετικοῦ καὶ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγώνα ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος». Ἐπίσης, ἡ σημαντικὴ ἀρθρογραφία ἀγωνιζόμενων πιστῶν ὅπως τοῦ ᾽ Ι. Τάτση, Παν. Τελεβάντου, Ἁγιοταφιτῶν πατέρων καθὼς καὶ ἡ ἔκδοση βιβλίων, ὅπως τοῦ π. Ἀν. Γκοτσοπούλου (ἦταν παρὼν στὴν ὁμιλία) μὲ τίτλο -«Συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρε τι κούς»-, ἀποτελοῦν ἰσχυρὴ ἐλπίδα στὸν ἀντιοικουμενιστικὸ ἀγώνα. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἄτυπη σύναξη κληρικῶν καὶ μοναχῶν ἀποτελεῖ ἰσχυρὴ γραμμὴ ἀνάσχεσης.
Κλείνοντας τὴν ὁμιλία του ὁ π. Θεόδωρος σημείωσε, ὅτι τὸ πιὸ εὐοίωνο καὶ ἐλπιδοφόρο στὸν ἀγώνα εἶναι οἱ πιστοί, ποὺ στηρίζουν τοὺς ἀγωνιζόμενους πατέρες. Παρότρυνε δὲ τοὺς ἀδελφοὺς νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγώνα τους ἀπτόητοι.
α.κ.
____________________________________________________
PROTOPREZBITERUL THEODOROS ZISIS:
CĂTRE O NOUĂ FERRARA – FLORENŢA
- Omilie de mare importanţă a părintelui Theodoros Zisis
în cadrul Uniunii Ortodoxe Panelenice -

