30/4/11

Τα συμπεράσματα της σύσκεψης για το μάθημα των Θρησκευτικών

Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά από απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ευρεία σύσκεψη με θέμα τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν για το μάθημα των θρησκευτικών.
Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και οι Σεβ. Μητροπολίτες Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Καισαριανής κ. Δανιήλ και Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος και εκπρόσωποι των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και εκπρόσωποι άλλων θεολογικών συνδέσμων.
Στη σύσκεψη κατέληξαν ομόφωνα ότι:
- Ενώ αριθμητικά οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο φαίνεται να παραμένουν οι ίδιες, στην πράξη μειώνονται από πέντε σε τρεις υποχρεωτικές ώρες, καθότι προφανώς ο μαθητής της Γ’ Λυκείου θα προτιμήσει να επιλέξει κάποιο από τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας που τον ενδιαφέρει παρά το μάθημα των θρησκευτικών...
- Είναι τουλάχιστον παράδοξο το μάθημα των θρησκευτικών να μετατρέπεται σε μονόωρο στη Β΄ Λυκείου σε αντίθεση με την επίσημη πρόταση του Υπουργείου Παιδείας στην οποία επισημαίνεται ότι τα μονόωρα μαθήματα παύουν να υφίστανται για παιδαγωγικούς και διδακτικούς λόγους.
- Η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών σχετίζεται με θεμελιώδεις μορφωτικές, παιδαγωγικές και ανθρωπιστικές ανάγκες του σύγχρονου μαθητή και πολίτη.
- Για τους παραπάνω λόγους θεωρείται απαραίτητη η υποχρεωτική διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών για όλους τους μαθητές και η δίωρη διδασκαλία του σε όλες τις τάξεις του Λυκείου στην γενική και τεχνική εκπαίδευση.
Τέλος, εκφράστηκε η εμπιστοσύνη των εκπροσώπων των Θεολογικών Σχολών, Ενώσεων και Συνδέσμων στους χειρισμούς της Ιεράς Συνόδου και τις ενέργειές της προς την Πολιτεία για την προώθηση της ως άνω ομόφωνης θέσεως.

Νίκος Παπαχρήστου, Όλοι μαζί για τη διατήρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών

πηγή: amen.gr
Όλοι μαζί για τη διατήρηση του μαθήματος των Θρησκευτικών
του Νίκου Παπαχρήστου
Αποφασισμένοι να αγωνιστούν ενωμένοι για τη διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των θρησκευτικών σε κάθε τάξη του Λυκείου καθώς και των ωρών διδασκαλίας που προβλέπονταν μέχρι σήμερα εμφανίζονται η Ιερά Σύνοδος, οι Θεολογικές Σχολές καθώς και οι Θεολογικές Ενώσεις και Σύνδεσμοι. Η απόφαση αυτή ελήφθη κατά την σημερινή συνάντηση όλων των ενδιαφερομένων φορέων η οποία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και της ΔΙΣ στο Διορθόδοξο Κέντρο της Πεντέλης.
Πιο συγκεκριμένα οι συμμετέχοντες αποφάσισαν να εξουσιοδοτήσουν την ΔΙΣ προκειμένου να διατυπώσει επισήμως προς το υπουργείο Παιδείας και την κυρία Άννα Διαμαντοπούλου τις σχετικές θέσεις αναφορικά με την θέση του Θρησκευτικού μαθήματος στο «νέο Λύκειο»...
Ειδικότερα θα ζητείται η διατήρηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και για όλους τους μαθητές σε αντίθεση με τους σχεδιασμούς του Υπουργείου Παιδείας για την μετατροπή του μαθήματος σε προαιρετικό για την Γ τάξη του Λυκείου.
Επίσης οι συμμετέχοντες στην συνάντηση υπογράμμισαν την ανάγκη να διατηρηθούν οι ισχύουσες ώρες διδασκαλίας του μαθήματος (2 ώρες για Α’ και Β’ Λυκείου και 1 ώρα για Γ’ Λυκείου) και να εξετασθεί το ενδεχόμενο να ζητηθεί η αύξηση κατά μιας ώρας στην Γ’ Λυκείου στο πλαίσιο και σχετικής απόφασης που έλαβε το ΣτΕ το 1998.

Κοινή ήταν η θέση να μην αλλάξει η ονομασία του μαθήματος όπως σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας και να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος στα Επαγγελματικά και Τεχνικά Λύκεια.

Όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όλα τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία θα τεθούν στην συνάντηση που έχει ζητηθεί από τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Σύμφωνα με πληροφορίες η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα τέλη της ερχόμενης εβδομάδας, πιθανότατα Πέμπτη ή Παρασκευή και ο Αρχιεπίσκοπος θα συνοδεύεται από Ιεράρχες-μέλη της ΔΙΣ.

Κοινός παρανομαστής η ΕΝΟΤΗΤΑ
Από την σύντομη εισαγωγική τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου μέχρι και την τελευταία ομιλία η λέξη «ενότητα» κυριάρχησε κατά την σύσκεψη στην Πεντέλη. Όλοι οι ομιλητές, παρά κάποιες επιμέρους διαφορές ή διαφωνίες, υπογράμμισαν πως στο θέμα της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών και των ισχυουσών ωρών διδασκαλίας πρέπει ο αγώνας να είναι ενιαίος και χωρίς υποχωρήσεις.
«Πρέπει από την αίθουσα αυτή να στείλουμε μήνυμα ενότητας» τόνισε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος - επικεφαλής της σχετικής συνοδικής επιτροπής για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο οποίος παρουσίασε όλες τις πτυχές του ζητήματος. «Το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών δεν είναι μια διεκδίκηση συνδικαλιστικών ή επαγγελματικών δικαιωμάτων αλλά συμβάλει στην οικοδόμηση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των νέων μας» πρόσθεσε ο κ.Ιγνάτιος.

Ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Καθηγητής Μιχάλης Τρίτος ζήτησε να όλοι να είναι μια «γροθιά». «Αν πετύχουμε τη διατήρηση των δύο ωρών διδασκαλίας του μαθήματος την εβδομάδα στη Β’ Λυκείου θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος» είπε ο κ.Τρίτος ο οποίος, μεταξύ άλλων, εκτίμησε ότι θα ήταν δυνατόν να ζητηθεί θεολόγοι να διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο.

Η Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας, καθηγήτρια Ελένη Χριστινάκη, στην σύντομη παρέμβασή της υπενθύμισε ότι το ΣτΕ είχε αποφανθεί πως το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει υποχρεωτικό γιατί είναι σημαντικό για τη διαπαιδαγώγηση των ελληνοπαίδων.
«Οι Έλληνες θεολόγοι πρέπει να αντιδράσουμε. Και θέλουμε, νομίζω, να αντιδράσουμε» τόνισε ο θεολόγος Ηλίας Φραγκόπουλος, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και εκτίμησε πως θα πρέπει να είναι «ενιαία αντίδραση όλου του θεολογικού κόσμου της Ελλάδας στη δραστική μείωση του θρησκευτικού μαθήματος, που γίνεται και με τη μονόωρη διδασκαλία και με την υπαγωγή του στα επιλεγόμενα».Ο κ.Φραγκόπουλος σημείωσε ότι τρία είναι τα θέματα στα οποία πρέπει να υπάρξει άμεση, ισχυρή, μαζική αντίδραση. «Η διατήρηση της δίωρης εβδομαδιαίας διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών σ’όλες τις τάξεις και τύπους σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η διατήρηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διδασκαλίας του μαθήματος για όλα τα παιδιά των ορθοδόξων οικογενειών. Θα πρέπει να απορριφθεί με έντονο τρόπο ο χαρακτηρισμός του ως μαθήματος επιλογής. Η απόρριψη της μεταβολής του ονόματος του μαθήματος» είπε ο κ.Φραγκόπουλος.

Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα η αντιπρύτανης του ΑΠΘ, καθηγήτρια στη Θεολογική Σχολή κυρία Δέσπω Λιάλιου η οποία και εκείνη ζήτησε την ενότητα όλων. «Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ο εγγυητής αυτής της προσπάθειας» είπε η κυρία Λιάλιου και συνέχισε: «Δεν μας χωρίζει τίποτα. Μας ενώνει το γεγονός ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας. Όλοι μαζί μπορούμε να χειριστούμε πολλά πράγματα. Με την συζήτηση ακόμα και αν διαφωνούμε θα βρούμε λύση. Δεν πρέπει να υποχωρήσουμε απέναντι στο Υπουργείο. Αρκετά το παραχάιδεμα. Δεν χρωστάμε στην πολιτική ηγεσία. Είναι διάκονοι του λαού. Οφείλουν σε αυτούς που τους εξέλεξαν. Το μάθημα των θρησκευτικών να παραμείνει υποχρεωτικό. Να μην υποχωρήσουμε».

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και στην παρέμβασή του ο αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ.Καραθανάσης.
Ο π.Νικόλαος Ιωαννίδης, καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, σημείωσε -μεταξύ άλλων- ότι η Ιεραρχία πρέπει να επιμείνει για το διορισμό Θεολόγων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Υπέρ της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος τάχθηκε και ο π.Κωνσταντίνος Καραχισαρίδης, καθηγητής στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ.

Παρεμβαίνοντας στην συζήτηση ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος εξέφρασε τον προβληματισμό του εάν οι καθηγητές θεολογίας μπορούν να διδάξουν στο δημοτικό. «Παιδαγωγικά απαιτείται προετοιμασία» σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος.

Ο Καθηγητής Ηρακλής Ρεράκης, που στην συνάντηση βρέθηκε με την ιδιότητα του εκπροσώπου του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης επέκρινε την επιχειρούμενη απαξίωση του μαθήματος των θρησκευτικών από την Πολιτεία.«Το νέο σχέδιο για το Λύκειο, ιδιαίτερα στην εποχή που διερχόμαστε, θα έπρεπε να ενισχύει την ανθρωπιστική κατάρτιση. Απορίας άξιον είναι ότι ενώ η Υπουργός μιλάει για ανθρώπινες αξίες και δημοκρατικά δικαιώματα, υποβαθμίζει και αποδυναμώνει το μάθημα των θρησκευτικών που αποτελεί βασικό ανθρωπιστικό μάθημα» επισήμανε ο κ.Ρεράκης. «Είναι παράδοξο να προσπαθούμε να πείσουμε για τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών» πρόσθεσε ο κ.Ρεράκης και χαρακτήρισε «αυθαίρετη» την ενέργεια του υπουργείου που προωθεί την αλλαγή του ονόματος του μαθήματος χωρίς να ρωτά κανένα ενδιαφερόμενο φορέα, «ούτε και την Εκκλησία».
«Φανερώνει διάθεση μη ειλικρινούς διαλόγου και κατανοήσεως της Πολιτείας έναντι της Εκκλησίας» πρόσθεσε.

Ο Λέκτορας του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ.Μόσχος μετέφερε στην συνάντηση τις θέσεις του Συνδέσμου Θεολόγων «Ο ΚΑΙΡΟΣ». «Πάγια θέση του “ΚΑΙΡΟΥ” είναι το μάθημα των θρησκευτικών να είναι υποχρεωτικό για όλες τις βαθμίδες, για όλους τους μαθητές» είπε ο κ.Μόσχος και ζήτησε να υπάρξει παρέμβαση για τα Επαγγελματικά Λύκεια όπου συρρικνώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών.

Τις θέσεις του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων μετέφερε ο Πρόεδρος του Γιώργος Στριλιγγάς επισημαίνοντας ότι το μείζον αυτή την στιγμή είναι να διασφαλιστεί η ύπαρξη του μαθήματος των θρησκευτικών. Υποστήριξε ότι οι Θεολογικές Σχολές θα πρέπει να προετοιμάζουν τους θεολόγους-υποψηφίους εκπαιδευτικούς για τα δημοτικά σχολεία.

Ο θεολόγος κ.Μπεϊνάς, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Κατερίνης, τάχθηκε και αυτός υπέρ της διατήρησης της υποχρεωτικότητας του μαθήματος ενώ ο κ.Σπαλιώρας, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Λαμίας, χαρακτήρισε απαξιωτική την στάση του Υπουργείου απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών. «Υποβαθμίζοντάς το σε μονόωρο οδηγείται στην κατάργησή του. Θέλουν ένα μάθημα που δεν θα μιλάει για τον Χριστό» πρόσθεσε. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν και οι θέσεις που διατύπωσε ο εκπρόσωπος της ΠΕΘ Λάρισας, κ.Στεργιούλης, ο οποίος ζήτησε να ξαναγίνει δίωρη η διδασκαλία του μαθήματος στη Γ’ Λυκείου.

Υπέρ της υποχρεωτικότητας του μαθήματος τάχθηκε και ο καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας κ.Δελικωνσταντής ο οποίος, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος, εκτίμησε πως θα μπορούσαν θεολόγοι να διδάξουν θρησκευτικά στο δημοτικό σχολείο ύστερα όμως από παρακολούθηση παιδαγωγικών μαθημάτων.

«Υπάρχει μια περιφρόνηση και μια πολεμική εναντίον του μαθήματος των θρησκευτικών ακόμα και εναντίον της Εκκλησίας» παρατήρησε ο κ.Παγκράτης, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Ηλείας. «Η Πολιτεία χωρίς συνεννόηση με κανένα, ούτε με την Εκκλησία, λαμβάνει σειρά αποφάσεων» είπε και συνέχισε: «Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με την τακτική της Υπουργού. Δύο βήματα εμπρός, ένα βήμα πίσω. Μας τρομοκρατούν, μετά μας δίνουν ψίχουλα και θέλουν να είμαστε ευχαριστημένοι. Ε, να ζητήσουμε εμείς τα περισσότερα».

«Εκκλησία, Ιεραρχία, Θεολόγοι δεν μπορούν να πιέσουν μια υπουργό;» διερωτήθηκε ο Τριαντάφυλλος Μπασιάς, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Μαγνησίας ενώ ο κ.Αργυρόπουλος, εκπρόσωπος της ΠΕΘ Πειραιώς ζήτησε να διευρυνθεί η συζήτηση με την συμμετοχή περισσότερων θεολόγων.

Σύμφωνη με τη διατήρηση των ισχυουσών ωρών διδασκαλίας του μαθήματος δήλωσε και η κ.Παπαγεωργίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.

Στην κατεύθυνση των προηγούμενων τοποθετήσεων κινήθηκαν και οι παρεμβάσεις του κ.Μπακού, Γραμματέα της ΠΕΘ και του κ.Αρβανιτάκη, εκπροσώπου της ΠΕΘ Κέρκυρας.

Ο Μητροπολίτης Καισαριανής Δανιήλ, στην παρέμβασή του, ζήτησε απ’ όλους να εμπιστευτούν τους χειρισμούς του Αρχιεπισκόπου και της Ιεράς Συνόδου.«Να εμπιστευτούμε τον Μακαριώτατο. Είμαστε εδώ για να κάνουμε αγώνα. Δεν φοβόμαστε. Ας εμπιστευτούμε τον Αρχιεπίσκοπο» είπε ο Καισαριανής Δανιήλ ενώ ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος πρότεινε όπως οι συμμετέχοντες εξουσιοδοτήσουν τη ΔΙΣ να διαπραγματευτούν με το Υπουργείο στο πλαίσιο των θέσεων που διατυπώθηκαν. «Είμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να συζητούμε, να αγωνιζόμαστε για κοινούς στόχους» είπε ο κ.Ιγνάτιος.

