30/6/10

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ανάμνηση - Ενοχή - Λύτρωση

ΑΝΑΜΝΗΣΗ-ΕΝΟΧΗ-ΛΥΤΡΩΣΗ
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Πριν περάσουμε να δούμε την κάθε θρησκεία με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, θα πρέπει ν’ απαντήσουμε σ’ ένα βασικότατο ερώτημα που τίθεται από πολλούς, όταν μελετώντας αυτές, παρατηρούν πως όλες γενικώς οι θρησκείες, παρά τις τεράστιες διαφορές τους φέρουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Το ερώτημα λοιπόν του τίθεται στο σημείο αυτό είναι το εξής: «Ποιος είναι ο λόγος που φαίνεται ένα κοινό ρεύμα να διαπερνά την προσδοκία όλων των ανθρώπων και όλων των Εθνών; Ποια είναι αυτή η εσωτερική αιτία κατά την οποία όλες οι θρησκείες, όταν μελετηθούν βέβαια σωστά, εμφανίζουν την προσδοκία του Λυτρωτού»; Οπωσδήποτε, το παραπάνω ερώτημα θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στην ουσιαστική έρευνα και στην αποκάλυψη της κοινής πανανθρώπινης προσδοκίας. Ταυτοχρόνως δε το ερώτημα αυτό θα φωτίσει τον χώρο ώστε να ανακαλύψουμε μια καταπληκτική παγκόσμια αρχαιότατη ανάμνηση......
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ’ την αρχή.
Συγκλονίζεται ο άνθρωπος όταν μελετά σε βάθος το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, την Γένεση. Είναι το μοναδικό βιβλίο που αρχίζει με θεοπρεπή και λεπτομερή εξιστόρηση της δημιουργίας του κόσμου από τον Θεό. Βεβαίως η Αγία Γραφή δεν περιέχει ανθρώπινη φαντασία ή κοσμολογικές εικασίες , αλλά αποκάλυψη Θεού σε εμάς τους ανθρώπους. Μας πληροφορεί για όσα μας είναι απαραίτητα και απολύτως αναγκαία ώστε να γνωρίσουμε τον Δημιουργό μας και τις ιδιότητες του. Μια δε βασικότατη αλήθεια, πλην των άλλων που μας αποκαλύπτει, είναι η «εκ του μηδενός» δημιουργία του κόσμου από Αυτόν τον Πανάγαθο, Πάνσοφο και Παντοδύναμο Τριαδικό Θεό.
(Εννοείται ότι για να παρακολουθήσουμε τα όσα αναφέρονται, είναι ανάγκη να μελετηθούν τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Γενέσεως).
Ο Βασιλιάς της όλης κτίσεως, η κορωνίδα της όλης δημιουργίας, ο άνθρωπος, όπως είναι γνωστό, διά της παραβάσεως της εντολής του Θεού, ξέπεσε από την λαμπρή κατάσταση που βρισκόταν, με αποτέλεσμα να επέλθει αυτή η φοβερή κατάσταση που κάνει τον άνθρωπο να χάνει τον Παράδεισο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το μεγαλύτερο λοιπόν δράμα του ανθρώπου, ήδη ξεκίνησε με την παρακοή του στο θέλημα του Θεού.
Το ζεύγος των πρωτοπλάστων βρίσκεται τώρα εκτός του «Παραδείσου της τρυφής» και γεύεται, «τη απάτη του όφεως», τις συνέπειες της επιλογής του, με κορυφαία πράξη του δράματος τον φοβερό και αφύσικο θάνατο.
Χτυπημένο τώρα το γένος των ανθρώπων, θα κατακτήσει και θα κατακυριεύσει με το πέρασμα των αιώνων την επιφάνεια της γης. Όμως, παρά τη θλίψη, τα αφάνταστα βάσανα και τις ταλαιπωρίες από τα αγριεμένα στοιχεία της φύσεως, παρά τον θάνατο που με το ακονισμένο του δρεπάνι θερίζει εξαγριωμένος το δύστυχο γένος των θνητών, στα βάθη της υπάρξεως ο άνθρωπος, σαν μια φλόγα, θα κρατά αναμμένη την ανάμνηση της πρώτης ευτυχίας αλλά και την φαρμακερή συνείδηση της ενοχής...
Και οι αιώνες τώρα διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι αυξάνουν και χωρίζονται σε γένη, πατριές και σε Έθνη... Οι αποστάσεις θα χωρίσουν τους λαούς και οι διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης, θα τους αλλοιώσουν την γλώσσα και τα έθιμα. Και όμως, οι τόσες και τόσες αναστατώσεις και οι εξοντωτικοί πόλεμοι που θα ακολουθούν ασταμάτητα την δύσμοιρη πορεία της ζωής, αλλά και το φοβερό μίσος των ακαθάρτων πνευμάτων ,δεν θα έχουν την δύναμη να διαγράψουν μέσα από την ψυχή της «τραυματισμένης εικόνας» του Θεού, την γλυκειά ανάμνηση του Παραδείσου αλλά και την ταραχή της ενοχής.
Όλες αυτές βέβαια οι παραδόσεις που διαμορφώνονται από τόπο σε τόπο και από Έθνος σε Έθνος, μαζί με αυτή την ριζωμένη ανάμνηση του «κήπου της Εδέμ», σιγά-σιγά και με το πέρασμα των καιρών και των αιώνων δημιουργούν τις πρωτόγονες θρησκευτικές δοξασίες που και αυτές εξελίσσονται σε θρησκείες. Παρ’ όλ’ αυτά, όπως ήδη τονίσαμε, πάντοτε, όλοι οι άνθρωποι στα βάθη της υπάρξεώς τους και στην ουσία του πιστεύω τους, διακρατούν την διπλή αυτή υπαρξιακή κατάσταση της ανάμνησης και της ενοχής.
Έτσι λοιπό, ο κάθε λαός τώρα, μαζί με τη δική του γλώσσα, τα δικά του ήθη και έθιμα, τις δικές του παραδόσεις, θα εκφράσει μέσα και από την δική του πλέον θρησκεία και με τον ιδιαίτερο τρόπο του την κοινή αυτή πείρα. Και οπωσδήποτε, το θαυμαστό αυτό παγκόσμιο γεγονός, αποδεικνύει την ενότητα του ανθρωπίνου γένους στον κοινό του πυρήνα, ότι δηλ. είτε πίστευαν σε ένα Θεό είτε σε πολλούς, η ουσία του θρησκευτικού συναισθήματος παραμένει κοινή στην ανάμνηση και στην ενοχή.
Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό αυτό που παρατήρησαν κάποιοι οι οποίοι δεν μένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων, ότι ο εικαστικός και καλλιτεχνικός χώρος, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, εκφράζει την πραγματικότητα αυτή. Και όντως, τόσο η μουσική, όσο κυρίως τα πρόσωπα στα αρχαία αγάλματα, ανεξαρτήτως της πλαστικής τους στάσεως και της καλλιτεχνικής γραμμής που χαρακτηρίζει τον γλύπτη, όλα τα πρόσωπα φέρουν αποτυπωμένο ένα πνεύμα μελαγχολίας. Σε ορισμένα μάλιστα εξ’ αυτών, η αγωνία και η μελαγχολία εμφανίζονται πολύ έντονα στο όλο δημιούργημα. Τούτο, ερμηνεύουν οι ειδικοί, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποτύπωση της ανάμνησης της ενοχής που υπήρχε και αυξανόταν συν τω χρόνω στις καρδιές των ανθρώπων. Πολύ δε περισσότερο στις λεπτές συνειδήσεις των καλλιτεχνών που θέλοντας και μη επάνω στα δημιουργήματά τους, ανέκαθεν, αποτυπώνουν το βαθύτατο περιεχόμενο της καρδιάς τους.
Πριν περάσουμε να δούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις θρησκευτικών παραδόσεων άλλων λαών, στο κοινό αυτό επίπεδο για το οποίο κάνουμε λόγο, να σταθούμε και πάλι για λίγο στο Ελληνικό μας Έθνος.
Ήδη έχουμε κάνει λόγο για τους προγόνους μας Αθηναίους οι οποίοι, εκτός των άλλων είχαν στήσει βωμό δίχως άγαλμα και χωρίς ναό με την παράδοξη επιγραφή «ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ». Ο Απόστολος των Εθνών, ο Παύλος, σκέφτηκε ότι τον άγνωστο και μόνο αληθινό Θεό, ήλθε να τους κάνει γνωστό και θεώρησε καλό σημάδι για τους Αθηναίους και σημείο επαφής, με την αποκαλυπτική πίστη, τον βωμό εκείνο. Γι’ αυτό ακριβώς επάνω στον Άρειο Πάγο, όπου έκανε την περίφημη ομιλία του, απ’τον βωμό του αγνώστου Θεού πήρε αφορμή και είπε στους Αθηναίους ότι τον Θεόν «Όν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτον εγώ καταγγέλω υμίν» (Πραξ. Απ. ΙΖ΄ 23).
Πολλές έρευνες και συζητήσεις έγιναν από τους πιο παλαιούς χρόνους για το θέμα αυτό του αγνώστου Θεού. Από ποια αφορμή χτίστηκε ο βωμός αυτός; Ποιος τάχα Θεός κρυβόταν κάτω από την ανωνυμία αυτή; Ποια επίσης ήταν η λατρεία που του πρόσφεραν; Στα ερωτήματα αυτά, αλλά και σε άλλα παρόμοια όλες οι έρευνες και οι πιθανές απαντήσεις, συγκλίνουν σε αυτό που τονίσαμε παραπάνω. Ότι ο κάθε λαός, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, πάντως όλοι οι λαοί, με τον δικό του πάντοτε τρόπο εκφράσεως ο καθένας, έδειχναν την δίψα του Θεού στη συνείδηση του ανθρώπου και μάλιστα μέσω αυτών των εκφράσεων, αποτύπωναν μαζί με την μελαγχολία και την γλυκεία ανάμνηση, επίσης και την προσδοκία της λυτρώσεως και άρα την ελπίδα και την προσμονή του Λυτρωτού.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Αθανάσιος Γιέφτιτς ωρυόμενος

Με ένα κείμενο πλήρες συκοφαντιών, ψεμάτων και σκληρότητας που δημοσιεύει η romfea ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς επιτίθεται κατά πάντων. Από τα δηλητηριώδη βέλη του δεν γλιτώνουν ούτε ο αγωνιστής επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος ούτε ο πρωτοσύγκελός του Συμεών. Τα εξακοντιζόμενα βέλη φτάνουν μέχρι και την Ελλάδα στρεφόμενα εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση.
Ο άλλοτε θαυμαζόμενος υπό πολλών επισκόπων, κληρικών και θεολόγων για την πατερική του θεολογία Αθανάσιος Γιέφτιτς μετατρέπεται τώρα στο σκληρότερο πολέμιο κάθε παραδοσιακού κληρικού και με μένος ωρυομένου λέοντος κατασπαράζει με τους λόγους του όλους όσους μετέχουν στον αντιοικουμενιστικό αγώνα......
Η ευαγγελική και πατερική Αλήθεια πληγώνει τους οικουμενιστές. Το ίδιο και η παρουσία εντός της Εκκλησίας συνεχιστών της πατερικής παραδόσεως, τους οποίους προσπαθούν να «βγάλουν από τη μέση» για να μπορέσουν ανενόχλητοι από πρόσωπα αλλά και τις τύψεις της συνείδησης (αλήθεια απέμεινε σε αυτούς κάτι από ορθόδοξη συνείδηση;) να προχωρήσουν τα οικουμενιστικά τους σχέδια. Με αντικανονικές ενέργειες επιβάλλουν τον αποκλεισμό των παραδοσιακών κληρικών από την ενεργό εκκλησιαστική δράση και τη διαποίμανση του λαού. Δεν αρκούνται όμως μόνο σε αυτό. Ακολούθως κατασυκοφαντούν τον αντιοικουμενιστικό αγώνα φορτώνοντας με ψευδείς κατηγορίες τους μετέχοντες σε αυτόν.