O omilie de mare importanţă, caracterizată de curaj şi cu duh mărturisitor a ţinut luni, 25 ianuarie 2010, în sala plină de credincioşi a Uniunii Ortodoxe Panelenice (Kaningos 10, Tesalonic, Grecia), protoprezbiterul, profesorul emerit al Universităţii Aristotelice din Tesalonic şi unul din protagoniştii luptei împotriva ecumenismului şi a papismului, părintele Theodoros Zisis. Tema omiliei a fost: „Către o nouă Ferrara – Florenţa. Este ignorat sau răstălmăcit Sfântul Marcu Evghenicul?”. Pe vorbitor l-a precedat vicepreşedintele Uniunii Ortodoxe Panelenice, domnul Ioannis Karatzenis.
Părintele Theodoros a făcut o retrospecţie a luptei antiecumeniste referindu-se la împotrivirea mărturisitoare a credincioşilor faţă de întâlnirea interreligioasă din Cipru, având ca promotori „Sfântul Munte” al Ciprului, adică Sfânta Mănăstire Stavrovounios, circularea textului „Mărturisirea de Credinţă” şi primirea lui de către mii de credincioşi. Expunând tema omiliei, s-a întemeiat în dezvoltarea ei pe Amintirile lui Silvestru Siropoulos referitoare la cele petrecute la Sinodul de la Ferrara – Florenţa, semnalând mai ales că: „Dacă le-am fi studiat, am fi avut faţă de deschiderile filocatolice de astăzi aceeaşi poziţie pe care a avut-o Sfântul Marcu Evghenicul”. A evidenţiat că motoarele sinodului de mai sus au fost politice şi de supremaţie, şi nu religioase, amintind că între anii 1437 – 1439 a avut loc la Basel, în Elveţia, un sinod al cardinalilor care revendica din partea papei reforme, aducându-l într-o situaţie dificilă. De aceea, căuta – precum a semnalat vorbitorul – ultimul sprijin la ortodocşi şi, atunci, a fost momentul în care s-a făcut o mare greşeală diplomatică – o greşeală de credinţă – din partea ortodocşilor. L-au sprijinit pe papă şi nu sinodul cardinalilor, care îl mustra, îl controla şi revendica reforme.
De-a lungul cuvântului său, părintele Theodoros a făcut un paralelism cu condiţiile actuale, în care şi astăzi Grecia este într-o stare jalnică. Hrisostomos al Ciprului aleargă la papa sperând ajutor pentru chestiunea naţională, denigrarea Greciei cu privire la problemele ei economice este universală, iar turcii ameninţă patria ca şi înainte de căderea Constantinopolului.
Chiar şi Ioan al VIII – lea Paleologul – revenind la temă – a semnalat părintele Theodoros, aştepta ca în cadrul sinodului papistaşii să fi denunţat propriile rătăciri, chiar dacă tatăl său, Emanuil Paleologul, i-a lăsat ca testament să dezbată unirea – din motive diplomatice – dar niciodată să nu o facă. Chiar şi patriarhul Constantinopolului de atunci, Iosif, gândea că mergând la sinod, fie vor mărturisi credinţa lor, sau, dacă vor fi constrânşi, ar primi şi martiriul pentru ea. Cu toate acestea, nu doar că asta nu s-a întâmplat, dar episcopii ortodocşi – în afara Sfântului Marcu Evghenicul – au semnat dogmele latine (catolice) şi unii s-au greco-catolicizat.
Părintele Theodoros a semnalat cu acest prilej că ortodocşii în cadrul Întrunirii Mixte de Dialog cu catolicii au reuşit condamnarea uniaţiei la Freising din Monaco (1990), şi deşi aceasta a fost semnată şi de către catolici, mai apoi textul a dispărut şi până astăzi nu se mai face nicio trimitere la el. Desigur că, în 1993, în urma intervenţiilor, ortodocşii „de neînduplecat” au fost îndepărtaţi din Comisia de Dialog – primul fiind părintele Theodoros Zisis – la Balamant, în Liban, reprezentanţii ortodocşilor au semnat disculparea uniaţiei.
Apoi, părintele Theodoros a semnalat că papa a scos din titlul său de „patriarh al Apusului”, determinarea: „al Apusului”, susţinând clar pe de-o parte, dar ignorând istoria şi în mod nedemonstrabil pe de alta, că are primat universal. S-a întrebat apoi cum reprezentanţa Bisericii Greciei, adică Hrisostomos de Messinia şi episcopul Athanasios de Ahaia suportă să mai dialogheze cu catolicii, când papa în comunicatul său îi numeşte pe ortodocşi „Biserică deficitară, cu lipsuri”, deoarece nu acceptă primatul său. În continuare, vorbitorul s-a referit la cele petrecute la Sinodul de la Ferrara – Florenţa, adică la trădarea – apostazia lui Visarion al Niceei şi a lui Isidor al Kievului, - sigur, primul „a fost răsplătit” cu titlul de cardinal – şi a semnalat că şi astăzi dialogul a fost preluat de ecumenişti de profesie, clerici şi teologi, fără ca Sinodul Ierarhiei să fie informat asupra evoluţiei lui. A semnalat şi faptul că în cadrul Sinodului recent al Ierarhiei s-a descoperit că şi mitropolitul de Peristerios a fost înlocuit în Dialogul Teologic – în urma unor presiuni – drept „incomod” şi „greu de manipulat”.
