31/7/11

Πρωτοπρ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος

Τα θαύματα, η εσωτερική όραση και ο γέροντας Παΐσιος
Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης
α) Σημειώναμε την περασμένη Κυριακή ότι τα θαύματα του Χριστού, που αφορούν σωματικές και ψυχικές θεραπείες ασθενών, αναστάσεις νεκρών και άλλα, δεν αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό των ανθρώπων να πιστέψουν. Συνήθως αποτελούν καρπό θερμής πίστης και εμπιστοσύνης στον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων, τον Σωτήρα Κύριο. Αποκαλύπτεται έτσι η θεϊκή αγάπη και οι πιστοί προγεύονται τη βασιλεία του Θεού. Ταυτόχρονα προαναγγέλλονται ο καινούργιος ουρανός, η καινούργια γη και η “αγία Πόλη”, όπου θα κατοικεί ο Θεός ειρηνικά με τους ανθρώπους. Κι όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη, τότε ο Θεός “θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια• ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά θα έχουν περάσει” (βλ. Αποκ. 21, 1-4)...
β) Τα παραπάνω γίνονται φανερά και στο σημερινό ευαγγέλιο (Ματθ.9, 27-35), όπου περιγράφεται η θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζόμενου. Οι δύο τυφλοί, παρά την προσταγή του Κυρίου να κρατήσουν κρυφό το γεγονός, το διαδίδουν σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Είναι πράγματι δύσκολο να κρύψει κάποιος την ευεργεσία. Να λυτρωθεί από την τύφλωση και να μη διαλαλήσει στα πέρατα του κόσμου το θαυμαστό γεγονός. Από το άλλο μέρος, όμως, καραδοκούν η εμπάθεια και η συκοφαντία. Στη σημερινή περικοπή εμφανίζονται οι Φαρισαίοι να διαστρέφουν την πραγματικότητα. Κι ενώ ο Κύριος χαρίζει το φως στους τυφλούς και απαλλάσσει από την τυραννία του δαίμονος τον άνθρωπο, εκείνοι τον συκοφαντούν λέγοντας: “Εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια”.

γ) Είναι πρόδηλο ότι η αμφισβήτηση των θαυμάτων, τα οποία περιγράφονται στα ευαγγέλια, δεν γίνεται μόνο στις μέρες μας από διαφόρους ορθολογιστές και άλλους, που προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν με ψυχολογικά κριτήρια ή να τα αποδώσουν σε φυσικά φαινόμενα. Γινόταν και στους χρόνους του Χριστού και μάλιστα από θρησκευόμενους εμπαθείς και ταλαίπωρους, τους γραμματείς και Φαρισαίους. Η υποκρισία και η τυπική εξωτερική θρησκευτικότητα τους οδηγούσαν στη διαστροφή και αποκάλυπταν την εμπάθειά τους. Η πνευματική τύφλωση σκοτίζει το νου και δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να διακρίνει καθαρά τα πράγματα.

δ) Συχνά και ως χριστιανοί πάσχουμε από πνευματική τύφλωση και χρειάζεται επειγόντως αποκατάσταση της εσωτερικής όρασης. Το ερώτημα είναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει αυτό; Την απάντηση δίνει ο χαρισματικός γέροντας Παΐσιος: “Οι άγιοι με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. ΄Εβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τους εαυτούς τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής και όχι με τα γήινα μάτια”.

ε) Και συνεχίζει: “Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν ‘Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους'. Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες, γι’ αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα -τα ξυλαράκια- σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας”.

στ) Και καταλήγει: “Η βάση είναι να καθαρίσουν τα μάτια της ψυχής. Όταν ο Χριστός ρώτησε τον τυφλό ‘πώς βλέπεις τώρα τους ανθρώπους;’, εκείνος Του απάντησε ‘σαν δένδρα’, (βλ. Μαρκ. 8,24), γιατί δεν είχε αποκατασταθή όλο το φως του. Όταν αποκαταστάθηκε όλο το φως του, τότε έβλεπε καθαρά. Θέλω να πω ότι ο άνθρωπος, όταν φθάση σε καλή πνευματική κατάσταση, όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο”.

ζ) Αλλά για να βλέπει ο άνθρωπος με το μάτι του Θεού, χρειάζεται εσωτερική διαύγεια, φωτεινός βίος, ανεξίκακη διάθεση, ανιδιοτελής αγάπη, έμπονη προσευχή. Κι ακόμη διαρκής μετάνοια και μετοχή στο κατεξοχήν θαύμα της εκκλησίας, τη θεία Ευχαριστία, όπου με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο άρτος και ο οίνος γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού. Και πάλι όμως η ανθρώπινη όραση είναι σχετική, στρέφεται στα γήινα και αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος του θαύματος. Ο καθένας, όμως, μπορεί να προσκυνάει το θαύμα της Ευχαριστίας λέγοντας “Μνήσθητί μου Κύριε εν τη βασιλεία σου”, αφού αυτό αποτελεί εικόνα της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού.

Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Είναι η ώρα για να σιωπήσουμε, Σεβασμιώτατοι συνοδικοί σύνεδροι;

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ ΣΥΝΕΔΡΟΙ;
ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ
ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ!
Με πόνο ψυχής χαράσσω σήμερα αυτές τις γραμμές. Καί συγχρόνως με την ιδιότητα του Ιεράρχου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία κατά το παρελθόν στάθηκε στο πλευρό του βασανισμένου Λαού μας, Μάννα αληθινή, σε καιρούς χαλεπούς!
Kαι σήμερα η φιλτάτη Πατρίδα μας διέρχεται μεγάλη κρίση! Δεν είναι μόνον η οικονομική! Δεν είναι κυρίως η οικονομική κρίση! Διέρχεται κρίση αξιών, θεσμών, ιδανικών! Με λίγα λόγια η έννοια ΑΝΘΡΩΠΟΣ ευτελίζεται και εξευτελίζεται καθημερινώς!...Με το πρόσχημα της νέας εφευρέσεως, που ονομάζεται «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΧΗ» και με διάφορες παραλλαγές αυτής της ΑΡΧΗΣ, που δημιουργήθηκαν για να μισθοδοτούνται κάποιοι καρεκλοκένταυροι, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε αριθμό (λέγε με ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ κλπ) καί συνεχώς υποβαθμίζεται! Χάνεται η έννοια του Προσώπου! Μια από αυτές τις Αρχές θα μας απαγορεύσει σε λίγο και την κρούση των κωδώνων στούς ναούς μας! Επειδή, λέγουν, θέλουν να μειώσουν τους θορύβους!!!! «Άι, νά χαθήτε παληοτόμαρα» ψιθύρισε κάποιος χριστιανός δίπλα μου προχθές, καθώς εδιάβαζε τη σχετική είδηση στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Δεν εγκρίνω την ορολογία, την μεταφέρω όμως επί λέξει για να σας μεταφέρω τήν αγανάκτηση του μέσου πολίτη! Μεταφέρω εδώ την αγανάκτηση ενός ανώνυμου πολίτη, για να δούν το μέγεθος της κρίσεως οι Συνοδικοί Αρχιερείς και αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί μου, οι οποίοι με τό υπ' αριθμ. Πρωτ. 3690, Διεκπ. 1684 από 17ης Ιουλίου ε.έ. Συνοδικό έγγραφό τους επιχειρούν να μέ καταστήσουν αφωνότερο των ιχθύων!

Δεν βλέπουν άραγε οι Συνοδικοί Σύνεδροι την δυστυχία, που κυριαρχεί ήδη στην Πατρίδα μας; Δεν βλέπουν τους κομισάριους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι οποίοι έχουν ήδη εγκατασταθή στην Αθήνα, για να επιβλέπουν την εφαρμογή είτε του Μνημονίου, είτε του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου.... στήριξης! Μιάς δήθεν "στήριξης" ή υποστήριξης, αφού με το Μνημόνιο κλπ χάνεται πια ένα μικρό ή καί μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, της εδαφικής μας ακεραιότητος, και μέρος του εθνικού μας ορυκτού πλούτου; Δεν άκουσαν τις δηλώσεις του κ.Σόϊμπλε, Υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας, για την απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας; Απολαύστε την: «....ένα Κράτος-Μέλος με προβλήματα, που λαμβάνει βοήθεια, χρειάζεται σε αντάλλαγμα να δώσει μέρος της κυριαρχίας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (βλ. Ελεύθερος Τύπος, 28 Ιουλίου 2011, σελ. 7).

Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες της περιόδου, η οποία τώρα τελειώνει τη θητεία της, δεν βλέπουν, επαναλαμβάνω, τη γενική σαπίλα, που κυριαρχεί σ΄ ολόκληρο το πολιτικό Σύστημα και η οποία έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδος; «...Οι περισσότεροι των Κυβερνώντων, γράφει ο κ. Βασ. Κόκκινος, συνεχίζουν τις επιλήψιμες παλιτικές προκατόχων τους. Αυξάνουν τις δαπάνες του Κράτους, αντί να τις μειώσουν. Αποκτούν αυθαίρετα. Ονομάζουν στέρνες αποθηκεύσεως ύδατος τις πισίνες των. Διορίζουν ευνοουμένους σε θέσεις με λίαν ευνοϊκούς όρους. Διατηρούν στρατιά Συμβούλων και αργομίσθων. Και δεν παραλείπουν όλες τις άλλες εκφάνσεις της πολιτικής φαυλότητας. Έχουμε φθάσει στο τελευταίο σκαλί της σκάλας του κακού». (βλ. ΕΣΤΙΑ, 22.07.2011 σελ. 1η).

Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες, ότι η φορολογία έχει βυθίσει στη δυστυχία το μεγαλύτερο μέρος του Λαού μας; Η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς. Τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις κλίνουν η μία μετά την άλλη. Όσοι όμως χρωστούν στην Εφορεία από 5.000 € και άνω θα φυλακίζωνται! Την ίδια ώρα όμως «παραγράφηκε η δωροδοκία εις βάρος του Τσοχατζόπουλου» (βλ. ΕΣΤΙΑ 29.07.2011 σελ. 3)

Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες ότι η Κυβέρνηση αρνείται να διορίσει Εφημερίους στα χωριά μας και εφαρμόζει την αναλογία 1 πρός 10, που ισχύει για τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Με τόν τρόπο αυτό απορρίπτει την ειδική πνευματική ιδιότητα και αποστολή του ιερού εφημεριακού Κλήρου και τον εξισώνει με τον κλητήρα ή τον θυρωρό ενός Υπουργείου, χωρίς να υποτιμώ τα επαγγέλματα αυτά! Ο ιερεύς λοιπόν εξισώνεται με τον νεκροθάπτη, τον υπάλληλο δηλ του κοιμητηρίου! Η Ιερά Σύνοδος αντί να δίνει μάχες για να κρατήσει στο ύψος της αποστολής του τον Έλληνα κληρικό, προσπαθεί να φιμώσει τούς Ιεράρχες! Εγκαταλείπει λοιπόν τόν Έλληνα κληρικό, ο οποίος και κατα τον Νόμο δεν είναι δημόσιος υπάλληλος αλλά «θρησκευτικός λειτουργός», ήτοι σμιλευτής των ψυχών και υπηρέτης του Θεού, δέχεται αδιαμαρτυρήτως τον υποβιβασμό του, και αγωνίζεται για να κερδίσει 100 ή 200 ή όσες οργανικές θέσεις εφημερίων! Συμπράττει δηλ. χωρίς να το αντιλαμβάνεται στον υποβιβασμό του Έλληνα παπά και συνυπογράφει την άρνηση της Πολιτείας να τον αναγνωρίζει εφ' εξής ως πνευματικό εργάτη της κοινωνίας, ο οποίος εκτελεί μια ειδική πνευματική αποστολή ως φορεύς της θείας Χάριτος, την οποία έλαβε κατά την χειροτονία του! Όλα αυτά βέβαια γίνονται για την εξοικονόμηση χρημάτων εκ μέρους του Κράτους! Αλλά την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργ. Παπανδρέου ετοιμάζει νέο Γραφείο -βλέπετε τό Μέγαρο Μαξίμου δεν τον χωράει πια- και δαπανά το ποσόν των 1.300.000 € για την διαρρύθμιση και την επίπλωσή του! «Πως είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός καταχρέου Κράτους, που δέχεται να μειώνονται κάθε μήνα μισθοί και συντάξεις πενίας, να δαπανά 1.300.000 ευρώ για τη μετατροπή του έκτου ορόφου του Υπουργείου Προεδρίας σε Πρωθυπουργικό Γραφείο;» διερωτάται ο Τύπος (βλ. ΕΣΤΙΑ, 29.07.2011, κύριο άρθρο του κ. Βασ. Κόκκινου).

Και καλά όλα αυτά, που αναφέρονται στην οικονομική κρίση. «Παρέδωσαν τα κλειδιά στους εισβολείς» φωνάζει ο Τύπος! «Υποδούλωση ή έξοδος από το ευρώ» γράφει η ΒΡΑΔΥΝΗ (βλ. 28.07.2011 σελ. 1). Καλά λοιπόν όλα αυτά δεν τα βλέπουν ούτε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, ούτε οι Συνοδικοί Ιεράρχες και γι'αυτό σιωπούν!!!!!! Αλλά την άλλη όψη της ηθικής αποχαλινώσεως δεν την αντιλαμ-βάνονται; Ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου «...σε μια συζήτηση με νέους, η οποία μεταδόθηκε από το διαδίκτυο την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010 ακούστηκε να λέγει ότι η Κυβέρνηση έχει ως στόχο της να πάρει πρωτοβουλίες που θα προβάλλουν ως πρότυπο τη συντροφικότητα ζευγαριών του ίδιου φύλου»!!!!!!!!!! Τόση κουφαμάρα λοιπόν έχει πέσει στο Συνοδικό Μέγαρο;

Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αιτία του ψυχικού μας πόνου. Οι Συνοδικοί Αρχιερείς και αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί μου με τό υπ' αριθμ. Πρωτ. 3690, Διεκπ. 1684 από 17ης Ιουλίου ε.έ. Συνοδικό έγγραφό τους, το οποίο μου απέστειλαν ως προσωπική αλληλογραφία, επιχειρούν να μέ καταστήσουν αφωνότερο των ιχθύων! Με επιτιμούν εμμέσως, πλήν σαφώς, γιά την παρρησία μου και για τον αιχμηρό λόγο μου και ζητούν να σιωπήσω! Επιθυμούν να αφήσουμε το χειρισμό των εκκλησιαστικών υποθέσεων στα χέρια τους! Αμ δε! Δεν θα τους κάνω τη χάρη! Το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου είναι θεόσδοτο! Ούτε λοιπόν το διαπραγματεύομαι, ούτε και τους το χαρίζω! Αποτέλεσμα αυτής της αρρενωπής στάσεως είναι η απαντητική ἀναφορά μου, την οποίαν σας παραθέτω στη συνέχεια, αγαπητοί μου φίλοι και επισκέπτες του Μπλόκ.