Δεν αποκλείεται τις επόμενες ημέρες, σε μια κίνηση ενίσχυσης της Ιεράς Συνόδου, να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις στις Θεολογικές Σχολές και να εκδώσουν επίσημες ανακοινώσεις με τις θέσεις τους για το μάθημα των θρησκευτικών. Ανάλογες ανακοινώσεις, με τον ίδιο σκοπό, ενδέχεται να εκδώσουν οι Ενώσεις και οι Σύνδεσμοι Θεολόγων.

«Αυτή η συνάντηση είναι το ξεκίνημα, είναι το Α, η αρχή ενός αγώνα» είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ευχαριστώντας όλους τους ομιλητές. Ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε ότι θα πρέπει να επικρατήσει ο ρεαλισμός και με νηφαλιότητα να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Διαβεβαίωσε δε ότι όλοι οι Ιεράρχες αισθάνονται την αγωνία των θεολόγων, όλων εκείνων που δεν έχουν δουλειά

«Η ΔΙΣ ζήτησε συνάντηση με τον Πρωθυπουργό για να συζητήσει όλα τα ζητήματα» ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος και πρόσθεσε: «Δεν πάμε για προσωπικά μας θέματα. Πάμε να μεταφέρουμε την αγωνία μας και να συνενοηθούμε».

Σημειώνεται ότι στην συνάντηση της Πεντέλης συμμετείχαν επίσης ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο πρόεδρος του τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Νικόλαος Ολυμπίου, ο καθηγητής Μάριος Μπέγζος, διευθυντής του Διορθοδόξου Κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθηγητές από τις δύο Σχολές, εκπρόσωποι Ενώσεων και Συνδέσμων Θεολόγων.

O π. Γεώργιος Μεταλληνός για τον επίσκοπο Αρτέμιο και το μάθημα των Θρησκευτικών

πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Η ΔΙΣ θα διατυπώσει προς την Υπουργό Παιδείας τις θέσεις των Θεολόγων και της Εκκλησίας για τα Θρησκευτικά του Λυκείου

Οι συμμετέχοντες στην Ημερίδα για τις ώρες των Θρησκευτικών στο Λύκειο που πραγματοποιήθηκε στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας εξουσιοδότησαν την Διαρκή Ιερά Σύνοδο προκειμένου να μεταφέρει με επίσημο τρόπο προς την Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου τις θέσεις που διατυπώθηκαν για τα Θρησκευτικά του Λυκείου. Η ΔΙΣ ακολουθώντας τις αποφάσεις των συνέδρων πρόκειται να ζητήσει τη διατήρηση υποχρεωτικού μαθήματος Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και για 2 ώρες σε κάθε τάξη. Να σημειωθεί ότι την ημερίδα παρακολούθησε μεταξύ των άλλων και ο Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ ο οποίος είναι μέλος της 12μελούς Διαρκούς Ιεράς Συνόδου... Εξάλλου η ΔΙΣ πιθανότατα εντός της ερχόμενης εβδομάδος θα συνέλθει σε τακτικές συνεδρίες για το μήνα Μάιο.

Υποχρεωτικό μάθημα Θρησκευτικών στις ώρες που διδάσκεται μέχρι σήμερα στο Λύκειο ζητά ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Στην Ημερίδα για τα Θρησκευτικά στο Λύκειο που πραγματοποιήθηκε στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος και ολοκληρώθηκε σήμερα το μεσημέρι μίλησε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος. Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών και για την αντιμετώπιση του εργάζονται τόσο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος όσο και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ειδικότερα για το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Λύκειο ο Αρχιεπίσκοπος πρότεινε την υποχρεωτική διδασκαλία του μαθήματος και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και για δύο ώρες στην Α΄ τάξη, δύο ώρες στη Β΄ τάξη και μία στη Γ΄τάξη. Ουσιαστικά ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε τη διατήρηση της υποχρεωτικότητας των Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και τη διδασκαλία του για όσες ώρες διδάσκεται μέχρι σήμερα...
Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε επίσης στην επικείμενη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό και τόνισε πως η Εκκλησία είναι έτοιμη να συνδράμει στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για το καλό όλων των πολιτών.

Ολοκληρώθηκε η Ημερίδα για τα Θρησκευτικά στο Λύκειο στο Διορθόδοξο Κέντρο

Ολοκληρώθηκε το μεσημέρι η Ημερίδα για τις ώρες των Θρησκευτικών στο Λύκειο, που πραγματοποιήθηκε στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας μετά από σχετική απόφαση της ΔΙΣ. Στην Ημερίδα συμμετείχαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, οι Μητροπολίτες Δημητριάδος Ιγνάτιος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Καισαριανής Δανιήλ και Θερμοπυλών Ιωάννης, οι Κοσμήτορες των Θεολογικών Σχολών και άλλοι καθηγητές, οι Ηλίας Φραγκόπουλος, Ηλίας Μπάκος και Απόστολος Κατωπόδης εκπροσωπώντας την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, εκπρόσωποι του Συλλόγου Θεολόγων Μακεδονίας - Θράκης και ο καθηγητής Ηρακλής Ρεράκης, εκπρόσωποι του ΚΑΙΡΟΥ (Ανδρέας Αργυρόπουλος και Δημήτρης Μόσχος) και των τοπικών ενώσεων Θεολόγων (ο Παναγιώτης Τσαγκάρης της ενώσεως Θεολόγων νομού Λέσβου, ο Ιωάννης Μπεϊνάς της ενώσεως Θεολόγων νομού Πιερίας, ο Κωνσταντίνος Σπαλιώρας της ενώσεως Θεολόγων νομού Φθιώτιδας, ο Δημήτριος Πασσιάς της ενώσεως Θεολόγων νομού Μαγνησίας και άλλοι πολλοί)...
Άπαντες οι συμμετέχοντες συμφώνησαν στην ανάγκη για διατήρηση υποχρεωτικού μαθήματος Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και μάλιστα διδασκόμενου για 2 ώρες σε κάθε τάξη (κάποιοι θεώρησαν αρκετή τη διατήρηση της μίας ώρας διδασκαλίας του μαθήματος στη Γ΄ Λυκείου). Μετά την Ημερίδα ακολούθησε γεύμα στο Διορθόδοξο Κέντρο στο οποίο παρακάθισαν άπαντες οι σύνεδροι.
Θα επανέλθουμε σε λίγο με νεότερη ενημέρωση.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή του Θωμά

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Ιωαν. Κ΄ (19-31)
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Μέσα στο έκπαγλο φως της ενδόξου Αναστάσεως του λατρευτού μας Ιησού, φωτίζεται και το τεράστιο, από κάθε άποψη, θέμα της Πίστεως.
Όντως, η πίστις είναι ἐνα κεφάλαιο με το οποίο, θέλοντας και μη ασχολείται ο κάθε άνθρωπος, είτε θετικά είτε αρνητικά. Είτε αποδεχόμενος την ζωντανή πίστη στον Ιησού, είτε απορρίπτοντάς την, για να γεμίσει τελικά την καρδιά του με προλήψεις και δεισιδαιμονίες και οτιδήποτε άλλο…
Και όπως είναι αδύνατον να λησμονήσει κανείς την φυσική του δίψα, και εν ανάγκη θα ξεδιψάσει με ό,τι βρει, έτσι και ο άνθρωπος όσο και αν θελήσει δεν πρόκειται να σβήσει την δίψα του Θεού που φλέγει τα στήθη του...

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο βλέποντας τα πράγματα, δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζουμε τον Θωμά ως άπιστο, αλλά παραπονεμένο και ολιγόπιστο στην διαβεβαίωση που του έδιναν οι άλλοι μαθητές, ότι «εώρακαν τον Κύριον».

Βέβαια, ας μη λησμονούμε ότι προ της Πεντηκοστής, οι ελλείψεις των μαθητών δικαιολογούνται απολύτως. Το θέμα όμως είναι: εμείς σήμερα, μετά τόσους αιώνες, και μέσα στο φως της χάριτος αλλά και βιώνοντας τα τεκμήρια της πίστεως του Ιησού είναι δυνατόν να έχουμε παρόμοια δικαιολογία;

Επομένως, ευχαριστούμε μαζί με τον ιερό Χρυσόστομο τον Θωμά, για την στάση του αυτή που έγινε αιτία να βεβαιωθούμε πολύ περισσότερο για την πραγματικότητα του θαύματος των θαυμάτων, της Αναστάσεως του Χριστού.

Ας τοποθετήσουμε στο κέντρο της μελέτης και του στοχασμού μας τον μαθητή του Αναστάντος, και ας προσπαθήσουμε να δούμε και τις δικές μας πνευματικές αναλογίες και αλλοίμονο, την ολιγοπιστία.

Η πρώτη τοποθέτηση του Θωμά μετά την διαβεβαίωση των μαθητών περί της Αναστάσεως, είναι η δραματική έκφραση «Εαν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάκτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρα μου εις την πλευράν αυτού, ου μη πιστεύσω». Δηλαδή: Εάν δεν δω στα χέρια του το σημάδι από τα καρφιά, και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι από τα καρφιά και δεν βάλω το χέρι μου στην πλευρά του (την λογχισμένη), δεν θα πιστεύσω.
- Είναι αδύνατον να παραδεχθώ αυτό που μου λέτε.

- Μα είμαστε τόσα πρόσωπα που πιστοποιούμε την αλήθεια. Αρνείσαι λοιπόν την μαρτυρία μας; Δεν δείχνεις εμπιστοσύνη στους φίλους σου;

- Ό,τι και αν μου πείτε, δεν πρόκειται ποτέ να πιστέψω αν πρώτα δεν δω…

Αλήθεια, πόσες φορές ακούγεται από κάποιους η παραπάνω θέση: «Αν δεν δω, δεν πιστεύω». Και νομίζουν όσοι την υποστηρίζουν ότι καλύπτονται και άρα δεν βρίσκονται εκτεθειμένοι στο θέμα της πίστεως.

Λησμονούν βέβαια πως όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας, το οτι υπάρχουμε, το ότι χτυπάει η καρδιά μας, το ότι όλα αυτά και τόσα άλλα άπειρα, είναι ένα μεγάλο και επαναλαμβανόμενο θαύμα. Ίσως δεν τους περνά από τον νου οτι ζούμε καθημερινώς μέσα στο θαύμα. Ότι είμαστε βυθισμένοι στην «θαυμαστή αγάπη» του Θεού…

Αλλά επειδή ο Θωμάς δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα, και μετά την Πεντηκοστή θα χρηματίσει Απόστολος στις Ινδίες, όπου και θα δώσει την ζωή του για την Πίστη και την αγάπη του Χριστού, ο Ιησούς, συγκαταβαίνει στην αδυναμία του καλού του μαθητού. Μέσω του σφάλματος του Θωμά, είναι ανάγκη να διδαχθούμε όλοι οι πιστοί, έως το τέλος των αιώνων, γι αυτό και επανεμφανίζεται στον μαθητή, ώστε να βεβαιωθούμε αλλά και να ελεγχθούμε.

Το ίδιο το βιβλικό κείμενο είναι μοναδικό στην διατύπωσή του. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που βρισκόταν εντός του κύκλου των μαθητών και έζησε το γεγονός μας καταγράφει συγκινητικά μα και ρεαλιστικά τα όσα θα δούμε σε μετάφραση στην συνέχεια. « Μετά από οκτώ ημέρες πάλι οι μαθητές του ήταν κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, και μαζί τους βρισκόταν και ο Θωμάς. Έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήταν κλειστές και στάθηκε ανάμεσά τους και είπε. Ας είναι ειρήνη σ’ εσάς. Έπειτα λέγει στο Θωμά: «φέρε το δάκτυλό σου εδώ, και κοίταξε τα χέρια μου. Επίσης φέρε το χέρι σου και βάλε στην πλευρά μου, και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός». Και ο Θωμάς του είπε τότε: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» (Ιωαν. Κ΄ 26-28).

Φίλοι μου, ίσως νομίσουμε ότι νίκησε η επιμονή ή η ολιγοπιστία του Θωμά η του κάθε Θωμά σε παρόμοια περίπτωση. Και όμως, αυτό που νικά είναι όχι η ολιγοπιστία αλλά η αγάπη του Κυρίου και Θεού προς το πλάσμα του.

Η ομολογία πάντως του Θωμά είναι συγκλονιστική και αποτελεί έναν πνευματικό καταπέλτη εναντίων της εταιρείας «Σκοπιά» και των θυμάτων της, δηλ. των αυτοαποκαλουμένων «μαρτύρων του Ιεχωβά», οι οποίοι αρνούνται πεισματικώς και δαιμονικώς την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Βέβαια οι άνθρωποι αυτοί είναι παντελώς αγράμματοι στα βιβλικά κείμενα και ως εκ τούτου δεν μπορούν ή μάλλον δεν θέλουν να δουν την ομολογία του Θωμά και να παραδεχθούν την Θεότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ως προς αυτό το σημείο, οι ταλαίπωρες αυτές ψυχές καταντούν χειρότερες και από αυτά τα δαιμόνια, τα οποία σε πλείστες όσες περιπτώσεις, όπως αναφέρει η Γραφή, σπαράσσοντας, ομολογούσαν την Θεότητα του Χριστού.

Ο Θωμάς προβαίνει τώρα ενώπιον των άλλων μαθητών στην σωτήρια ομολογία «ο Κύριος μου και ο Θεός μου», αλλά δέχεται από τον Ιησού ακούει ένα παράπονο και έναν έλεγχο, ο οποίος έλεγχος απευθύνεται βέβαια προς όλους μας «Ότι εώρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Δηλ. «Επίστευσες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, οι οποίοι, αν και δεν με είδαν με τα μάτια τους, θα πιστεύσουν.
Αδελφοί μου. Ο τελευταίος μακαρισμός του Κυρίου επί της γης είναι: «Μακάριοι οι μη ειδόντες και πιστεύσαντες». Το να βλέπει κανείς και να πιστεύει, δεν είναι και κάτι το σπουδαίο. Το θέμα είναι ενώ δεν βλέπεις με τα αισθητά σου μάτια, να αποδέχεσαι την θεία πραγματικότητα. Να αισθάνεσαι την ζωντανή παρουσία του Ιησού μέσα στην Ιστορία και κυρίως μέσω της πίστεως και της αγάπης Του, στην ύπαρξή σου. Οπωσδήποτε εμείς σήμερα θα πρέπει να ανήκουμε σ΄ αυτήν την περίπτωση. Και ας μη λησμονούμε και κάτι ακόμα. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι έβλεπαν καθημερινώς θαύματα μοναδικά, αλλά για να έχουν διεστραμμένη συνείδηση και πορωμένη καρδιά, τελικώς έφθασαν να κάνουν το έγκλημα την Χριστοκτονίας...