Την οδό αυτή της σκληρής οικουμενιστικής γραμμής ακολουθεί τώρα με υπερβάλλοντα ζήλο ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς. Πρωτεργάτης της αντικανονικής «συνταξιοδοτήσεως» του επισκόπου Αρτεμίου και της κατά πάντα αντικανονικής καθαιρέσεως του πρωτοσυγκέλου Συμεών, δεν ικανοποιείται ούτε με την εξορία του Αρτεμίου που ακολούθησε την «συνταξιοδότησή» του, ούτε με τις φυλακίσεις και τις δικαστικές περιπέτειες στις οποίες κατάφερε να περιπλέξει τον πρωτοσύγκελο Συμεών. Με λόγους σκληρούς έρχεται τώρα να κατασυκοφαντήσει τους δύο κληρικούς φορτώνοντας τους με ψευδείς κατηγορίες. Με συκοφαντίες στρέφεται και εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια κατασυκοφάντησης ολόκληρου του αντιοικουμενιστικού αγώνος. Λησμονεί όμως (ή ηθελημένα αποσιωπά;) ο επίσκοπος Αθανάσιος ότι στον αντικοικουμενιστικό αγώνα μετέχουν όχι μόνο οι τρεις αυτοί κληρικοί αλλά πλήθος επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Πολλοί από αυτούς υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» αλλά και πολλοί άλλοι που δεν υπέγραψαν αγρυπνούν διαφωνούντες κάθετα τόσο με τη φιλοπαπική στροφή της επισήμου Σερβικής Εκκλησίας όσο και με τις σκληρές διώξεις εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου και του π. Συμεών σήμερα και εναντίον του π. Θεοδώρου Ζήση κατά το παρελθόν. Η σκληρή γλώσσα και πρακτική των οικουμενιστών δεν φοβίζει τον πιστό κλήρο και λαό. Αντιθέτως αποκαλύπτει την πνευματική τους κενότητα και οδηγεί σε μεγαλύτερη εγρήγορση τους πιστούς που πορεύονται «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι» και όχι συμμορφούμενοι με τα κελεύσματα του υπηρετούντος τη Νέα Τάξη οικουμενισμού.

Έγινε η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το Σταυρό στις σχολικές αίθουσες

πηγή:ΕΘΝΟΣ
Η παρουσία του σταυρού στα δημόσια σχολεία στην Ιταλία συζητήθηκε την Τετάρτη έντονα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η υπόθεση αυτή είχε προκαλέσει κατακραυγή στην Ιταλία, όπου η καταδίκη της τον περασμένο Νοέμβριο για το θέμα αυτό από το δικαστήριο του Στρασβούργου θεωρήθηκε προσβολή στην ελευθερία της σκέψης.
Η υπόθεση επανήλθε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κατόπιν έφεσης που άσκησε το ιταλικό κράτος. Η οριστική απόφαση των δικαστών του Στρασβούργου, σε μερικούς μήνες, θα είναι δεσμευτική για την Ιταλία και ως δικαστική απόφαση που παίρνει τη μορφή νομολογίας μπορεί να εφαρμοστεί στα 47 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Στην υπόθεση αυτή περίπου δέκα χώρες έχουν το ρόλο ενός "τρίτου μεσολαβητή". Ο σύμβουλός τους, ο καθηγητής του αμερικανικού δικαίου Τζόζεφ Ουέιλερ, προειδοποίησε σήμερα κατά ενός "εξαμερικανισμού της Ευρώπης με ένα μοναδικό κανονισμό που θα είναι αντίθετος στην ποικιλία των συνταγμάτων"......
"Επιπλέον οι χώρες έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζονται σε σχέση με μια θρησκευτική κληρονομιά", σημείωσε επίσης, υπενθυμίζοντας ότι το σύμβολο του σταυρού υπάρχει σε σημαίες και νομίσματα.
Στο δικαστήριο του Στρασβούργου είχε προσφύγει αρχικά η ιταλίδα μητέρα Σόλιε Λάουτσι, η υπόθεση της οποίας είχε απορριφθεί από τη δικαιοσύνη της χώρας της.
Ο συνήγορός της Νικόλα Παολέτι είχε υποστηρίξει ότι "στα σχολεία που είναι δημόσια τα παιδιά πιστεύουν ότι το κράτος ταυτίζεται με αυτήν την πίστη και, αν δεν είναι καθολικών πεποιθήσεων, μπορεί να αισθάνονται μειονότητα και να υποφέρουν".
Σύμφωνα με την πρώτη απόφαση του δικαστηρίου του Στρασβούργου, η παρουσία του σταυρού στα δημόσια σχολεία είναι "αντίθετη με το δικαίωμα των γονιών να αναθρέψουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και με το δικαίωμα των παιδιών στην ελευθερία της έκφρασης".
Από το 1984 ο καθολικισμός δεν είναι πλέον η επίσημη θρησκεία του ιταλικού κράτους, ωστόσο ποτέ δεν καταργήθηκε διάταξη που υιοθετήθηκε επί φασισμού, η οποία επιβάλει την παρουσία του σταυρού στα σχολεία.

Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Finis Grecia!

πηγή: Ι.Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Finis Grecia!
Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου "Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα", έκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζήνος, 2003, σ. 149-150.
Γέροντα, ακούγεται όλο και συχνότερα το επιχείρημα ότι λόγω της δυσκολίας της ελληνικής γλώσσης, οι μαθητές αφιερώνουν πολύ χρόνο και κόπο για την εκμάθησί της, ενώ θα μπορούσαν να διδάσκωνται τα αγγλικά και άλλες επίκαιρες γνώσεις πιο χρήσιμες για την επιβίωσί τους στην εποχή μας.
— Εάν αρνηθούμε και καταργήσουμε την ελληνική γλώσσα, κόβουμε κάθε γέφυρα με το παρελθόν μας. Αποσπώμεθα από τις ρίζες μας. Μετά από μερικές δεκαετίες θα εμφανιζώμεθα ως ένας λαός νομάδων, που απέκτησε κρατική υπόστασι και εθνική οντότητα το σωτήριον έτος 1976! Ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων ελληνισμού, κλασσικού και βυζαντινού, χριστιανικού, διαγράφεται με μία μονοκονδυλιά. Φαντάσου την κοινωνία μας μετά από 20 και 30 χρόνια, που τα παιδιά τα σημερινά θα είναι τότε η ιθύνουσα τάξις της κοινωνίας. Δεν θα μπορούν να διαβάσουν ούτε Παπαρρηγόπουλο.....
Όλη η γραμματεία η μέχρι σήμερον γραφείσα, θα είναι για πολτοποίησι. Αι, τί μεγαλύτερη εθνική συμφορά μπορεί να γίνη απ’ αυτό; Η Μικρασιατική; Είναι μικρή μπροστά σ’ αυτό. Η Κυπριακή; Είναι μικρή επίσης. Το ότι μετά από δύο-τρεις γενεές θα εμφα­νιζώμεθα τελείως αποκομμένοι από το παρελθόν μας. το παρελθόν μας θα είναι ένα ερμητικά κλεισμένο ντουλάπι, το οποίο κανείς δεν θα μπορή ν’ ανοίξη και να πλησίαση. μία γραμματεία τριών χιλιάδων ετών θα είναι απρόσιτη. Αυτό είναι ασύλληπτα χειρότερο!

Μας πήραν την Μικρά Ασία. Εθνική τραγωδία! Ο ελληνισμός όμως, δόξα τω Θεώ, έμεινε. Θα έλεγα ότι και μεγαλούργησε το 1940-41. Καταλήφθηκε ένα μέρος της Κύπρου. Πονάμε βαθύτατα. Μας πνίγει η αδικία. Δεν χάθηκε όμως ο ελληνισμός. Ο ελληνισμός τείνει να χαθή μ’ αυτά που κάνουμε τώρα. Σ’ αυτή την χοάνη, που λέγεται Ε.Ε., σ’ αυτή την πανσπερμία των εθνών, μετά από λίγο θα μας αφομοιώσουν τελείως. Μετά από λίγο θα καθιερώσουν φωνητική ορθογραφία. Και το επόμενο βήμα θα είναι το λατινικό αλφάβητο. Οπότε, όπως έλεγαν και στο Ζάλογγο, θα ισχύση το «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες». Finis Grecia!

Υπόμνημα Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων για το μάθημα των Θρησκευτικών

Διαβάστε και Υπόμνημα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς την Υπουργό Παιδείας
Υπόμνημα ΠΕΘ για το μάθημα των Θρησκευτικών

Η Ιταλική κυβέρνηση ζητά πίσω τις εικόνες στις αίθουσες διδασκαλίας

πηγή: Best News
Το 90% του πληθυσμού της Ιταλίας είναι Χριστιανοί
Η ιταλική κυβέρνηση κάνει έκκληση προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να μην προχωρήσει στην απαγόρευση της εικόνας του Εσταυρωμένου στις σχολικές τάξεις. Η υπόθεση ξεκίνησε από μια μητέρα η οποία απευθύνθηκε στη δικαιοσύνη ζητώντας για τα παιδιά της το δικαίωμα σε μια κοσμική εκπαίδευση.
Το περασμένο έτος το δικαστήριο συμφώνησε με τη μητέρα, ωστόσο η νίκη της προκάλεσε σάλο στην Ιταλία, όπου το 90% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί......
Την Τετάρτη η Ιταλία θα προχωρήσει στην αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσης του δικαστηρίου. Αν η κυβέρνηση χάσει, αυτό θα σήμαινε ότι όλα τα θρησκευτικά σύμβολα δεν θα έχουν θέση στις αίθουσες διδασκαλίας.

Το Βατικανό έχει ήδη αναφέρει ότι το Ευρωπαϊκό δικαστήριο δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης σε ένα τέτοιο βαθιά ιταλικό πρόβλημα.

Ευάγγελος Πονηρός, Απαντήσεις σε ερωτήματα για το μάθημα των Θρησκευτικών

πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Ευάγγελος Πονηρός για το μάθημα των Θρησκευτικών

Video από τον εσπερινό στο Βατικανό για την εορτή του Απ. Πέτρου με τη συμμετοχή Ορθοδόξων

Δείτε από 0.15 κ.εξής



29/6/10

Λάμπρος Σκόντζος, Η συμβολή των αγίων Αποστόλων στο έργο της Εκκλησίας (και άρθρα για καθέναν από τους Αποστόλους)

Αναδημοσιεύουμε από την Αποστολική Διακονία άρθρο του θεολόγου κ. Λάμπρου Σκόντζου για τη συμβολή των Αποστόλων στο έργο της Εκκλησίας καθώς και τους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραπέμπουν σε χωριστά άρθρα του κ. Σκόντζου για καθέναν από τους Αποστόλους
«Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»
Γράφει ο κ. ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής
Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου!.......
Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι΄ αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.

Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη ζωή της Εκκλησίας. Έτσι θέλει τον πιστό η αγιοπατερική και ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Η λέξη απόστολος σημαίνει τον απεσταλμένο. Εν προκειμένω Απόστολοι ονομάσθηκαν οι εκλεγμένοι και καλεσμένοι από τον Κύριο μαθητές Του να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, μετά την εις τους ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης, σύμφωνα με την χαρακτηριστική Του προτροπή έγιναν οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «έως εσχάτου της γης» ( Πράξ.1,8).

Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, οι οποίοι ως την Πεντηκοστή καλούνταν μαθητές, έγινε αμέσως με την αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Ευθύς μετά τη Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στις όχθες της λίμνης Γενησαρέτ, όπου απευθύνθηκε στους εκεί αλιείς, στους οποίους είπε: «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,20). Αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ.4,21). ’λλοι «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά των μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20).