Με την ανάρτηση αυτή σταματάμε για λίγο την μάχιμη θητεία μας. Από αύριο πλέον θα κρεμάσουμε για λίγο τό καρυοφύλλι μας και θα πάρουμε το πετραχείλι μας, καθώς μπαίνουμε πιά στον Αύγουστο, τον μήνα της Παναγίας μας με τις Παρακλήσεις και τις άλλες ωραίες ακολουθίες, με τις οποίες υμνούμε την Υπεραγία Θεοτόκο, την Μεσίτρια όλων, την παρηγοριά όλων, την αμάχητη προστασία όλων ημών των αμαρτωλών και τρισαθλίων δούλων του Κυρίου καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις Τον Οποίον ανήκει η δόξα και η τιμή και η προσκύνηση εις τους αιώνας. Αμήν.

Καλή αντάμωση τώρα πιά τον Οκτώβριο!

Καλάβρυτα, 31η Ιουλίου 2011
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος,
τάχα τες και Μητροπολίτης! Μητροπολίτης Καλαβρύτων προς Συνοδικούς Αρχιερείς

Μοναχός Μωυσής, Η αγωγή των παιδιών

Η αγωγή των παιδιών
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
H σύγχρονη εποχή θεωρείται αρκετά προοδευμένη και μιλά συνεχώς για δικαιώματα, κατακτήσεις και ελευθερίες. Αρκετοί ψυχολόγοι μιλούν για πλήρη απελευθέρωση των παιδιών, ν’ αφήνονται να κάνουν ό,τι θέλουν, να μην περιορίζονται καθόλου, να μην πιέζονται ποτέ. Έτσι, αν θέλετε το παιδί σας να το καταστρέψετε για πάντα, ακολουθήστε τις εξής οδηγίες:
Μη θελήσετε να του αρνηθείτε κάτι από πολύ μικρό. Ό,τι σας ζητά, αμέσως να του το προσφέρετε απλόχερα, δίχως κανέναν μα κανένα δισταγμό. Εκείνο γνωρίζει καλά να καταφέρνει αυτό που θέλει, με κλάματα, φωνές, πείσματα και μουτρώματα... Μεγαλώνοντας θα πιστέψει δυνατά πως όλοι είναι οφειλέτες του. Όταν αρχίζει να αισχρολογεί και σεις γελάτε χαρούμενα για το κατόρθωμά του, θα του δείξετε ότι είναι αρκετά ευφυές. Όταν του εφιστάτε την προσοχή του σε κάτι που είναι κακό, μάλλον δεν κάνετε καλά, γιατί λένε έτσι το φοβίζετε και το αγχώνετε. Έτσι έκαναν οι στενόμυαλες γιαγιάδες. Όταν αργότερα θα συναντηθεί με το μυριόμορφο κακό, θα νομίζει ότι η άδικη κοινωνία τον καταδιώκει.

Μην το αφήνετε να κουρασθεί και να συμμαζέψει τα προσωπικά του είδη. Έτσι μετά θα θεωρεί ότι είναι όλοι υποχρεωμένοι να τον υπηρετούν. Αφήστε να βλέπει, ν’ ακούει και να διαβάζει τα πάντα ανενόχλητος. Μην είσθε τόσο βέβαιος για τη διάκριση και την κρίση του να επιλέγει, να κρίνει και να ανθολογεί ό,τι το πιο ωραίο. Μην του μιλάτε για τίποτε το ιερό και μάλιστα συνεχίστε μπροστά του να το ειρωνεύεστε και να είστε σίγουροι ότι μεγαλώνοντας θα διαλέξει το καλύτερο από μόνο του. Φροντίστε καλά να μην του λείψει τίποτε και μάλιστα σε αφθονία, να μη στερηθεί κάτι όπως εσείς και αποκτήσει μειονεξίες, συναισθήματα κατωτερότητας και κενού. Όταν μεγαλώσει, με το καλό, θα υπολογίζει μόνο το χρήμα. Μην του υποδεικνύετε τι θα κάνει, γιατί θα του δημιουργήσετε ανεπίτρεπτα ψυχικά τραύματα. Θα πρέπει να σέβεστε απόλυτα την προσωπική του ελευθερία. Ως μεγάλος θα ’χει υπερβολικές απαιτήσεις και μόνο θα διατάζει δίχως να ακούει κανένα. Αν οι γονείς καθημερινά γκρινιάζουν, καβγαδίζουν, παραπονιούνται, φωνάζουν και ειρωνεύονται, τα ίδια θα κάνει και αυτό στον γάμο του. Όταν μπλεχτεί στα δίχτυα της φιληδονίας, αφήστε να ξεμπλεχτεί μόνο του. Μην ασχολείσθε μαζί του και το κουράζετε. Αυτό γνωρίζει να λύνει τα προβλήματα μόνο του. Ποτέ μην πιστέψετε δασκάλους, συγγενείς και φίλους αν σας το παρατηρήσουν. Υποστηρίξτε το μπροστά του και κατατροπώστε τους. Να νομίζετε ότι η παιδαγωγική σας αυτή θα είναι άριστη. Όταν θα μάθετε αργότερα για σοβαρές στραβοτιμονιές του, θα επιμένετε ότι του δώσατε την καλύτερη αγωγή, ότι του προσφέρατε πλουσιοπάροχα ό,τι πάντοτε σας ζητούσε, ότι δεν του είπατε ούτε ένα όχι… Τα παραπάνω είναι παραλλαγή “αφορισμών” που διάβασα πρόσφατα.

Μην ακούτε παρακαλώ σειρήνες μ’ εύκολες συνταγές αδιαφορίας. Τα γράφουμε για να μην γεμίσετε από πόνους και τύψεις. Τα γράφουμε από αγάπη. Τα παιδιά αξίζει υπομονετικά και επιμελημένα να τα μάθουμε να ακούν, να σέβονται, να είναι ευγενικά, να μιλούν ωραία, να τα ρίχνουμε στο φιλότιμο, να τα αγαπάμε αληθινά και όχι αρρωστημένα. Τα παιδιά αξίζουν την αγάπη μας. Να φάμε αρκετή ώρα μαζί τους, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε, να αστειευτούμε και κάποτε να απαντήσουμε υπεύθυνα και με τρόπο απλό για τα μεγάλα τους ερωτήματα, τη ζωή και το θάνατο, τον άνθρωπο και τον Θεό, τον σκοπό της ζωής και το βαθύ νόημά της.

Σύναξη νέων από τον Τομέα Νεότητος της "Ενωμένης Ρωμηοσύνης" στη Λάρισα

πηγή: Ρωμ-νιός
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να δείτε καλύτερα το Πρόγραμμα

30/7/11

Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός, Και πάλιν το Βιβλίον του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου "Μέθεξη ή Κατανόηση;"


Πύργος 29 Ιουνίου 2011
Εορτή των Πρωτοκορυφαίων
Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
Στην δική μου κριτική στο Βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου με τον τίτλον «Μέθεξη ή Κατανόηση», έλαβα σύντομον επιστολήν του με τρισέλιδον απάντησι –διευκρινήσεις, ως ο ίδιος τις ονομάζει. Σ' αυτά θέλω να απαντήσω τα εξής:
1. Την κριτική μου στο Βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου εις ουδένα απέστειλα, ούτε εις τον «Ορθόδοξον Τύπον» ως ισχυρίζεται. Την απέστειλα ΜΟΝΟΝ εις τον άγιον Νικοπόλεως και την ανήρτησα στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεώς μας.
2. Με τις διευκρινήσεις του ο άγιος Νικοπόλεως δεν απαντά στα συγκεκριμένα καυτά ερωτήματά μου και δει στα ερωτήματα:...

1. Αν πρέπει να εισαχθή η μετάφρασις των εξ Καθηγητών στην Κοινή Λατρεία μας και
2. Ποίον είναι το αρμόδιον όργανον δια τη έγκρισιν αυτών και την εισαγωγή τους στην Λατρεία.
3. Όμως ο άγιος Νικοπόλεως έχει δώσει παλαιότερα απάντησι σ' αυτά τα ερωτήματα. Έχει απαντήσει με εμπεριστατωμένη όντως εισήγησί του προς την Διαρκή Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, όταν εις αυτήν είχεν υποβληθή προς έγκρισιν υπό των εξ Καθηγητών και της εν Ελλάδι Βιβλικής Εταιρείας η σχετική μετάφρασις. Την Εισήγησιν αυτήν ανεύρον με την βοήθεια Αδελφού Αρχιερέως εις τα Φύλλα του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ της 31 Ιανουαρίου και 7 φεβρουαρίου 1986.
Παραθέτω ολόκληρη την Εισήγησι αυτή του αγίου Νικοπόλεως ως εδημοσιεύθη, γιατί πολλά όλοι μας θα ωφεληθούμε.Πρεβέζης Μελέτιος_Μετάφραση Καινής Διαθήκης

Σε Θεολόγους του ΚΑΙΡΟΥ ανατέθηκε η εκπόνηση Οδηγών για τον εκπαιδευτικό για τα Θρησκευτικά

Με απόφαση που υπογράφει ο Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κλήμης Ναυρίδης και που δημοσιεύτηκε στη «Διαύγεια» έγινε η «έγκριση ανάθεσης έργου και σύναψης σύμβασης Εμπειρογνωμόνων για την ανάπτυξη/εκπόνηση των οδηγών Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, για τον εκπαιδευτικό, στο πλαίσιο της Πράξης «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο του 21ου αιώνα) – Νέο πρόγραμμα σπουδών». Για το μάθημα των Θρησκευτικών ορίστηκαν οι παρακάτω:
Άπαντες οι ανωτέρω Θεολόγοι, με εξαίρεση τον Παναγιώτη Ταμβάκη, περιέχονται στη λίστα ονομάτων των μελών του θεολογικού συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ! Πρόκειται για...πρωτοφανή προσπάθεια πλήρους ελέγχου των προγραμμάτων σπουδών από τους νεωτεριστές θεολόγους του συνδέσμου αυτού. Ας γνωρίζουν όμως οι Θεολόγοι αυτοί ότι όσοι διδάσκουμε στις σχολικές αίθουσες Θρησκευτικά δεν περιμένουμε Οδηγούς και συμβουλές από αυτούς που πρεσβεύουν την αλλοίωση του ορθόδοξου χριστιανικού χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος. Εκείνοι μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν σε Οδηγούς και Βοηθήματα για τους καθηγητές, στην τάξη όμως διδάσκουμε εμείς έχοντας πλήρη επίγνωση της ευθύνης μας να μεταδώσουμε στους μαθητές μας την ορθόδοξη αγιογραφική και αγιοπατερική Θεολογία, μακριά από πολυπολιτισμικά και νεωτεριστικά κόμπλεξ.
Δημοσιεύουμε ολόκληρη τη σχετική απόφαση του Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου: 4ΑΣ29-Ρ9Υ-signed

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Δυσκολίαι συνυπάρξεως

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 22/7/2011
ΔΥΣΚΟΛΙΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΩΣ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Δέν ἔχουν ὅλοι οἱ χριστιανοί τόν ἴδιο βαθμό πίστης καί τήν ἴδια πρόοδο στήν ἀρετή. Ἄλλοι εἶναι προοδευμένοι, μετά ἀπό πολυχρόνιο πνευματικό ἀγώνα, καί ἄλλοι τώρα ἀρχίζουν. Ἔτσι εἶναι φυσικό νά ὑπάρχουν δυνατοί πνευματικά καί ἀδύναμοι μέ πολλές ἐπιμέρους ἐλλείψεις. Ὅλοι αὐτοί, ὡστόσο, πρέπει νά συνυπάρξουν, γιατί ἀποτελοῦν μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γνωρίζοντας τίς δυσκολίες πού δημιουργεῖ ἡ συνύπαρξη, συμβουλεύει σχετικά: «Ὅσοι ἔχουμε δυνατή πίστη ὀφείλουμε νά ἀνεχόμαστε τίς ἀδυναμίες ὅσων ἔχουν ἀδύναμη πίστη καί νά μή κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ᾽ ἐμᾶς. Ἡ συμπεριφορά τοῦ καθενός μας νά εἶναι ἀρεστή στόν πλησίον, ὥστε νά τόν βοηθάει νά προκόβει στό ἀγαθό κι ἔτσι να συντελεῖ στήν οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε, καί ὁ Χριστός δέν ἔζησε, γιά νά εὐαρεστήσει τόν ἑαυτό του, ἀλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή, οἱ ὕβρεις ὅσων σ᾽ ἔβριζαν, Θεέ, ἔπεσαν πάνω μου. Νά ξέρετε ὅτι ὅσα γράφτηκαν στίς Γραφές, ἔχουν γραφτεῖ, γιά νά μᾶς διδάσκουν...Ἔτσι, μέ την ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, πού δίνει ἡ Γραφή, θά στηριχτεῖ ἡ ἐλπίδα μας. Εἴθε ὁ Θεός, πού χαρίζει τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, νά σᾶς δώσει τήν ὁμόνοια σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ὅλοι μαζί μέ μια φωνή θά δοξάσετε τό Θεό, τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Χρειάζεται, λοιπόν, ἀνοχή στούς ἀδελφούς, ὑπομονή καί διαρκής ἐνθάρρυνση, προκειμένου νά ξεπεράσουν τις ἀδυναμίεςτους. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐξασφαλιστεῖ ἡ ὁμόνοια μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τήν κατά Θεόν προκοπή τους. Οἱ δυνατοί δέν πρέπει νά ἐξοργίζουν τούς ἀδύναμους καί ἀρχάριους στήν πνευματική ζωή, νά μή τούς περιφρονοῦν οὔτε καί νά τούς βάζουν στό περιθώριο, ἀλλά ἀντίθετα μέ ἀνυπόκριτη ἀγάπη νά τούς συμπαρίστανται καί να τούς παρακινοῦν στόν πνευματικό ἀγώνα, προσφέροντάς τους τίς δικές τους ἐμπειρίες.