Ας ζούμε λοιπόν μέσα στον όντως θαυμαστό χώρο της αγίας μας Εκκλησίας την ζωή του Κυρίου και Θεού, Σωτήρος Ιησού. Ας βιώνουμε την ζωντανή πίστη μέσω των μυστηρίων και του ορθού τρόπου ζωής στην καθημερινότητα, και η βεβαιότητα του μακαρισμού, θα μας συνοδεύει στη ζωή μας , αλλά και τελικώς θα μας σώσει.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΜΗΝ.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Η καινούρια ζωή (Κυριακή του Θωμά)

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 22/4/2011
Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ἡ δράση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἦταν μεγάλη καὶ τὰ ἀποτελέσματα ἐντυπωσιακά. Πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν πίστευαν στὸν Κύριο μὲ ἐνθουσιασμό. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ θερμουργὸ κήρυγμά τους ἦταν καὶ ἡ θαυματουργικὴ ἱκανότητα, ποὺ εἶχαν. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέει ὅτι «διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά». Τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων «ἀκόμη καὶ στὶς πλατεῖες ἔφερναν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς ξάπλωναν σὲ κρεβάτια καὶ σὲ φορεῖα, γιὰ νὰ πέσει πάνω σὲ κάποιον ἀπ᾽ αὐτοὺς ἔστω καὶ ἡ σκιὰ τοῦ Πέτρου, ὅταν αὐτὸς ἐρχόταν. Καὶ ἀπὸ τὶς πόλεις, ποὺ ἦταν γύρω στὴν Ἱερουσαλὴμ συνέρρεε τὸ πλῆθος, φέροντας ἀρρώστους κι ἄλλους, ποὺ τοὺς βασάνιζαν πνεύματα πονηρά• κι ὅλοι αὐτοὶ γιατρεύονταν»...

Ἡ ἀποτελεσματικὴ αὐτὴ δράση τῶν Ἀποστόλων ἐνοχλοῦσε τοὺς Σαδδουκαίους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦσαν τὴν ἱερατικὴ ἀριστοκρατία τοῦ ἰουδαϊσμοῦ καὶ εἶχαν πρωτοστατήσει στὴ σύλληψη καὶ καταδίκη τοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτὸ μιὰ μέρα συνέλαβαν τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὴ φυλακή. Ἔτσι συμβαίνει συνήθως. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐξουσίας φθονοῦν ἐκείνους, ποὺ ὑπερέχουν στὸ ἦθος καὶ τὰ χαρίσματα καὶ δὲν ἔχουν δουλικὸ φρόνημα ἀπέναντί τους. Νομίζουν ὅτι μὲ τὸ διωγμὸ καὶ τὶς φυλακίσεις θὰ πετύχουν τὸ σκοπό τους. Ὅμως μάταια. Οἱ ἀφοσιωμένοι στὸ πνευματικό τους ἔργο ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ δὲν πτοοῦνται καὶ δὲν διακόπτουν τὶς προσπάθειέςτους. Τὴν νύχτα, λοιπόν, ἕνας ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, τοὺς ἔβγαλε ἔξω καὶ τοὺς εἶπε: «Πηγαίνετε στὸν ναὸ καὶ κηρύξτε στὸ λαὸ τὸ μήνυμα γι᾽ αὐτὴ τὴν καινούρια ζωή».

Βλέπουμε ὅτι ὁ ἄγγελος δείχνει τὸ δρόμο στοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς προτρέπει νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο τους, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ἀντιδράσεις καὶ τοὺς διωγμοὺς τῶν ἀρνητῶν τοῦ Κυρίου. Τὸν ἴδιο δρόμο πρέπει νὰ ἀκολουθοῦν καὶ οἱ σύγχρονοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί. Νὰ μένουν σταθεροὶ στὸ ἔργο τους, συνεπεῖς στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ ἀπαθεῖς στοὺς διασυρμοὺς καὶ τὶς ἀπειλές.

Μοναχός Μωυσής, Σαν τον Θωμά

Σαν τον Θωμά
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε την ένδοξη του Κυρίου Ανάσταση. Ο απόηχος της μεγάλης εορτής παραμένει. Το λαμπρό φως της μας λούζει. Ο αναστημένος Χριστός επισκέπτεται τον δύσπιστο Θωμά κι εμάς. Συγκαταβαίνει στην αδυναμία μας. Καταδέχεται να μας επισκεφθεί για να μας διώξει λογισμούς απιστίας, αμφιβολίας και φόβου.
Τα μεσάνυχτα του Πάσχα γεννήθηκε η χαροποιός ελπίδα, η αφοβία του θανάτου, ο θάνατος του θανάτου, ο θάνατος της απελπισίας. Υποχωρεί το φοβερό και κουραστικό σκοτάδι. Έρχεται δυνατό φως, που φωτίζει τα πάντα. Τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί... Όλα τώρα γίνονται φανερά. Ο κόσμος παύει να είναι άκοσμος. Με την Ανάσταση του Χριστού έπνευσε άλλος άνεμος, μεταμορφωτικός, ήλθε η αναγέννηση του ανθρώπου, η αρχή μιας νέας ζωής, ένας άλλος τρόπος βιοτής. Μεταστοιχειώθηκε η φύση μας.

Με την Ανάσταση ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τη αξία του, τη θέση του, τον προορισμό του. Φωτίζεται, φωταγωγείται, φεγγοβολά, ειρηνεύει και χαίρεται αληθινά και δυνατά. Θα διερωτηθεί εύκολα κανείς πώς αυτό μπορεί να γίνει όταν καθημερινά μειώνεται το εισόδημά του, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, στενοχωρείται και θλίβεται από έξοδα, ανάγκες, δόσεις, υποχρεώσεις, χρέη και τόκους; Στις τόσο πονηρές μέρες μας που η κρίση γονατίζει πολλούς πώς να χαρεί κανείς Ανάσταση; Η καχυποψία, δυσπιστία, αμφιβολία και φοβία του Θωμά επανέρχεται. Μήπως ξεγελασθήκαμε που ακολουθούμε έναν Σταυροαναστηθέντα;

Την παρελθούσα Μεγάλη Εβδομάδα ο απαθής Χριστός έπαθε για μας τους εμπαθείς, ο αναμάρτητος για μας τους αμαρτωλούς. Πήρε στον σταυρό τα πάθη μας και τα σταύρωσε. Πάθη πολλά, φοβερά και διάφορα, θανάσιμα μίση, εωσφορική υπερηφάνεια, απύθμενο ατομισμό, ζηλοφθονία ασίγαστη, φιλαυτία αχαλίνωτη, φιλοχρηματία απεριόριστη, φιλοσαρκία μανιώδη, φιλοδοξία ανίκητη, κακία άφθονη και περισσή. Τα πάθη έφεραν φοβίες, μειονεξίες, ταραχές, νευρικότητες, ανισορροπίες, ψυχολογικές αναστατώσεις και εσωτερικά κενά.

Εναγώνια ο Νεοέλληνας πάσχει κάπου να πιαστεί, σαν τον Θωμά, να ψηλαφήσει την αλήθεια, να βεβαιωθεί τέλος πάντων για του λόγου το αληθές. Τον απογοήτευσαν πολλοί. Δεν μπορεί πια να τους πιστέψει. Η σοβαρή οικονομική κρίση, η ανεργία, το άφωτο μέλλον, οι σκληρές καθημερινές ειδήσεις μάλλον απογοητεύουν. Νέοι άνθρωποι με κομμένα φτερά δυσκολεύονται να δουν μακριά, βλέπουν τα ωραία τους όνειρα να πνίγονται, οι επιδιώξεις τους να αποτυγχάνουν, οι ελπίδες τους να σβήνουν τόσο γρήγορα.

Σαν τον Θωμά ας ζητήσουμε να δούμε τον Χριστό, ακόμα και να τον ψηλαφίσουμε, για να πειστούμε καλά. Είναι ο μόνος που δεν θα μας απογοητεύσει, δεν θα μας αποθαρρύνει ποτέ. Αρκεί να παραδεχθούμε ελεύθερα και αβίαστα τα πάθη - λάθη μας, την απιστία μας, την επιφυλακτικότητά μας, την κρύα πίστη μας, την αδιαφορία μας, τη λαθεμένη εκτίμηση για τον εαυτό μας και τον πολύ ορθολογισμό μας. Η πάλη για τη μεταποίηση των αντίθεων παθών σε ένθεες αρετές δεν εμποδίζεται ποτέ από κανέναν και από καμία οικονομική κρίση. Αρκεί πράγματι εμείς οι ίδιοι να θέλουμε πολύ. Η παθοκτονία θα φέρει απάθεια, η λύπη χαρά, η απελπισία ελπίδα, σε ένα άλλο βέβαια επίπεδο και μέγεθος.

Τότε κι εμείς, σαν τον συμπαθή και φίλο μας Θωμά θα αναφώνησουμε ολόκαρδα, ολόψυχα και ολόθερμα. «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι»! Αδελφικά, ταπεινά και φιλικά εύχομαι να ’χουμε όλοι μια προσωπική συνάντηση με τον Σταυροαναστηθέντα Χριστό, όπως αυτήν την εξαίσια που είχε ο Θωμάς, που τελικά δεν ήταν τέλεια άπιστος, αλλά πιστός που ζητούσε κάποια τεκμήρια, λίγες αποδείξεις για να βεβαιωθεί. Ο Χριστός βέβαια είπε πως πιο ευλογημένοι είναι αυτοί που θα πιστέψουν σε Αυτόν δίχως να τον δουν και δίχως να ζητούν σημεία όπως ο Θωμάς. Ας μη το λησμονούμε και αυτό, γιατί νομίζουμε είναι αρκετά σημαντικό.

Με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου η Ημερίδα για τα Θρησκευτικά του Λυκείου στο Διορθόδοξο Κέντρο

Σήμερα, Σάββατο 30 Απριλίου 2011 θα πραγματοποιηθεί στο Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας, στην Ιερά Μονή Πεντέλης, Ημερίδα με θέμα τις ώρες διδασκαλίας των Θρησκευτικών στο Λύκειο. Όπως ανακοινώθηκε στην ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών παρών στην Ημερίδα θα είναι και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Η Ημερίδα που πραγματοποιείται μετά από σχετική απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που ελήφθη στις 13 Απριλίου 2011, θα ξεκινήσει στις 10π.μ.. Στην Ημερίδα έχουν κληθεί και θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης καθώς και των Θεολογικών Ενώσεων και Συνδέσμων όλης της Ελλάδος.
Να σημειωθεί ότι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένει ολόκληρος ο θεολογικός κόσμος τα πορίσματα της ημερίδας αυτής και κυρίως τις μετά από αυτήν δράσεις που θα δρομολογηθούν ώστε τα Θρησκευτικά στο Νέο Λύκειο να παραμείνουν μάθημα υποχρεωτικό σε όλες τις τάξεις και διδασκόμενο στις ώρες που διδάσκεται μέχρι σήμερα... Υπενθυμίζεται ότι το σχέδιο για το Νέο Λύκειο που επίσημα ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας πριν ένα μήνα υποβαθμίζει το μάθημα των Θρησκευτικών μετατρέποντάς το σε μονόωρο στη Β΄ τάξη του Λυκείου (από δίωρο που είναι σήμερα) και σε επιλεγόμενο στη Γ΄ τάξη (από υποχρεωτικό που είναι σήμερα).

29/4/11

Βασίλης Κουλαϊδής, «Οι αντιδράσεις (για το Νέο Λύκειο) εντάσσονται σε συντεχνιακές λογικές και είναι άνευ εκπαιδευτικής ουσίας»

Απρόθυμος να κάνει διάλογο με τις ενώσεις καθηγητών για το περιεχόμενο του Νέου Λυκείου εμφανίζεται με άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ο Γ.Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας και κύριος σχεδιαστής του Νέου Λυκείου Βασίλης Κουλαϊδής. Όπως σημειώνει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: "Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η πρόταση του υπ. Παιδείας για τα Θρησκευτικά στο Λύκειο, τα οποία στην τελευταία τάξη γίνονται μάθημα επιλογής, καθώς και για τη Βιολογία και την Πληροφορική, των οποίων ο προσανατολισμός περιορίζεται σε όσους μαθητές επιθυμούν να σπουδάσουν σε σχετικά ΑΕΙ. «Οι αντιδράσεις εντάσσονται σε συντεχνιακές λογικές και είναι άνευ εκπαιδευτικής ουσίας», λέει στην «Κ» ο γ.γ. του υπ. Παιδείας".
Σε δικό του μάλιστα άρθρο... που δημοσιεύεται στην ίδια εφημερίδα ο Γ.Γραμματέας δηλώνει: "Η σύνθεση του προγράμματος σπουδών είναι μια σειρά επιλογών που αφορούν την αντιστοίχιση χρόνου με διακριτά τμήματα γνώσης. Τα μαθήματα πρέπει να υπηρετούν μια ενιαία και σύμφωνη με τις σύγχρονες ανάγκες λογική. Με την έννοια αυτή είναι σαφές ότι και τα τρία μαθήματα (ενν. Βιολογία, Πληροφορική και Θρησκευτικά)  αναβαθμίζονται. Κατά συνέπεια, θεωρώ τη συζήτηση μάλλον ενταγμένη σε συντεχνιακές λογικές και άνευ εκπαιδευτικής ουσίας".
Είναι πάντως τουλάχιστον προκλητικό να γίνεται λόγος για αναβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο, τη στιγμή που το σχέδιο για το Λύκειο προβλέπει μετατροπή του σε μονόωρο (από δίωρο που είναι σήμερα) στη Β΄ Λυκείου και σε επιλογής (από υποχρεωτικό που είναι σήμερα) στη Γ΄ Λυκείου. Απαιτείται δυναμική αντίδραση των Θεολόγων που θα συνέλθουν αύριο στο Διορθόδοξο Κέντρο για να λάβουν αποφάσεις επί του θέματος.

Διαχριστιανικό «Χριστός ανέστη» στα Ιεροσόλυμα

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επισκέφτηκαν για το Πάσχα εκπρόσωποι του Λατινικού Πατριαρχείου, των Συριανων, των Κοπτών των Αιθιόπων, των Αγγλικανών, των Λουθηρανών, των Μαρωνιτών. Αλλά και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος συνοδευόμενος από Αρχιερείς και άλλους Αγιοταφίτες ανταπέδωσε την επίσκεψη στους Φραγκισκανούς, στο Λατινικό Πατριαρχείο, στον αποστολικό Δελεγάτον εκπρόσωπο του Πάπα στα Ιεροσόλυμα και στον αγγλικανό «επίσκοπο»στα Ιεροσόλυμα. Ιεροσόλυμα

Kωνσταντίνος Παπαχριστοδούλου, Υποχρεωτικό ομολογιακό μάθημα Θρησκευτικών ως αντίδοτο στην απειλή των σεκτών και της παραθρησκείας

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
ΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ  ΤΩΝ ΣΕΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Του κ. Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου
Προέδρου τού Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.
Μεγάλη συζήτηση γίνεται εσχάτως στην ελληνική κοινωνία ακόμα και μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα των Θεολόγων όσον αφορά στο περιεχόμενο τού μαθήματος των Θρησκευτικών και τον τρόπο της διδασκαλίας του. Γίνεται λόγος για μείωση των ωρών διδασκαλίας, την μετατροπή του σε επιλεγόμενο, ακόμα και σε κατάργηση του (από ορισμένες, ευτυχώς, μειοψηφίες). Ως προς το περιεχόμενο του ζητείται η αλλαγή τού προσανατολισμού σε Θρησκειολογικό, ανθρωπιστικό ή κοινωνιολογικό, χωρίς σαφή Ορθόδοξο προσανατολισμό. Το ίδιο το μάθημα χαρακτηρίζεται ως ομολογιακό, αμιγώς κατηχητικό, ενώ μερικοί κάνουν λόγο ακόμα και για «προσηλυτισμό»... Νομίζουμε ότι για κάθε ένα χαρακτηρισμό πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά κατατείνοντας στην άποψη ότι τελικώς το μάθημα πρέπει να είναι ομολογιακό, με στοιχεία θρησκειολογίας, χωρίς ποτέ να χάνει τον Ορθόδοξο προσανατολισμό του:

Α. Η Κατήχηση αποτελεί την συστηματική διδασκαλία των χριστιανικών δογμάτων και αληθειών της πίστεως. Αυτός που δέχεται την κατήχηση δεν αποτελεί οπωσδήποτε ένα συνειδητό μέλος της Εκκλησίας, διότι η οδός της σωτηρίας δεν απαιτεί μόνο γνώση αλλά και εμπειρία. Η τελευταία αποκτάται μόνο εντός της Εκκλησίας. Η κατήχηση όμως θεωρείται προϋπόθεση. Υπ' αυτή την έννοια το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί παρά να έχει και στοιχεία κατήχησης. Αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο κατήχηση.