Οι μαθητές ορίσθηκαν από τον Κύριο σε τρεις κύκλους ήτοι: τον στενό κύκλο των δώδεκα, τον ευρύτερο κύκλο των εβδομήκοντα και τον ευρύτατο κύκλο των πολυπληθών φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία είχε ο κύκλος των δώδεκα. Αυτοί βρισκόταν πλησίον Του και σ� αυτούς αποκάλυψε τα μυστήρια του Θεού. Αυτοί έλαβαν την ειδική χάρη της ιεροσύνης να επιτελούν τις αγιαστικές και λειτουργικές πράξεις της Εκκλησίας και να τη μεταδίδουν στους διαδόχους τους. Αυτοί είχαν την τιμή να ορισθούν ως οι κατ� εξοχήν συνεχιστές του έργου Του, διότι μόνο σε αυτούς είπε: «Εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγετε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη» (Ιωάν.15,16). Μετά τη Ανάσταση τους κατέστησε επίσημα διαδόχους του έργου Του: «καθώς απεσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς΄ λάβετε Πνεύμα ’γιον΄ αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε , κεκράτηνται» (Ιωάν.20,21). Επίσης στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχαν συναχθεί οι έντεκα μαθητές, λίγο πριν την Ανάληψη τους είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντας αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ.28,19-20).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονομικά δυνατών, ή τους κλειστούς κύκλους της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Αντίθετα τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιμονία της πτώσεως και της αμαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν� τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29). Η άσημη προέλευση των Αποστόλων είναι από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως σήμερα σημείο αναφοράς όλων των πολεμίων του Χριστιανισμού, ως δήθεν θρησκεία των παρακατιανών ανθρώπων. Η σάπια ψευτοδιανόηση θα ήθελε έναν Χριστιανισμό «φιλοσοφικό», ο οποίος θα έδινε έναυσμα για ανώφελες συζητήσεις στους κλειστούς κύκλους των «πνευματικών ανθρώπων», αποκομμένο από τον αγιαστικό και σωστικό του ρόλο. Επειδή αυτός δεν ταιριάζει στα δικά τους μέτρα, γι� αυτό απορρίπτεται από αυτούς και πολεμείται λυσσαλέα σε όλες τις εποχές!

Το ’γιο Πνεύμα κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής (Πραξ.2ο κεφ.) μεταμόρφωσε τους άσημους, δειλούς και αγραμμάτους ψαράδες σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η συγκλονιστική εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορμή. Διασκορπίστηκαν σε όλον τον κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωμένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγμα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους και θείους εργάτες σε κάθε μέρος της οικουμένης και αύξανε θεαματικά.

Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα της ευαγγελικής αλήθειας. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην πνευματική ελευθερία του χριστιανικού μηνύματος. Οι ασήμαντοι αυτοί αλιείς της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στον δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι άνθρωποι της παλαιάς εποχής, οι οποίοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων και των πραγμάτων, αναδείχτηκαν, χάρις στο κήρυγμα εκείνων, για πρώτη φορά ως ανθρώπινες αξίες και ακόμα περισσότερο, ως ζωντανές εικόνες του Θεού! Πολλοί ισχυροί κατάλαβαν ότι η εγκόσμια ισχύς τους δεν είχε πραγματική αξία και γι� αυτό την αποποιήθηκαν. Μια νέα πρωτόγνωρη παγκόσμια αδελφότητα γεννήθηκε στον κόσμο, η Εκκλησία του Χριστού, ως μια νέα πραγματικότητα αγάπης και συναδελφώσεως των ανθρώπων και των λαών μέσα στον απάνθρωπο κόσμο της αμαρτίας και του κακού, ως μέσον σωτηρίας και απολυτρώσεως από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς.

Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους αγίους Αποστόλους. Ό,τι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναμη του αρχαίου κόσμου, το κατόρθωσε η χορεία των Μαθητών και Αποστόλων του Χριστού. Όμως ο κόσμος, δυστυχώς, όχι μόνο δεν εκτίμησε την προσφορά τους, αλλά το αντίθετο, έκαμε ό,τι μπορούσε για να ματαιώσει και να γκρεμίσει ό,τι εκείνοι έκτιζαν. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε πολύ παραστατικά τις δυσκολίες της αποστολής τους ως εξής: «ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγεννήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις, ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς φρόνιμοι εν Χριστώ, ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί ΄υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. ’χρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί΄ λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν΄ ως περικαθάρματα του κόσμου εγεννήθημεν, πάντων ερίψημα έως άρτι» (Α΄Κορ.4,9-13). Οι μύριες αυτές δυσκολίες, οι κακουχίες, οι κόποι και προπαντός οι απάνθρωποι διωγμοί δεν τους πτόησαν. Το έργο τους καρποφορούσε, διότι το αύξανε το ενοικούν στην Εκκλησία ’γιο Πνεύμα (Ιωάν.15,26).

Το έργο των αγίων Αποστόλων συνεχίστηκε και συνεχίζεται δια των διαδόχων αυτών. Σε κάθε μέρος, όπου ίδρυαν τοπικές εκκλησίες, χειροτονούσαν επισκόπους και πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο άγιος Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, το κατ' εξοχήν βιβλίο της ιεραποστολής της Εκκλησίας μας: «Χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ' εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθετο αυτούς τω Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι» (Πράξ.14,23). Αυτή η αδιάκοπη διαδοχή συνεχίζεται ως σήμερα και χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστεως και γι� αυτό ονομάζεται η Εκκλησία μας Αποστολική. Όλοι λοιπόν όσοι εργάζονται στην Εκκλησία του Χριστού, κληρικοί και λαϊκοί συνεχίζουν κατ΄ ουσίαν το έργο των αγίων Αποστόλων. Τόσο μεγάλο είναι το έργο που επιτελούν!

Όλοι εμείς οι πιστοί του Χριστού και προσκυνητές της σεπτής εορτής των Αγίων Αποστόλων, των «Συνεργών του Χριστού» (Β΄Κορ.6,1), έχουμε χρέος να αποδίδουμε σε αυτούς την αρμόζουσα τιμή, διότι η αγία μας Εκκλησία είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες. Αυτό το βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είδε στην Αποκάλυψη την θριαμβεύουσα εν ουρανοίς Εκκλησία του Χριστού, θεμελιωμένη επί «θεμελίους δώδεκα και επ' αυτών δώδεκα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνίου» (Αποκ.10,21).
ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ κ. ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ για καθέναν από τους Αγίους Αποστόλους
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΑΚΩΒΩΣ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ή ΝΑΘΑΝΑΗΛ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΩΜΑΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΟΥ ΑΛΦΑΙΟΥ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ Ή ΛΕΒΒΑΙΟΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΙΜΩΝ Ο ΚΑΝΑΝΙΤΗΣ Ή ΖΗΛΩΤΗΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΤΘΙΑΣ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Αναφορά στην ομιλία του π.Σαράντη Σαράντου για την Κάρτα του Πολίτη (28 Ιουνίου 2010)

πηγή: Ορθόδοξο Παρατηρητήριο
Αρχίζοντας ο π. Σαράντης , υπενθύμισε στους παρευρισκομένους αυτό που είχε πει και στην προηγούμενη ομιλία του, ότι δηλαδή για να ανταποκριθούμε ως Χριστιανοί στα εμπόδια που πρόκειται να συναντήσουμε εξ αιτίας της "Κάρτας του Πελάτη" (bar-code για τον κάθε έναν) και λίγο αργότερα της "Κάρτας του Πολίτη" που σκοπεύει να επιβάλλει η Ελληνική κυβέρνηση,πρέπει να έχουμε προετοιμασθεί πνευματικά μέσω της προσευχής και της συμμετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Πράγματι, όντας "τακτοποιημένοι" πνευματικά, θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε δια της Θείας Χάριτος το Ομολογιακό φρόνημα και την απαιτούμενη διάκριση ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στον καλό αγώνα χωρίς αμφιταλαντεύσεις και φόβους αλλά με λεβεντιά και ενθουσιασμό, μάλιστα σχετικά με αυτό , ο π.. Σαράντης μας προέτρεψε να γίνουμε "ενθουσιώδεις όπως οι πρώτοι Χριστιανοί".......
Στην αρχή ακόμα της ομιλίας του αναφέρθηκε στην θέση του Γέροντος Παϊσίου πάνω στο ζήτημα των "νέων ταυτοτήτων" ( από τότε είχε τεθεί το ζήτημα αυτό) τονίζοντας με έμφαση ότι ο λόγος του Οσίου Γέροντος είναι επίκαιρος και προφητικός μιας και σήμερα η "νέα ταυτότητα", η οποία όπως όλα δείχνουν θα είναι η εκ της κυβερνήσεως αναγγελθείσα "κάρτα του πολίτη" είναι σαφώς ένα εισαγωγικό μέσο πριν το "χάραγμα".Αφορμή για αυτή την μικρή αναφορά στάθηκε η πρωτοβουλία κάποιου εκ των παρευρισκομένων να διανείμει στο ακροατήριο μία παλαιότερη ανάρτησή μας με τίτλο "Γέροντας Παϊσιος:"Σιγά- σιγά, μετά την κάρτα και την ταυτότητα, δηλαδή το φακέλωμα , θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα" - Απαντήσεις Γέροντα Παϊσίου σε απορίες για Ταυτότητες" (για να διαβάστε την ανάρτηση πατείστε εδώ ).Το περισσότερο μέρος της ομιλίας του όμως ήταν αφιερωμένο στον βίο και κυρίως στην "Πνευματική διαθήκη" του προσφάτως αγιοκαταταχθέντος Οσίου Λουκά του Ιατρού και Επισκόπου Κριμαίας.Η περιγραφή των διώξεων , των βασάνων ,της ασθένειας (στο τέλος της ζωής του) και η αναφορά στην βαθύτατη πίστη, στο ασάλευτο ομολογιακό φρόνημα και στην ισχυρή αίσθηση του ποιμαντικού και ιατρικού καθήκοντος που είχε ο Άγιος, θα λέγαμε ότι ήταν τρόπον τινά μια "εισαγωγή" για την επόμενη ομιλία στην οποία όπως είπε θα αναφερθεί λεπτομερώς στο μείζον ζήτημα γύρω απο την κάρτα του πολίτη .Έτσι όπως τουλάχιστον αντιλαμβανόμαστε εμείς ,η αναφορά αυτή στον Άγιο Επίσκοπο Λουκά ,και η προτροπή του π. Σαράντη να τον μιμηθούμε , είχε σκοπό να μας προετοιμάσει αφ΄ενός για αυτά που μας περιμένουν και να μας καταδείξει αφ΄ετέρου το πως πρέπει να είναι ο αληθινός ποιμένας.Μετά το τέλος της ομιλίας μερικοί εκ των πιστών, του έθεσαν πολλές ερωτήσεις γύρω απο τα θέματα του ΑΜΚΑ και της "Κάρτας του πολίτη" στις οποίες ο π.Σαράντης απαντούσε με υπομονή και διάκριση.Απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε ότι η εφαρμογή του ΑΜΚΑ δείχνει να έχει ατονήσει μάλλον διότι μέσω του "νέου" συστήματος ελέγχου και παρακολούθησης των πολιτών δεν θα υπάρχει θέμα αποδοχής ή όχι της παραλαβής του ΑΜΚΑ, αφού όλες οι κοινωνικές μας δραστηριότητες θα εξαρτώνται απόλυτα απο τη χρήση της "Κάρτας του Πολίτη",όπως δηλαδή περιγράφεται στο Ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως απο τον Άγιο Ιωάννη (Αποκ. ιγ. 17). " Και ινα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού "Μίλησε επίσης και για την προσφυγή εναντίοντου ΑΜΚΑ που πρόκειται να γίνει μόλις ολοκληρωθεί η νομική της επεξεργασία απο νομικό ειδικό σε θέματα διοικητικού δικαίου.Αφού απήντησε σε όλες τις ερωτήσεις, ο π. Σαράντης παραχώρησε το "βήμα" στον κ. Γ. Βολουδάκη ο οποίος διάβασε μια ένα κείμενό του με τιτλο "ανοικτή επιστολή προς τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου"