De-a lungul cuvântului său, părintele Theodoros a citit fragmente din Memoriile lui Silvestru Siropoulos, care descopereau curajul şi cugetul mărturisitor al Atlas-ului Ortodoxiei, Sfântul Marcu Evghenicul, Episcopul Efesului. El a luat asupra sa greutatea Mărturisirii la sinodul cu pricina şi el l-a obligat chiar şi pe papă să i se plece, spunând: „Marcu nu a semnat; prin urmare nu am făcut nimic”.
Sumbră este şi situaţia de astăzi şi multe mesaje sunt de rău augur - a semnalat vorbitorul, spunând că atunci, poporul ţinea Ortodoxia şi nu a acceptat în niciun chip pe arhiereii semnatari ai falsei uniri, dar astăzi poporul nu stă – în totalitatea lui – alături de păstorii luptători. Un fapt de rău augur este şi „cucerirea” Facultăţilor de Teologie de către ecumenişti, care prin orice mijloc împiedică şi evoluţia tinerilor cu morală ortodoxă şi cu duh mărturisitor în gradele superioare universitare. Desigur, şi-a exprimat regretul că teologii Institutului Pedagogic, care propun transformarea orei de religie într-o materie de Istorie a religiilor, sunt în paralel şi colaboratorii Arhiepiscopului Ieronim.
Chiar şi Sfântul Munte este divizat la nivelul egumenilor, a semnalat vorbitorul. Din 20 de Mănăstiri ale Sfântului Munte doar cinci au semnat „Mărturisirea de Credinţă”.
Părintele Theodoros a făcut referire şi la semnarea „Mărturisirii de Credinţă” de către mulţi părinţi aghiotafiţi (din Obştea Sfântului Mormânt). I-a informat pe credincioşi că la întâlnirea întregii obşti aghiotafite, pe care a convocat-o Patriarhul Ierusalimului, pentru a-i linişti pe părinţi, în special pe aghiosavaiţi (pe monahii din Mănăstirea Sf. Sava), domnul profesor emerit G. Galitis a folosit o selecţie de texte din cuvintele Sfântului Marcu Evghenicul. S-a referit adică la cuvântarea politicoasă a sfântului către papă, trecând cu vederea mustrările foarte virulente care i-au urmat. Părintele Theodoros – care a ascultat înregistrarea omiliei profesorului Galitis – a condamnat cu tărie acţiunea lui şi a accentuat că fapta aceasta constituie o falsificare a adevărului.
În ceea ce priveşte lupta împotriva ecumenismului şi a papismului există şi mesaje de bun augur, a semnalat vorbitorul. Profesori universitari ca părintele Gheorghios Metallinos, I. Kornarakis, Dimitrios Tselenghidis şi Sterghios Sakkos se luptă în prima linie. Mulţi arhierei, în antiteză cu ce se întâmpla sub (Arhiepiscopul) Hristodoulos, sunt împotriva ecumenismului, în prima linie fiind Mitropolitul de Pireu (Serafim). Unele comunicate ale Mitropolitului de Pireu au fost caracterizate chiar mai severe decât cele ale fostului Mitropolit de Florina, Augustin Kantiotis.
În plus, majoritatea monahilor athoniţi este alături de părinţii luptători şi aceasta o demonstrează scrisorile lor şi telefoanele lor. Este uriaşă lucrarea care se face şi pe internet. Nu îndrăzneşte vreun ecumenist – a accentuat părintele Theodoros – să facă o postare în direcţia opusă, deoarece poziţia sa ar fi imediat combătută de către mulţimea teologilor credincioşi-nevoitori.
Alt lucru încurajator este nava amiral – precum a spus vorbitorul – a luptei antieretice şi antiecumeniste: săptămânalul „Ὀρθόδοξος Τύπος”. De asemenea, importanta redactare de articole de către credincioşi nevoitori precum I. Tatsi, Panaghiotis Televantos, părinţi aghiotafiţi, precum şi editarea de cărţi, precum cea a părintelui An. Gotsopoulos (a fost prezent la omilie) cu titlul „Rugăciunea în comun cu ereticii”, constituie o nădejde puternică în lupta antiecumenistă. Dar şi sinaxa atipică a clericilor şi monahilor constituie o barieră puternică.
Încheind omilia, părintele Theodoros a semnalat că lucrul de cel mai bun augur şi aducător de nădejde în această luptă sunt credincioşii, care îi susţin pe părinţii nevoitori. I-a sfătuit pe fraţi să-şi continue lupta cutezători.
A.K.
(tradus din greacă de ierom. Fotie după Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2010)