Β. Ο όρος «προσηλυτισμός» που χρησιμοποιούν μερικοί για να χαρακτηρίσουν το μάθημα είναι αδόκιμος και υποκρύπτει δόλο. Προσηλυτισμό ασκεί κάποιος με αθέμιτα πολλές φορές μέσα, εκμεταλλευόμενος την άγνοια, την ανάγκη, την κουφότητα κάποιου, προκειμένου να αλλοιώσει και τελικά να αλλάξει την πίστη του, το θρησκευτικό του πιστεύω. Το μάθημα των θρησκευτικών όμως απευθύνεται σε βαπτισμένους ορθόδοξους χριστιανούς άρα, εξ ορισμού, δεν μπορεί να αποτελεί προσηλυτισμό. Οι μαθητές δε, που ανήκουν σε άλλα δόγματα ή θρησκείες έχουν, από πολλών ετών, το δικαίωμα να απαλλαγούν από το μάθημα.

Γ. Το μάθημα, λένε πολλοί ότι, πρέπει να είναι αμιγώς θρησκειολογικό ώστε ο μαθητής να διδάσκεται τον Χριστιανισμό με κάθε ομολογιακή απόκλιση και εξ ίσου με τις άλλες μεγάλες θρησκείες (Μουσουλμανισμό, Εβραϊσμό, Ινδουισμό κλπ). Σε πρώτη φάση καλό είναι ο μαθητής να γνωρίζει τις διδασκαλίες και τις ιδιαιτερότητες των άλλων θρησκειών και δογμάτων. Μάλιστα το αναλυτικό πρόγραμμα ορίζει την διδασκαλία των θρησκευμάτων στην Β' Λυκείου (μέχρι σήμερα). Όπως προείπαμε όμως, το μάθημα απευθύνεται σε βαπτισμένους ορθοδόξους χριστιανούς και όχι σε αβάπτιστους αγνωστικιστές που θα πρέπει να ακούσουν για όλες τις θρησκείες και μετά να διαλέξουν. Ακόμα και ένας ορθόδοξος καθηγητής που διδάσκει Θρησκειολογία, σύμφωνα με τον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο, θα πρέπει να έχει ορθόδοξο φρόνημα και προσανατολισμό και να μην αντιμετωπίζει όλες τις θρησκείες «αντικειμενικά». Αν δηλαδή πιστεύει ότι η μόνη οδός της σωτηρίας είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτό πρέπει να προβάλλει. Διότι κάθε άλλη άποψη (ότι δηλ. στον ίδιο Θεό πιστεύουμε όλοι και ότι ψήγματα της αλήθειας υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες) αποτελεί αίρεση και καταδικάζεται από την Εκκλησία μας.

Δ. Επικρατεί σήμερα μεταξύ πολλών θεολόγων, η άποψη ότι το μάθημα δεν πρέπει να είναι ομολογιακό διότι ως τέτοιο κινδυνεύει να καταργηθεί. Διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο: «Το κράτος, ως κυρίαρχος θεσμός, οι φορείς και τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, αποδοκιμάζουν την μονοδιάστατη θρησκευτική ομολογιακή κατεύθυνση τού μαθήματος και ζητούν την υποβάθμιση του, καθώς αυτό που κυριαρχεί είναι η αντίληψη ότι θρησκευτική ελευθερία και ομολογιακός χαρακτήρας δεν συμβαδίζουν».1 Η άποψή μας διαφέρει ως προς το εξής: Επειδή το κράτος, στην παρούσα συγκυρία, αποδοκιμάζει τον ομολογιακό χαρακτήρα τού μαθήματος θα πρέπει να αρχίσουν οι εκπτώσεις; Σίγουρα το μάθημα μπορεί να διανθιστεί με πλήθος θεμάτων που άπτονται της χριστιανικής τέχνης, της κοινωνιολογίας, τού θρησκευτικού, εν γένει, φαινομένου, τη σχέση του χριστιανισμού στην εξέλιξη τού πολιτισμού κ.ο.κ. Όλα αυτά είναι σαφώς χρήσιμα και δίδουν άλλη διάσταση στο μάθημα. Δεν θα πρέπει όμως κατ' ουδένα τρόπο να χαθεί ο ομολογιακός χαρακτήρας των θρησκευτικών και οπωσδήποτε η ορθόδοξη μαρτυρία. Η πολιτεία μπορεί να αντιδρά αλλά οι συνειδητά ορθόδοξοι πολίτες και η Εκκλησία, ως μέρος αυτού τού κρατικού οργανισμού, πρέπει όχι μόνο να αντισταθούν αλλά και να απαιτήσουν. Αν μη τι άλλο η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει λόγο στο περιεχόμενο τού μαθήματος των θρησκευτικών;

Ε. Και ερχόμαστε σε ένα άλλο σπουδαίο θέμα που κανείς δεν συζητά και ουδέποτε ετέθη σε συνάφεια με το μάθημα των θρησκευτικών. Πρόκειται για την απειλή των παραθρησκευτικών ομάδων ή κατά την διεθνή ορολογία «σεκτών», «καταστροφικών λατρειών» ή «θρησκειών της νεότητας» (γιατί απευθύνονται κυρίως στους νέους). Είναι τόσο μεγάλη σήμερα η εξάπλωσή τους που όσοι μελετούν το «σκηνικό», γνωρίζουν ότι έχει ασχοληθεί με το θέμα, από ετών και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά και Κυβερνήσεις Ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστρία κ.α. (Βλ. Ψήφισμα της 29ης Φεβρουαρίου 1996 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τις «Σέκτες» στην Ευρώπη). Μάλιστα η «Κοινοβουλευτική Συνέλευση τού Συμβουλίου της Ευρώπης» με το ψήφισμα 1178/92, ζήτησε από τα κράτη μέλη να λάβουν νομοθετικά, διοικητικά και εκπαιδευτικά μέτρα για την προστασία των πολιτών και ειδικά της νεολαίας. Στο σημαντικότατο αυτό κείμενο αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Το πρόγραμμα τού συ¬στήματος γενικής παιδείας πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένη και αντικειμενική πληροφόρηση επί των μεγάλων θρησκειών και επί των σπουδαιότερων αποκλίσεων από αυτές (variants-variantes: κατά λέξη «παραλλαγών»), επί των αρχών που προϋποθέτει η μελέτη της συγκρίσεως των θρησκειών, ως και επί της ηθικής και των προσωπικών και κοινωνικών δικαιωμάτων». Πρόκειται για πραγματική λαίλαπα που μαστίζει σαν ένα είδος «ψυχοναρκωτικού», κυρίως τη νεολαία.

Ήδη στη Γαλλία λειτουργεί μόνιμο Διυπουργικό όργανο, παρά τω Πρωθυπουργώ, με τον τίτλο: «Επιτροπή Επαγρύπνησης και Αγώνα κατά των Παρεκτροπών των Σεκτών» (Miviludes), για τη συνεχή παρακολούθηση της δράσης των νεοφανών αιρέσεων και της παραθρησκείας. Πολύ πρόσφατα, η επιτροπή αυτή κυκλοφόρησε ειδικό Οδηγό με τίτλο: «Η προστασία των ανηλίκων από τις παρεκτροπές των αιρέσεων». Ένα πόνημα που έχει σκοπό να βοηθήσει τους επαγγελματίες που έχουν επιφορτισθεί με την ευθύνη των παιδιών, στο να ανιχνεύουν την διανοητική και κατ' επέκταση, ψυχική κακοποίηση εις βάρος τους. Ο Πρόεδρος της εν λόγω επιτροπής Georges Fenech σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα LE FIGARO (13-10-2010) αποκάλυψε ότι στη Γαλλία, το πλήθος των παιδιών που υφίσταται τις συνέπειες των παρεκτροπών των αιρέσεων, βρίσκεται με¬ταξύ 50.000 και 60.000.

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι το Υπουργείο Παιδείας του Γερμανικού κρατιδίου τού Μεκλεμβούργου-Πομερανίας έχει συντάξει ειδική έκθεση για τις αιρέσεις και τις κοσμοθεωριακές ομάδες εξετάζοντας τις μεθόδους πλύσεως εγκεφάλου και τις συνέπειες στην οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική δομή του ανθρώπου. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά: «Τα μέλη της ομάδας αλληλπαρακολονθούνται και αλληλοελέγχονται. Η καλύτερη πίστη είναι η απόλυτη υποταγή. Η επιστήμη και η προσωπική σκέψη απορρίπτονται ως μη φωτισμένες η και ως σατανικές... »1.

Πολλές φορές μέσα από το περιοδικό μας «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», έχουμε καταδείξει τους τρόπους και τις μεθόδους με τις οποίες οι οργανώσεις αυτές παραπλανούν τα θύματά τους. Καταργούν κάθε έννοια προσωπικής ελευθερίας και δημιουργούν άβουλα όντα που τα χρησιμοποιούν ακόμα και για παράνομους σκοπούς. Σήμερα στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί επίσημα περισσότερες από 400 τέτοιες οργανώσεις ενώ ανεπίσημα ο αριθμός τους υπερβαίνει κατά πολύ. Οι ομάδες αυτές αλιεύουν θύματα μεταξύ των νέων κυρίως ανθρώπων, που δεν έχουν πυξίδα και πνευματικό προσανατολισμό στη ζωή τους συνήθως. Αφού πλησιάσουν με πολλούς τρόπους ένα νέο άνθρωπο μπορούν με μεθοδευμένες ενέργειες να τον μετατρέψουν σε πειθήνιο ρομπότ.

Είναι γνωστό ότι αμέσως μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, στις πρώην χώρες του ανατολικού μπλοκ εισέβαλαν στις χώρες αυτές χιλιάδες τέτοιες ομάδες προσδοκώντας να καλύψουν το ιδεολογικό κενό. Το ίδιο γίνεται και στη δυτική Ευρώπη η οποία έχει κατά κάποιο τρόπο, χάσει τον χριστιανικό της προσανατολισμό, είτε γιατί ο «Χριστιανισμός» της (Παπικοί, Αγγλικανοί, Προτεστάντες), αδυνατεί να προσφέρει αληθινό νόημα ζωής, είτε γιατί ο υλισμός του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου τον έχει αποκόψει από κάθε τι πνευματικό. Στην Ελλάδα παρ' όλα αυτά υπάρχει ακόμα αντίσταση. Αυτή που προσφέρει η Ορθόδοξη ιδιοπροσωπία του λαού μας -κάτι που πάει δυστυχώς να χαθεί μέσα από την κακώς εννοούμενη «πολυπολιτισμικότητα», ο άρρηκτος δεσμός των Ελλήνων με την Εκκλησία τους και φυσικά η υποχρεωτική διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν αυτή η αντίσταση καμφθεί και η ελληνική πολιτεία αποχριστιανοποιήσει την εκπαίδευση είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι το κενό θα καλύψουν κάθε είδους παραθρησκευτικές ομάδες και άλλα θρησκευτικά ρεύματα που λόγω και της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, κατακλύζουν την Ελλάδα.

1. Informationsbrosure uber Sekten und Weltanschau-ungsgruppierungen, έκδ. Kulusministerium Mecklenburg-Vorpomern 1994, σελ. 6-9.

Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010, ΤΕΥΧΟΣ 62)
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com
29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2011

Επανάληψη του ντοκιμαντέρ της ΕΤ3 για τον Γέροντα Παΐσιο την Τρίτη



Την Τρίτη, 3 Μαΐου 2011 στις 11 το βράδυ θα μεταδοθεί σε επανάληψη από την ΕΤ3 το ντοκιμαντέρ για τον Γέροντα Παΐσιο.

Δείτε το ντοκιμαντέρ και ΕΔΩ.

Διαβάστε σχετικά και Ντοκιμαντέρ για τον Γέροντα Παΐσιο από την ΕΤ3

Ενημέρωση για τις μεταθέσεις

Συνεδρίασε σήμερα το ΚΥΣΠΕ και πραγματοποίησε τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Συνολικά μετατέθηκαν 1457 εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Δείτε τα ονόματα ΕΔΩ.
Την επόμενη εβδομάδα και συγκεκριμένα από 3/5 εως 5/5/2011 έχει προγραμματιστεί να συνεδριάσει το ΚΥΣΔΕ με θέμα τις φετινές μεταθέσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από περιοχή σε περιοχή. Κατά πάσα πιθανότητα λοιπόν την επόμενη Πέμπτη ή Παρασκευή θα γίνουν γνωστές οι μεταθέσεις Θεολόγων (και όλων των εκαπιδευτικών Δευτεροβάθμιας εκπάιδευσης) από περιοχή σε περιοχή.

Απόστολος Λακασάς, Αντιπαράθεση για τα Θρησκευτικά

Αντιπαράθεση για τα Θρησκευτικά
Εντονη η αντίδραση της Εκκλησίας στην πρόταση του υπουργείου Παιδείας για τη διδασκαλία τους
Του Αποστολου Λακασα
Υποχρεωτική να παραμείνει η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο Λύκειο ζητεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Η πρόταση του υπ. Παιδείας για τη νέα δομή του Λυκείου άνοιξε διάλογο για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, καθώς μειώνονται οι ώρες του μαθήματος και στην Γ΄ Λυκείου γίνεται επιλογής, από υποχρεωτικό που είναι σήμερα. Και δεν είναι το μόνο μέτωπο, που έχει δημιουργήσει η πρόταση του υπουργείου. Τα μαχαίρια τους... ακονίζουν οι βιολόγοι και οι καθηγητές Πληροφορικής, καθώς διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση των μαθημάτων τους στο «Νέο Λύκειο»...
Για τη θέση των Θρησκευτικών στο «Νέο Λύκειο» έχει προγραμματιστεί ημερίδα αύριο στην Ιερά Μονή Πεντέλης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της ΔΙΣ, των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης και των Θεολογικών Ενώσεων και Συνδέσμων της χώρας. Στην ημερίδα έχει κληθεί εκπρόσωπος του υπουργείου. Η πλευρά των θεολόγων αντιδρά στη μείωση των ωρών διδασκαλίας, αλλά όχι και στον προτεινόμενο χαρακτήρα των Θρησκευτικών. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η πρόταση της Εκκλησίας και των θεολόγων είναι η ακόλουθη:

- Για τη Β΄ Τάξη, ζητείται οι εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας να γίνουν δύο την εβδομάδα. Το υπουργείο προτείνει υποχρεωτικό μονόωρο μάθημα.