Συνάντηση Γ.Γραμματέα του ΠΣΕ με το Ρώσο Πατριάρχη Κύριλλο

Η Ρωσική Εκκλησία αντιλαμβάνεται τις "προσπάθειες αναθεώρησης των ηθικών κανόνων του χριστιανισμού από ορισμένες προτεσταντικές κοινότητες" αλλά δεν αποχωρεί από το ΠΣΕ. Αντιθέτως ο Πατριάρχης Κύριλλος συναντάται επισήμως με το Γ.Γραμματέα του ΠΣΕ και επιβεβαιώνει την παραμονή της Ρωσικής Εκκλησίας στο ΠΣΕύδος.
Την είδηση μεταφέρουμε από την ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας:
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Κρεμλίνο της Μόσχας, στις 28 Ιουνίου 2010, ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος δέχθηκε το Γενικό Γραμματέα του Παγκόσμιου Συμβούλιου Εκκλησιών Δρ. Ολάφ Φιούκς Τβεϊτ, ο οποίος ευρίσκεται στη Μόσχα με την επίσημη επίσκεψη......Να αναφερθεί ότι τον κ. Τβεϊτ συνοδεύουν ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του Π.Σ.Ε. Γεώργιος Λεμόπουλος (Οικουμενικό Πατριαρχείο) και η καθηγήτρια του του Οικουμενικού Ινστιτούτου του BOSSEY Δρ. Ντάγκμαρ Χέλλερ.
Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Ηγούμενος Φίλιππος Ριαμπίχ, ο τελών χρέη Γραμματέα επί των Διαχριστιανικών Σχέσεων του ΤΕΕΣ ιερέας Δημήτριος Σιζονένκο και το στέλεχος του ΤΕΕΣ, ιερέας Αλέξανδρος Βασιούτιν.
Κατά τη συνάντηση ο Αγιώτατος Πατριάρχης τόνισε ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών αυτή τη στιγμή βιώνει μια κρίση μεγάλης διάρκειας, η οποία οφείλεται στην αντίθεση μεταξύ της επιδιώξεως της χριστιανικής ενότητας από μία πλευρά, και από την άλλη στην εμβάθυνση της διαφοροποίησης μεταξύ των χριστιανών πάνω σε μια σειρά των θεμάτων που αφορούν στη διδασκαλία πίστεως και πρώτα από όλα στα θέματα ανθρωπολογίας και ηθικής. Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας επεσήμανε ότι οι προσπάθειες αναθεώρησης των ηθικών κανόνων του χριστιανισμού από ορισμένες προτεσταντικές κοινότητες συμβάλουν στην αποξένωση των Ορθοδόξων από το Π.Σ.Ε. Εάν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν θα παρατηρούσαν αυτές τις τάσεις, αυτό θα ήταν η αποστασία από τη χριστιανική Αλήθεια και θα υπήρχε αφορμή για το σχίσμα στους κόλπους των ίδιων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Κάνοντας λόγο για τις προοπτικές ανανέωσης του Π.Σ.Ε. ο Αγιώτατος Πατριάρχης Κύριλλος τόνισε: «Ζούμε σε ένα κόσμο, όπου όλο και περισσότερη σημασία έχουν οι σχέσεις μεταξύ των διάφορων πολιτισμών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι σημαντικό ώστε οι χριστιανοί να εξασφαλίσουν τη διαφύλαξη του χριστιανικού πολιτισμού και να συμβάλουν στην οικοδόμηση καλών σχέσεων αυτού με άλλες πολιτιστικές κοινότητες. Το Π.Σ.Ε. είναι σε θέση να συμβάλει στην επίτευξη αυτών των δυο σκοπών μέσα από την προστασία του χριστιανικού συστήματος αξιών και μέσα από το διάλογο των χριστιανών με άλλες θρησκείες και μη θρησκευτικές αντιλήψεις».

«Στις χώρες της χριστιανικής παράδοσης, σύμφωνα με τη γνώμη του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας, χρειάζονται κοινές προσπάθειες εκ μέρους των χριστιανών για να προστατεύσουν το χριστιανισμό από τις κοσμικές δυνάμεις, οι οποίες θέλουν να επιβάλουν σε όλο τον κόσμο τις αντιχριστιανικές και αντιθρησκευτικές διαθέσεις. Είμαι βέβαιος ότι συνειδητοποιείτε πλήρως τον κίνδυνο αυτών των φαινομένων και πρόκειται να αναλάβετε τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την εντατικοποίηση της κοινής χριστιανικής μαρτυρίας ».
Απαντώντας ο Δρ. Τβεϊτ ευχαρίστησε τον Αγιώτατο Πατριάρχη Κύριλλο για την θερμή υποδοχή και τη φιλοξενία, εκτιμώντας ψηλά τον αγώνα υπέρ της πίστεως και μαρτυρίας τον οποίο φανέρωσαν Ρώσοι νεομάρτυρες και ομολογητές.
Επίσης δέχθηκε ότι η οικουμενική κίνηση βιώνει την κρίση, χαρακτηρίζοντας αυτή την κατάσταση του διαχριστιανικού διαλόγου «οικουμενικό χειμώνα». Και όμως η περίοδος αυτή δεν σημαίνει και αδράνεια. Αντίθετα, αυτή η περίοδος προσφέρεται για την ανάλυση των παλαιών εμπειριών και την εκπόνηση της στρατηγικής για το μέλλον. Ο Γενικός Γραμματέας εξέφρασε την ελπίδα του στη συνέχιση του διαλόγου επί των θεμάτων που θίχτηκαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον Πατριάρχη Κύριλλο. Σύμφωνα με τη γνώμη του οι υφιστάμενες διαφωνίες μεταξύ των Εκκλησιών-μελών του Π.Σ.Ε. μπορεί να υπερβούν μέσα από τη διαδικασία του ανοιχτού και ειλικρινούς διαλόγου.

Αύριο η συνεδρίαση του ΕΔΑΔ για τον Εσταυρωμένο στις σχολικές αίθουσες

Με πρωτοσέλιδο άρθρο στην επίσημη ιστοσελίδα του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) αναφέρεται στην αυριανή (30/6/2010) συνεδρίαση του Τμήματος Μείζονος Συνθέσεώς του που θα ασχοληθεί με την υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας. Η συνεδρίαση αφορά στην παρουσία του Εσταυρωμένου (Σταυρού) στις αίθουσες διδασκαλίας στα ιταλικά δημόσια σχολεία. Στις 3 Νοεμβρίου 2009 το Δικαστήριο διαπίστωσε παράβαση του άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου Αρ. 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση), σε συνδυασμό με το άρθρο 9 της Σύμβασης (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας). Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο τμήμα μείζονος συνθέσεως για νέα εξέταση μετά από αίτημα της ιταλικής κυβέρνησης,......
η οποία ποτέ δεν εφάρμοσε στην πράξη την πρωτόδικη καταδικαστική για την Ιταλία εικονομαχική απόφαση του Δικαστηρίου. Η Υπουργός της Ιταλίας μάλιστα είχε τότε δηλώσει ότι την εκπαιδευτική πολιτική της χώρας χαράζει η Ιταλική κυβέρνηση και όχι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αρνήθηκε να αφαιρέσει τους Σταυρούς από τις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας.

Ερώτηση Αλέξη Τσίπρα προς την Υπουργό Παιδείας για την αναγραφή του θρησκεύματος στους τίλτους σπουδών

Ερώτηση κατέθεσε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας προς την Υπουργό Παιδείας με την οποία ζητά την κατάργηση αναγραφής του θρησκεύματος στους τίτλους σπουδών της βασικής και μέσης εκπαίδευσης. Πιστός στην αθεϊα του ο ΣΥΡΙΖΑ
πηγή: ΑΠΕ με πληροφορίες από Ακτίνες
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ - ΣΥΡΙΖΑ-ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΛ.ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΑΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α΄ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς την κ. Υπουργό Παιδείας Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων
Θέμα : Αναγραφή θρησκεύματος στους τίτλους σπουδών βασικής και μέσης Εκπαίδευσης
Το Υπουργείο Παιδείας με το Νο 73735/Γ2/23-6-2010 έγγραφο της Δ/νσης Σπουδών Β΄/μιας Εκπαίδευσης, διευκρινίζει ότι στους απολυτήριους τίτλους του Γυμνασίου θα περιλαμβάνεται η αναγραφή του Θρησκεύματος, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.......
Σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. α΄ και β΄ του Ν. 2472/1997 (Α΄ 50), το θρήσκευμα αποτελεί δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα και μάλιστα ευαίσθητο. Ως εκ τούτου, η καταχώρισή του σε αρχείο και η εν γένει επεξεργασία του, υπόκεινται στις ρυθμίσεις του εν λόγω νόμου και εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Αρχής.
Η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους των μαθητών στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης προσβάλλει την αρχή της αναγκαιότητας. Διότι σκοπός της σχετικής επεξεργασίας είναι αποκλειστικά και μόνον η επίσημη βεβαίωση ότι ο κάτοχος του απολυτηρίου περάτωσε επιτυχώς τον αντίστοιχο εκπαιδευτικό κύκλο, επιτυγχάνοντας τη σημειούμενη επίδοση (βαθμό) σε καθένα από τα μαθήματα του υποχρεωτικού προγράμματος διδασκαλίας. Ενόψει του σκοπού αυτού, η αναγραφή του θρησκεύματος του μαθητή σε ξεχωριστό πεδίο επί του τίτλου - αλλά και η καταχώρισή του στο αντίστοιχο αρχείο που τηρεί το σχολείο (αρχείο τίτλων) - υπερβαίνει τον σκοπό της επεξεργασίας και, ως εκ τούτου, δεν είναι νόμιμη.
Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έχει εδώ και χρόνια απευθύνει σύσταση, προειδοποιώντας και καλώντας τον υπεύθυνο επεξεργασίας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, για την τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και την προσαρμογή των σχετικών πρακτικών.
Ερωτάται η κ. Υπουργός
" Θα μεριμνήσετε για την άμεση τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων προκειμένου να μην αναγράφεται, ούτε να επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης;

ΑΘΗΝΑ 28-6-2010
ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ Α΄ ΑΘΗΝΑΣ

"Μόνο ο Πάπας έχει δικαίωμα να κατηγορήσει έναν καρδινάλιο" (για σεξουαλική κακοποίηση)!

Με πληροφορίες από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Το Βατικανό σε ανακοίνωση του τόνισε ότι μόνο ο Πάπας έχει το δικαίωμα να κατηγορεί κληρικούς, αναφερόμενο στον καρδινάλιο Κριστόφ Σοεμπορν της Βιέννης ο οποίος των προηγούμενο μήνα κατηγόρησε δημοσίως έναν άλλο καρδινάλιο ότι υπέκρυψε μία υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης.
«Σχετικά με τις κατηγορίες κατά ενός καρδινάλιου υπενθυμίζουμε σε όλους ότι στην εκκλησία μόνο ο Πάπας έχει την εξουσία να κατηγορήσει έναν καρδινάλιο» αναφέρει η ανακοίνωση.
Εν τω μεταξύ παραιτήθηκε η επιτροπή της βέλγικης καθολικής εκκλησίας που ερευνά τις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινή πατώντας το Διαβάστε περισσότερα.....
Παραίτηση της επιτροπής για θέματα σεξουαλικής κακοποίησης της βελγικής εκκλησίας
Την παραίτησή της υπέβαλλε σύσσωμη σήμερα η επιτροπή για την αντιμετώπιση των υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών της καθολικής εκκλησίας του Βελγίου μετά από την έφοδο που πραγματοποίησε η αστυνομία στα γραφεία της.
«Όλη η επιτροπή θα παραιτηθεί» δήλωσε μία εκ των μελών της, η καθηγήτρια Θεολογίας στο καθολικό πανεπιστήμιο Σεν Πολ της Οτάβας, Καρλίν Ντεμασούρ. Το μέλος της επιτροπής πρόσθεσε ότι «η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα θύματα και την επιτροπή από την μία πλευρά και ανάμεσα στην επιτροπή και στην δικαιοσύνη από την άλλη έχει φθαρεί και δεν είναι πια δυνατό να συνεχίσουν».
Η επιτροπή θα σταματήσει να λειτουργεί επίσημα από την Πέμπτη.
«Θα αποσυρθούμε. Η συζήτηση πρέπει τώρα να γίνει μεταξύ των θυμάτων, των αρμόδιων πολιτικών, της δικαιοσύνης, της εκκλησίας και της κοινής γνώμης» σημείωσε ο πρόεδρος της επιτροπής Πέτερ Αντριένσενς.
Ο κ. Αντριένσενς υπέβαλλε σήμερα το πρωί την παραίτησή του στα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής τα οποία αποφάσισαν να κάνουν το ίδιο.
Σε ανακοίνωσή του ο υπουργός Δικαιοσύνης του Βελγίου Στέφαν ντε Κλερκ «κατήγγειλε έντονα τις συνέπειες που θα έχει η παραίτηση της επιτροπής».
Στο μεταξύ, το Βατικανό σε ανακοίνωση του τόνισε ότι μόνο ο Πάπας έχει το δικαίωμα να κατηγορεί κληρικούς, αναφερόμενο στον καρδινάλιο Κριστόφ Σοεμπορν της Βιέννης ο οποίος των προηγούμενο μήνα κατηγόρησε δημοσίως έναν άλλο καρδινάλιο ότι υπέκρυψε μία υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης.
«Σχετικά με τις κατηγορίες κατά ενός καρδινάλιου υπενθυμίζουμε σε όλους ότι στην εκκλησία μόνο ο Πάπας έχει την εξουσία να κατηγορήσει έναν καρδινάλιο» αναφέρει η ανακοίνωση.