Ο υπέρ της Πίστεως αγώνας των Τριών Ιεραρχών

πηγή:«Ο ΣΩΤΗΡ» Τεῦχος 1993 15-1-2010
ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Κυκλοφορεῖ τό φύλλον τῆς 29.01.10 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»

Μερικά ἀπό τά περιεχόμενά του:
◇ Δέν ἀλλάζουν αἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος διά τήν Ἐκκλησίαν, διεβεβαίωσε τήν Βουλήν ὁ ὑφυπουργός Παιδείας κ. Πανάρετος.
◇ Κινδύνους διά τήν Ἑλλάδα ἀπό τάς ἀκραίας ἐκδοχάς τοῦ Ἰσλάμ διαπιστώνει Ἕλλην εἰδικός ἐρευνητής εἰς ζητήματα ἀσφαλείας.
◇ Φιλοπαπικός ὁ νέος Πατριάρχης Σερβίας;
◇ Τό Ἰσλάμ. Ἄρθρον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γέροντος Λεοντοπόλεως κ. Διονυσίου.
◇ Νά λάβη καθαράν θέσιν ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τήν ἰθαγένειαν εἰς τούς μετανάστας, ζητεῖ μέ ἄρθρον του ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος.
◇ Πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον.
◇ Διαβλέπει «ξεπούλημα» τῆς Ἑλλάδος ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ἀνδρέας μέ ἀφορμήν τούς «περιορισμούς» εἰς στρατιωτικάς παρελάσεις.
◇ Ὁ Μητροπολίτης πρώην Πειραιῶς προεξῆρχεν εἰς ἐπιμνημόσυνον δέησιν διά τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον.
◇ Πρός νέαν Φερράραν—Φλωρεντίαν. Βαρυσήμαντος ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση εἰς τήν Π.Ο.Ε
◇ Ἰσλαμικόν τέμενος Ἀθηνῶν. Ἄρθρον τοῦ κ. Ἰωάννη Χαΐνη, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Ἐ.Μ. Πολυτεχνείου
Γεγονότα καί Σχόλια. Βιβλιοκρισίαι καί ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ὕλη συμπληρώνουν τό φύλλον.

"Παρακαταθήκη" - Νοέμβριος Δεκέμβριος 2009

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 11και12_2009

Ασυμβίβαστη Κίνηση Εκπαιδευτικών, Σχετικά με την πατριαρχική επίσκεψη στην Καλαμάτα

ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ -ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Παναγιώτης Τελεβάντος, Να πάρει η ευχή! Άδικα σταυρώθηκες...

“ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΧΗ! ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”

Γρἀφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Κατά γενική ομολογία το πιο ασκητικό και πνευματικό μοναστήρι της Εκκλησίας της Κύπρου είναι το Σταυροβούνι. Σήμερα σφύζει από ζωή. Σαράντα νέοι μοναχοί εγκαταβιώνουν εκεί πλείστοι από τους οποίους απόφοιτοι πανεπιστημίου. Ζουν με το αρχαίο αυστηρό μοναστικό τυπικό. Μακρές ακολουθίες, ασκητική ζωή, αυστηρές νηστείες, αγρυπνίες, συνεχής εξομολόγηση, συχνή συμμετοχή στη θεία κοινωνία, χειρωνακτική εργασία, κτλ.. Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέσθηκε μεγάλος οικοδομικός οργασμός......
Ανακαινίσθηκε η Μονή, επεξετάθη και αγιογραφήθηκε το καθολικό και τα άλλα παρεκκλήσια. Εγιναν αξιόλογες εκδόσεις με τις οποίες παρουσιάσθηκαν στους πιστούς το ιστορικό της Μονής, λειτουργικά βιβλία, σύγχρονες άγιες μορφές της Εκκλησίας, αντιαιρετικά βιβλία, κτλ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙ ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η σημερινή εικόνα δεν αντανακλά την κατάσταση που επικρατούσε στο ασκητικό αυτό μοναστήρι πριν τριάντα περίπου χρόνια. Οχι ότι η πνευματικότητα και ο ασκητικός χαρακτήρας του ήταν ποτέ λιγότερα έντονος από ότι είναι σήμερα ή ότι έλειπε η αγιασμένη μορφή του σημερινού Καθηγούμενου της Μονής Αθανάσιου. Αλλού εστιαζόταν το πρόβλημα. Επασχε από φοβερή λειψανδρία.
Δυο καλοί μου φίλοι, ένα πολύ ευσεβές ζευγάρι, ταξίδευαν σχεδόν καθημερινά από τη Λευκωσία για να κάνουν τον εσπερινό με το Γέροντα, που τους περίμενε πολλές φορές πριν σημάνει την καμπάνα. Αν δεν πήγαιναν ο ενάρετος Γέροντας, εκτός από τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνε στην εξομολόγηση και την τέλεση των ακολουθιών, έπρεπε να κάνει τον ψάλτη, να περιποιείται τα κατάκοιτα γεροντάκια, να μαγειρεύει, να καθαρίζει το μοναστήρι, να ξεναγεί τους επισκέπτες και να καλλιεργεί τον κήπο.
Μόνο ο Θεός ξέρει πώς κατάφερνε να τα φέρνει βόλτα όλα αυτά. Γι’ αυτό ο Χριστός τον αντάμειψε για την απέραντη υπομονή, το αγόγγυστο, την αυταπάρνηση και τους κόπους του και σήμερα προίσταται μιας ασκητικής πολυμελούς και αγωνιστικής αδελφότητας που αποτελεί το σέμνωμα της Εκκλησίας της Κύπρου και που δίνει την καλή ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό και τις άλλες αιρέσεις.

ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΓΕΣ
Δυστυχώς πολλοί καλοί πατέρες και εν Χριστώ αδελφοί μένουν στα σκάνδαλα. Εχουν οι ευλογημένοι μια συνήθεια να πετούν όπως τις μύγες. Οχι όπως τις μέλισσες, όπως μας συμβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος. Αντί η ψυχή τους να χαίρεται και να εμπνέεται από τα τόσα όμορφα που η χάρη του Θεού κατεργάζεται στη ζωή της Εκκλησίας αυτοί οι ευλογημένοι μένουν στα σκάνδαλα, στην πτώση, στην αποτυχία. Ορισμένοι υποχωρούν στον τρίτο πειρασμό του Χριστού. Σκέφτονται τη σωτηρία με εγκοσμιοκρατικούς όρους. Αλλοι προκρίνουν την κατάκριση και το διασυρμό των συνανθρώπων τους. Αλλοι πάλιν χάνονται μέσα στο φαύλο κύκλο μιας χωρίς ελπίδα Χριστού εσχατολογίας. Κάποιοι τρίτοι πέφτουν στα δίχτυα του “εκ δεξιών πειρασμού” και μελετούν ασύνετα να “αποτειχιστούν” από την Εκκλησία ή ακόμη χειρότερα προσχωρούν σε σχισματικές κάστες.

“ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΘΕΙΝ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ...”
Ας μη μένουμε στα σκάνδαλα, πατέρες και αδελφοί. Ούτε στις πτώσεις των Οικουμενιστών, των Νεοβαρλααμιτών και των διάφορων νεωτεριστών. Ούτε στα οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα που συμβαίνουν στην Εκκλησία. Ως πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ας αγωνιστούμε για να τηρείται απαρέγκλιτα η παράδοση των Αγίων Πατέρων. Ο αγώνας μας, όμως, ας μη διακατέχεται από την υψηλοφροσύνη ότι η σωτηρία ή η ορθόδοξη πίστη μας έχουν την ανάγκη μας. Τον αγώνα να τον κάνουμε μόνον επειδή έτσι επιβάλλει το χρέος μας έναντι του Θεού. Τα σκάνδαλα, οι νεωτερισμοί και οι αιρέσεις “ανάγκη ελθείν ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένονται”.
Ας κυτάξουμε την ψυχή μας που είναι χέρσο χωράφι και ας εμπιστευτούμε τα υπόλοιπα στην αγάπη και την Πρόνοια του Αγίου Θεού. Οπως έκανε ο σεβάσμιος Γέροντας του Σταυροβουνίου που σήμερα χαίρεται η ψυχή του για τον εκατοναπλασίονα καρπό που τον αντάμειψε ο Κύριος για την πίστη, την αυταπάρνηση και την ταπείνωσή του.

“ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”
Κάποιος κληρικός (διάκος τότε επίσκοπος σήμερα) πήγε και παραπονέθηκε στο μακαριστό άγιο ασκητή Παίσιο για τα σκάνδαλα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στην Εκκλησία. Ο π. Παίσιος τον κύταξε αυστηρά και του είπε ειρωνικά: “Να πάρει η ευχή! Αδικα σταυρώθηκες!”

Ετσι και εμείς, αδελφοί μου. Ας κάνουμε τον αγώνα μας και ας δίνουμε την καλή ομολογία της πίστεως, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός κρατά στα χέρια Του τα ηνία της Ιστορίας και της Εκκλησίας Του και της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)