- Στην Γ΄ Τάξη ζητείται το μάθημα να παραμείνει υποχρεωτικό με μία ώρα διδασκαλίας. Η πρόταση του υπουργείου είναι το μάθημα να γίνει δίωρο, αλλά επιλογής, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι οι τελειόφοιτοι θα εστιάζουν στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα και ότι λίγοι θα το επιλέγουν.

- Οι θεολόγοι συναινούν στο ότι «το μάθημα πρέπει να είναι ανοιχτό σε ένα διάλογο με άλλες θρησκείες», όπως ανέφερε στην «Κ» μέλος της ΔΙΣ. Ετσι, δεν αντιδρούν στην πρόταση του υπουργείου τα Θρησκευτικά να μετονομαστούν σε Θρησκεία και Κόσμος.

Για την Πληροφορική, η Ενωση Πληροφορικών Ελλάδος διαφωνεί με τη μείωση των ωρών του μαθήματος. Οπως εξήγησε στην «Κ» ο πρόεδρος της Ενωσης κ. Θωμάς Μαυροφίδης «το υπουργείο ονομάζει Πληροφορική την εκμάθηση της χρήσης υπολογιστών (π.χ, επεξεργασία κειμένου, εκμάθηση Excel και Powerpoint). Ομως, το μάθημα πρέπει να εστιάζει στη διασύνδεση της Πληροφορικής με άλλα επιστημονικά πεδία. Εχουν δημιουργηθεί νέα ακαδημαϊκά πεδία λόγω του διεπιστημονικού χαρακτήρα της Πληροφορικής».

Μάλιστα, η Ενωση Καθηγητών Πληροφορικής ενώνει τις αντιδράσεις της με αυτές της Ενωσης Βιοεπιστημόνων, αφού με βάση την πρόταση του υπ. Παιδείας, οι μαθητές θετικής κατεύθυνσης από τη Β΄ Λυκείου πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στην Πληροφορική και τη Βιολογία (οι ώρες των δύο μαθημάτων παρουσιάζονται στον πίνακα). «Σε μια εποχή που οι δύο επιστήμες βρίσκονται σε ραγδαία ανάπτυξη, παράγοντας νέες γνώσεις, η θέση τους στο «Νέο Λύκειο» υποβαθμίζεται. Η «συνάθροιση» των δύο διδακτικών αντικειμένων σε ζεύγος αλληλοαποκλειόμενων μαθημάτων, είναι τελείως αντιπαιδαγωγικό μέτρο. Οι μαθητές θα επιλέξουν μια επιστήμη και θα στερούνται τις θεμελιώδεις γνώσεις της άλλης. Είναι, επίσης, έξω από κάθε δεοντολογία οι μαθητές από τη Β΄ Τάξη να πρέπει να επιλέξουν το ΑΕΙ που τους ενδιαφέρει, ώστε να πάρουν το ανάλογο μάθημα και αυτό να συμβαίνει μόνο για την Πληροφορική και τη Βιολογία, ενώ τα άλλα μαθήματα θα έχουν, σωστά, διακριτή θέση» αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωση οι δύο ενώσεις.

Βασίλης Κουλαϊδής, "Τα Θρησκευτικά γίνονται ένα forum διαλόγου για θέματα που αφορούν τη διεπαφή της Ορθοδοξίας με σύγχρονα ζητήματα"

Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (29/4/2011) φιλοξενεί άρθρο του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας κ. Βασίλειου Κουλαϊδή για το Νέο Λύκειο. Στο άρθρο γίνεται αναφορά και στο μάθημα των Θρησκευτικών.
ΑΠΟΨH : Συζήτηση σε συντεχνιακές λογικές
Του Βασίλη Κουλαϊδή
Στο Νέο Λύκειο βασικές επιλογές αποτελούν ο συνδυασμός της στέρεης γενικής παιδείας με τη βαθμιαία εξειδίκευση, η αναδιάταξη του περιεχομένου διδασκαλίας και ο εξορθολογισμός του αριθμού των μαθημάτων. Ετσι επιτυγχάνεται η ύπαρξη ενός λιτού πυρήνα μαθημάτων γενικής παιδείας (Γλώσσα, Ιστορία και Μαθηματικά), η ολοκληρωμένη προετοιμασία και εμβάθυνση των μαθητών σε μαθήματα που τους ενδιαφέρουν, η εισαγωγή της ερευνητικής εργασίας. Τα Θρησκευτικά συνεισφέρουν καθοριστικά στη συγκρότηση της ταυτότητας του Ελληνα. Το μάθημα γίνεται ένα forum διαλόγου για θέματα που αφορούν τη διεπαφή της Ορθοδοξίας με σύγχρονα ζητήματα... Η επιστήμη της Βιολογίας εξελίσσεται ραγδαία. Γι' αυτό εισάγεται για πρώτη φορά στην Α΄ Λυκείου, με έμφαση στη Βιολογία του ανθρώπου, ώστε οι μαθητές να μάθουν για τη λειτουργία του σώματος. Παράλληλα, στη Β΄ και Γ΄ διδάσκεται σε όσους θέλουν να ειδικευθούν σε συναφείς σπουδές και μάλιστα στη Γ΄ διπλάσιες ώρες από σήμερα. Τέλος, σύμφωνα με τον προγραμματισμό μας, οι μαθητές στο τέλος του Γυμνασίου θα έχουν πιστοποιημένη επάρκεια στη χρήση της Πληροφορικής. Στο Λύκειο, επομένως, η Πληροφορική μπορεί να επικεντρωθεί είτε σε εξειδικευμένου τύπου εφαρμογές, είτε στην εισαγωγή στο αντίστοιχο επιστημονικό πεδίο. Μάλιστα, για όσους στοχεύουν σε συναφείς σπουδές, το μάθημα διδάσκεται στη Γ΄ διπλάσιες ώρες από σήμερα.
Η σύνθεση του προγράμματος σπουδών είναι μια σειρά επιλογών που αφορούν την αντιστοίχιση χρόνου με διακριτά τμήματα γνώσης. Τα μαθήματα πρέπει να υπηρετούν μια ενιαία και σύμφωνη με τις σύγχρονες ανάγκες λογική. Με την έννοια αυτή είναι σαφές ότι και τα τρία μαθήματα αναβαθμίζονται. Κατά συνέπεια, θεωρώ τη συζήτηση μάλλον ενταγμένη σε συντεχνιακές λογικές και άνευ εκπαιδευτικής ουσίας.

Παρών και συμπροσευχόμενος ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας στο γάμο του πρίγκιπα Γουίλιαμ


Όχι απλώς παραβρέθηκε στο γάμο του πρίγκιπα Γουίλιαμ ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος αλλά και συνέψαλε με το πλήθος των παρευρισκόμενων. Το γάμο ευλόγησε ο «αδελφός» Αρχιεπίσκοπος του Canterbury, Rowan Williams. Δείτε από το 0.06 και εξής.

Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας, Ἡ τόλμη τῶν νέων εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό

Ἡ τόλμη τῶν νέων εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό
Ἡ ἀνοχὴ σημαίνει συνενοχή
(Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγων. και Κονίτσης κ.Ἀνδρέου τὴν Μ. Παρασκευὴ τὸ βράδυ στὴν Κόνιτσα)
Θὰ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὸν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κύριος βρίσκεται πάνω στὸν Σταυρό. Οἱ δύο ληστὲς, οἱ συσταυρωθέντες μὲ τὸν Ἰησοῦν, ἔχουν ἤδη ἀποκαθηλωθεῖ. Καὶ μένει τώρα μόνος ὁ Ἐσταυρωμένος. Κάπου ἐκεῖ στέκεται ἕνας ἄνθρωπος (χρησιμοποιῶ τὼρα φράσεις ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο), ἄνθρωπος πλούσιος, ποὺ ἔχει τὸ ἀξίωμα τοῦ Βουλευτῆ, καὶ εἶναι "εὐσχήμων", δηλαδή σφόδρα ἐπίσημος. Μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου γίνεται μιὰ πάλη... Νὰ πάω ; Νὰ μὴν πάω ; Τὶ θὰ πεῖ ἡ κοινωνία ; Ποιὲς θὰ εἶναι οἱ συνέπειες ; Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, κρυφὸς μαθητὴς τοῦ Ἰησοῦ, "διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων". Στὸ μεγάλο Συνέδριο, τὸ Ἰουδαϊκὸ Συνέδριο, ὅταν πρὶν ἀπὸ λίγες ὧρες δικαζόταν ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἰωσὴφ εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ δώσει καταδικαστικὴ ψῆφο. "Οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν" θὰ πεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Καὶ τώρα ; Τώρα ποὺ κυριαρχεῖ τὸ μῖσος, ὁ φόβος καὶ ἡ τρομοκρατία, ὁ Ἰωσὴφ παίρνει τὴν τολμηρὴ ἀπόφαση νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο ἡγεμόνα τὴν ἄδεια νὰ ἀποκαθηλώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ νὰ τὸ κηδεύσει. Καὶ ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο "τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ἡτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ". Ἐδῶ νὰ προστεθεῖ ὅτι κοντὰ στὸν Ἰωσὴφ ἦλθε καὶ ὁ ἄλλος κρυμμένος μαθητὴς, ὁ Νικόδημος. Καὶ δὲν εἶναι παράξενο αὐτό. Ἡ θαρραλέα ὁμολογία καὶ πράξη τοῦ ἑνός, γιγαντώνει καὶ ἄλλων τὰ στήθη. Ἔτσι γίνεται πάντοτε.

Ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει στὸν Χριστὸ ταπεινὸ μνημεῖο δικό του, ποὺ τὸ εἶχε λαξεύσει στὸν βράχο, "μνημεῖον καινόν", ὅπως λέει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, "ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη". Ἕνα καινούργιο τάφο στὸν ὁποῖον, μέχρι ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν εἶχε κανεὶς ἐνταφιασθεῖ. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Νικόδημο ὁ Ἰωσὴφ προσφέρει μεῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡς λίτρας ἑκατόν, γιὰ νὰ ἀλείψει τὸ ἄχραντον σῶμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα, λοιπόν, σ' ἐκεῖνο τὸ σκοτινιασμένο ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν κακία κλῖμα, ὁ Ἰωσὴφ ξεπέρασε τὴν τρομοκρατία καὶ ἐτόλμησε. Ἡ πράξη του μένει δυὸ χιλιάδες χρόνια τώρα σημεῖο φωτεινὸ γιὰ ὅλους μας, ἰδιαίτερα, ὅμως, γιὰ τοὺς νέους μας, πρὸς τοὺς ὁποίους κυρίως, ἀπόψε, ὁ λόγος.

Ἐτόλμησε, λοιπόν, ὁ Ἰωσήφ. Καὶ κοιτᾶξτε. Δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστό, ὅπως ἔκανε ὁ Πέτρος ὁ Ἀπόστολος μπροστὰ σὲ μιὰ παιδίσκη. Δὲν καιροσκοπεῖ ὅπως ὁ Πιλᾶτος, ποὺ ἐνῷ εἶχε διαπιστώσει τὴν ἀθωότητα τοῦ Ἰησοῦ, τελικῶς τὸν παρέδωσε γιὰ νὰ σταυρωθεῖ. Ζητάει τὶ ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο ; Τὸ σῶμα ἑνὸς λαομίσητου καταδίκου, ὁ ὁποῖος σὰν ὁ ἔσχατος τῶν κακούργων πέθανε καθηλωμένος στὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Αὐτὰ τότε. Τώρα τί, ὅμως ; Τώρα ἐσεῖς ἀγαπητοί νέοι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ καὶ ὅσοι ἀκοῦτε "ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων" μέσῳ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ μας, ἐσεῖς εἶστε ἄρα γε τολμηροὶ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ; Μὴν πεῖτε ὅτι δὲν χρειάζεται σήμερα τόλμη σὰν τοῦ Ἰωσήφ. Χρειάζεται. Γιατί, κοιτᾶξτε, σήμερα δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἀλλὰ κυρίως τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ποὺ συχνά χρειάζεται τολμηρὴ προστασία. Μήπως τάχα καὶ στὴν ἐποχή μας δὲν ἀκοῦμε ἀπὸ ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς κυρίως σταθμοὺς, νὰ περιπαίζεται τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἤ μήπως καὶ σήμερα πρόσωπα καὶ πράγματα ἱερὰ καὶ ἅγια δὲν γίνονται ἀντικείμενα ἀστεϊσμῶν καὶ εἰρωνειῶν ; Μήπως δὲν φθάνουν στ' αὐτιά μας βλασφημίες καὶ βωμολοχίες ἀπευθυνόμενες σὲ ὅτι ἱερὸτερο ὑπάρχει, δηλαδή, στὸ Χριστό, στὸν Ἀρχηγὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὅπως τότε ἔκαναν οἱ παραπορευόμενοι κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρό, οἱ ὁποῖοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν καὶ τὸν εἰρωνεύοντο ; Σ' αὐτὲς τὶς περιστάσεις ἤ καὶ σὲ ὅποιες παρόμοιες τὰ χριστιανικὰ νειᾶτα χρειάζονται νὰ εἶναι τολμηρά. Καὶ μὲ φλόγα ψυχῆς νὰ μιλήσουν, νὰ σταματήσουν τὴν βλασφημία, ν' ἀποστομώσουν τοὺς βέβηλους, νὰ κλείσουν τὰ ἀνίερα στόματα. Ἡ τόλμη αὐτὴ εἶναι χρέος ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό. Ἄν δὲν τὸ κάνουμε συνεργαζόμαστε μὲ τοὺς ἐχθρούς Του. Γιατί ; Διότι ἡ ἀνοχὴ τῆς ἁμαρτίας σημαίνει ἐνοχὴ δική μας καὶ συνενοχή. Ἀκόμη, ὅμως, ἀπαιτεῖται θάρρος καὶ τόλμη ἀπέναντι σὲ βιβλία καὶ περιοδικά τῶν ὁποίων οἱ συγγραφεῖς βουτοῦν τὴν πέννα τους στὸν βόθρο τῆς ἁμαρτίας καὶ βεβηλώνουν τὴν ἠθικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὴν τὴν ἠθικὴ ζωή τὴν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δημιούργησε μὲ τὸ Τίμιον Αἷμα Του. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ διάφορα θεάματα τοῦ κινηματογράφου καὶ τῆς τηλεοράσεως, ὅσα βέβαια ἀπὸ αὐτὰ ρίχνουν σὲ ἐρείπια τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι κάθε νέος ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Καὶ τὶ κάνουν ; Γκρεμίζοντας τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ ἤ, ἄν θέλετε, τοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ, τοὺς νέους ἀνθρώπους, στήνουν στὴν θέση τους ναοὺς τῶν εἰδώλων καὶ προπαγανδίζουν τὴν σαρκολατρεία καὶ τὸν ἠθικὸ ἐκπεσμό.