29/7/11

Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Κριτική στο βιβλίο του Γ.Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση» (4)

Διαβάστε και Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Κριτική στο βιβλίο του Γ.Πατρώνου «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση» ΜΕΡΟΣ Α΄, ΜΕΡΟΣ Β΄ και ΜΕΡΟΣ Γ΄
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/7/2011
ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
Τοῦ κ. Ν. Σωτηροπούλου, θεολόγου – φιλολόγου
(4ον)
Στὸ βιβλίο του «Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ, Μιὰ ἐκσυγχρονιστικὴ ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση», ὁ καθηγητὴς κ. Γεώργιος Πατρῶνος ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος δὲν εἶνε πρόσωπο, ἀλλὰ δι᾿ αὐτοῦ σημαίνονται οἱ αἱρέσεις καὶ γενικῶς τὸ κακὸ κατὰ τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Στὸ παρὸν ἄρθρο καὶ στὸ ἑπόμενο μὲ βάσι τὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης θὰ δείξωμε ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ὁ χειρότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μὲ ὅλη τὴ δύναμι τοῦ Σατανᾶ μέσα του. ῎Ετσι φρονοῦν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλ᾿ ὁ ἐκσυγχρονιστικὸς ἑρμηνευτὴς κ. Πατρῶνος δέχεται, ὅπως φαίνεται, τὴ λεγομένη «Μεταπατερικὴ θεολογία»...

῎Ηδη ἔχουμε εἰπεῖ ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς εἶνε πρόσωπο, ἔτσι καὶ ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Τώρα θ᾿ ἀναφέρωμε πλῆθος ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῆς ἐκδοχῆς, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος.

᾿Αρχίζουμε ἀπὸ τὸ λόγο, τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ἀμέσως, καὶ θὰ συνεχίσωμε μὲ τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους εἶπε γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο διὰ μέσου τῶν ἀποστόλων του. ῾Ο Χριστός, λοιπόν, εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· «᾿Εγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (᾿Ιωάν. ε´ 43). ᾿Εγὼ ἦλθα ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, καὶ ὅμως δὲν μὲ δέχεσθε. ῞Οταν ἄλλος ἔλθῃ ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ἐκεῖνον θὰ τὸν δεχθῆτε. Δὲν εἶνε ὁλοφάνερο ἐδῶ, ὅτι μὲ τὶς λέξεις «ἄλλος» καὶ «ἐκεῖνος» σημαίνεται πρόσωπο; Καὶ δὲν εἶνε ἐπίσης ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ ἐρχόμενος ἐξ ὀνόματος τοῦ ἑαυτοῦ του, ὁ αὐτοχειροτόνητος καὶ αὐτοαπεσταλμένος καὶ ὑπεραλαζών, τὸν ὁποῖο θὰ δεχθοῦν οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἐνῷ ἀπέρριψαν τὸν ᾿Ιησοῦ ὡς Μεσσία, Χριστό, θὰ εἶνε ὁ ᾿Αντίχριστος; ᾿Ερωτοῦμε τὸν κ. Πατρῶνο· γιατί στὸ βιβλίο σας δὲν ἀναφέρατε αὐτὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ; Μήπως δὲν τὸν ἀναφέρατε, ἀκριβῶς διότι δείχνει ὁλοκάθαρα, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, τὸ ὁποῖο οἱ ᾿Ιουδαῖοι θὰ παραδεχθοῦν ὡς Μεσσία;

᾿Ερχόμεθα στὸν ἀπόστολο ᾿Ιωάννη. Τὰ χωρία περὶ ᾿Αντιχρίστου στὶς Καθολικὲς ᾿Επιστολές του Α´ καὶ Β´ ἤδη ἔχουμε σχολιάσει καὶ ἀποδείξει ὅτι ὁ ἐκσυγχρονιστικὸς καθηγητὴς τῆς θεολογίας τὰ παρερμηνεύει καὶ τὰ κακοποιεῖ δεινῶς. Τώρα θὰ παράσχωμε ἀποδείξεις γιὰ τὸν ᾿Αντίχριστο ὡς πρόσωπο καὶ ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι τοῦ ᾿Ιωάννου. Στὴν ᾿Αποκάλυψι ὁ ᾿Αντίχριστος ἐμφανίζεται μὲ τὴ μορφὴ θηρίου καὶ πάντοτε ὀνομάζεται μὲ τὸ ὄνομα «θηρίον» λόγῳ τῆς θηριωδίας του καὶ τῆς ἀπανθρωπίας του. Εἶνε τὸ θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς ἀβύσσου» (᾿Αποκ. ια´ 7), «ἐκ τῆς θαλάσσης» (ιγ´ 1). Εἶνε καὶ ἄλλο θηρίο, ποὺ ἀναβαίνει «ἐκ τῆς γῆς», ἀπὸ τὴν ξηρά (ιγ´ 11). Τὸ δεύτερο αὐτὸ θηρίο ὑποστηρίζει τὸ πρῶτο, τὸν ᾿Αντίχριστο, καὶ εἶνε «ψευδοπροφήτης» (ιστ´ 13, ιθ´ 20, κ´ 10). Καὶ ἀφοῦ τὸ δεύτερο θηρίο εἶνε ψευδοπροφήτης, ἄρα πρόσωπο, γιατί νὰ μὴ παραδεχθοῦμε ὅτι καὶ τὸ πρῶτο θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, ὁ ὑποστηριζόμενος ἀπὸ τὸν ψευδοπροφήτη, εἶνε ἐπίσης πρόσωπο; Κατὰ τὸ ιθ´ 20 τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, καὶ ὁ ψευδοπροφήτης «ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην ἐν θείῳ». Αὐτὸς ὁ λόγος «ζῶντες ἐβλήθησαν κλπ.» ἰσχύει γιὰ ζωντανὲς ὑπάρξεις μὲ σῶμα, κακοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ρίπτονται στὴν κόλασι. ῎Οχι λοιπὸν ὁ ψευδοπροφήτης μόνο, ἀλλὰ καὶ «οἱ δύο», τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, ρίπτονται στὴν κόλασι, διότι καὶ οἱ δύο εἶνε πρόσωπα, ἄνθρωποι. Μόνο πρόσωπα πηγαίνουν στὴν κόλασι, δαίμονες καὶ δαιμονικοὶ ἄνθρωποι. Κατὰ τὸ κ´ 10 ὁ Διάβολος, τὸ θηρίο καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, σατανικὴ τριάς, θὰ βασανίζωνται στὴν κόλασι αἰωνίως. Καὶ ἀπὸ τοῦτο φαίνεται, ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι στὴν κόλασι πρόσωπα θὰ βασανίζωνται.

Τὸ «θηρίον» εἶνε λέξι γένους οὐδετέρου. ᾿Αλλὰ σὲ χωρία τῆς ᾿Αποκαλύψεως γιὰ τὸ θηρίο χρησιμοποιοῦνται ἀντωνυμίες γένους ἀρσενικοῦ. Στὸ ιγ´ 8, ἀντὶ κανονικῶς νὰ γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸ (τὸ θηρίον)», γράφεται, «προσκυνήσουσιν αὐτὸν». Στὸ ιγ´ 14, ἀντὶ νὰ γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃ εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε», γράφεται, «ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν κλπ.». Στὸ ιζ´ 11 γιὰ «τὸ θηρίον», ἀντὶ νὰ γράφεται «καὶ αὐτό», γράφεται «καὶ αὐτός». Οἱ ἀντωνυμίες γιὰ τὸ θηρίο «αὐτόν», «ὅς», «αὐτὸς» εἶνε γένους ἀρσενικοῦ κατὰ τὸ νοούμενο, ἐπειδὴ δηλαδὴ τὸ θηρίο νοεῖται ὡς πρόσωπο, ἄνθρωπος.

Κατὰ τὸ ιγ´ 12 τὸ δεύτερο θηρίο, ὁ ψευδοπροφήτης, «τὴν ἐξουσίαν τοῦ πρώτου θηρίου πᾶσαν ποιεῖ ἐνώπιον αὐτοῦ». Κατὰ τὸ ιγ´ 14 ὁ ψευδοπροφήτης κάνει σημεῖα, σατανικὰ θαύματα, «ἐνώπιον τοῦ θηρίου». Καὶ στὸ ιθ´ 20 γράφεται, «καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ». ῾Ο ψευδοπροφήτης ἐνεργεῖ «ἐνώπιον αὐτοῦ», «ἐνώπιον τοῦ θηρίου», αὐτὸ δὲ σημαίνει ὅτι εἶνε ὑποτελὴς στὸ θηρίο, καὶ οἱ ἐνέργειές του γίνονται κατὰ τὴ θέλησι καὶ πρὸς εὐχαρίστησι τοῦ θηρίου. ᾿Αλλ᾿ αὐτὰ δείχνουν ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο. Καὶ ἡ φράσι «ὁ μετ᾿ αὐτοῦ ψευδοπροφήτης», ἡ ὁποία παρουσιάζει τὸν ψευδοπροφήτη ὡς συνεργάτη τοῦ θηρίου, δείχνει ὅτι τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, διότι συνεργασία νοεῖται μεταξὺ προσώπων. Τὸ αὐτὸ δείχνει καὶ ἡ φράσι «ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου» (ιζ´ 12).

Τὸ θηρίο «λαμβάνει δύναμιν» ἀπὸ τὸν δράκοντα, τὸν Σατανᾶ, «καὶ ἐξουσίαν μεγάλην» (ιγ´ 2). Τὰ «δέκα κέρατά» του (ιγ´ 1) σημαίνουν τὴ μεγάλη δύναμι καὶ ἐξουσία του. Τὸ θηρίο λαμβάνει καὶ ἔχει «θρόνον» (ιγ´ 2, ιστ´10) καὶ φέρει «δέκα διαδήματα» (ιγ´ 1). Εἶνε δηλαδὴ βασιλεὺς μὲ μεγάλη βασιλικὴ ἐξουσία. Τὸ θηρίο ἔχει μῖσος (ιζ´ 16), λαλεῖ καὶ βλασφημεῖ (ιγ´ 5-6), διεξάγει πόλεμο (ια´ 7, ιγ´ 7, ιθ´ 19) καὶ νικᾷ, προσωρινῶς (ια´ 7, ιγ´ 7), ἐνῷ τελικῶς καὶ ὁριστικῶς νικᾷ τὸ ᾿Αρνίον, ὁ Χριστός (στ´ 2, ιζ´ 14). Στὸ θηρίο δίνεται «ἐξουσία ἐπὶ πᾶσαν φυλὴν καὶ λαὸν καὶ γλῶσσαν καὶ ἔθνος». Παγκοσμιοποίησι καὶ παγκόσμια διακυβέρνησι…῞Οπως οἱ κύριοι σφράγιζαν τοὺς δούλους τους, γιὰ ν᾿ ἀναγνωρίζωνται ὡς ἰδικοί τους, ἔτσι καὶ τὸ θηρίο διὰ τῶν ὀργάνων του θὰ σφραγίζῃ μὲ τὸ περιβόητο «χάραγμα» τοὺς ἀνθρώπους «ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς, ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν», καὶ οἱ δεχόμενοι τὸ χάραγμα θὰ χάνωνται (ιγ´ 16, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τοῦ θηρίου κατασκευάζεται «εἰκών», εἴδωλο, καὶ προσκυνεῖται καὶ τὸ θηρίο καὶ τὸ εἴδωλό του, καὶ οἱ προσκυνοῦντες χάνονται (ιγ´ 4, 12, ιδ´ 9-11, ιστ´ 2). Τὸ θηρίο δηλαδὴ θεοποιεῖται καὶ λατρεύεται. Στὸ ιζ´ 8 ἡ φράσι γιὰ τὸ θηρίο «ἦν καὶ οὐκ ἔστι καὶ παρέσται» θεωρεῖται παρῳδία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Χριστοῦ «ὁ ῎Ων καὶ ὁ ῏Ην καὶ ὁ ᾿Ερχόμενος» (α´ 4, 8). Τὸ θηρίο ᾿Αντίχριστος παρῳδεῖται ὡς ψευτοθεός. ῞Όλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀνα φέραμε ἀπὸ τὴν ᾿Αποκάλυψι γιὰ τὸ θηρίο, δὲν δύνανται νὰ εὐσταθήσουν παρὰ μόνο ἂν δεχθοῦμε ὅτι τὸ θηρίο εἶνε πρόσωπο. Ναί, τὸ θηρίο, ὁ ᾿Αντίχριστος, εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος. Στὸ ᾿Αποκ. ιγ´ 18 ὁ ἀπόστολος ᾿Ιωάννης γράφει γιὰ τὸν ἀριθμὸ τοῦ θηρίου· «᾿Αριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί».