Με την παρουσία της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου η "λειτουργία" στο Βατικανό


Δείτε από 0.26 κ. εξής

Αρνείται τα πάντα η Χριστινάκη

πηγή: Καθημερινή, 29/6/2010
Το κουβάρι των αποκαλύψεων για όσα λαμβάνουν χώρα στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει μόλις αρχίσει να ξετυλίγεται. Οι λέξεις «πλαστογραφία» και «ψευδορκία», σχετικά με τα συμπεράσματα της ΕΔΕ που καταλογίζει πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες σε πέντε άτομα για την υπόθεση Χριστινάκη και τα οποία αποκάλυψε πριν από λίγες ημέρες η «Κ», ακούγονται όλο και πιο έντονα στους διαδρόμους (ηλεκτρονικούς και μη) της Σχολής. Οπως όλα δείχνουν, το θέμα θα επιλυθεί στα δικαστήρια.......
Στο επίκεντρο της υπόθεσης βρίσκεται η εκλογή της κόρης της κοσμήτορος της Σχολής, κ. Ελένης Χριστινάκη, και του καθηγητή Παναγιώτη Χριστινάκη, Ειρήνης, στη θέση της καθηγήτριας. Στο πλαίσιο της ΕΔΕ, ο τότε πρόεδρος του Τμήματος, Κ. Κατερέλος, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ο κ. Π. Χριστινάκης έκανε εν πολλοίς ό,τι ήθελε στο Τμήμα, ωστόσο όλο και πιο έντονες είναι οι φήμες που ακούγονται για αλλοίωση των πρακτικών των σχετικών συνεδριάσεων. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής και τα δύο εκλεκτορικά σώματα στις κρίσεις της Ειρήνης Χριστινάκη σε επίκουρο και σε καθηγήτρια υπολογίζονται σε 17, από τα οποία τα επτά μέλη ήταν εξωτερικοί εκλέκτορες από άλλα πανεπιστήμια. Ολοι ψήφισαν θετικά για την αξία της διατριβής της υποψήφιας. Στα συμπεράσματά της, άλλωστε, η επιτροπή που διενήργησε την ΕΔΕ σημειώνει ότι οι παρατυπίες που διαπιστώθηκαν στις διαδικασίες εκλογής της ίδιας, δεν μειώνουν την αξία της εργασίας της.

Παρά τα όσα αναφέρει το σχετικό πόρισμα, επίσης, στελέχη της Σχολής διευκρινίζουν ότι ο γιος της οικογένειας, Επαμεινώνδας Χριστινάκης, δεν έχει εγγραφεί ποτέ στα μητρώα υποψηφίων διδακτόρων.

Παπικά εγκώμια για την οικουμενιστική πατριαρχική Εγκύκλιο της Κυριακής της Ορθοδοξίας

Απευθυνόμενος προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στο Βατικανό για τον εορτασμό της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου ο Πάπας Βενέδικτος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε τη γνωστή οικουμενιστική του επίθεση εναντίον των παραδοσιακών ορθοδόξων πιστών υπερασπιζόμενος με σθένος την διεξαγωγή του Διαλόγου με τους Παπικούς. Είπε μεταξύ άλλων ο Πάπας: «Για μένα είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η περί Αυτόν Αγία Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως μοιράζονται την σταθερή πεποίθησή μας για τη σημασία αυτού του διαλόγου, όπως άλλωστε ξεκάθαρα σημείωσε ο Αγιότατος (Πατριάρχης) στην Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιο που απέστειλε με την ευκαιρία της Κυριακής της Ορθοδοξίας, την 21η Φεβρουαρίου 2010». Έτσι η Πατριαρχική εγκύκλιος.....
που ήταν μια σκληρή επίθεση εναντίον των Ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών που αγωνιούν για τα οικουμενιστικά ανοίγματα, κατέστη ξαφνικά αγαπητό ανάγνωσμα των Παπικών. Η παπική αναφορά στην εγκύκλιο αποκαλύπτει με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι με αυτήν οι εν Φαναρίω οικουμενιστές οδηγήθηκαν ακόμη πιο κοντά στις αγκάλες του Πάπα και απομακρύνθηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία του ορθοδόξου παραδοσιακού κλήρου και λαού.
________________________________

Για την πατριαρχική εγκύκλιο της Κυριακής της Ορθοδοξίας είχαμε δημοσιεύσει και αναδημοσιεύσει πολλά κείμενα. Δείτε μερικά παρακάτω:
Η Πατριαρχική Εγκύκλιος της Κυριακής της Ορθοδοξίας Α΄

Η Δραγώνα ξαναχτυπά (για την ελληνική γλώσσα και τα αρχαία ελληνικά)

πηγή: elkosmos.gr με πληροφορίες από Εξαγόρευσις
Αυτή τη φορά η γνωστή για τις εθνομηδενιστικές της απόψεις και ιδέες ειδική γραμματέας του υπουργείου της Διαμαντοπούλου και της Κάλερ, δήλωσε στις 21 Ιουνίου στο ραδιόφωνο του Σκάι, πως τα «ελληνικά είναι μια μικρή γλώσσα σε παγκόσμιο επίπεδο» όταν ρωτήθηκε γιατί εισάγεται η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας στο δημοτικό σχολείο, ενώ το πλέον εξωφρενικό είναι πως σε ερώτηση των δημοσιογράφων γιατί αντί της αγγλικής δεν διδάσκεται στα δημοτικά σχολειά η αρχαία ελληνική γλώσσα, είπε πως «τα αρχαία ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα» ενώ άφησε εμμέσως πλην σαφώς να εννοηθεί πως στο μέλλον θα καταργηθούν ακόμη και από το πρόγραμμα του Γυμνάσιου!.....
Δεν στεκόμαστε φυσικά στο γεγονός πως μια κατά δήλωση της ψυχολόγος εκφέρει άποψη για γλωσσολογικά θέματα και μάλιστα τόσο σοβαρά όπως είναι η ελληνική γλώσσα, μιας και είναι γνωστές οι προθέσεις τόσο της συγκεκριμένης όσο και της Διαμαντοπούλου να μετατρέψουν τα ελληνικά σχολειά σε πολυφυλετικές χοάνες.
Στο πλαίσιο αυτό είναι αυτά τα ακαταλαβίστικα ιδεολογήματα περί «νέου σχολειού», και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ιδεολογήματα τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη καταστροφή της ελληνικής παιδείας. Κάποιος να τις μαζέψει...
Ακουστέ την επίμαχη συνέντευξη εδώ

Μιχ. Τρίτος: Θα είναι ιεροσυλία αν κλείσει η Σχολή της Βελλάς!

πηγή: Πρωϊνός Λόγος, 29/6/2010
Ο Ηπειρώτης Κοσμήτορας της Θεολογικής τόνισε
ΜΙΧ. ΤΡΙΤΟΣ: Θα είναι ιεροσυλία αν κλείσει η Σχολή της Βελλάς!
Εκδήλωση απονομής πτυχίων χθες σε 17 φοιτητές
«Θα είναι ιεροσυλία, εθνική και ιστορική, αν κλείσει η Βελλά, όπως θέλουν οι φήμες που κυκλοφορούν», δήλωσε χθες, χαιρετίζοντας την εκδήλωση απονομής των πτυχίων της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας, ο Ηπειρώτης Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μιχάλης Τρίτος.
Δεκαεπτά φοιτητές έλαβαν το πτυχίο τους και όπως τόνισε ο Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής της Σχολής π. Δημήτριος Αργυρός, που εδώ και 17 χρόνια προσφέρει ανεκτίμητο εκπαιδευτικό, και όχι μόνο, έργο στη Βελλά, είναι η 5η φουρνιά πτυχιούχων.....
ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
Μάλιστα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απέστειλε μήνυμα, όπου, μεταξύ άλλων, τονίζεται ότι «η Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Βελλάς, δύναται να σεμνύνεται δια την μεγάλην και πολυετή αυτής προσφοράν».
Και προστίθεται: «Οσάκις γίνεται αποφοίτησις σπουδαστών και χορηγούνται πτυχία, είναι δικαία η χαρά και η ικανοποίησις των μεν ελλογιμωτάτων διδασκόντων ότι έπραξαν ευσυνειδήτως το χρέος αυτών, των δε αποφοίτων ότι ανεγνωρίσθη και επιβραβεύεται ο κόπος αυτών».
Ο π. Δημήτριος επεσήμανε ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκδηλώνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη Σχολή.

100 ΧΡΟΝΙΑ!
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι την ακαδημαϊκή περίοδο 2010-2011 η Σχολή Βελλάς συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή της.
Στον χαιρετισμό του ο Νομάρχης Αλέκος Καχριμάνης σημείωσε ότι «η Ορθοδοξία σήμερα έχει ανάγκη από μορφωμένους ιερείς, αλλά και από καλούς ψάλτες και προς αυτή την κατεύθυνση θα στηρίξουμε τη Σχολή».
Ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης Μιχάλης Τρίτος, που επί 6 χρόνια διατέλεσε καθηγητής στη Βελλά, την χαρακτήρισε ως «μικρή Χάλκη». Και αυτό, γιατί έχει ως άξονα και ως κέντρο αναφοράς το ναό.
Ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών Κώστας Βλάχος, που έχει διδάξει στη Σχολή, παρατήρησε ότι «η πλούσια βιβλιοθήκη της Εταιρείας είναι πάντα στη διάθεση των Βελλαϊτών».
Χαιρετισμούς ακόμη απηύθυναν εκ μέρους της Διοικούσας Επιτροπής της Σχολής η επ. καθηγήτρια κ. Ράπτη και εκ μέρους των φοιτητών ο Πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου κ. Καλοπώδης.

Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Βατικανό για την εορτή του Αποστόλου Πέτρου

πηγή: Ακτίνες

Την αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που θα παραστεί στη Θρονική Εορτή της Ρώμης, δέχθηκε το πρωί της Δευτέρας ο Πάπας Βενέδικτος 16ος. Η αντιπροσωπεία αποτελείται από τον Μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο, γραμματέα της Μικτής Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου Ορθόδοξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικών και αντιπροέδρου της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, τον Επίσκοπο Αριανζού Βαρθολομαίο, βοηθό επίσκοπο της Μητροπόλεως Γερμανίας και το διάκονο Θεόδωρο Μεϊμάρη εκ του Πατριαρχείου.
Ο χαιρετισμός του Πάπα Βενέδικτου

Δευτέρα 28 Ιουνίου του 2010
Αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ,
"Χάρη σε εσάς και ειρήνη από το Θεό Πατέρα μας" (Κολ 1:2). Με μεγάλη χαρά και ειλικρινή αγάπη σας καλωσορίζω στη πόλη της Ρώμης με την ευκαιρία του ετήσιου εορτασμού της μνήμης των Αγίων Πέτρου και Παύλου.......
Μια γιορτή που η Καθολική Εκκλησία και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες γιορτάζουν την ίδια ημέρα και είναι μία από τις αρχαιότερες του λειτουργικού έτους , μαρτυρεί μια εποχή κατά την οποία ζούσαν σε πλήρη κοινωνία μεταξύ τους.
«Η παρουσία σας εδώ σήμερα -για την οποία είμαι βαθιά ευγνώμων προς τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, Αγιότατο Βαρθολομαίο και την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, φέρνει μεγάλη χαρά στις καρδιές όλων μας». «Ευχαριστώ τον Κύριο γιατί οι μεταξύ μας σχέσεις χαρακτηρίζονται από αισθήματα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αυτοεκτίμησης και αδελφοσύνης, όπως ευρέως μαρτυρούν οι πολλές συναντήσεις που έχουν ήδη λάβει χώρα κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους».
«Όλα αυτά επιτείνουν την ελπίδα ότι ο διάλογος Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας θα συνεχίσει και θα πραγματοποιήσει σημαντική πρόοδο. Εξοχότατε, γνωρίζετε ότι οι εργασίες της Μικτής Διεθνούς Επιτροπής για το Θεολογικό Διάλογο, της οποίας είστε Γραμματέας, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο και από τον περασμένο Οκτώβριο, στην Πάφο, εξετάζεται «Ο ρόλος του επισκόπου της Ρώμης στην κοινωνία της Εκκλησίας κατά την πρώτη χιλιετία ». Με όλη μας την καρδιά προσευχόμαστε ότι, φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα, τα μέλη της Επιτροπής θα ακολουθήσουν αυτή την κατεύθυνση κατά τη διάρκεια της προσεχούς συνόδου ολομέλειας στη Βιέννη, αφιερώνοντας το χρόνο που απαιτείται για τη διεξοδική μελέτη αυτού του ευαίσθητου και σημαντικού θέματος. Για μένα είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η περί Αυτόν Αγία Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως μοιράζονται την σταθερή πεποίθησή μας για τη σημασία αυτού του διαλόγου, όπως άλλωστε ξεκάθαρα σημείωσε ο Αγιότατος (Πατριάρχης) στην Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιο που απέστειλε με την ευκαιρία της Κυριακής της Ορθοδοξίας, την 21η Φεβρουαρίου 2010».
Στην προσεχή σύνοδο των Επισκόπων της Μέσης Ανατολής, που θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη τον ερχόμενο Οκτώβριο, θα εξετασθεί με προσοχή «το θέμα της οικουμενικής συνεργασίας μεταξύ των χριστιανών της περιοχής αυτής.
Αυτό τονίζεται και στην επιστολή που παραδόθηκε στους Καθολικούς Επισκόπους της Μέσης Ανατολής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής μου στην Κύπρο όπου επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή από τον αδελφό Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Χρυσόστομο Β .
«Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στη Μέση Ανατολή είναι σε μεγάλο βαθμό κοινά: ζουν ως μειονότητες και προσδοκούν την αυθεντική θρησκευτική ελευθερία και την ειρήνη. Είναι αναγκαίος ο διάλογος με τις Ισλαμικές και τις Εβραϊκές κοινότητες και στο πλαίσιο αυτό θα είναι χαρά μου να υποδεχθώ στην επισκοπική συνέλευση και την «Αδελφική αντιπροσωπεία» του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
«Σεβασμιότατε, αγαπητοί μέλη της αντιπροσωπείας, σας ευχαριστώ για την επίσκεψή σας. Σας ζητώ να μεταφέρετε τους αδελφικούς χαιρετισμούς μου στον Αγιότατο Πατριάρχη Βαρθολομαίο, την Ιερά Σύνοδο, τον κλήρο και σε όλους τους πιστούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Με την μεσολάβηση των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, μπορεί ο Κύριος να μας χορηγήσει άφθονες ευλογίες, και να μας κρατούν πάντα στην αγάπη του.

28/6/10

Ομιλία επισκόπου Αρτεμίου και συμπαράσταση από μοναχούς, μοναχές και τον πιστό λαό (27/6/2010)

Τα δύο παρακάτω video περιέχουν κήρυγμα του επισκόπου Αρτεμίου και τραγούδια από μοναχούς, μοναχές και τον πιστό λαό που συμπαρίσταται στον αγωνιστή επίσκοπο (27/6/2010)


O Απόστολος Παύλος διδάσκει τη στάση των πιστών έναντι των αιρετικών

Ο μέγας Απόστολος Παύλος, του οποίου τιμούμε την μνήμη, υπήρξε ο πρώτος άγιος της Εκκλησίας μας που υπέδειξε τη στάση που οφείλουν να τηρούν οι πιστοί απέναντι στους αιρετικούς. Η προτροπή του προς τον Τίτον είναι γνωστότατη. Φαίνεται ωστόσο, πως στην εποχή μας που περίσσευσε η οικουμενιστική ψευτοαγάπη και ο Διάλογος με τους αιρετικούς , παρά την αμετανοησία τους και την εμμονή τους στην αίρεση, να έχει λησμονηθεί. Μεταφέρουμε λοιπόν το γνωστό απόσπασμα της Επιστολής του Απ. Παύλου προς τον Τίτον:
"8 Πιστὸς ὁ λόγος• καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις......
9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο• εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.
12 Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν• ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. 15 Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ' ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν• ἀμήν".
(Προς Τίτον, 3,8-15)

Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης, Πέτρος και Παύλος

πηγή: Ευγένιος Βούλγαρης
Γράφει ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
Ἦταν ἄνθρωποι ἐργαζόμενοι καὶ μάλιστα χειρωνακτικά. Ἁλιεὺς ὁ ἕνας σκηνοποιὸς ὁ ἄλλος. Ἐργαζόταν σκληρὰ καὶ ἀδιάκοπα. Ὅλη τὴ νύχτα ὁ Πέτρος (Λούκ. 5,5), ὅλη τὴ ζωὴ τοῦ ὁ Παῦλος (Ἅ΄ Θέσ. 2,9-Β΄ Θέσ. 3,7-9). Κι ἐνῷ ὁ Πέτρος ἔπαυσε νὰ ἐργάζεται ὡς ἁλιεὺς ὅταν ἔγινε ἀπόστολος, ὁ Παῦλος συνέχιζε νὰ κάνει σκηνὲς καὶ νὰ τρέφει τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς συνεργάτες του καὶ ὡς ἀπόστολος. Δὲν δέχθηκε νὰ πάρει τὴν ἐλάχιστη ἀμοιβὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οὔτε κάποια ἄλλη ἐνίσχυση γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ βιοπορισμοῦ του καὶ ἐργαζόταν γιὰ νὰ παραμένει ἀβαρὴς καὶ μὴ ἐνοχλῶν κανένα γιὰ τὸν ἐπισιτισμό του. Ποῦ εὕρισκε χρόνο, διάθεση, καὶ ἀντοχὴ μετὰ τὰ ποιμαντικὰ ξενύχτια, τὸ διαρκὲς κήρυγμα, τὶς ἀτέλειωτες προσευχές, τὶς πορεῖες, τὰ ναυάγια, τοὺς λιθοβολισμούς, τὶς μαστιγώσεις, τὶς φυλακίσεις, τοὺς κατατρεγμούς, τὶς συκοφαντίες, τὸν σκόλοπα τῆς σάρκας, τὶς νηστεῖες, τὰ δάκρυα, καὶ ὅλα τὰ συναφῆ. Μέγα θαῦμα καὶ σπάνιο παράδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη, ποὺ ἐν τέλει βρίσκει κάποιους μιμητές, σπανίους βέβαια........

Ἦταν ἀνάργυροι καὶ ἀφιλάργυροι. Δὲν εἶχαν χρήματα ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν τάση νὰ τὰ ἀποκτήσουν. «΄Ὅρος τῆς ἀφιλαργυρίας οὕτω θέλειν τὸ μὴ ἔχειν, ὡς θέλει τὶς τὸ ἔχειν» λέγει ὁ ἅγιος Διάδοχος, ἐπίσκοπος Φωτικὴς τῆς Ἠπείρου (σημερινῆς Παραμυθιᾶς-5ος αἰῶνας μ.Χ.).
Ἔτσι ὁ Παῦλος λέγει' «ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπιθύμησα' αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταὶς χρείαις μου καὶ τοὶς οὔσι μετ’ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἳ χεῖρες αὗται» (Πράξ. 20,33-34). Καὶ συμβούλευε' «ἔχοντες δὲ διατροφᾶς καὶ σκεπάσματα, τούτοις ἀρκεσθησόμεθα. οἱ δὲ βουλόμενοι πλουτεὶν ἐμπίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ ἐπιθυμίας πολλᾶς ἀνοήτους καὶ βλαβερᾶς αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν. ρίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινὲς ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαὶς (Ἅ΄ Τῖμ. 6,8-10). Ἐπίσης ἐπαναλάμβανε τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ' «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν» (Πράξ. 20,35) ὁ ὁποῖος ἀνήκει στὰ λεγόμενα ἄγραφα λόγια τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ σ’ αὐτὰ ποὺ δὲν τὰ ἀναφέρουν οἱ εὐαγγελιστὲς ἀλλὰ τὰ διασῴζουν ἄλλες πηγές.


Ὁ δὲ Πέτρος εὑρισκόμενος μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη πρὸ τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καὶ βλέποντας ἕνα χωλὸ ἐκ γενετῆς νὰ τοὺς ζητὰ ἐλεημοσύνη εἶπε τὸ γνωστό' «ἀργύριον καὶ χρυσίον οὒχ ὑπάρχει μοί' ὁ δὲ ἔχω τοῦτο σοὶ δίδωμι' ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιεπάτει» (Πράξ. 3,6). Καὶ ὁ χωλὸς ἔγινε ἀμέσως καλά. Λέγεται, ὅτι ὅταν κάποτε ἕνας πάπας ξεναγοῦσε ἕνα ἐπίσημο προσκεκλημένο του στὰ παλάτια καὶ τὰ θησαυροφυλάκια τοῦ Βατικανοῦ, εἶπε ἐπηρμένος καὶ γεμάτος κοσμικὸ φρόνημα' «Ὁ ἀπόστολος Πέτρος δὲν εἶχε αὐτὰ ποὺ ἔχω ἐγώ». Καὶ ὁ φιλοξενούμενος τοῦ εἶπε θυμόσοφα' «Ἐσὺ ὅμως δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θαύματα οὔτε ἔχεις Ἅγιο Πνεῦμα».


Ἦταν θεόπτες. Ὁ Πέτρος εἶδε τὸν Χριστὸ ὡς Θεὸ στὸ Θαβὼρ καὶ ὁ Παῦλος στὸν δρόμο πρὸς τὴν Δαμασκὸ καὶ ἄλλες φορὲς (πρβλ. Πράξ. 9ο κέφ. καὶ Β΄ Κόρ. 12ο κέφ.). Ἄξιο προσοχῆς εἶναι ὅτι ὁ Πέτρος ἂν καὶ θεόπτης, ἂν καὶ χαρισματοῦχος καὶ θαυματουργὸς καὶ πλήρης ἀγάπης πρὸς τὸ Χριστὸ ἀργότερα τὸν ἀρνήθηκε. Καὶ ὁ Παῦλος στὴν πρώτη του θεοπτία ἐπειδὴ ἦταν διώκτης τυφλώθηκε. Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ἐπαναπαυόμαστε στὴν ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα ποὺ τυχὸν ἔχουμε, διότι πάντοτε ἐλλοχεύει ὁ κίνδυνος νὰ πέσουμε' οὔτε νὰ θέλουμε νὰ τύχουμε θείων ἀποκαλύψεων καὶ δωρεῶν, ὅταν ζοῦμε μέσα στὴ πλάνη καὶ τὴν ἁμαρτία, γιατί θὰ πάθουμε κάτι κακό.