Τέλος, θὰ μποροῦσε νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ τόλμη ποὺ ἀπαιτεῖται ἔναντι ὅσων διαστρέφουν τὴν ἐθνική μας ἱστορία δημιουργώντας σύγχυση καὶ ἀποπροσανατολισμὸ στὴ νέα γενιά. Γιατὶ ἡ πορεία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Καὶ ὅπως λέει ὀ ἐθνικὸς ἱστορικὸς Κων/νος Παπαρηγόπουλος "τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δὲν διεσώθη εἰ μὴ διὰ τῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ συμμαχίας". Ἕνα τηλεφώνημα, σὲ μιὰ ἐφημερίδα, σ' ἕνα τηλεοπτικὸ σταθμό κ.ο.κ., μιὰ ἐπιστολή, μιὰ διαμαρτυρία μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο - ὄχι μὴ πάει τὸ μυαλό σας σ' αὐτὸ ποὺ γίνεται τώρα μὲ τὰ γιαούρτια καὶ ὅλα αὐτά, ὄχι, αὐτὴ δὲν εἶναι δική μας τακτική καὶ δική μας πρακτική, καὶ δὲν συμφωνοῦμε καθόλου μ' αὐτὲς τὶς πρακτικές. Ἔχει τρόπους κανεὶς ὅταν θέλει νὰ διαμαρτυρηθεῖ -. Ὅλους, λοιπόν, αὐτοὺς τοὺς ἀδίστακτους πλαστογράφους τῆς ἱστορίας μποροῦμε νὰ τοὺς βάλουμε στὴν θέση τους, ἤ ἐν πάσει περιπτώσει νὰ πάρουν ἕνα μήνυμα ποὺ νὰ λέει ὅτι οἱ νέοι ἄνθρωποι δὲν ἀνέχονται τὶς διάφορες ἀνιστόρητες ἀθλιότητες. Διότι τόλμη καί γενναιότητα παιδιά, - παιδιὰ λέω ἀναφερόμενος στοὺς νέους ἀνθρώπους - τόλμη καὶ γενναιότητα δὲν εἶναι μόνο τὰ γερὰ μπράτσα καὶ ἡ σωματικὴ ρώμη. Τόλμη εἶναι νὰ μποροῦν σὲ κάποια πράγματα, ὄχι βέβαια καὶ σὲ ὅλα, ἀλλὰ σὲ κάποια πράγματα νὰ μποροῦν νὰ λένε οἱ νέοι καὶ τὸ "ὄχι". Ὄχι δὲν θὰ γίνει αὐτό, δὲν πρέπει νὰ γίνει αὐτό. Καὶ ἀρχίζοντας ἀπὸ τὰ μικρὰ, παιδιά. Ποιὰ εἶναι τὰ μικρά. Ἄς ποῦμε τὸ κάπνισμα. Ἄν πᾶμε λίγο παραπέρα ἄς ποῦμε τὰ ναρκωτικά. Ἄς προχωρήσουμε ἀκόμα λίγο πιὸ κάτω θὰ δοῦμε τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα, δυστυχῶς, δίνουν καὶ παίρνουν στοὺς καιρούς μας. Λοιπόν, "τολμήσας". Τότε ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος. Στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας οἱ γενναῖοι νεομάρτυρες τῶν 16 τῶν 18 τῶν 20 χρονῶν ποὺ προτιμοῦσαν νὰ θυσιάσουν τὴν ζωή τους παρὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Καὶ σήμερα ; Σήμερα οἱ πιστοὶ νέοι πρέπει νὰ εἶναι οἱ τολμηροὶ ἐν σχέσει πρὸς τὴν πίστη τους. Ἡ ἐποχὴ μας, βουτυγμένη στὴ χαύνωση ποὺ δημιουργεῖ ἡ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ καὶ βυθισμένη στὴν ἀγωνία τῆς ἀνεργίας καὶ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως ἡ ὁποία ταλανίζει καὶ τὴν δική μας τὴν Χώρα, γιὰ νὰ ξεκινήσει μιὰ καινούργια δημιουργικὴ πορεία ἡ κοινωνία μας, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τολμηρὸ, νεανικό, χριστιανικό παράδειγμα. Οἱ πιστοὶ νέοι ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστό, στὸ σπίτι, στὸ σχολεῖο, στὸ Πανεπιστήμιο, στὸ δρόμο, στὴν ἐργασία τους, στὴν στρατιωτική τους μονάδα, ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν θητεία τους γιὰ τὴν ἑλληνική μας Πατρίδα, παντοῦ σὲ κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς τους, νὰ τὸ χαρίσουν σὲ ὅλους μας τὸ νεανικὸ, χριστιανικό τους παράδειγμα, γιατὶ κι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι τὸ ἔχουμε πολὺ ἀνάγκη αὐτὸ τὸ παράδειγμα. Νὰ εἶναι πρωτοπόρα τὰ νειᾶτα καὶ ν' ἀκολουθοῦμε ἐμεῖς. Στὸ περιβάλλον τους οἱ νέοι ἄνθρωποι καλοῦνται νὰ γίνουν οἱ ἀφυπνιστὲς τῶν ναρκωμένων συνειδήσεων.

Καὶ τὼρα θὰ σᾶς βάλω ἕνα test. Αὐτὸ θὰ γίνει αὔριο τὸ βράδυ, τὰ μεσάνυχτα. Τὰ μεσάνυχτα αὔριο γίνεται ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καὶ ἀμέσως μετὰ ἐπακολουθεῖ ἡ Θεία Λειτουργία. Ὁρισμένοι χριστιανοὶ, γιὰ διαφόρους λόγους, δὲν μένουν στὴν Θεία Λειτουργία. Ἐσεῖς, παιδιά, ὅμως, προσέξτε. Μὴν νικηθεῖτε ,τυχόν, ἀπ' τὴν κούραση. Ὑπάρχει κάποια κούραση, λογικόν εἶναι. Μὴν ὑποκείψετε στὸ Πασχαλινὸ τραπέζι καὶ στὴν λυχουδιὲς ποὺ ὑπάρχουν σ' αὐτὸ τὸ τραπέζι. Νικεῖστε το αὐτό. Καὶ ἐλᾶτε στὴν Θεία Λειτουργία καὶ ἔτσι νὰ βαθμολογείσετε τὸν ἑαυτό σας, μ' αὐτὸ τὸ πρῶτο βῆμα, κατὰ πόσον ἀγαπᾶτε τὸν Χριστόν. Ἀγαπῶ τὸν Χριστὸ σημαίνει κάνω κάποιες θυσίες. Χωρὶς θυσία ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ δὲν νοεῖται. Θὰ περιμένω λοιπόν, αὔριο τὸ βράδυ, ἄν ζῶ βεβαίως, πρῶτα ὁ Θεός, νὰ δῶ νέους ἀνθρώπους νὰ ὑπερτεροῦν στὸ ἐκκλησίασμα τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Αὐτὴ θὰ εἶναι, θὰ ἔλεγα, μιὰ τολμηρὴ νίκη. Μεγάλη τολμηρὴ νίκη. Ἐπιχειρεῖστε το. Προσπαθεῖστε το. Καὶ θὰ δεῖτε ὅτι ἄν τὸ κάνετε μὲ τὴν θέλησή σας καὶ μὲ τὴν δύναμη τῆς καρδιᾶς σας θὰ τὸ πετύχετε. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ζητάει γενναίους ἀνθρώπους. Ζητάει Ἰωσὴφ καὶ Νικοδήμους. Μὴν τοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Δὲν λέω μὴ μοῦ τὸ ἀρνηθεῖτε. Ἐγὼ δὲν εἶμαι τίποτε. Λέω μὴ τοῦ ἀρνηθεῖτε τοῦ Χριστοῦ τὴν προσέλευσή σας καὶ τὴν συμμετοχή σας στὴν Θεία Λειτουργία. Τὸ εὔχομαι ὁλόψυχα καὶ προσεύχομαι γι' αὐτό.

Καὶ τελειώνοντας αἰσθάνομαι τὴν ὑποχρέωσή μου νὰ σᾶς πῶ, τουλάχιστον γιὰ ὅσους δὲν μένουν ἐδῶ ἀλλ' ἔχουν ἔλθουν ἐπ' εὐκαιρίᾳ τώρα τῶν ἑορτῶν, ἔχω νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ ἀκριτική μας ἐπαρχία χρειάζεται ἰδιαίτερα τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων αὐτὴ εἰδικὰ τὴν ἐποχή, διότι δίνει τὴν μάχη τῆς ἐπιβιώσεώς της. Κάποιοι ἀπὸ τὰ γραφεῖα τους μέσα ἔχουν βαλθεῖ νὰ ξεπατώσουν αὐτὸν τὸν τόπο. Δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουμε. Καὶ δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπιτρέψουνε οἱ νέοι ἄνθρωποι κυρίως. Ἐγὼ θέλω τὴν συμβολὴ τῶν νέων ἀνθρώπων. Νὰ ἀγωνιστεῖτε. Νὰ φωνάξετε. Νὰ διαφωτίσετε. Νὰ διαμαρτυρηθεῖτε καὶ νὰ πεῖτε ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐπαρχία, ἡ αἱματοποτισμένη, ποὺ ἔσωσε κάποτε τὴν τιμὴ τῆς Ἑλλάδος, πρέπει νὰ ζήσει, καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ ζήσει, ἀλλὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσει. Ὅλοι ἐδῶ ἀγωνιζόμαστε. Καὶ ἐγὼ ἀπὸ τὴν δική μου σκοπιά, καὶ ὁ κύριος Δήμαρχος καὶ ἄλλοι φορεῖς ἐδῶ τοῦ τόπου προσπαθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν. Μὴν ἔρχεσθε ἐδῶ καὶ λέτε "ὡραῖα εἶναι τὰ ποτάμια σας, ὡραῖα εἶναι τὰ δάση σας, ἔχετε καθαρό ἀέρα". Ἐ, καὶ λοιπόν ; Τὶ βγαίνει μ' αὐτό ; Δὲν βγαίνει τίποτα μ' αὐτό. Τὸ θέμα εἶναι νὰ μείνουν τὰ ὡραῖα ποτάμια, τὰ ὡραῖα τὰ δάση καὶ ὁ καθαρὸς ἀέρας, ἀλλὰ νὰ ἔχουν μείνει καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ. Ἅμα φύγουν οἱ ἄνθρωποι ἐτελείωσε ἡ Κόνιτσα, ἐτελείωσε ἡ ἐπαρχία, δὲν ὑπάρχει τίποτα πλέον. Ἀλλὰ πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θ' ἀφήσει καὶ οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀκούγοντας τὴν φωνὴ τοῦ Ποιμενάρχου τῆς περιοχῆς αὐτῆς, ποὺ ἀγωνίζεται ὄχι γιὰ δικά του χωράφια καὶ βιλαέτια, δὲν ἔχω, δόξᾳ τῷ Θεῷ, δὲν ἔχω τίποτα ἀπ' αὐτά, ἀλλὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ λαό τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν πρόοδο τῆς περιοχῆς, γιὰ τὴν προκοπὴ τῆς περιοχῆς.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀγαπητοὶ νέοι, εὔχομαι σὲ ὅλους σας Καλὴ Ἀνάσταση. Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί σας.
Χ. Παρατηρητής

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ερμηνεία στο βιβλίο του Ιώβ (13)

πηγή: Ι.Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου και fotistsakiris

28/4/11

Μετα τη «Θεολογία» και ο «Εφημέριος» σε οικουμενιστική πορεία;

Έχουμε ήδη παλαιότερα τονίσει ότι Το περιοδικό «Θεολογία» μεταβάλλεται σε βήμα των Οικουμενιστών και των «μεταπατερικών» θεολόγων. Εκτός όμως από τη «Θεολογία», το επιστημονικό περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος, σοβαρά προβλήματα παρουσιάζονται και στο περιοδικό «Εφημέριος» που απευθύνεται κυρίως προς τους κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος. Κάποια από τα δημοσιευόμενα στα τελευταία τεύχη του «Εφημέριου» έχουν προκαλέσει ήδη την δικαιολογημένη αντίδραση κληρικών που αποστέλλουν Επιστολές διαμαρτυρίας προς το περιοδικό, οι οποίες και δημοσιεύονται σε επόμενα τεύχη. Τελευταίο κρούσμα της οικουμενιστικής πορείας που φαίνεται να παίρνει το περιοδικό «Εφημέριος» αποτελεί η δημοσίευση στο τεύχος Δεκεμβρίου 2010 Επιστολής παπικού «κληρικού» που αφορά στη Θεία Μετάληψη των μικρών παιδιών. Η δημοσίευση της επιστολής αυτής προκάλεσε την αντίδραση δύο τουλάχιστον κληρικών, ενός ιεροδιακόνου και ενός πρωτοπρεσβυτέρου, των οποίων οι Επιστολές προς τον «Εφημέριο» δημοσιεύτηκαν στο τεύχος Φεβρουαρίου 2011. Πατήστε το Διαβάστε περισσότερα για να δείτε τις Επιστολές διαμαρτυρίας των Ορθοδόξων κληρικών αλλά και την δημοσιευθείσα στον «Εφημέριο» επιστολή του παπικού «κληρικού». Αντιδράσεις για άρθρο παπικού στον Εφημέριο

Διεύρυνση της διδασκαλίας του μαθήματος των Ορθόδοξων Θρησκευτικών στα αυστριακά σχολεία

πηγή: ΕΞΠΡΕΣ
Για τα αποτελέσματα της πρώτης Γενικής Συνέλευσης της νεοσυσταθείσας Επισκοπικής Διάσκεψης της Αυστρίας αλλά και για γενικότερα ζητήματα των 500.000 ορθοδόξων πιστών της χώρας, ενημέρωσε τον Αυστριακό ομοσπονδιακό πρόεδρο Χάιντς Φίσερ, ο πρόεδρος της Διάσκεψης, ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης Αυστρίας-Έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Μιχαήλ, κατά την εθιμοτυπική επίσκεψη που πραγματοποίησαν τα μέλη της στο προεδρικό Μέγαρο στη Βιέννη.
Τον Μητροπολίτη Μιχαήλ συνόδευαν οι επίσκοποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών Ρωσίας, Ρουμανίας, Σερβίας και ο πρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου Εκκλησιών στην Αυστρία...

Κατά την ενημέρωση του ομοσπονδιακού προέδρου, ο Μητροπολίτης Μιχαήλ, επισημαίνοντας πως οι Ορθόδοξοι στην Αυστρία αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του θρησκευτικού της τοπίου, χαιρέτισε την επικείμενη τροπολογία στον αυστριακό Νόμο περί Ορθοδοξίας με την οποία, μεταξύ άλλων, η ιδρυθείσα τον περασμένο Οκτώβριο Επισκοπική Διάσκεψη Αυστρίας αναγνωρίζεται ως ο επίσημος συνομιλητής για την Αυστριακή Δημοκρατία, ενώ ρυθμίζεται και η δυνατότητα αναγνώρισης ορθοδόξων επισκοπών στη χώρα.

Αναφέρθηκε επίσης στη διεύρυνση της διδασκαλίας του μαθήματος των Ορθόδοξων Θρησκευτικών στα αυστριακά σχολεία, το οποίο διδάσκουν 92 καθηγητές και παρακολουθούν ήδη πάνω από 11.000 μαθητές, ενώ σήμερα σε 37 ανέρχεται ο αριθμός των φοιτητών στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Βιέννης και Κρεμς, που θα προστεθούν σύντομα στους ορθοδόξους θεολόγους της Αυστρίας.
Από την πλευρά του ο ομοσπονδιακός πρόεδρος, Χάιντς Φίσερ, ευχαρίστησε την Επισκοπική Διάσκεψη και τον πρόεδρό της για το έργο τους, εκφράζοντας συγχρόνως ευχές για τις περαιτέρω δραστηριότητες και πρωτοβουλίες τους.