Στὸ ἑπόμενο θὰ δείξωμε, ὅτι ὁ ᾿Αντίχριστος εἶνε πρόσωπο, ἄνθρωπος, ἐπὶ τῇ βάσει τῆς διδασκαλίας τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, «Εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν διεθνῆ ἐγκληματία καί ὑποκριτή Ρωμαιοκαθολικισμό καί ἀλυσιτελής ὁ μετ’ αὐτοῦ διάλογος»

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα Gurdian δημοσιεύθηκε ἀνταπόκρι-σις ἀπό τό Δουβλῖνο, τήν Ἰρλανδική Πρωτεύουσα, γιά τήν ἐπίθεση πού ἐξαπέλυσε ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Ἔντα Κένι ἀλλά καί τό Ἰρλανδικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του κατά τοῦ Βατικανοῦ καί τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς γιά τήν συγκάλυψη τρομακτικῶν σκανδάλων παιδεραστίας καί παρά φύσιν ἀσελγῶν πράξεων κατά ἀνηλίκων παίδων τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία τῆς Ἰρλανδίας καί τό Βατικανό. Τό γνωστό σκάνδαλο Σμάϊθ προκάλεσε τό 1994 τήν κατάρρευση τοῦ κυβερνητικοῦ συνασπισμοῦ «Φιάνα Φάϊλ» καί τῶν Ἐργατικῶν. Τά χρόνια πού ἀκολούθησαν ἑκατοντάδες θύματα Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν προέβησαν σέ καταγγελίες δι’ ὅσα τραγικά ὑπέστησαν στάς χεῖρας των... Προσφάτως ἡ ἀνεξάρτητη ἐπιτροπή Κλόϊνι τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου κατηγόρησε ἐπίσημα τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία ἀλλά καί τό Βατικανό ὅτι παρεμποδίζουν μεθοδικῶς τήν ἔρευνα ἐδῶ καί τρία χρόνια μολονότι ἔχουν δεσμευθεῖ δημόσια ὅτι θά συνεργαστοῦν μέ τίς ἀρχές προκειμένου νά ἐξιχνιαστοῦν τά εἰδεχθῆ καί φρικώδη ἐγκλήματα παιδεραστίας. Αὐτό ὡδήγησε τόν Πρωθυπουργό Ἔντα Κένι νά ἐκραγῆ μετ’ ὀργῆς ἐντός τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου καί νά δηλώσει ὅτι: «δυστυχῶς ἀποκαλύφθηκαν ἡ δυσλειτουργία, ὁ ἐλιτισμός καί ὁ ναρκισσισμός πού κυριαρχοῦν στήν κουλτούρα τοῦ Βατικανοῦ». Ἡ Κυβέρνηση καί σύσσωμη ἡ ἀντιπολίτευση ἐνέκριναν ὁμοφώνως ψήφισμα πού κατηγορεῖ τό Βατικανό καί τήν Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή ὅτι μεθοδικῶς καί ἀναισχύντως ἐμπόδισαν τήν ἀποκάλυψη τῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας πού συγκλονίζει τήν Ἰρλανδία, χώρα γνωστή γιά τήν πίστη της στόν Παπισμό. Ἡ μεταστροφή τῆς ὀργῆς ἀπό τήν ἐγχώρια Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πρός τό κέντρο τοῦ Παπισμοῦ, τό Βατικανό, ὀφείλεται καί σέ ἔγγραφο τοῦ Βατικανοῦ πρός τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πού ἦρθε στό φῶς κατά τήν διάρκεια τῆς ἐρεύνης γιά τήν ὑπόθεση ἡ ὁποία διεξήχθη μέ ἐντολή τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἰρλανδίας, ἔγγραφο τοῦ ἔτους 1997, ἐπί ἡμερῶν τοῦ προσφάτως «ὁσιοποιηθέντος» καί καταστάντος «μακαρίου» πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄ μέ τό ὁποῖον καθορίζοντο οἱ διαδικασίες παραπομπῆς ὑποθέσεων κακοποιήσεως ἀνηλίκων μέ τοσοῦτον ἀναίσχυντον καί ἐλεεινόν προσδιορισμόν ὥστε νά χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς «κατευθυντήριες γραμμές».

Ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Κένι δήλωσε στά Ἰρλανδικά ΜΜΕ ὅτι τό Σαββατοκύριακο πού πέρασε ἔλαβε χιλιάδες μηνύματα ὑποστηρίξεως γιά τήν στάση του. Ἀντιδρώντας στό ὁμόφωνο ψήφισμα τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου πού καταδίκαζε τόν ρόλο τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Βατικανοῦ στήν ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν τῆς «προστασίας τῆς παιδικῆς ἡλικίας» τό Βατικανό ἀνεκάλεσε τόν Νούντσιό του ἀπό τήν Ἰρλανδία «Ἀρχιεπίσκοπο» Τζουζέπε Λεάντζα. Ἡ Κυβέρνηση ὅμως τῆς Ἰρλανδίας δήλωσε ὅτι δέν ἐκπλήσσεται ἀπό τήν ἀνάκληση τοῦ Νουντσίου ἀλλά περιμένει τό Βατικανό νά ἀπαντήσῃ στίς τρομακτικές κατηγορίες γιατί ἡ «Ἐκκλησία» ἔπαιξε ρόλο στήν συγκάλυψη τῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν.

Τά ἀνωτέρω φρικώδη καί εἰδεχθῆ δέν μᾶς ἐκπλήσσουν καί ἐμᾶς οὐδόλως, διότι ὥς καί παλαιότερον ἔχομε καί δημοσίᾳ διακηρύξει ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμός καί ὁ Παπισμός δέν εἶναι Ἐκκλησία Χριστοῦ ἀλλά πολιτικό-οἰκονομικό-θρησκευτικό σύστημα, ἐστερημένο τῆς Θ. χάριτος καί τῶν ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, τό ὁποῖον ἀδιαπτώτως καί διϊστορικῶς συνεχίζει τήν ἐγκληματική του διαδρομή καί πορεία καταπατώντας ἀσυστόλως τούς Θ. καί Ἱ. Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιτάσσοντες καί ῥητῶς προβλέποντες τήν ἄμεσον καθαίρεσιν τῶν κανονικῶν ἐγκληματιῶν, νοθεύων τήν «παραδοθεῖσαν ἅπαξ τοῖς ἁγίοις πίστιν» καί εἰσάγων τήν ἐνδοκοσμική σκοπιμότητα καί μεταπτωτική φθορά στόν πνευματικόν χῶρον, ὑποθάλπει τό κακούργημα τῆς παιδεραστίας παρά τίς φραστικές δῆθεν στηλιτεύσεις του. Ἡ πρόσφατος μάλιστα «ὁσιοποίησις» τοῦ καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς θητείας του ἐπιδοθέντος μετά πάσης ἐπιμελείας στήν συγκάλυψιν χιλιάδων ἀνά τόν κόσμον ἐγκλημάτων παιδεραστίας ἀπό τούς Ῥωμαιοκαθολικούς θρησκευτικούς λειτουργούς, πάπα Ἰωάννη Παύλου τοῦ Β΄ μετά πάσης τιμῆς καί μεγαλοπρεπείας στό Βατικανό ἀποδεικνύει ἐναργέστατα τό ἀμεταμέλητον τοῦ Ῥωμαιοκαθολικισμοῦ-Παπισμοῦ καί καθιστᾶ διά μίαν εἰσέτι φοράν πασίδηλον τό γεγονός ὅτι ἡ διαχρονική καί διϊστορική καταδολίευσις τοῦ Χριστιανικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ μηνύματος ἀνά τήν ὑφήλιον, ὀφείλεται κατά βάσιν σ’ αὐτήν τήν ἐκτροπήν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας πού συνέβη μέν τό 1054 μ.Χ. ἀλλά πού ἔμελλε νά ἀποβῆ ὁ ὀλετήρας ὁμοῦ μετά τῆς ψευδοῦς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ τῆς πνευματικῆς εὐλογίας καί δυνατότητος τῆς ἀνθρωπότητος πού ἀπέρρευσε ἀπό τόν ζωοποιό Σταυρό καί τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιπρόσθετος ἀπόδειξις τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἡ κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ σημερινοῦ πάπα Βενεδίκτου 16ου στήν Κροατία στίς 4 καί 5 Ἰουνίου, ἰδιαιτέρα τιμή πού ἀπεδόθη στόν ἐγνωσμένο ἐγκληματία τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου καί πνευματικό ταγό τῶν φασιστῶν Οὐστάσι τῆς Κροατίας, Καρδινάλιο τοῦ Ζάγκρεμπ Ἀλοΐσιο Στέπινατς, ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη γιά ἐσχάτη προδοσία καί ἐγκλήματα πολέμου καί παρά ταύτα ἀνεκηρύχθη ὡς δῆθεν «μακάριος» ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική παρασυναγωγή καί τοῦ ὁποίου τήν εἰκόνα προσπαθεῖ νά ὡραιοποιήση τό περιοδικό «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Μαΐου-Ἰουνίου 2011, τ.1069, σελ. 27-29), πού διευθύνεται ἀπό τόν Ἰησουΐτη κ. Θεόδωρο Κοντίδη καί κυκλοφορεῖται ἀπό τό «Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν» πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις (Μιχ. Βόδα 28), ὅταν τυγχάνει ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον ἱστορικῶς ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἱερεῖς τῶν φασιστῶν Οὐστάσι πού δολοφόνησαν 800.000 ὀρθοδόξους Σέρβους κατά τήν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Γιουγκοσλαβίας ὑπήγοντο στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιο Στέπινατς καί ὅταν ὑφίσταται τό ἡμερολόγιο τοῦ Στέπινατς ὅπου ὁ ἴδιος ἰδιογράφως ὁμολογεῖ πλήρως τά θηριώδη ἐγκλήματα τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐγκληματιῶν, τούς βιαίους ἐκλατινισμούς τῶν ὀρθοδόξων Σέρβων καί δηλώνει τό βύθιο μῖσος του κατά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γράφοντας στίς 27 Μαρτίου 1941 σελ. 172, βιβλ. 4ο «Τό πνεῦμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κάτι τό τόσο τρομερό τό ὁποῖο μόνο ὁ παντοδύναμος καί παντογνώστης Θεός δύναται νά ἀνέχεται...» καί στίς 28 Μαρτίου 1941, σελ. 176, βιβλ. 4ο «Τό σχίσμα τῆς ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα ἐν Εὐρώπῃ, σχεδόν μεγαλύτερη καί ἀπό τόν Προτεσταντισμό...». Καί αὐτό προσπάθησε νά διορθώσει ὁ ψευδοάγιος τοῦ Βατικανοῦ στυγνός ἐγκληματίας Ἀλοΐσιος Στέπινατς μέ τήν σφαγή 800.000 Ὀρθοδόξων Σέρβων.

Νά λοιπόν, γιατί εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν διεθνῆ ἐγκληματία καί ὑποκριτή Ρωμαιοκαθολικισμό καί ἀλυσιτελής ὁ μετ’ αὐτοῦ διάλογος καί ἐμεῖς τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Μιᾶς , Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας θά πρέπει «οὔτε χαίρειν» σέ αὐτούς νά λέγωμε ὡς μᾶς συνιστᾶ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης διότι δέν θεωρῶ ὅτι ἔχωμεν ἐμεῖς περισσότερη ἀγάπη ἀπό τόν «μαθητή τῆς ἀγάπης». Ἡ μόνη ἀληθής ἕνωσις πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἀποπτύσσουν οἱ κακόδοξοι τάς αἱρετικάς των δοξασίας καί εἰσηγήσεις τοῦ βυθίου δράκοντος καί νά ἐπανέλθουν ἐν πλήρη μετανοίᾳ στήν καλλιέλαιον τῆς Ἐκκλησίας ἐγκεντριζόμενοι σέ Αὐτήν. Ὅ,τιδήποτε ἄλλο εἶναι καταδικασμένο a priori σέ παταγώδη ἀποτυχία ὅπως καί τά ἀνωτέρω γεγονότα πασιδήλως ἀποδεικνύουν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σχετικά με την ανακοίνωση των αξιολογικών πινάκων των Σχολικών Συμβούλων

Ενημέρωση σχετικά με την ανακοίνωση των αξιολογικών πινάκων των Σχολικών Συμβούλων
Δελτίο Τύπου Υπουργείου Παιδείας (29//7/2011)
Στο πλαίσιο της διαδικασίας επιλογής Σχολικών Συμβούλων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση του συγγραφικού έργου των υποψηφίων για θέσεις σχολικών Συμβούλων από τις οικείες Επιτροπές Αξιολόγησης. Τη Δευτέρα, 01/08/2011, τα Συμβούλια Επιλογής σχολικών συμβούλων θα προχωρήσουν σε κοινοποίηση των μονάδων που συγκέντρωσε κάθε υποψήφιος συνολικά και κατά μοριοδοτούμενο κριτήριο...

Η ανακοίνωση των αξιολογικών πινάκων αφενός δίνει τη δυνατότητα σε υποψηφίους για θέσεις σχολικών συμβούλων, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα υποψήφιοι για θέσεις διευθυντών σχολικών μονάδων, να επιλέξουν μεταξύ των δύο υποψηφιοτήτων και αφετέρου στοχεύει στη διασφάλιση της διαφάνειας της διαδικασίας.
Όσοι από τους υποψηφίους, που θα επιλέξουν να διεκδικήσουν θέση σχολικού συμβούλου, έχουν ήδη υποβάλει δήλωση προτίμησης για θέσεις διευθυντών σχολικών μονάδων, έχουν τη δυνατότητα να ανακαλέσουν τη δήλωση προτίμησης. Εάν τελικά δεν επιλεγούν σε θέση σχολικού συμβούλου παραμένουν στους οικείους αξιολογικούς πίνακες διευθυντών σχολικών μονάδων.
Οι υποψήφιοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν την υποχρέωση της ενυπόγραφης ενημέρωσής τους από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στις οποίες θα καταθέσουν τις τυχόν γραπτές αντιρρήσεις τους εντός της προθεσμίας που θα θέσει το οικείο Συμβούλιο Επιλογής.