Ἡ ζωὴ τοὺς ἦταν ἕνα διαρκὲς μαρτύριο. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς ἀρκεῖ νὰ παρουσιάσουμε μία μόνο περικοπῆ ἀπὸ τὰ ὅσα ἔγραψε ὁ Παῦλος' «ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαὶς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαὶς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις' ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μία ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα' ὀδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις' ἐν κόπῳ καὶ μόχθω, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι' χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου, ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ καὶ ἐγὼ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; (Β΄ Κόρ. 11,23-30).


Αὐτὸ τὸ διαρκές τους μαρτύριο ἦταν τὸ μεγαλύτερό τους παράσημο καὶ τὸ μεγαλύτερό τους ἀξίωμα. Αὐτὸ ἦταν τὸ μόνο τοὺς καύχημα. «εἰ καυχάσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι» (Β΄ Κόρ. 11,30). Καὶ στοὺς Ἐφεσίους, γράφοντάς τους γιὰ ἕνα λεπτὸ θέμα, ὁ Παῦλος παραλείπει τοὺς τίτλους τοῦ ἀποστόλου, τοῦ χαρισματούχου, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ θεόπτου, τοῦ οὐρανοβάμονος, καὶ χρησιμοποιεῖ τὸν τίτλο τῆς κακοπαθείας μόνο' «παρακαλῶ οὒν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ» (Ἐφεσ. 4,1). Γιατί αὐτὸ θεωροῦσε ὡς τὸ μεγαλύτερο ἔπαινο καὶ κατόρθωμα.


Ἔγγαμος ἦταν ὁ Πέτρος, ἄγαμος ἦταν ὁ Παῦλος. Ὅπως ἔγγαμος ἦταν ὁ Μωυσῆς καὶ ἄγαμος ὁ Ἠλίας, οἱ μεγαλύτεροι προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἐμφανίσθηκαν στὸ Θαβὼρ ἀριστερὰ καὶ δεξιά του Χριστοῦ. Τί δείχνουν ὅλα αὐτά; Ὅτι ὁ γάμος καὶ ἡ ἀγαμία εἶναι δυὸ δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν στὸ μαρτύριο, στὰ χαρίσματα, στὸ Θαβώρ, στὴ θέωση ὅταν βιώνονται ἐν Χριστῷ. Ἃς ἀξιοποιήσουμε λοιπὸν τοὺς θεσμοὺς αὐτοὺς πρὸς ἁγιασμὸ τῆς ὑπάρξεώς μας ἀφοῦ γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν.


Διώκτης ὁ Παῦλος πρὶν γνωρίσει τὸν Χριστὸ καὶ ἀρνητὴς ὁ Πέτρος ἀφοῦ γνώρισε τὸν Χριστό. Μεγάλα ἐγκλήματα καὶ τὰ δυό. Μεγάλες ἁμαρτίες καὶ μεγάλες πτώσεις. Ὁ Παῦλος εἶχε τὸ δικαιολογητικό της ἀγνοίας ἐνῷ ὁ Πέτρος γνώριζε τὸν Χριστό' τὸν εἶχε δεῖ σὰν Θεὸ στὸ Θαβώρ, σὰν ποιοῦντα συνεχῶς τέρατα-σημεῖα- δυνάμεις, καὶ τὸν εἶχε ὁμολογήσει σὰν Θεό. Βέβαια τὸ οὐσιῶδες στὴν πτώση τους δὲν εἶναι τὸ μέγεθος τῆς ἁμαρτίας τους καὶ ὁ βαθμὸς ὑπαιτιότητός τους, ἀλλὰ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας ποὺ ἔχυναν συνεχῶς στὴ μνήμη τῶν ἁμαρτημάτων τους. Ἔκλαιγε ὁ Πέτρος ὅποτε ἄκουγε πετεινὸ καὶ στέναζε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν θυμόταν τὸ παρελθὸν τοῦ λέγοντας' «οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλείσθαι ἀπόστολος» (Ἅ΄ Κόρ. 15,9).


Ἦταν παράφοροι ἐραστὲς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ἦταν γι’ αὐτοὺς τὸ πᾶν. Ἦταν ὁ μόνος σκοπὸς τῆς ζωῆς τους καὶ τῆς ὑπάρξεώς τους. «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γάλ.2,20) καὶ «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεὶν κέρδος» (Φιλιπ.1,21)' ἔλεγε ὁ Παῦλος. Αὐτὲς οἱ δυὸ φράσεις εἶναι τὰ κλειδιὰ γιὰ νὰ κατανοήσει κανεὶς τὴν προσωπικότητα τῶν δυὸ μεγάλων καὶ πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων. Τοῦ Πέτρου, ποὺ ὀνομάσθηκε «στόμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ» καὶ τοῦ Παύλου, ποὺ ὀνομάσθηκε «στόμα τοῦ Χριστοῦ».


Τὸ ἦθος τους καὶ τὸ παράδειγμά τους ἃς εἶναι τὸ ἀστέρι ποὺ θὰ καθοδηγεῖ καὶ θὰ ἐμπνέει τὴ ζωή μας.

Υπόμνημα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων προς την Υπουργό Παιδείας

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
Χαλκοκονδύλη 37. 10432 ΑΘΗΝΑ
Τηλ. 2105224180-FAX. 2105224420
Iστοχώρος: www.petheol.gr
e-mail: panenthe@otenet.gr & : enosis@petheol.gr
Αθήνα 11-6- 2010
Αριθμ. Πρωτ.137
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΠΡΟΣ
την Αξιότιμη Κυρία
Άννα Διαμαντοπούλου
Υπουργό Παιδείας, Διά βίου μάθησης καί Θρησκευμάτων
Ανδρέα Παπανδρέου 37
15180 ΜΑΡΟΥΣΙ
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
1. Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων από της αναλήψεως της θέσεως σας έχει ζητηςει να έχει μια συνάντηση μαζί σας, για να σας εκθέσει κάποιες θέσεις και προτάσεις της, σχετικές με τη θρησκευτική εκπαίδευση των παιδιών μας. Επειδή δεν έγινε δυνατή μια συνάντησή μας, πιθανώς και εξαιτίας των γενικοτέρων δυσκολιών, τις οποίες αντιμετωπίζει η χώρα μας, θα μας επιτρέψετε σήμερα να σας υποβάλουμε με το υπόμνημά μας αυτό, τις απόψεις μας, αφού άλλωστε και μετά την ψήφιση από τη Βουλή του Ν. 3848/2010 (ΦΕΚ τ. α' 71/19-5-2010) για την «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού...κλπ» , ανοίγει ο δρόμος για σημαντικές μεταβολές στην παιδευτική προσπάθεια της χώρας.......
Θα είμαστε απολύτως σύντομοι και περιεκτικοί στις αναφορές μας, ελπίζοντας ότι πάντοτε θα υπάρχει η δυνατότητα της άμεσης επικοινωνίας μας μαζί σας και με τους συνεργάτες σας για περαιτέρω ανάπτυξη και προβληματισμό.
2. Θεωρούμε ως βασικές αρχές στην Εκπαιδευτική διαδικασία τις οποίες οφείλουμε να έχουμε πάντοτε κατά νου:
- την καλλιέργεια της πνευματικής δύναμης του νέου και την ενίσχυση των νοητικών και πνευματικών ικανοτήτων του.
-την καλλιέργεια της συνείδησής του και την ανάπτυξη της ηθικής προσωπικότητάς του.
-και βεβαίως την καλλιέργεια και ανάπτυξη της σωματικής και της βιολογικής του υπόστασης.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η πορεία της ελληνικής Εκπαίδευσης φαίνεται να υπερτονίζει την πρώτη απ' τις παραπάνω αρχές και να υποβαθμίζει τη δεύτερη. Οι λεγόμενες «επιστήμες του ανθρώπου», δηλαδή τα μαθήματα πού κυρίως (όχι βέβαια αποκλειστικώς) καλλιεργούν τον «έσω άνθρωπο» και αναπτύσσουν αξίες, την κοινωνική ευαισθησία, την εθνική, δημοκρατική και θρησκευτική συνείδηση, ή συρρικνώνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα, ή αποπροσανατολίζονται στο αναλυτικό, ή αποχρωματίζονται, χάνουν την ουσία τους και στοχεύουν σε ανούσιους στοχους με την υλοποίηση των αναλυτικών προγραμμάτων, δηλαδή με τα διδακτικά βιβλία. Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι όλο και περισσότερο τα σχολεία της εγκύκλιας μόρφωσης εγκαταλείπουν τη φροντίδα διάπλασης του νέου ανθρώπου, του νέου πολίτη, του νέου Έλληνα, ως προς την πνευματική, τη ψυχική του διάσταση και ενδιαφέρονται περισσότερο να οξύνουν το νού του, σαν λειτουργικό όργανο λαμβανόμενο, χωρίς να ενδιαφέρονται εξίσου για το αξιολογικό και ηθικό περιεχόμενό του. Και φαίνεται τούτο, από το ότι τα μαθήματα πού αποβλέπουν στο στοχο αυτό εκτείνονται κατά καιρούς και στο ωρολόγιο πρόγραμμα και στο αναλυτικό. Με τα μαθήματα τούτα προσφέρονται σήμερα στοιχεία λιγότερο χρήσιμα για τη ζωή και πολύ περισσότερο για τις εξετάσεις - υπηρέτηση τούτο στην διαμορφωθείσα ήδη «ανάγκη» για επιστημονικές σπουδές του συνόλου των φοιτούντων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Και ίσως και στην «ανάγκη» φροντιστηριακής εκπαίδευσης, ή πιο ευγενικά «προετοιμασίας». Ακριβώς όμως αυτό αποδεικνύει ότι ενδιαφερόμαστε να διαμορφώσουμε πολίτες με ικανότητες, πού όμως δεν έχουν περιεχόμενο αξιών και κοινωνικότητας. Και βέβαια επίσης κάθε οξυδερκής παρατηρητής (αλλά σήμερα δυστυχώς όχι μόνο αυτός) βλέπει ότι η κοινωνία η ελληνική το πληρώνει τούτο.
3. Ειδικότερα για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ), θα σημειώσουμε ότι είναι βέβαια ένα από τα κατ' εξοχήν ανθρωπαγωγικά. Αντιμετωπίζει όμως: α) την απειλή του περιορισμού του στο ωράριο , β) αλλά και την πραγματοποίηση αυτής της απειλής (στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και στο Γενικό Λύκειο), γ) τη δυνατότητα απαλλαγής απ' αυτό χωρίς αιτιολογία, και δ) τη δυνατότητα προαιρετικής επιλογής του. Για όλα αυτά γίνονται ήδη από δεκαετίες συνεχείς αγώνες. Και γράφονται πολλά παιδαγωγικά, νομικά, θρησκευτικά και θεολογικά άρθρα για την υπεράσπιση του μαθήματος . Έχουν εκδοθεί και αποφάσεις σχετικές Ανωτάτων Δικαστηρίων. Παρ' όλα αυτά, και παρά τους περιορισμούς πού δέχτηκε (με ιδιαίτερα σημαντική εκείνη του περιορισμού των 2 ωρών σε 1, στη Γ' τάξη του Γενικού Λυκείου), εμείς επιμένουμε στη 2ωρη εβδομαδιαία διδασκαλία σ' όλες τις τάξεις και σ' όλους τους τύπους των σχολείων μας, για να μην υπάρχει διαφορά στη θρησκευτική Εκπαίδευση μεταξύ των παιδιών, ακόμα και της ίδιας κάποτε οικογένειας. Άλλωστε το ποσοστό του χρόνου διδασκαλίας του μαθήματος στο ωρολόγιο πρόγραμμα των ελληνικών σχολείων, πού αφιερώνεται στο μάθημα βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο του αντίστοιχου ευρωπαϊκού. Συγκεκριμένα η Ελλάδα καταλαμβάνει τη 13η θέση μεταξύ 19 χωρών με το 4,8% του σχολικού διδακτικού χρόνου να διατίθεται για τη διδασκαλία των θρησκευτικών (Πηγή: «Education and Religion: The Paths of Tolerance», Prospects, Quarterly Review of Comparative Education. Vol. XXXIII, no. 2,p.214, June 2003, IBE, UNESCO)
Κυρία Υπουργέ,
4. Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων θα ήθελε να προτείνει τα παρακάτω συγκεκριμένα μέτρα:
I. Γενικότερα να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην καλλιέργεια της πνευματικής διάστασης της προσωπικότητας των μαθητών μας, με την ιδιαίτερη προσοχή στην διδασκαλία των Ανθρωπιστικών μαθημάτων, για Ανάπτυξη της ηθικής, κοινωνικής, εθνικής, δημοκρατικής και θρησκευτικής συνείδησής τους.
II. Ειδικότερα για το μάθημα των Θρησκευτικών και επειδή είναι εκείνο πού συμβάλλει καθοριστικά, περισσότερο από άλλα μαθήματα, στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας των μαθητών, θα πρέπει να αποκλειστούν: α) η προαιρετικότητα του ΜτΘ και η τοποθέτησή του μεταξύ των επιλεγόμενων (είτε ευθέως, είτε πλαγίως). Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη θρησκευτική διδασκαλία και καλλιέργεια της συνείδησής τους, και κυρίως το κοινωνικό σύνολο έχει την ανάγκη αυτή. β) η δυνατότητα της ελεύθερης απαλλαγής απ' τη διδασκαλία του. (Παρακάτω φαίνεται πως θα επιτευχθεί τούτο).
ΙΙΙ. Τό μάθημα (ΜτΘ) απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές. Είναι όμως αποδεκτό ότι δεν είναι ορθό να υποχρεώνονται να παρακολουθούν ένα πρόγραμμα θρησκευτικής διδασκαλίας οι μαθητές πού οι οικογένειές τους είναι ετερόδοξοι, αλλόθρησκοι ή άθρησκοι, οι οποίοι μέχρι τώρα ζητούν κανονική απαλλαγή. Η απόλυτη υποχρεωτικότητα είναι άλλωστε αντίθετη στις προβλέψεις των Διεθνών Συμβάσεων (Διεθνής Σύμβαση της Ρώμης 4-11-1950), τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( ΕΔΔΑ) και στους ισχύοντες νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Συνεπώς εάν κάποιοι γονείς επιθυμούν να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους με βάση την ταυτότητα μιας άλλης θρησκείας ή ομολογίας ή φιλοσοφικής αντίληψης, η Πολιτεία οφείλει να σεβαστεί την επιλογή τους. Εξυπακούεται όμως, ότι όσοι απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών, επικαλούμενοι τις πεποιθήσεις τους, θα πρέπει να έχουν σοβαρό και σπουδαίο λόγο θρησκευτικής συνείδησης. Ο όρος «πεποιθήσεις», σύμφωνα με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, δεν είναι συνώνυμος με τις λέξεις «γνώμες» και «ιδέες». Ως πεποιθήσεις ορίζονται οι αντιλήψεις του ατόμου που συγκεντρώνουν ένα συγκεκριμένο επαρκή βαθμό πειστικότητας, σοβαρότητας, συνοχής και σπουδαιότητας. ( Γιάννη Κτιστάκη, Θρησκευτική Ελευθερία και Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Αθήνα 2004, 61). Συνεπώς η Πολιτεία οφείλει να προστατεύει το δικαίωμα των παιδιών στη μόρφωση, όταν αυτό προσβάλλεται από γονείς που απαλλάσσουν τα παιδιά τους για λόγους άσχετους με τις προϋποθέσεις πού αναφέραμε ( δυσαρέσκεια για τη βαθμολογία, διαφωνία με κάποιο καθηγητή, ένα μάθημα λιγότερο κλπ.).
IV. Με σκοπό λοιπόν να αποφευχθούν οι προσχηματικές απαλλαγές και να διαμορφωθεί ένα βασικό πλαίσιο θρησκευτικής διδασκαλίας για όλους τους μαθητές της εγκύκλιας παιδείας (Α/θμιας και Β/θμιας), προτείνουμε τα εξής:
α) Να θεσμοθετηθεί μια συγκεκριμένη και αξιόπιστη διαδικασία με την οποία η διοίκηση (ο υπεύθυνος διευθυντής του σχολείου) να ελέγχει τη σοβαρότητα των σχετικών δηλώσεων - αιτημάτων απαλλαγής.
β). Να διατηρηθεί το ΜτΘ ως έχει σήμερα ως Ορθόδοξο Θεολογικό μάθημα διδασκαλίας της πίστης και της παράδοσης του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας (αυτό που συνήθως λέγεται «ομολογιακό» και που περιλαμβάνει και στοιχεία πολιτισμού, θρησκειολογίας, ηθικής κλπ.), το ποίο θα είναι υποχρεωτικό μάθημα για όλους τους μαθητές, πού ανήκουν σε ορθόδοξες οικογένειες καθώς και για όσους επιθυμούν (με αίτησή τους) να το παρακολουθήσουν.