Ως ιστορική στιγμή για την Ορθοδοξία στην Αυστρία και ένα νέο σταθμό στις σχέσεις της με το επίσημο αυστριακό κράτος, θεωρείται η προγραμματισμένη για τις 23 Μαΐου, απονομή στον Ελληνορθόδοξο Μητροπολίτη Αυστρίας-Έξαρχο Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Μιχαήλ, ανώτατης τιμητικής διάκρισης, του Ανώτερου Χρυσού Ταξιάρχη μετά Αστέρος του Τάγματος Αξίας της Αυστριακής Δημοκρατίας, που θα γίνει προσωπικά από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο Χάιντς Φίσερ, ο οποίος και θα εκφωνήσει τον προβλεπόμενο έπαινο για τον τιμώμενο ιεράρχη.

Στο σκεπτικό απονομής του παρασήμου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι με την ανώτατη αυτή τιμητική διάκριση τιμάται η μακρά υπηρεσία του Μητροπολίτη Αυστρίας ως Έξαρχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ως προέδρου της Επισκοπικής Διάσκεψης στην Αυστρία και ιδιαίτερα η συμβολή και συνδρομή του στην ενσωμάτωση των Ορθοδόξων στην αυστριακή κοινωνία.

Η επικείμενη απονομή της ανώτατης τιμητικής διάκρισης από την Αυστριακή Δημοκρατία, βρίσκει τον Μητροπολίτη Μιχαήλ ως Εξαρχο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, να είναι ο πρώτος τη ταξη των ορθοδόξων αρχιερέων οι οποίοι ποιμαίνουν ορθόδοξες κοινότητες και εκπροσωπούν ορθόδοξες αυτοκέφαλες εκκλησίες στην Αυστρία.

Συγχρόνως είναι ιστορικό το γεγονός ότι ο αριθμός των ορθοδόξων στην Αυστρία έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, ούτως ώστε σήμερα να φτάνει τις 500.000 και να είναι η δεύτερη αριθμητικά Εκκλησία μετά τη Ρωμαιοκαθολική, με σχεδόν 350.000 από αυτούς να βρίσκονται στο χώρο της Βιέννης, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι Σέρβοι και να ακολουθούν εκείνοι από άλλες χώρες, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ρωσία, Γεωργία και βέβαια από Ελλάδα.
Δ.Δ.

Εμμένει το Υπουργείο Παιδείας στο σχέδιο για το Νέο Λύκειο – Απαιτείται δυναμική διαμαρτυρία των Θεολόγων

Σε κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν οι Σύλλογοι καθηγητών Γαλλικής και Γερμανικής Γλώσσας μετά τη συνάντησή τους με το Γ.Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας Β.Κουλαϊδή σχετικά με το Νέο Λύκειο επισημαίνεται μεταξύ άλλων: «Το ΥΠΔΜΘ δια στόματος του Γενικού του Γραμματέα διεμήνυσε στα ΔΣ των Επιστημονικών Συλλογικών φορέων Γερμανικής και Γαλλικής γλώσσας, ότι καταργείται ουσιαστικά η διδασκαλία των ξένων γλωσσών στο Νέο Λύκειο, σε μια προσπάθεια να ελαφρύνει το πρόγραμμα από περιττά μαθήματα όπως ανέφερε. Πρόκειται μάλιστα για επιθυμία γονέων και μαθητών οι οποίοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση του Νέου Λυκείου!!!!!!». Επιπλέον δε αναφέρεται στο Δελτίο Τύπου: «Η συμπεριφορά του Γ. Γραμματέα, σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης, υπήρξε άκαμπτη, αμετακίνητη, ανένδοτη και αμετάπειστη».
Όπως γίνεται φανερό το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι πρόθυμο όχι μόνο να αλλάξει το σχέδιο για το Νέο Λύκειο αλλά ούτε καν να το συζητήσει με τους Συλλόγους και τις Ενώσεις καθηγητών των διαφόρων ειδικοτήτων... Χρησιμοποιεί δε ο Γ.Γραμματέας ως επιχείρημα για τις αλλαγές τα αποτελέσματα της γνωστής έρευνας της Κοινής Γνώμης για το Νέο Λύκειο. Ως γνωστόν τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής είναι αρνητικά για το μάθημα των Θρησκευτικών. Πέραν του ζητήματος της αξιοπιστίας (δείτε και ΕΔΩ)μιας τέτοιας έρευνας, οι Θεολόγοι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το ίδιο επιχείρημα από τα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας και για το δικό μας μάθημα.
Οι Θεολόγοι προκειμένου να πετύχουμε τη διατήρηση υποχρεωτικού μαθήματος Θρησκευτικών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου και τουλάχιστον στις ώρες που διδάσκεται σήμερα θα πρέπει να επιδείξουμε στάση επίμονη, σαφή και ξεκάθαρη. Ως γνωστόν το Σάββατο θα πραγματοποιηθεί στο Διορθόδοξο Κέντρο στην Αθήνα συνάντηση εκπροσώπων των Θεολογικών Σχολών, των Ενώσεων Θεολόγων αλλά και μελών της Συνόδου, με πρωτοβουλία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για την ανατροπή του ανακοινωθέντος σχεδίου για το Νέο Λύκειο που υποβαθμίζει το θρησκευτικό μάθημα θα πρέπει να υπάρξει έντονη διαμαρτυρία προς το Υπουργείο Παιδείας την οποία θα συνυπογράφουν οι Θεολογικές Σχολές, οι Ενώσεις Θεολόγων αλλά και η Σύνοδος. Το θέμα επίσης πρέπει να τεθεί άμεσα στον πρωθυπουργό από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο κατά την επικείμενη συνάντησή τους.
Είναι εσχάτη ώρα για τη διάσωση του θρησκευτικού μαθήματος στο Λύκειο. Στώμεν καλώς.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Η σημερινή χρήση μεταφράσεων εις την λατρεία αποβλέπει εις μίαν "Νεοελληνικήν Εκκλησίαν";

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΧΡΗΣΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ
ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΕΙΣ ΜΙΑΝ «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ»;
Του ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
1. Η Μετάφραση της Αγίας Γραφής στη Νεοελληνική έφερε στο φως, κατά την δεκαετία του 1830, όλα τα ακανθώδη προβλήματα του νεωτέρου Ελληνισμού, στο επίκεντρο των οποίων βρισκόταν η σχέση με την παράδοση και ο κίνδυνος αλλοτριώσεως της εθνικής ταυτότητας, στην ακατάσχετη μανία του εξευρωπαϊσμού. Μία πτυχή της προβληματικής ήταν ο λόγος «περί Νεοελληνικής Εκκλησίας». Ένας οξύτατος διάλογος αναπτύχθηκε μεταξύ των εγκριτοτέρων Θεολόγων της εποχής, διεξαγόμενος μέσω μαχητικών εκδόσεων, με αποτέλεσμα όλη η ικμάδα των εθνικών δυνάμεων να δαπανηθεί σε αδιέξοδους αγώνες, σε εποχή ιδιαίτερα κρίσιμη για την οργάνωση και ευστάθεια του αδύνατου ελληνικού Κράτους. Θα παραθέσουμε, τα κύρια σημεία, μιας πρόσφατης μελέτης μας, διότι έχει άμεση σχέση με τις σημερινές καινοτομίες...
Ο ομόψυχος συνεργάτης και συναγωνιστής του Κ. Οικονόμου, ιεροκήρυξ Γερμανός, εκδότης της «Ευαγγελικής Σάλπιγγος», απάντησε σε δημοσίευμα του Φαρμακίδη, κατηγορώντας τον, μεταξύ άλλων, ό­τι τις απόψεις του για την Παλαιά Διαθήκη δεν τις στήριζε στο κανονικό και επίσημο κείμενο της μεταφράσεως των Ο’, αλλά στην πρόσφατη μετάφραση της βιβλικής Εταιρείας, στην οποία βασικός συνεργάτης ήταν και ο Νεόφυτος Βάμβας. Στο κείμενο του Γερμανού υπήρχε και η επισήμανση, ότι, η επιλογή του Φαρμακίδη, όπως και η νέα μετάφραση, έγιναν «επί χρησταίς ελπίσι διά μίαν Νεοελληνικήν Εκκλησίαν». Ο Φαρμακίδης θεωρώντας το κείμενο του Γερμανού γραμμένο από τον Οικονόμο, απάντησε το ίδιο έτος με το έργο του «Ο ψευδώνυμος Γερμανός», επιμένοντας στην χρήση, για επιστημονικούς λόγους, της μεταφράσεως από το εβραϊκό πρωτότυπο της Παλαιάς Διαθήκης. Ειδικά όμως τοποθετήθηκε στο θέμα της «Νεοελληνικής Εκκλησίας» ο Νεόφυτος Βάμβας. Το εξ 24 σελίδων κείμενό του τυπώθηκε «την 28ην Αυγούστου 1838». Ο Οικονόμος βρήκε την μοναδική ευκαιρία να ανασκευάσει το τευχίδιο του Βάμβα με ένα ογκώδες δικό του έργο 368 σελίδων με τον τίτλο: «Επίκρισις...», που τυπώθηκε στις αρχές του 1839. Το ίδιο έτος είδε το φως το έργο του Θ. Φαρμακίδη «Απολογία» (β’ έκδοση 1840), με εκτενή αναφορά στο θέμα «περί Νεοελληνικής Εκκλησίας».

2. Ο Οικονόμος στην «Επίκρισίν» του, απέκρουσε τον όρον «νεοελληνική». Το «άχαρι και κακόζηλον αυτό, επίθετον» αποδίδει στον Γερμανό, ο οποίος όμως το χρησιμοποίησε «ειρωνικώς», όπως λέγει. Θέλοντας όμως να δείξει την διαφορετική νοηματοδότηση του όρου από τους αντιπάλους του, μεταθέτει το πρόβλημα στην απέναντι πλευρά: «Πρώτος του κακεντρεχούς επιθέτου δημιουργός ανεφάνη πάλιν αυτή των νεωτεριστών και καινοτόμων συμμορία». Ο Οικονόμος στον νοηματικό του κώδικα προσέδιδε χρονική σημασία στον όρο, ενώ οι αντίπαλοί του -κατά την δική του κατανόηση- ποιοτική και εθνική, με συγκεκριμένη στοχοθεσία: «ίνα χωρίσωσι παντοιοτρόπως την λαλουμένην των Ελλήνων διάλεκτον από της εκκλησιαστικής διαλέκτου» και να επιτύχουν τελικά την κατάργησή της.

Ο Βάμβας κατηγορούσε τον Οικονόμο, ότι «δεν θέλει να αναγινώσκωνται εις την Νεοελληνικήν γλώσσαν» οι Γραφές. Ο όρος, έτσι, αυτόματα προσέλαβε τρεις χρήσεις: νεοελληνική μετάφραση -νεοελληνική γλώσσα— νεοελληνική Εκκλησία, σε άμεση συνάφεια μεταξύ τους. Ο Οικονόμος, αποκρούοντας τον όρο, τον χαρακτηρίζει άγνωστο στην ελληνική γλώσσα. Συνδέει μάλιστα, την χρήση του με την θεωρία του Φαλμεράϋερ. Ο Βάμβας, αντίθετα, δεχόταν ότι ο όρος ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, το υπαρκτό γλωσσικό πρόβλημα, και γι’ αυτό θεωρούσε την Μετάφραση αναγκαία. Για τον Οικονόμο όμως τέτοιο πρόβλημα δεν υφίστατο, στην ένταση τουλάχιστον, που νόμιζε ο Βάμβας.

Στο σημείο αυτό πρέπει να δηλωθεί η διαφορετική προοπτική των δύο κληρικών. Για τους έχοντες, υποτυπώδη έστω, σχολική παιδεία πρόβλημα οξύ στην προσέγγιση των Γραφών δεν υπήρχε (θέση του Οικονόμου). Ο Βάμβας όμως αναφερόταν στο ευρύ και απαίδευτο στρώμα του λαού. Λησμονούσε όμως, ότι βασικό πρόβλημα στην ανάγνωση των Γραφών δεν είναι η γλώσσα (τα «ρήματα»), αλλά τα «νοήματα», τα οποία χωρίς ερμηνευτικά σχόλια μένουν ακατανόητα ή παρανοούνται (θέση του Οικονόμου). Ας θυμηθούμε εδώ την καινοδιαθηκική ερμηνευτική αρχή: «αρά γε γινώσκεις α αναγινώσκεις;» (Πράξ. 8, 30). Διαπιστώνεται, συνεπώς, η διαμετρικά αντίθετη τοποθέτηση των δύο ανδρών.

3. Στην διαφορά της σύγχρονης γλώσσας από την αρχαία, έστω και την κοινή, τοποθετούσε ο Βάμβας την ανάγκη της Μεταφράσεως. Ο λαός, έλεγε, «έπαυσε να ομιλή την γλώσσαν των προγόνων του». Γιατί, λοιπόν, να «μένη στερημένος των ιερών Γραφών, δι’ έλλειψιν μεταφράσεως αυτών εις την σημερινή γλώσσαν;». Ο Οικονόμος αντέτασσε την δική του επιχειρηματολογία, στο πλαίσιο των δικών του προϋποθέσεων: «Οι Έλληνες υπάρχουσιν αείποτε Έλληνες, λαλούσι και πρεσβεύουσιν ορθόδοξα, ως μέλη αδιάσπαστα της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας». Η ενότητα εθνικότητας, γλώσσας και πίστεως ήταν για τον Οικονόμο αναμφισβήτητη. Γι’ αυτό δεν ήθελε να δει την προϊούσα χαλάρωσή της. Έτσι, φθάνει στο αφοριστικό συμπέρασμα: «Όστις λέγει και φρονεί σπουδαίως γλώσσαν νεοελληνικήν, ο τοιούτος υβρίζει (εις) το έθνος των Ελλήνων».

Στις σχοινοτενείς, ως συνήθως, αναλύσεις του φαίνεται και ο τρόπος, με τον οποίο ερμηνεύει ο Οικονόμος τον νουν των αντιπάλων του. Στην χρήση του επιθέτου «νεοελληνικός» εκείνοι, δεν περιορίζονται στην χρονική του σημασία («Έλληνας ουχί νεωτέρους, ως προς τους πάλαι προγόνους αυτών, κατά χρόνον σημαινομένους»). Αυτή την χρήση δέχεται και αυτός. Ο Βάμβας και ο Φαρμακίδης, όμως, κατά τον Οικονόμον, εννοούν «πάντη νέους και καινοφανείς, νεωστί βλαστήσαντας και εξ υπαρχής αναφανέντας εις την Ελληνικήν γην». Κατά τον Οικονόμο, στον γλωσσικό κώδικα των αντιπάλων του οι σύγχρονοι Έλληνες ήσαν «νεοπολίται», ξένοι δηλαδή και διάφοροι προς τους αρχαίους. Ο Οικονόμος πιστεύει ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι «γνήσιοι των πάλαι πατέρων αυτών απόγονοι κατ’ αδιάκοπον του γένους σειράν». Υπάρχει, δηλαδή, στον Ελληνισμό φυλετική και ιστορική συνέχεια, η δε γλώσσα των νεωτέρων (χρονικά) Ελλήνων «έστι και λέγεται και αυτή ελληνική», που σημαίνει ότι κοντά στην εθνική υπάρχει και γλωσσική συνέχεια. Από την «νεοελληνική γλώσσα» εύκολα γίνεται η μετάβαση σε «νεοελληνική Εκκλησία», που έχει ανάγκη αυτής της γλώσσας. Αυτό αποκρούει το γενικό -και αισιόδοξο- συμπέρασμα του Οικονόμου: «Όστις, λοιπόν, εισάγει νεοελ­ληνικήν γλώσσαν και φαντάζεται νεοελληνικήν Εκκλησίαν, εν σκότει διαπορεύεται και ιστόν αράχνης υφαίνει δειλαίως παραφρονών».