H Άννα Διαμαντοπούλου για τους διορισμούς εκπαιδευτικών

Μεταφέρουμε απόσπασμα σημερινού (29/7/2011) άρθρου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗς:
.
Επιβεβαιώνει το υπουργείο Παιδείας τη δραστική μείωση των διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Χθες, η υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας σε εκπομπή της ΝΕΤ, ανέφερε ότι το 2011 - 2012 θα είναι δύσκολη χρονιά στα σχολεία λόγω της μείωσης των διορισμών κάτω από 1.000 από 2.500 πέρυσι. Ο τελικός αριθμός αναμένεται να ανακοινωθεί την επόμενη εβδομάδα, αλλά σύμφωνα με την υπουργό δεν θα απορροφηθούν όλοι οι επιτυχόντες του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ του 2008, ενώ θα γίνουν προσλήψεις κυρίως σε βασικές ειδικότητες... Επίσης, για την αντιμετώπιση των κενών που θα υπάρξουν, θα γίνουν λιγότερες αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις, ενώ θα γίνει ακριβέστατη καταγραφή των κενών ώστε να μην υπάρξουν πλασματικά κενά, όπως συνέβη κατά το παρελθόν, και προκύψουν πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί. Την ευθύνη για την καταγραφή των κενών έχουν οι διευθυντές εκπαίδευσης.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ανόητος προβολή

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/7/2011
ΑΝΟΗΤΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΑΡΚΕΤΕΣ Μητροπόλεις ἐκδίδουν περιοδικά, πού ἀναφέρονται κυρίως στίς δραστηριότητες τῶν Ποιμεναρχῶν τους. Πολλά εἶναι ἀξιόλογα καί ψυχωφελῆ. Δέν λείπουν ὅμως και οἱ ἀξιοκρατικές ὑπερβολές, πού δέν ταιριάζουν σέ ἐκκλησιαστικά ἔντυπα. Δέν θέλω νά κατηγορήσω κανέναν οὔτε καί νά γενικεύσω. Θέλω ὅμως νά ἀφυπνίσω αὐτούς, πού κυριαρχοῦνται ἀπό το φοβερό καί ἀνόητο πάθος τῆς προβολῆς, γιατί ἐκτός ἀπό τό γεγονός ὅτι οἱ ἴδιοι βαδίζουν τήν ὁδό τῆς ἀπωλείας, προκαλοῦν σκανδαλισμό καί σέ πολλούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους.
Τά περιοδικά αὐτά εἶναι ἔγχρωμα, πολυσέλιδα, πολυτελῆ και ὑπηρετοῦν ἕνα καί μόνο σκοπό: τήν προβολή τοῦ οἰκείου Μητροπολίτη. Δημοσιεύονται δεκάδες φωτογραφίες του...Ἄλλοτε να προΐσταται σέ κάποια ἀκολουθία, ἄλλοτε νά λειτουργεῖ, ἄλλοτε να ταξιδεύει καί ἄλλοτε νά κόβει μέ τούς ἄρχοντες τοῦ κόσμου κορδέλλες ἐγκαινίων. Ὅλα αὐτά προβάλλονται ὡς πολυσχιδές ἔργο τῆς Μητροπόλεώς του! Νοοτροπία πού δέν εἶναι σύμφωνη οὔτε μέ τήν τακτική τῶν κοσμικῶν! Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς μέ τή ρηχή σκέψη αὐτῶν τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι μέ τίς πολλές φωτογραφίες, πού δημοσιεύουν ἐπιτελοῦν θεοφιλές ἔργο! Ἀλήθεια, σέ τί ὠφελεῖ να βλέπεις τό ἐπιμελές τῆς κόμης καί τῆς γενειάδος τοῦ Μητροπολίτη, τά βαρύτιμα ἄμφια πού φορεῖ, τά περιποιημένα ράσα καί τά πολύχρωμα ζωστικά (μαῦρα, ὑπόλευκα, μπλέ, πορφυρά κ.λπ.), τίς περιοδεῖες του ἀνά τήν Ἑλλάδα καί ὄχι μόνο, τά φαγοπότια, τίς ἀνέσεις καί τίς ἐκδηλώσεις τιμῆς γιά τό πρόσωπό του; Ὅλα αὐτά εἶναι ἀποκαλυπτικά τῆς πνευματικῆς του πτωχείας. Πρέπει οἱ συγκεκριμένοι αὐτοί Μητροπολίτες νά ἀναθεωρήσουν τίς ἐπιλογές τους καί νά ἀκολουθήσουν τόν ταπεινό δρόμο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀνησυχῶ δέ ἰδιαίτερα, γιατί βλέπω ὅτι αὐτοί οἱ φιλόδοξοι Μητροπολίτες ὀρέγονται καί ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου!

Τήν ἀφορμή γιά τοῦτο τό ἄρθρο, μοῦ τήν ἔδωσε ἕνα περιοδικό, πού ἔτυχε νά βρεθεῖ στά χέρια μου. Ἔχει 88 σελίδες, ὅπου δημοσιεύονται 180 φωτογραφίες τοῦ οἰκείου Μητροπολίτη. Δέν ὑπερβάλλω. Ναί, 180 φωτογραφίες! Ἴσως κάποιος ἰσχυριστεῖ ὅτι «μιά φωτογραφία εἶναι χίλιες λέξεις» καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά δημοσιεύονται οἱ φωτογραφίες. Ἔχω τίς ἐπιφυλάξεις μου γιά τήν ὀρθότητα τοῦ ἰσχυρισμοῦ. Στήν ἐποχή τῆς προηγμένης τεχνολογίας, οἱ φωτογραφίες δέχονται ἐπεξεργασία καί συχνά δείχνουν ὡς πραγματικό αὐτό πού δέν ὑπάρχει. Στήν περίπτωση δέ πού ἀναφέρομαι, ἰσχύει χωρίς καμιά ἐπιφύλαξη τό ἀκριβῶς ἀντίθετο: 180 φωτογραφίες εἶναι μιά λέξη: Μητροπολίτης.

Εἶναι σπουδαῖο πράγμα σέ μιά Μητρόπολη νά γίνονται πολλά και ὁ Μητροπολίτης νά μή ἐπιτρέπει τήν προβολή του. Αὐτό βέβαια προϋποθέτει πνευματικότητα. Προσωπικά εἶμαι κατά τῶν φωτογραφιῶν τῆς ἐξωτερικῆς ὑποκριτικῆς παρουσίας. Δέν βοηθοῦν σε τίποτα. Εἶναι μιά χαμένη ἱστορία, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ την ἐσωτερική πραγματικότητα τῶν προσώπων.

Χρήστος Ρώμας, Επιτέλους, που πάμε;

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 29/7/2011
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΠΑΜΕ;
Τοῦ κ. Χρήστου Γ. Ρώμα
Τό τέλος τοῦ ἐφετινοῦ χρόνου συμπίπτει μέ τό τέλος καί τῆς πρώτης δεκαετίας τοῦ 21ου αἰώνα. Δέν θά ἦταν ἄσκοπο, ὡς ἐκ τούτου, νά ἐξετάσουμε σέ πολύ ἁδρές γραμμές τήν πορεία μας ὡςἙλλήνων καί Ὀρθοδόξων στό πλαίσιο τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης.
Στήν Εὐρώπη, καί μέ ἀφορμή τά σποραδικά ἀκραῖα ἐθνικιστικά φαινόμενα, πού παρατηροῦνται τελευταῖα, φαίνεται ὅτι ἀναθεωροῦν τή στάση τους πολλά κράτη (Αὐστρία,Γαλλία, Γερμανία κ. ἄ.) καί ἐπανακαθορίζουν μέ γνώση, πρόγραμμα καί συνέπεια τήν ἐθνική καί πολιτισμική πολιτική τους. Ἐνδεικτικά, στό Κοινοβούλιο τῆς Γερμανίας, ἀφοῦ ἀκύρωσαν τό καθεστώς τῆς πολυπολιτισμικότητας, πού ἴσχυε ὥς τώρα, ἀποφάσισαν νά πολιτογραφοῦν στή χώρα ὅσους ἀλλοδαπούς γνωρίζουν τή Γερμανική γλῶσσα καί ἀποδέχονται τούς νόμους, τίς παραδόσεις καί τούς θεσμούς τῆς Γερμανίας. Παρόμοια -καί ἴσως πιό ριζοσπαστικά- συμβαίνουν σέ ἄλλες χῶρες (π.χ. Γαλλία,Ἰταλία)...

Αὐτά, βέβαια, συμβαίνουν στίς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης. Ἐμεῖς ὅμως τί κάνουμε; Δυστυχῶς, μαζί μέ τήν οἰκονομική κρίση βυθιζόμαστε ὁλοένα καί πιό βαθιά σέ κρίση πολιτισμική- καί ἰδιαίτερα σέ κρίση ταυτότητας. Μέ τήν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση πολλοί πνευματικοί ἄνθρωποι εἶχαν ἤδη ἐκφράσει τόν προβληματισμό τους γιά τήν πορεία της. Ὁ ἀκαδημαϊκός Τάσος Ἀθανασιάδης διερωτᾶτο τό 1992: «Ἆραγε θά ἀποδείξει ὁ Ἕλληνας πώς ἡ ἰδιοφυής ἱκανότητά του νά προσαρμόζεται σέ κάθε κατάσταση δημιουργικά θά τόν βοηθήσει νά ἐξελιχθεῖ σέ παραγωγικό μέλος τῆς Ε.Ε. ἤ θά ἀποβάλει τά ψυχικά καί πνευματικά του χαρακτηριστικά, καταντώντας περίπου ἔσχατο παράσιτό της». Ἀνάλογα ἐρωτηματικά διατυπώνουν συχνά-πυκνά καί πολλοί ἄλλοι ἐπώνυμοι ἤ καί ἁπλοῖ πολίτες.

Στίς μέρες μας τό σχετικό ἐρώτημα, πού προβάλλει γιά τήν Ἑλλάδα ἔχει δύο σκέλη: τό πρῶτο, σέ ποιά πνευματική κατάσταση βρισκόμαστε ὡς Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι; Τό δεύτερο, πῶς πρέπει νά πορευθοῦμε στό μέλλον;Ἀναφερόμενοι στό πρῶτο σκέλος, δέν σκοπεύουμε νά ἐπιμείνουμε στά αὐτονόητα: ὁ νεοπλουτισμός, ἡ φιλαυτία, ἡ ἔξαρση τοῦ συμφέροντος, ἡ λαγνεία καί ὁ πολυώνυμος ἐρωτισμός, καθώς καί πλεῖστα ἄλλα ἀρνητικά στοιχεῖα καί νευρώσεις κρατοῦν αἰχμάλωτους τούς νεοέλληνες καί συντελοῦν στήν ἀποσάθρωση τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἐξάλλου δοκιμάζεται ἀπό τή φτώχεια,τήν ἀνεργία τῶν νέων, τόν κοινωνικό ἀποκλεισμό, τήν ἀδικία, τή βία καί τό ἔγκλημα.Ἀναμφισβήτητα, ὅλ᾽αὐτά ἐπηρεάζουν καί τήν πνευματική πορεία ὅλων μας.

Ὡστόσο ἡ σύγχρονη αὐτή παθογένεια τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας δέν ἀποτελεῖ τήν κύρια αἰτία νόθευσης τῆς πολιτισμικῆς μας ταυτότητας‧ἄλλη εἶναι ἡ γενεσιουργός αἰτία. Προέρχεται ἀπό τή χαλάρωση τῆς πνευματικῆς μας ἀντίστασης‧ ἀπό τήν ἐλλιπή θωράκιση τῆς ψυχῆς μας.Μέσα σέ μιά κοινωνία πολυπολιτισμική, ὅπου ἡ παγκοσμιοποίηση ἰσοπεδώνει τούς λαούς καί τούς καθιστᾶ ἁπλές καταναλωτικές μονάδες‧ ὅπου τά ἑτερόκλητα πλήθη δροῦν ἀνεξέλεγκτα καί ἀσκοῦν ἐπιρροές ἤ προπαγανδίζουν ἀσύστολα τίς πίστεις καί τίς ἰδεολογίες τους‧ ὅπου οἱ ποικιλώνυμοι «προοδευτικοί» διακηρύσσουν ἀνενδοίαστα ὅτι εἶναι ὀπισθοδρόμηση νά πιστεύεις σέ θεό- σέ μιά τέτοια κοινωνία, σάν καί τήν ἑλληνική, ἀμβλύνονται οἱ πνευματικές δυνάμεις. Οἱ πολίτες εἴτε εἶναι χλιαροί στίς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις‧ εἴτε ἀρκοῦνται σέ ἕνα τυπικό ἐκκλησιασμό ἀραιά καί ποῦ‧ εἴτε πιστεύουν, γενικά σέ «μιάν ἀνώτερη δύναμη»‧ ἤ βρίσκονται στήν ἀντίπερα ὄχθη, ὄντας ἀνυποχώρητα φονταμενταλιστές, πού μπορεῖ νά σέ κατακεραυνώσουν ἀκόμα καί γιά τυπικές θρησκευτικές παραλείψεις.

Τό πιό ἀνησυχητικό φαινόμενο ὅμως εἶναι ὁ ὁμολογιακός συγκρητισμός.Ἐπειδή δηλαδή ὅλο καί πληθαίνουν οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις τῶν νέων, οἱ πολιτικοί ἤ καί οἱ μεικτοί γάμοι μεταξύ Ἑλλήνων καί ἄλλων Εὐρωπαίων καί ἡ ἀδιαφορία σέ θέματα πίστεως, ἰσοπεδώνονται ἤ ἀμβλύνονται οἱ δογματικές διαφορές ἀνάμεσα στήν Ὀρθοδοξία καί τίς ἄλλες ὁμολογίες. «Ὅλοι χριστιανοί εἴμαστε», σοῦ λένε, «Τί σημασία ἔχουν ὅλα τά ἄλλα‧ αὐτά εἶναι γιά τούς θεολόγους καί τούς παπάδες». Ἡ ἴδια ἄμβλυνση παρατηρεῖται καί στά ἄλλα ἐθνικά μας θέματα.Παρασυρόμενοι πολλοί ἀπό ἕνα περίεργο κοσμοπολιτισμό, εἶναι πρόθυμοι νά ἀπεμπολήσουν λαϊκές,γλωσσικές ἤ καί ἱστορικές παραδόσεις τοῦ τόπου μας καί νά μιμηθοῦν ἄκριτα τή Δυτική κουλτούρα. Ἀπόδειξη, ἡ δυτικότροπη ψυχαγωγία τῶν νέων μας, οἱ ξενόγλωσσες ὀνομασίες πολλῶν ἀγαθῶν, καταστημάτων, φαγητῶν, ὁ γλωσσικός κώδικας ἐπικοινωνίας, ἡ ἰσοπεδωτική ὁμοιομορφία καί ἄλλα πολλά. Βέβαια, δέν λείπουν οἱ τοπικές πανηγύρεις μέ τίς παραδοσιακές ἐκδηλώσεις καί τίς ἱστορικές μνῆμες.