γ). Όπου συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως ο κατώτερος απαιτητός αριθμός μαθητών και προκειμένου να μην υπάρχει η έννοια της απαλλαγής (με λιγότερη διδακτική ύλη και λιγότερους βαθμούς), προτείνουμε την εισαγωγή ενός εναλλακτικού μαθήματος πολιτιστικού με στοιχεία ιστορίας θρησκειών και πολιτισμού σε σύνδεση με το θρησκευτικό φαινόμενο, καθώς και ηθικής, το οποίο θα διδάσκονται παράλληλα, όσοι δεν παρακολουθούν το προηγούμενο Ορθόδοξο Θεολογικό μάθημα. (Βλ. IV, ii ) . Το μάθημα τούτο θα διδάσκεται, θα εξετάζεται και θα βαθμολογείται κανονικά.
δ). Όπου υπάρχουν συμπαγείς ομάδες πληθυσμού διαφορετικού θρησκεύματος θα πρέπει να εξακολουθήσουν να διδάσκονται τα της δικής τους θρησκευτικής πίστεως, όπως ακριβώς γίνεται στα σχολεία μας μέχρι σήμερα, και όπως επιβάλλουν κάποτε και διεθνείς συμφωνίες.
V. Διδάσκοντες θα πρέπει να είναι οι θεολόγοι καθηγητές του κλάδου ΠΕ01, αφού οι σπουδές τους στις Θεολογικές Σχολές τους καθιστούν ικανούς ( και σε ευρύτητα και σε βάθος) για το έργο αυτό.
5. Όσον αφορά στο Μάθημα των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση προτείνουμε τα εξής: Θα πρέπει να εφαρμοστούν τα ίδια (κατ' αναλογίαν) προγράμματα όπως στη Β/θμια. Επειδή όμως οι δάσκαλοι της Α/θμιας δεν διδάχτηκαν στα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων, ούτε διδάσκονται ακόμη και σήμερα το ΜτΘ ως γνωστικό αντικείμενο και συνεπώς ούτε και τη διδακτική του, και ακόμη επειδή ούτε η όποια αυτομάθηση του αντικειμένου ούτε η καλή προαίρεση των δασκάλων καλύπτουν τις παιδευτικές απαιτήσεις, γι' αυτό προτείνουμε:
α) Να περιληφθεί στα αναλυτικά Προγράμματα των Παιδαγωγικών Τμημάτων όλων των Πανεπιστημίων το ΜτΘ και η διδακτική του,
β) Εφ' όσον δεν καλυφθεί το παραπάνω αίτημα, προτείνουμε το διορισμό θεολόγων (κλ. ΠΕ01) στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση για να διδάσκουν αποκλειστικώς, ως ειδικό, το ΜτΘ.
γ) αυτονόητο ότι δεν θα παραβλέπεται η διδασκαλία του από κανένα διδάσκοντα.

6. Κλείνοντας, θα πρέπει να προσθέσουμε δύο σημαντικά στοιχεία:
α) Η πορεία του μαθήματος κατά τις τελευταίες δεκαετίες αποδεικνύει ότι αυτό ανταποκρίνεται στις παιδευτικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σύνολο των 1.200.000 μαθητών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μεταξύ των οποίων οι 130.000 είναι αλλοδαποί, οι απαλλαγές από το μάθημα κυμαίνονται κατά το σχολ. έτος 2008-2009 σε ποσοστά κάτω του 1%. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν την αποδοχή του μαθήματος, τη συμβολή του στη μείωση των αντιθέσεων και στην ειρηνική συνύπαρξη προσώπων με διαφορετική καταγωγή και πίστη.
β) Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη θρησκευτική διδασκαλία και καλλιέργεια της συνείδησής τους, και το έχει κυρίως το κοινωνικό σύνολο. Για το λόγο αυτό, σε ενδεχόμενη αλλαγή της δομής του Λυκείου, με την καθιέρωση μικρού αριθμού υποχρεωτικών μαθημάτων και πολλών επιλεγόμενων, το μάθημά μας θα πρέπει να συγκαταλέγεται στα υποχρεωτικά, όπως άλλωστε συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια διάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης .

Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
Mάρκος Ορφανός , Ομότ. Kαθηγητης Πανεπιστημίου
Ο Αντιπρόεδρος
Ηλίας Φραγκόπουλος, τ. Προϊστάμενος Γραφείου Δ.Ε.

Ο Γεν. Γραμματέας
Ηλίας Δ. Mπάκος ,Δρ Θεολόγος-Φιλόλογος

27/6/10

"Πρέπει ο Χριστιανός να πάρει την Κάρτα Του Πολίτη;" : Ομιλία -απάντηση του π.Σαράντη Σαράντου την Δευτέρα 28 Ιουνίου

πηγή: Ορθόδοξο Παρατηρητήριο
Η κυβέρνηση εντός των επομένων 6 μηνών θα έχει επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο όλων μας μέσω της "ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ"
*Ειδικοί επιστήμονες μας βεβαιώνουν ότι το παγκόσμιο και εθνικό σύστημα "υποστήριξης" αυτής της μεθοδευμένης "ψηφιακής διακυβέρνησης" βασίζεται στην χρήση του αριθμού του Θηρίου (666).
*Η "Κάρτα του πελάτη" η οποία κατά πάσα βεβαιότητα θα διανεμηθεί πριν απο την "Κάρτα του Πολίτη" καταργεί το ανθρώπινο πρόσωπο σαν φυσική παρουσία (όνομα , διεύθυνση κλπ) και στην θέση του βάζει έναν bar-code ο οποίος μάλιστα χρησιμοποιώντας το σύστημα ΕΑΝ 13 εισάγει στην προσωπική καθημερινή και ΑΝΑΓΚΑΙΑ χρήση τον δυσώνυμο αριθμό.Μετά λοιπόν την αριθμοποίηση του ανθρώπου μέσω του ΑΜΚΑ ήλθε η στιγμή για την καθαρά αντίχριστη "bar-codικωποίηση"......
*Μπορούμε να θεωρήσουμε ως "ψηφιακή διευκόλυση" τον εξαναγασμό του πολίτη να αποδεχθεί έστω και με το "πιστόλι στον κρόταφο" τέτοιες "εξυπηρετήσεις";

*Ως βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πως είναι δυνατόν να θεωρήσουμε "συμβατή " με την πίστη μας τη χρήση και επίκληση του ονόματος του Θηρίου;

*Μπορεί να εξακολουθεί να ονομάζεται Χριστιανός αυτός που θα επιλέξει την απεμπόληση των Θείων δώρων του αυτεξουσίου και της ελευθερίας , για χάρη των φτηνών και βραχύβιων "δώρων" - διευκολύνσεων της "Νέας Εποχής";

*Είναι εν τέλει πράξη αποστασίας και υποταγής στις αντίχριστες δυνάμεις η αποδοχή της κατοχής και thw χρήσης μιας κάρτας που εισάγει στην ζωή μας τον 666 και που εκ του νόμου δεν θα μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα χωρίς αυτήν;

Αν λοιπόν ανησυχούμε ως πολίτες και αγωνιούμε ως πιστοί, τότε ας παραβρεθούμε την Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010 και ώρα 20.00 στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου στην ομιλία του Π. Σαράντη Σαράντου για να ακούσουμε τις απαντήσεις του σε όλες τις απορίες γύρω απο αυτό το μείζον για τη σωρτηρία μας ζήτημα.
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)