Ο Οικονόμος πίστευε ότι η εισαγωγή μιας νέας μορφής γλώσσας στην εκκλησιαστική χρήση θα είχε αναπόφευκτα συνέπειες και στην κατανόηση της Εκκλησίας. Κατ’ αυτόν ο λόγος περί «νεοελληνικής γλώσσης» επεκτεινόταν και στην αποδοχή «Νεοελληνικής Εκκλησίας», η οποία θα εκφραζόταν τελικά με την γλώσσα αυτή. Το σημαντικότερο δε, θεωρούσε ότι αυτή η πορεία ήταν προσχεδιασμένη. Μιλεί, έτσι, για «ονειροπολουμένην» νεοελληνικήν, ή μάλλον «διωρισμένην», δηλαδή σχεδιασμένη «νεόμορφον Ελ­ληνικήν Εκκλησίαν». Αποκαλείται «νεόμορφος» ως σχετιζόμενη με τους «Αναμορφωτές» (Reformatores), τις καλβινικές ομάδες των μισσιοναρίων, που άρδευαν τον ιστορικό ελληνικό χώρο με τις ετεροδιδασκαλίες τους. Ο Οικονόμος θεωρούσε την «νεόμορφον Εκ­κλησίαν» πραγματοποιήσιμη, διότι μαζί με την γλώσσα απηλείτο και η παραδοσιακή λατρεία, η εσωτερική ζωή της Εκκλησίας. Με τη νέα Μετάφραση, το κύριο όργανο της «καινοτομίας», ραδιουργείται κατ’ αυτόν και η είσοδος στην Εκκλησία «νέων εις την χυδαίαν γλώσσαν προσευχών». Η πεποίθησή του δε αυτή ερειδόταν στην απροκάλυπτη προπαγάνδιση όλων αυτών από τους δυτικούς μισσιοναρίους.

Στην εικονική έκρηξη του Βάμβα: «Ποίοι διδάσκουν τα περί της Νεοελληνικής Εκκλησίας;», ο Οικονόμος απαντά: «Οι λεγόμενοι ιεραπόστολοι και οι τούτων συνεργοί», οι Έλληνες δηλαδή ομοϊδεάτες τους, όπως ο Βάμβας. «Νεοελληνική» είναι η «ραδιουργουμένη» Εκκλησία ως «διαφθειρομένη υπό των ψευδαποστόλων ελληνική Εκκλησία». Ήταν γνωστός, άλλωστε, ο σκοπός των δρώντων στην Ελλάδα μισσιοναρίων. Τα τεκμήρια, που προσάγει ο Οικονόμος, για μας σήμερα είναι αδιάψευστα: Το βιβλίο λ.χ. «Παλαιονομία» του Τιμοθέου (Ατιμοθέου κατά τον Οικονόμο) Κληροφίλου και στην πραγματικότητα του S.S. Wilson, που αναφέρεται ρητά στην αναμόρφωση της ορθόδοξης λατρείας ή τα κηρύγματα του αμερικανού Βούργες (Bourgues), που μιλούσε για «εντελή» μεταρρύθμιση της ελλαδικής Εκκλησίας μετά το πραξικοπηματικό αυτοκέφαλο του 1833. Ο Οικονόμος θαρραλέα κατακρίνει την σχέση των «καινοτόμων» με τον Κοραή και τα κηρύγματά του: «Έχοντες ως νέον ευαγγέλιον τα περί μεταρρυθμίσεως της Εκκλησίας ανόσια και κακόδοξα του Κοραή γνωματεύματα, εξ ων υμίν εν τοις πλείστοις η μεγάλη σοφία, μαθητεύετε τους Ορθοδόξους Έλληνας όλα τα λουθηροκαλβινικά φρονήματα». Και αυτό είναι ορθότατο. Με τις κινήσεις των ευρωπαϊστών ή εκσυγχρονιστών της τότε εποχής επιβαλλόταν, τελικά, ο Προτεσταντισμός, ως νοοτροπία και πρακτικές, η πλήρης δηλαδή αποσύνθεση της εκκλησιαστικής παραδόσεως και η πρόσδεση στο άρμα της Ευρώπης.

Άλλωστε, δεν γίνονταν αυτά για πρώτη φορά. Ο Οικονόμος υπενθυμίζει την ανάλογη διαδικασία επί Πατριάρχου Κυρίλλου Λουκάρεως (17ος αι.). Και τότε οι «Αναμορφωταί» ανέμεναν την «εκ της χυδαίας των Γραφών μεταφράσεως... αναμόρφρωσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Απλή σύμπτωση; Τον 16ον αι. μεταφράστηκε στα ελληνικά και το προτεσταντικό «Ευχολόγιον ή τυπικόν της Λειτουργίας». Το ίδιο όμως βασικό για την λατρεία βιβλίο μετατυπώθηκε και τον 19ον αι., «επιδιορθωθέν και επεξεργασθέν προς το ελληνικώτερον» από τον Βάμβα! Στην «νεόμορφον Εκκλησίαν», κατά τον Οικονόμον, απέβλεπαν και όλες οι προτεσταντικές στην Ελλάδα εκδόσεις, με την καταβλασφήμηση των θείων μυστηρίων και τελετών της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την σποράν των «ζιζα­νίων της κακοδοξίας» και την διαστροφή ή αθέτηση των ορθοδόξων δογμάτων. Ακόμη και νέα μουσικά, προτεσταντικής συλλήψεως, βιβλία τυπώνονταν για την αλλαγή και αυτών των «ακουσμάτων» της ορθόδοξης λατρείας. Σήμερα, άλλωστε, είναι πλέον βέβαιο, ότι «κύριος σκοπός της προτεσταντικής ιεραποστολής» ήταν «η μεταρρύθμισις της εν Ελλάδι Εκκλησίας βάσει των αρχών της μεταρρυθμίσεως», «ο εκπροτεσταντισμός» της, που συμβάδιζε με τον εξευρωπαϊσμό.
Ένα ακόμη σημείο των εύστοχων επισημάνσεων του Οικονόμου πρέπει να υπογραμμισθεί. Αρχή της Βιβλικής Εταιρείας ήταν «το ασχολίαστον και καθαρόν» κείμενο των Γραφών σ’ όλες τις μεταφράσεις. Για τους Ορθοδόξους όμως αυτό σήμαινε, κατά τον Οικονόμο, την αποβολή «του κύρους της ερμηνείας των θείων Πατέρων, καθώς οι Αναμορφωταί παραγγέλλουσι». Απώτερος δε στόχος ήταν «η διάκρισις του εκκλησιαστικού χριστιανισμού από του χριστιανισμού των Γραφών». Αυτό άλλωστε, είχε συμβεί στην προτεσταντική μεταρρύθμιση. Στην σημερινή θεολογική γλώσσα, θα λέγαμε, διάκριση του Χριστού της Γραφής από τον Χριστό της Εκκλησίας, κύριο πρόβλημα της προτεσταντικής θεολογίας τον 20ο αι. Είναι δυνατόν όμως να υπάρξει Ορθοδοξία χωρίς αγίους Πατέρες και την αυθεντία της αγιοπνευματικής εμπειρίας τους; Με την μετάφραση, συνεπώς, και τα παρεπόμενά της ανοιγόταν ο δρόμος προς μία «μεταρρυθμισμένη» Νεοελληνική Εκκλησία.

4. Ο Φαρμακίδης διατεινόταν ότι τα περί νεομόρφου Εκκλησίας ήσαν «φαντασία και δημιούργημα» του Οικονόμου, τον οποίο χαρακτηρίζει «τρελό». Ο Οικονόμος «έπλασε -γράφει- και νεόμορφον ή νεο­ελληνικήν Εκκλησίαν εν Ελλάδι παρ’ Ελλήνων ραδιουργουμένην». Ο Βάμβας, εξ άλλου, κατηγορούσε τον Οικονόμο ότι «εκφοβίζει τους Έλληνας με το πλαστόν φόβητρον της Νεοελληνικής Εκκλησίας». Οι φόβοι του Οικονόμου δεν ήσαν, δηλαδή, παρά τεχνητή κινδυνολογία.

Προκλητική ήταν οπωσδήποτε και η θέση του Βάμβα ότι «η μετάφρασις των ιερών Γραφών... εμπορεί να λέγεται ότι έγεινεν διά την νεοελληνικήν Εκ­κλησίαν, όχι την δεδουλωμένην, αλλά την ελευθέραν». Μολονότι ο Βάμβας ορθά δίνει εδώ χρονική σημασία στον όρο «νεοελληνική», εκτοξεύει βαρύτατο υπαινιγμό κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ανανεώνοντας την κοραϊκή αντιπάθεια απέναντί του. Όλοι οι Κοραϊστές και συνάμα ευρωπαϊστές ταύτιζαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το καθεστώς της Οθωμανοκρατίας.

Ο Οικονόμος όμως με ευστροφία ξεσκεπάζει τον αντίπαλό του, τονίζοντας την προτεσταντίζουσα σκέψη του: Για «εύρεσιν της αρχαίας Εκκλησίας -απαντά- καυχώνται και οι Προτεστάνται». Ο δε «θεοσεβής και φιλόχριστος διδάσκαλος Βάμβας ποίαν αρχαίαν Εκκλησίαν ζητεί και ποίαν νεωτέραν βλέπει εις την ενότητα της Μιας, Αγίας και υποδουλωμένης Εκκλησίας;».

Ο Οικονόμος βρίσκει περαιτέρω την ευκαιρία να αποκαλύψει και το υπόβαθρο της σκέψης των αντιπάλων του. Η προσδοκία και ραδιουργία «νεομόρφου» Εκκλησίας γίνεται, διότι «παντοιοτρόπως» «σπουδάζουν απορρήξαι τον μεταξύ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της εν τω Κράτει των Ελλήνων Ορθοδόξου θυγατρός αυτής πνευματικόν και αδιάρρηκτον σύνδεσμον». Η Μ. Εκκλησία κατηγορείται από αυτούς ως «ξένη» και «ασύμφυλος». Το τραγικό είναι ότι τότε το οικουμενικό Πατριαρχείο υποστηριζόταν από τους παραδοσιακούς διά την έμμονή του στην πατερική παράδοση. σήμερα το υποστηρίζουν ένθερμα οι υπονομευτές της παραδόσεως!

Υπήρχε όμως και κάτι βαρύτερο. Η αποστρεφομένη τον Οικονόμο ομάδα διέδιδε ότι ο Οικονόμος εργαζόταν για την επανυπαγωγή της «αυτοκέφαλης» Εκκλησίας της ελευθέρας Ελλάδος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Οικονόμος αποκρούει με αποτροπιασμό την σπερμολογία αυτή. Δεν διστάζει δε να χρησιμοποιήσει καυστική γλώσσα, αντεπιτιθέμενος και αποκαλύπτοντας τους αληθινούς σκοπούς και διαθέσεις των αντιπάλων του: «Αλλά τούτο προς υμάς αφόρητον φαίνεται και πικρόν, διότι θέλετε την Εκκλησίαν της Ελλάδος απεσχισμένην από της αγίας αυτής Μητρός, άσχετον προς τας λοιπάς αυτονόμους Εκκλησίας των Ορθοδόξων, ανάδελφον, αυθέκαστον, μεμονωμένην, έρημον πάσης προστασίας πνευματικής και επομένως ευάλωτον και ευχείρωτον εις τους καταθλίβοντας αυτήν πολεμίους της ευσεβείας και τόπον επιτήδειον εις κατασκευήν της ονειροπολουμένης Νεοελληνικής Εκκλησίας».

Η σημαντικότερη δε καινοτομία δεν ήταν άλλη από την αποξένωσή της από τα στοιχεία εκείνα, που την κρατούν ενωμένη με την αποστολική και πατερική Ορθοδοξία, ώστε να καταστεί πραγματικά «νεόμορφος» και «νεοελληνική». Σ’ αυτή την διαδικασία, ακριβώς μετείχαν ενσυνείδητα, κυριαρχούμενοι από το πνεύμα του εξευρωπαϊσμού ως δήθεν προόδου, ο Φαρμακίδης και ο Βάμβας. Δίκαια, λοιπόν, τους ερω­τά: «Ταύτα δε ποιούντες ραδιουργείτε Νεοελληνικήν Εκκλησίαν ή ου;».

5. Συμπερασματικά: Η περί «Νεοελληνικής Εκκλησίας» διένεξη τον 19ο αι. επιβεβαιώνει, από την πλευρά της, την ύπαρξη δύο κόσμων στα σπλάγχνα του Ελληνισμού, το ασύμπτωτο μεταξύ τους και γι’ αυτό την αναπόφευκτη σύγκρουσή τους. Είναι η κορύφωση του ιδεολογικού διχασμού, που αρχίζει μετά το σχίσμα (1054) και κυρίως μετά την Σύνοδο της Φλωρεντίας (1439) και οδήγησε στη διαμόρφωση μιας ανατολικής και μιας δυτικής παρατάξεως. Οι πρωταγωνιστές των δύο μετώπων, των οποίων την σκέψη προσεγγίσαμε παραπάνω, με την σφοδρότητα, αλλά και απολυτότητά τους, φανερώνουν την ουσιαστική αποστασιοποίησή τους. Ανήκουν, όπως και οι ομόφρονές τους, σε δύο Ελληνισμούς, που δεν είναι πια δυνατόν να συνυπάρξουν.

Ο Κωνσταντίνος Οικονόμος κατηγορείτο ως υπερβολικός και φαντασιόπληκτος. Είχε όμως συλλάβει σε μεγάλο βάθος τα τεκταινόμενα εις βάρος της ελληνορθοδόξου παραδόσεως, μέσα στο νεωτεριστικό παραλήρημα των υπονομευτών της. Επισημάνσεις του Οικονόμου, αναπόδεικτες τότε, σήμερα επιβεβαιώνονται, διότι ο αντίκτυπος των τότε γεγονότων φθάνει μέχρι τις ημέρες μας, όπως αποδεικνύει λ.χ. η εξέλιξη και κατάληξη του γλωσσικού ζητήματος και στο χώρο της Εκκλησίας. Η προσπάθεια, στις τελευταίες δεκαετίες, της εισαγωγής μεταφράσεων στην λατρεία μας είναι επανέκφραση του πνεύματος του Φαρμακίδη και των συνεργών του.

Η σημερινή Ελλάδα κυοφορήθηκε από κάθε πλευρά τον 19ο (κυρίως) αιώνα. Η μανία του εκσυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού συνδέθηκε με την αποσύνδεση από την ελληνορθόδοξη παράδοση και όλα τα συστατικά της. Οι ευρωπαϊστές μας εύστοχα αντελήφθησαν ότι ο εξευρωπαϊσμός είναι ανεπίτευκτος χωρίς τον εκλατινισμό και εκπροτεσταντισμό της Εκκλησίας. Αυτό γνωρίζουν πολύ καλά και οι σημερινοί καινοτόμοι.
(2010)
"ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ”
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)