Ὅμως ὅλ᾽ αὐτά δέν λειτουργοῦν βιωματικά καί συνθετικά, ἀλλά φολκλορικά, δηλαδή ὡς μία ἐπιφανειακή τυπική μίμηση τοῦ ἀστείρευτου λαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ. Παρά ταῦτα, θά μποροῦσαν κι αὐτά νά γίνουν ἀποδεκτά, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι ὁ λαός μας εἶναι συνειδητοποιημένος καί ἁπλῶς παρασύρεται ἀπό τόν εὐρωπαϊκό «συρμό». Ὅμως πολλές ἔρευνες ἔχουν ἀποδείξει ὅτι οἱ νεοέλληνες, ἔχουν ναρκωμένα τά ἀντανακλαστικά τους, σχετικά μέ τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, πού τούς ἐξασφαλίζει τήν ἱστορική συνέχεια τῆς πολιτισμικῆς τους ἰδιαιτερότητας- καί μετεωρίζονται ἀνάμεσα σέ ταπεινούς στόχους, ὅπως ἀποδεικνύει καί ὁ τρόπος ψυχαγωγίας τους, μέ τά φθηνά «ρεάλιτι» καί τά ἄλλα σκουπίδια τῆς καθημερινῆς τηλεθέασης.

Μπρός σ᾽ αὐτήν τήν πραγματικότητα, λοιπόν, ἐμεῖς τί κάνουμε; Ἡ πολιτεία, δυστυχῶς, συνεχίζει νά κάνει «ἐκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις». Εἶναι αὐτό ἕνα συνηθισμένο φαινόμενο, πού ἀπαντᾶ σέ κράτη ὑπανάπτυκτα, ὅπως τόνιζε συχνά ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Γεωργούλης. Ἔτσι, τό ἐκπαιδευτικό τοπίο διαρκῶς ἀλλάζει καί οἱ μαθητές πελαγοδρομοῦν μπρός στήν ἀβεβαιότητα γιά τό αὔριο.

Τελευταῖα, τόὙπουργεῖο Παιδείας μέ προσχέδιο, πού δημοσιοποίησε γιά τίς μεταβολές, τίς ὁποῖες σχεδιάζει νά ἐπιφέρει στό Λύκειο, περιθωριοποιεῖ ἤ καί ἐξοβελίζει, στήν οὐσία, τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ἀπό τά ἀναλυτικά προγράμματα. Καί τοῦτο, γιατί τό τοποθετεῖ τελευταῖο στήν ὁμάδα τῶν ἐπιλεγομένων μαθημάτων, ἐνῶ δί-νει προτεραιότητα καί ἐντάσσει στά ὑποχρεωτικά τά Ἀγγλικά καί τή Γυμναστική! Σέ ἀνάλογη θέση εἶχε ἐντάξει καί τά μαθήματα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί τῆς Ἱστορίας.

Ὕστερα ὅμως ἀπό ἐντονότατες διαμαρτυρίες τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Φιλολόγων- κάτι, βέβαια, πού δέν παρέλειψε νά κάνει καί ἡ ΠΕΘ- ἡ Ὑπουργός ὑπανεχώρησε καί ἐπιφυλάχθηκε νά προχωρήσει προσεχῶς σέ τροποποιήσεις τοῦ ἀρχικοῦ σχεδιασμοῦ. Τί σημαίνουν, λοιπόν, ὅλ᾽ αὐτά;

Ἁπλούστατα, ὅτι ἡ κατεύθυνση τῆς Ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς εἶναι πλέον σαφῶς τεχνοκρατική.Ἀδιαφορεῖ ἡ σύγχρονη ἑλληνική Πολιτεία γιά τά μαθήματα, πού ἀποτελοῦν τούς βασικούς πυλῶνες τῆς ἐθνικῆς αὐτογνωσίας καί στρέφει τό νοῦ τῶν μαθητῶν στίς ψυχρές ἐκτιμήσεις τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν, στήν ἰσχύ τῆς τεχνολογίας καί στά ὀφέλη τοῦ πρακτικοῦ ἀποτελέσματος.
Γι᾽ αὐτό, ἄς μή τρέφουμε αὐταπάτες. Ἡ Πολιτεία εἰδικά σέ θέματα Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, Ἐκκλησίας καί Θεολογίας εἴτε δείχνει ἕνα ὑποκριτικό ἐνδιαφέρον εἴτε ἁπλῶς τά ἀνέχεται ἤ καί προσπαθεῖ νά τά ἐκκοσμικεύσει, προκειμένου, μέσῳ αὐτῶν, νά ἐξυπηρετήσει κοσμικές ἤ πολιτικές σκοπιμότητες.Ὅμως τόν πιστό Ἕλληνα δέν τόν ἀγγίζουν οἱ σκοπιμότητες τῆς Πολιτείας, γιατί μέσα στήν Ἐκκλησία βρίσκει εἰρήνευση πνευματική καί λύτρωση ἀπό τά σκοτάδια τῆς προσωπικῆς του ὑπάρξεως. Ἔτσι, βρισκόμαστε μπρός στό δεύτερο ἐρώτημα: τί πρέπει νά γίνει; Πῶς πρέπει νά πορευθοῦμε στό μέλλον; Οἱ ἁπλές σκέψεις πού ἀκολουθοῦν νομίζουμε ὅτι συμβάλλουν ὡς ἕνα βαθμό στήν ἀπάντηση.

Κατ᾽ ἀρχάς σέ ἐπίπεδο ἐκπαιδεύσεως εἶναι ἀνάγκη νά ὑπάρξει συνεννόηση καί συνεργασία μεταξύ τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων καί τῆς ἀντίστοιχης τῶν Φιλολόγων γιά κοινή δράση. Τά μαθήματα τῆς κλασικῆς φιλολογίας καί τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας πρέπει νά ἐξακολουθήσουν νά ἀποτελοῦν τή βάση τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, μέσῳ τῶν ὁποίων οἱ μαθητές θά φθάσουν σέ αὐτογνωσία, θά ἀξιολογήσουν τό στοιχεῖο τῆς ἑτερότητας μέσα στήν πολυπολιτισμικότητα, πού βιώνουν καθημερινά, καί θά συνειδητοποιοῦν χρόνο μέ τόν χρόνο τήν τιμή καί τήν εὐθύνη νά μετέχουν, ἀργότερα, ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες πολίτες στήν «κατ᾽ ἀλήθειαν» διαμόρφωση τῆςἙλληνικῆς κοινωνίας.

Ὅμως ἔχει χρέος καί ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία νά ὀργανώσει ἀποτελεσματικότερα τήν ἐσωτερική της ἱεραποστολή, νά κινηθεῖ πιό δραστήρια γιά τόν ἐπανευαγγελισμό τῶν Ἑλλήνων, «νά δώσει ἕνα νόημα ζωῆς καί ἐλπίδας σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος κινεῖται πρός τό μέλλον», μέ βάση τίς αἰώνιες ἀλήθειες τῆςὈρθοδοξίας, ὅπως ἐπισημαίνει σέ ἄρθρο του σύγχρονος ἱεράρχης.

Πρός τόν σκοπό αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά ὑπάρξει μιά ἐμπνευσμένη ἐκκλησιαστική πολιτική, ἡ ὁποία θά ἀναγεννήσει τίςἘνορίες, θά ἐπιτύχει συνεργασίες μέ ὅλους τούς πνευματικούςφορεῖς τοῦ τόπου, θά ἐνισχύσει τήν προσωπικότητα τῶν κληρικῶν, θά ἔχει στενή συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων καί τίς Θεολογικές Σχολές, θά ἀξιοποιήσει τή σύγχρονη τεχνολογία καί ἰδιαίτερα τίς δυνατότητες τοῦ διαδικτύου‧ πρό πάντων, θά ἐμπνεύσει στό ἐκκλησιαστικό σῶμα τή συνειδητή συμμετοχή του τόσο στή λατρεία ὅσο καί στό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς ᾽Εκκλησίας.

Βιώνουμε κι ἐφέτος, μέ τήν ἔννοια τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου, τό μέγα μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τό «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» τοῦ ἀγγελικοῦ μηνύματος· διεγείρει τή συνείδησή μας, ἀλλά μᾶς ὑπαγορεύει καί τό μεγάλο χρέος: νά πορευθοῦμε μέ ἐπίγνωση καί συναίσθηση τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ νηπιάσαντος Χριστοῦ, σέ μιά πορεία πού θά νοηματοδοτεῖ τό περιεχόμενο τῆς ζωῆς μας, τόσο στή σχέση μας μέ τόν ΤριαδικόΘεό ὅσο καί στήν Κοινωνία, μέ τήν ἔμπρακτη ἀποδοχή τοῦ ἄλλου μέσα ἀπό τήν ἑτερότητα καί τή διαφορετικότητα πού ἐπικρατεῖ γύρω μας.

28/7/11

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, Η προσευχή του Ιησού

Η προσευχή του Ιησού
Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Από τις προσευχές που μας παρέδωσαν οι άγιοι, η ευχή του Ιησού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», είναι η πιο εύχρηστη, λόγω της συντομίας της, και η πιό καρποφόρα, όταν επιτελείται αδιάλειπτα μέσα στην καρδιά. Αλλά για να κατορθωθεί και να καρποφορήσει η ευχή του Ιησού -και να καρποφορήσει σημαίνει να εξορίσει από την καρδιά τα πάθη και τους δαίμονες και να εγκαταστήσει σ’ αυτήν το Χριστό- χρειάζεται πολύς καιρός και πολλή βία, δηλαδή, εντατικός ψυχοσωματικός αγώνας. Με τη βία φτάνει ο άνθρωπος από τη μη καθαρή προσευχή -εκείνη που συμπλέκεται με τις εμπαθείς μνήμες και τους λογισμούς- στην καθαρή και αρρέμβαστη προσευχή. Σ’ αυτή την προσευχή, τη μόνη αληθινή, ο νους, παραμένοντας μέσα στην καρδιά, είναι προσκολλημένος αποκλειστικά στο Θεό, αφού κατόρθωσε ν’ απαλλαγεί από κάθε περισπασμό...

Οι μικρές προσευχές, οι λιγόλογες και περιεκτικές, βοηθούν πολύ το νου να συγκεντρωθεί, γι’ αυτό οι άγιοι πατέρες συνήθιζαν να τις επαναλαμβάνουν αδιάλειπτα. Με τη συνεχή επανάληψη ανάγκαζαν το νου τους να παραμένει δεμένος με το όνομα του Κυρίου και σκόρπιζαν όλους τους λογισμούς. Οι μικρές αυτές προσευχές ήταν διάφορες. Ο αββάς Κασσιανός μας πληροφορεί, ότι στην Αίγυπτο χρησιμοποιούσαν τον ψαλμικό στίχο: «Ο Θεός, εις την βοήθειάν μου πρόσχες- Κύριε, εις το βοηθήσαί μοι σπεύσον» (Ψαλμ. 69:2). Ο άγιος Ιωαννίκιος δοξολογούσε συνέχεια την Αγία Τριάδα: «Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον. Τριάς Αγία, δόξα σοι». Και ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος γράφει για έναν ασκητή, που νύχτα-μέρα προσευχόταν με τούτα μόνο τα λόγια: «Εγώ ως άνθρωπος ήμαρτον, συ δε ως Θεός συγχώρησον». Αναμφίβολα θα υπήρχαν και πολλές άλλες σύντομες προσευχές. Τελικά, όμως, επικράτησε η ευχή του Ιησού, που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από μοναχούς και λαϊκούς.

Μεγάλη είναι η σπουδαιότητα της ευχής, γιατί, με τη σωστή άσκησή της, επιτυγχάνεται η επιστροφή του νου στην καρδιά -ή, μ’ άλλα λόγια, η ενοποίηση της ουσίας του νου με την ενέργειά του, που διασκορπίζεται προς τα έξω μέσω των αισθητηρίων- και στη συνέχεια η ανάβασή του ως το Θεό. Αν ο νους, μετά την ανάβασή του στο Θεό, παραμένει σταθερά σ’ Αυτόν, αποκτά την αδιάλειπτη μνήμη Του.

Στην πιστή καρδιά η μνήμη του Θεού συνοδεύεται φυσιολογικά από τα αισθήματα της ευσέβειας, της ευγνωμοσύνης, της ελπίδας, της απόλυτης εμπιστοσύνης στο θείο θέλημα και άλλα παρόμοια. Επειδή τα αισθήματα αυτά είναι πνευματικά, η ευχή του Ιησού, που γεννά και συγκρατεί τη μνήμη του Θεού, ονομάζεται πνευματική προσευχή. Όταν, όμως, δεν συνοδεύεται από πνευματικά αισθήματα, είναι απλά μια λογική προσευχή. Η προσεκτική, καθαρή και αρρέμβαστη ευχή γεννάει κάποια θερμότητα μέσα μας. Είναι η φωτιά που ανάβει ο Θεός στα χωράφια των καρδιών μας, κατακαίγοντας τα αγκάθια των παθών και των δαιμόνων και γεμίζοντάς τα με το πνεύμα και τη χάρη Του. Μέσα σ’ αυτή τη θερμότητα και την καθαρή προσευχή γεννιέται στην καρδιά ο θείος έρωτας για τον Ιησού. Βλέπετε, από όλες τις αρετές πιο πολύ η προσευχή εμπνέει στον άνθρωπο τον θειο έρωτα, επειδή φτερώνει το νου και τον ανεβάζει ως το Θεό.

(Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», Ι.Μ.Παρακλήτου)

Tα ίδια βιβλία Θρησκευτικών σε Γυμνάσιο, Λύκειο και ΕΠΑΛ

Καμία αλλαγή στα βιβλία Θρησκευτικών που θα διδαχτούν οι μαθητές όλων των τάξεων Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ δεν θα υπάρξει για το σχολικό έτος 2011-2012, σύμφωνα με δημοσίευμα του esos.gr.
Το σχέδιο για αλλαγή των βιβλίων του Γυμνασίου που θα συνόδευε την αλλαγή των προγραμμάτων σπουδών στο Γυμνάσιο που ετοιμάζεται, εγκαταλείφθηκε όπως φαίνεται οριστικά και αλλαγή στα σχολικά εγχειρίδια του Γυμνασίου δεν θα υπάρξει.
Η σχολική χρονιά που ξεκινάει το Σεπτέμβριο είναι η πρώτη για την εφαρμογή στην πράξη του Νέου Λυκείου. Στην Α΄ τάξη του Νέου Λυκείου παραμένει το μέχρι σήμερα διδασκόμενο βιβλίο «Ορθόδοξη Πίστη και Λατρεία»...Ομοίως στις άλλες δύο τάξεις του Λυκείου, που δεν εντάσσονται ακόμη στο Νέο Λύκειο αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν με βάση τα Ωρολόγια Προγράμματα του (παλαιού) Λυκείου τα Θρησκευτικά θα συνεχίσουν να διδάσκονται από τα παλαιά βιβλία.
 Ερώτημα ωστόσο παραμένει ποιο βιβλίο θα χρησιμοποιηθεί κατά την επόμενη σχολική χρονιά (2012-2013) στη Β΄ τάξη του Νέου Λυκείου στην οποία το μάθημα μετονομάζεται «Θρησκεία και Κόσμος» και γίνεται μονόωρο. Υπάρχει σχέδιο για τη συγγραφή νέου βιβλίου; Σε ποιους και με ποια διαδικασία θα ανατεθεί η συγγραφή αυτή; Ελπίζουμε οποιαδήποτε αλλαγή στα σχολικά εγχειρίδια να μην γίνει ερήμην των Θεολόγων που διδάσκουμε στις σχολικές τάξεις.

Η παπική αίρεση του Αλάθητου κατά τον Πατριάρχη Αθηναγόρα

ΑΛΑΘΗΤΟ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

Ευάγγελος Πονηρός, Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και η εθνική μας αξιοπρέπεια

πηγή: Περιοδικό ΕΡΩ, τεῦχ. 6ο, Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011
Ὁ Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης καί ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια
Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤ. ΠΟΝΗΡΟΣ Δρ Θ., Μ.Φ.
Α. Ὁ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος πόλεμος
Ἡ Ἑλλάς ἀντιμετωπίζει ἕναν πολυμέτωπο πόλεμο εἰς βάρος της. Ἕναν πόλεμο οἰκονομικό, κατά τόν ὁποῖο ἔχουμε χάσει πολλές μάχες. Ἕναν πόλεμο ἰδεολογικό, τόν ὁποῖο ἀρκετοί ἀπό τούς Ἕλληνες δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει καί γι΄ αὐτό κάποιοι ἀπό αὐτούς, ἔχοντας πεισθεῖ πώς πρόκειται γιά ζητήματα ἀσήμαντα, εἶναι διατεθειμένοι νά παραχωρήσουν πολλές νίκες στόν ἐχθρό, ἕναν ἐχθρό ὁ ὁποῖος παραμένοντας ἀόρατος ἀπαιτεῖ νά ἀποβάλει ἡ Ἑλλάς ὅλα ἀνεξαιρέτως τά ψυχολογικά της στηρίγματα: γλῶσσα, ἱστορία, θρησκεία, ἤθη, ἔθιμα, πατροπαράδοτο τρόπο ζωῆς...

Ἐάν οἱ δύο αὐτοί πόλεμοι, οἰκονομικός καί ἰδεολογικός, ἐπιτύχουν ἰκανοποιητικῶς τούς ἀντικειμενικούς τους σκοπούς, τότε δέν ἀποκλείεται νά ὑπάρξει καί ἔνοπλος πόλεμος, ὁ ὁποῖος θά ἔχει ὡς ἀντικειμενικό σκοπό τήν πλήρη κατάλυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καί τήν ὑποδούλωση τῶν Ἑλλήνων.

Β. Ὁ Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης ἐπίκαιρος ὅσο ποτέ
Ὁ Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879) ἦταν ἐθνικός ποιητής, μέ τούς στίχους του ζωντάνευε τό ἡρωικό κλεφταρματωλικό καί ἐπαναστατικό παρελθόν τῶν Ἑλλήνων, γιά νά κρατήσει μέσα τους ἄσβεστη τήν δίψα γιά ἐλευθερία, γιά ἀγῶνες. Kατά τόν Κωστή Παλαμᾶ ποτέ δέν ἐκφράσθηκε στά ποιήματά του μέ τό «ἐγώ», ἀλλά πάντοτε μέ τό «ἐμεῖς». Ἀγωνίσθηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις ὡς πληρεξούσιος τῆς ἑπτανησιακῆς βουλῆς γιά τήν ἕνωση τῆς Ἑπτανήσου μέ τήν μητέρα Ἑλλάδα καί ἀργότερα ὡς βουλευτής τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου. Ἀρνήθηκε τήν θέση τοῦ προέδρου τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως, ἀλλά καί τήν θέση τοῦ ὑπουργοῦ τῶν ἐξωτερικῶν. Ἔγραψε στή σύζυγό του: «ἡ ψυχή μου δέν εἶναι πρός πώλησιν. Εἰς μίαν καί μόνην δόξαν ἀτενίζω: νά ζήσω καί νά ἀποθάνω ἄνευ κηλῖδος καί ἄμεμπτος.»
Ἔλεγε στίς 22-6-1864 ὁ ἄμεμπτος αὐτός Ἕλληνας, μόλις τριανταπέντε ἔτη μετά τή λήξη τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως, κατά τήν ἀγόρευσή του στήν Β΄ Συνέλευση τῶν Ἑλλήνων: «Τό δέ ἑλληνικόν ἔθνος, κύριοι, ἔχει ἀνάγκην ἀνέσεως. Τό ὄνομα ἡμῶν κατήντησεν ἀντικείμενον ἐμπαιγμοῦ καί περιφρονήσεως. Ἀπεκαλύψαμεν τάς πληγάς μας καί τώρα πρέπει νά φροντίσωμεν ὅσον οἷόν τε τάχιον νά τάς θεραπεύσωμεν. Ἡ δημοσία πίστις ἐξέλιπεν. Ἡ Ἑλλάς θεωρεῖται χρεωκόπος. Τό εὐμετάβλητον τῆς κυβερνήσεως τηρεῖ τό κράτος εἰς διηνεκῆ δονισμόν. Αἱ βάσεις τοῦ οἰκοδομήματος σαλεύονται.
Τοιαύτης καταστάσεως πραγμάτων τήν διατήρησιν οὐ μόνον δέν τήν ἐπιθυμοῦμεν, ἀλλά παντί σθένει θέλομεν ἐργασθῆ πρός ἐπανέλευσιν τῆς τάξεως, πρός ἐνίσχυσιν τοῦ νόμου, πρός παγίωσιν τῆς πολιτείας.
Τό κατ΄ ἐμέ φρονῶ ὅτι, ἄν ἕκαστος ἡμῶν δέν θυσιάσῃ ὑπέρ τοῦ κοινοῦ συμφέροντος τάς ἰδιαιτέρας του ἀπαιτήσεις, ἄν δέν ἐννοήσωμεν καλῶς ὅτι ἡ ὕπαρξις τοῦ ἔθνους κρέμαται οὐχί ἐκ τῆς ἀνεγέρσεως ἤ ἐκ τῆς πτώσεως τῆς δεῖνα ἤ δεῖνα μερίδος, ἀλλ΄ ἐκ τῆς κανονικῆς διατάξεως καί τῆς ἁρμονικῆς ὀργανώσεως τῶν ἠθικῶν δυνάμεων τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἄν δέν πεισθῶμεν ὅτι ἀνεξαρτήτως τῶν συμπαθειῶν καί τῶν ἀντιπαθειῶν μας ὑπάρχει ἀνώτερόν τι ἠθικόν ὄν, τό Ἑλληνικόν ἔθνος, πρός τό ὁποῖον ὀφείλομεν ἅπαντες νά ἀτενίζωμεν, ἄν δέν ἀσχοληθῶμεν ἄνευ προκαταλήψεων, οὐχί ἀποβλέποντες εἰς ἀφηρημένας ἐπιστημονικάς θεωρίας, ἀλλ΄ εἰς τάς πραγματικάς ἀνάγκας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τήν ὅσον ἔνεστι ταχύτερον κατάρτισιν τοῦ πολιτεύματος, κατ΄ ἐμέ, κύριοι, καί λέγω τοῦτο πρός ἀπαλλαγήν πάσης εὐθύνης ἐκ μέρους ἡμῶν, ὁ ὄλεθρος εἶναι ἀναπόφευκτος.[
1]»

Σήμερα, ἑκατόν σαρανταεπτά ἔτη μετά τήν ἐκφώνηση τοῦ ὡς ἄνω λόγου τοῦ Βαλαωρίτη πρέπει καί πάλι νά σκεφθοῦμε καί νά ἐνεργήσουμε μέ ὑπευθυνότητα, θάρρος καί σύστημα ὥστε τό ἑλληνικό ὄνομα νά μήν εἶναι διεθνῶς «ἀντικείμενον ἐμπαιγμοῦ καί περιφρονήσεως». Οἱ «μερίδες», τά κόμματα τά ὁποῖα καταντοῦσαν, παλαιότερα ἀρκετά συχνά, ἀλληλοσπαρασσόμενες φατρίες, πρέπει κάποτε νά συμφωνήσουν ὅτι τό πᾶν δέν εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς ἐξουσίας, ἀλλά τό κοινό συμφέρον. Καί ὅταν λέμε «συμφέρον», δέν ἐννοοῦμε βλάβη, ἐπιβουλή ἤ ἔστω ἀπειλή εἰς βάρος ἄλλων λαῶν καί μάλιστα λαῶν οἱ ὁποῖοι δέν ἐπιθυμοῦν νά μᾶς βλάψουν. Ἐννοοῦμε προάσπιση τῆς ἐλευθερίας μας, τῆς ἀκεραιότητας τῆς πατρίδας μας, διαφύλαξη τῆς ταυτότητάς μας. Ἄν τά ἐπιτύχουμε αὐτά, θά ἀποφύγουμε τόν ὄλεθρο, ὁ ὁποῖος διαρκῶς ἀπειλεῖ τούς ἀμελεῖς καί τούς ἐπιπόλαιους. Καί φυσικά οἱ θυσίες γιά τίς ὁποῖες ὁμιλεῖ ὁ Βαλαωρίτης δέν θά πρέπει νά ἀπαιτοῦνται μόνον ἀπό τούς φτωχούς, ἀλλά ἀπό ὅλους ἀνεξαιρέτως ἀναλόγως μέ τίς δυνάμεις τίς ὁποῖες ὁ καθένας διαθέτει.

Γ. Ἀπώλεια ἤ προάσπιση τῆς ἐλευθερίας μας;
Ὑπάρχουν πολιτικοί σάν τόν Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη στήν Ἑλλάδα σήμερα; Ἄν δέν ὑπάρχουν πρέπει νά βρεθοῦν, ἄν δέν βρίσκονται πρέπει νά ἐκπαιδευθοῦν μέ γνώμονα τό συμφέρον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Πρέπει νά ἐπιλέγονται ἄνθρωποι ἰκανοί, ἐργατικοί, τίμιοι, ἀφιλοκερδεῖς, οἱ ὁποῖοι θά ἐκπαιδεύονται στήν ἐξωτερική πολιτική ἡ ὁποία δέν θά εἶναι δουλική, θά θέτει στόχους βάσει τῶν δυνάμεών μας τίς ὁποῖες θά ἔχει πρῶτα ἐπισταμένως μελετήσει καί θά τούς πραγματοποιεῖ· θά ἐκπαιδεύονται στήν ἐσωτερική πολιτική ἡ ὁποία δέν θά εἶναι φατριαστική, διότι πρῶτα ἀπ΄ ὅλα καί πάνω ἀπ΄ ὅλα θά θέτει τό συμφέρον τῆς Ἑλλάδος, τό ὁποῖο τά φατριαστικά συμφέροντα καί οἱ ἐμφύλιες διαμάχες ὑποσκάπτουν ἀνεπανόρθωτα.

Πρέπει νά γίνουν αὐτά, ἀλλιῶς ἔρχονται χαλεποί καιροί. Τό 2010 γιορτάσαμε τά δυόμισυ χιλιάδες ἔτη ἀπό τήν μάχη τοῦ Μαραθῶνος. Θά ξανακούσει ἡ γενιά μας, ἤ κάποια ἀπό τίς ἑπόμενες γενιές, ἐάν ὑπάρξει ἡ ὁποιαδήποτε εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ἐπιβουλή, ἕνα ἀκόμη «νενικήκαμεν» ἤ θά ξανακούσει ἕνα ἀκόμη «ἡ πόλις ἑάλω»;

Τό 2011 συμπληρώνονται ἑκατόν ἑνενήντα ἔτη ἀπό τήν Μεγάλη Ἑλληνική Ἐπανάσταση, θά εὐτυχήσουμε ὡς ἔθνος νά γιορτάσουμε καί τά διακόσια ἤ δέν θά ἔχουν πλέον κανένα νόημα τέτοιοι ἑορτασμοί, ἀφοῦ ἐλευθερία δέν θά ὑπάρχει; Διότι, κακά τά ψέμματα, ὅποιος ἀπαιτεῖ ἀπό ἐμᾶς «συνεκμετάλλευση» καί «συνδιοίκηση» τῶν ἐδαφῶν καί τοῦ βυθοῦ τῶν θαλασσῶν μας, κινεῖται μέ τή λογική «τά δικά σου δικά μου καί τά δικά μου δικά μου». Μᾶς συνέχει ἡ ἀρχή «μάχου ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος» τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ἤ μήπως ντρεπόμαστε ἀκόμη καί νά λέμε τίς λέξεις «πίστη» καί «πατρίδα», ἐπειδή μερικοί ἐθελοντές γενίτσαροι σπεύδουν νά μᾶς χλευάσουν μέ ὅσες δυνάμεις καί μέσα διαθέτουν;

Ἐπίλογος
Ἡ ἐποχή τοῦ Βαλαωρίτη γνώρισε καί κάποιες νίκες. Ὁ μεγάλος ποιητής καί πολιτικός εἶδε τά ἀγαπημένα του Ἑπτάνησα ἐλεύθερα καί ἑνωμένα μέ τήν Ἑλλάδα. Σήμερα δέν ἔχουμε νά καυχηθοῦμε γιά καμμία πρόσφατη νίκη. Οἱ πρόγονοί μας πού δέν δείλιασαν, δέν σκύψαν τό κεφάλι καί μᾶς χάρισαν τήν ἐλευθερία, αὐτή πού γιά ἄλλη μιά φορά ἀπειλεῖται, θά μᾶς διδάξουν ἀκόμη μιά φορά, ὥστε νά μή μοιάσουμε μέ τέκνα πού ποτέ δέν ἐργάσθηκαν καί ἔχασαν τά πάντα.

Σημείωση
[1] Ἀριστοτέλη Βαλαωρίτη Ἔργα, Πρόλογος καί σημειώματα Κώστα Καιροφύλα, τόμος 2ος, Βιβλιοπωλεῖον Ἰωάννου Ν. Σιδέρη, Ἐν Ἀθήναις ἄ.ἔ., σ. 298-299.

Αποσπάσεις εκπαιδευτικών Δ.Ε. στις Περιφερειακές Δ/νσεις Α΄/θμιας και Β΄/θμιας Εκπ/σης και στις Δ/νσεις Β΄/θμιας Εκπ/σης

Δόθηκαν πριν λίγο στη δημοσιότητα (πηγή: ΔΔΕ Φθιώτιδας) οι «Αποσπάσεις εκπαιδευτικών Δ.Ε. στις Περιφερειακές Δ/νσεις Α΄/θμιας και Β΄/θμιας Εκπ/σης και στις Δ/νσεις Β΄/θμιας Εκπ/σης για το σχολικό έτος 2011-2012». Μεταξύ των αποσπασμένων εκπαιδευτικών υπάρχουν και 33 Θεολόγοι που αποσπώνται σε Περιφερειακές Δ/νσεις Α΄/θμιας και Β΄/θμιας Εκπ/σης και στις Δ/νσεις Β΄/θμιας Εκπ/σης.
Δείτε τα ονόματα όλων όσων αποσπώνται πατώντας το Διαβάστε περισσότεραΑποσπάσεις σε Δ_νσεις 2011

Ενημέρωση για διορισμούς, αποσπάσεις και αναπληρωτές

Για τους διορισμούς
Σημερινό (28/7/2011) δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ κάνει λόγο για «δραματική μείωση στους μόνιμους διορισμούς (κατά 75%) των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη φετινή σχολική χρονιά (2011-12) ετοιμάζει το υπουργείο Παιδείας. Πέρυσι είχαν διοριστεί περίπου 2.500 δάσκαλοι, νηπιαγωγοί και καθηγητές. Για φέτος οι πληροφορίες λένε ότι οι διορισμοί θα μειωθούν δραστικά και μπορεί να περιοριστούν μόνο σε 600 άτομα και για τις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση στο "Εθνος" στελέχους του υπουργείου Παιδείας, σχετικά με το θέμα, που υπογράμμισε ότι "η κατάσταση είναι πάρα πολύ άσχημη, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα για τη φετινή χρονιά..."».
Η εγκύκλιος για τους μόνιμους διορισμούς θα εκδοθεί εντός των ημερών... αλλά δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί ο Ενιαίος Πίνακας διορισμών. Δεν έχει επίσης οριστικοποιηθεί ο ακριβής αριθμός των διορισμών αλλά αν επαληθευτούν οι αριθμοί του παραπάνω δημοσιεύματος (600 εκπαιδευτικοί) ή άλλες πληροφορίες (που μιλούν για διορισμό 1000 εκπαιδευτικών) οπωσδήποτε στον κλάδο των Θεολόγων τα πράγματα θα είναι δραματικά με ελάχιστο αριθμό Θεολόγων να διορίζονται μόνιμοι. Υπενθυμίζουμε ότι οι ρυθμίσεις για τα Θρησκευτικά στο Νέο Λύκειο, που μειώνουν τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος θα δημιουργήσουν τα επόμενα δύο χρόνια ακόμη λιγότερες ανάγκες και θα περιορίσουν στο ελάχιστο τους ήδη μειωμένους διορισμούς θεολόγων που αναμένεται να γίνουν φέτος.

Για τους αναπληρωτές

Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα του ΕΘΝΟΥΣ «όσον αφορά στις προσλήψεις αναπληρωτών, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι φέτος δεν θα ξεπεράσουν τις 5.000-6.000, ενώ πέρυσι είχαν διοριστεί συνολικά 15.000 άτομα»

Για τις αποσπάσεις
Ήδη δόθηκαν στη δημοσιότητα οι αποσπάσεις σε Περιφερειακές Δ/νσεις και Δ/νσεις Εκπ/σης των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης αλλά και αποσπάσεις σε διάφορους φορείς εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης. Αναμένεται προσεχώς η δημοσιοποίηση και των αποσπάσεων Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης σε Περιεφερειακές Διεθύνσεις και Διευθύνσεις Εκπ/σης, πιθανόν και εντός της εβδομάδος. Οι αποσπάσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ θα ανακοινωθούν φέτος για πρώτη φορά μετά την ανακοίνωση των διορισμών στο τέλος Αυγούστου.

Να σημειωθεί ότι ενώ έχουν δημοσιοποιηθεί οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε πολλούς φορείς (Πανεπιστήμια και ΑΣΠΑΙΤΕ, στην Ακαδημία Αθηνών, στη Σιβιτανίδειο, στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, στο ΙΕΠ, στον ΕΟΠΠ και στο ΕΚΕΠ) δεν έχουν, προς το παρόν τουλάχιστον, δοθεί στη δημοσιότητα οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε Μητροπόλεις. Υπενθυμίζουμε ότι πέρυσι έγιναν αποσπάσεις εκπαιδευτικών, κυρίως Θεολόγων, σε Μητροπόλεις που όμως ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν. Ως γνωστόν τέτοιες αποσπάσεις (σε Μητροπόλεις) μεταξύ των άλλων παίρνουν νεωτεριστές Θεολόγοι των κύκλων της Αρχιεπισκοπής αλλά και στελέχη της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών του Βόλου, οι οποίοι απαλλαγμένοι από την ευθύνη της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στις τάξεις, και καθισμένοι αναπαυτικά στις έδρες τους αποφαίνονται συχνά πυκνά για το χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος που δεν διδάσκουν ή προωθούν την μεταπατερική θεολογία. Φέτος αναμένουμε την δημοσιοποίηση των αποσπάσεων αυτών (σε Μητροπόλεις), διαφορετικά θα δημοσιεύουμε εμείς κάθε σχετικό στοιχείο που περιέρχεται σε γνώση μας.

π. Μαρτίνος Πέτζολτ, Κριτική στο βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς" του Κλάους Κέννεθ

Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς – του Κλάους Κέννεθ
του π. Μαρτίνου Πέτζολτ
εφημερίου του Ιερού Ναού Αποστόλου Παύλου, Νυρεμβέργης, Γερμανίας
Το παρόν κείμενο είναι μια σύντομη κριτική στο βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς", Κλάους Κέννεθ, εκδόσεις Εν πλω, Αθήνα 2009.
Είναι μεγάλο δώρο της χάριτος του Θεού, καθώς και μεγάλη χαρά για μας τους χριστιανούς, όταν ένας αδελφός, ο οποίος βρίσκεται σε βαθιά πλάνη και οδηγείται προς την απώλεια της ψυχής του, ξαναβρίσκει το δρόμο προς τους κόλπους της Εκκλησίας. Έτσι, μπορεί να είναι και χρήσιμο για μερικούς, όταν κάποιος βγαίνει απελευθερωμένος από την άβυσσο, μέσα στην οποία έζησε - το βουδισμό, το ισλάμ, τις παγανιστικές ιεροτελεστίες, τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά, τη βία και τις σχέσεις πάθους - προειδοποιεί τους ανθρώπους...
Αυτό που ξενίζει στο βιβλίο "Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς" είναι το γεγονός ότι ο Κέννεθ περιγράφει λεπτομερώς όλες τις πλανημένες οδούς, τις αβύσσους, τις αδιεξόδους και τους δαιμονισμούς χωρίς να τα αξιολογεί. Περιγράφει σαν δημοσιογράφος, που παρατηρεί ακριβώς το δρόμο ενός ανθρώπου, αν και συχνά αμφιβάλλει κανείς, εάν ο Κέννεθ όντως κατέγραψε τα γεγονότα όπως έγιναν ή εάν τα δραματοποιεί, ίσως λόγω της επιρροής των ναρκωτικών, μέσω των οποίων χάνει κανείς την επαφή με την πραγματικότητα, όπως στο σημείο όπου γράφει πως ήταν ικανός «να γίνει πραγματικά αόρατος». Ασφαλώς είναι ενδιαφέρον και διδακτικό, όχι όμως βοηθητικό. Μάλιστα ο Κέννεθ έγραψε το βιβλίο ως ορθόδοξος, δηλαδή μετά τη βάπτισή του, αλλά περιγράφει την κατάσταση της ζωής του όχι μόνο σαν να μην είχε γίνει ορθόδοξος, αλλά σαν να τα ξαναζούσε όλα. Δεν τα αναλύει από τη σκοπιά του βαπτισμένου. Δεν τα αξιολογεί αρκετά, δεν τα κρίνει, δεν αναλύει, δεν συγκρίνει, παρά μόνο περιγράφει. Μερικές φορές διαφαίνεται στο κείμενο η χριστιανική αξιολόγιση των διαφόρων καταστάσεων. Είναι όμως γενική και φιλοσοφική, και δε διαφέρει από προτεσταντικά κείμενα.
Αυτό απλούστατα είναι πολύ λίγο, και προ παντός δεν βοηθά. Μπορεί κανείς να το παρατηρήσει καλά στις φωτογραφίες, οι οποίες υπάρχουν μόνο στη γερμανική έκδοση (Klaus G. Kenneth, Zwei Millionen Kilometer auf der Suche, Fribourg (Paulus) 2001²) και αφαιρέθηκαν από την ελληνική. Τον δείχνουν στους σκοτεινούς δρόμους στην Ασία και στη Νότιο Αμερική. Φαίνεται η επιρροή τον ναρκωτικών και το δαιμονικό στοιχείο στα μάτια του. Πως είναι δυνατόν να επανατυπώσει κανείς αυτές τις παλιές φωτογραφίες του παλαιού ανθρώπου, ενώ έχει βαπτιστεί ορθόδοξος χωρίς να σχολιάζει επαρκώς τις διάφορες καταστάσεις;

Κουράζεται ψυχικά κανείς στην ανάγνωση αυτών των 240 σελίδων μέσα σε αφάνταστες αβύσσους έχθρας, αρνητικής δύναμης, και πλανημένης πίστεως. Στο τέλος υπάρχουν μόνο 8 σελίδες περί της Ορθοδοξίας. Εκεί προς έκπληξήν του ο αναγνώστης μαθαίνει πολύ λίγες λεπτομέρειες. Και περί της βαπτίσεώς του απολύτως τίποτα. Ενώ ειδικά αυτό το θέμα και μάλιστα σε σχέση με την ἐν Χριστῷ αναγέννηση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Χρειάζεται να παρουσιασθούν μερικά στοιχεία για την κατήχηση και τη βάπτιση του.

Πάντως ο Κέννεθ είναι αρκετά ειλικρινής, ώστε να παραθέσει τα λόγια του γέροντας Σωφρονίου. Και τις τρείς φορές που τον επισκέφθηκε ο συγγραφέας, ο Γέροντας του εξήγησε πως θα ήταν καλύτερο να επιστρέψει στην πατρίδα του κι εκεί ως ενθουσιασμένος ακόλουθος του Ιησού (προτεστάντης) να κάνει καλές πράξεις. «Γιατί θέλεις να εισέλθεις στην Εκκλησία μας; Επέστρεψε στο σπίτι σου πάλι». Αυτά τα λόγια είπε ο Ορθόδοξος γέροντας σε κάποιον που ήθελε να ασπασθεί την ορθοδοξία; Και το χειρότερο: «Θέλεις να «κολλήσεις» πἀνω σου ένα ιδιαίτερο γνώρισμα;» Έτσι δηλαδή μίλησε για την Εκκλησία μας, σαν να ήταν απλώς ετικέτα μιάς ομολογίας;

Στο βιβλίο παρατηρεί κανείς στο περιθώριο, μερικές ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του. Ο Κέννεθ παρουσιάζει πολύ αποκαλυπτικά τον τρόπο με τον οποίο είχε την ικανότητα να ασκεί τη δύναμή του πάνω στους ανθρώπους, πως ήταν πραγματικός γκουρού, και πως ακόμα έχει αυτήν την ικανότητα. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζουν να γίνονται επικίνδυνα τα πράγματα, γιατί λείπει η διάκριση. Ο Κέννεθ διασχίζει τις Ορθόδοξες χώρες με τον ενθουσιώδη τρόπο του, σαν κήρυκας προτεσταντικής σέκτας. Γοητεύει κι ενθουσιάζει τον ακροατή. Αλλά πίσω από την εξωτερική εικόνα υπάρχει μόνο μια γενική θρησκευτικότητα και φιλοσοφία, ενώ δεν διακρίνονται τα ιδιαίτερα ορθόδοξα γνωρίσματα, το Ορθόδοξο φρόνημα, ο Ορθόδοξος τρόπος σκέψης και δράσης.

Υπάρχουν ολόκληρες βιβλιοθήκες με βιβλία προτεσταντών, οι οποίοι βάδισαν σε παρόμοιους δρόμους κι σκοτεινές οδούς, και βρήκαν το Χριστό. Σαν τους προτεστάντες, αρέσει στον Κέννεθ να τονίζει ότι κι ο ορθόδοξος πρέπει να αναγεννηθεί, έστω κι αν έχει βαπτιστεί ως νήπιο. Γιατί χωρίς αυτό, λέει, δεν μπορεί κανείς να γίνει πραγματικά ορθόδοξος. Εκείνο που δεν διαφαίνεται στο κείμενό του, είναι η βαθειά μετάνοια κι η καθημερινή επιστροφή. Δεν φτάνει ο ενθουσιασμός για το Χριστό.

Δυστυχώς, διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο, δεν είναι δυνατόν να μάθει από που έλαβε ο Κέννεθ την κατήχησή του Δεν μπορεί να ήταν κατηχητής του ο γέροντας Σωφρόνιος, αυτό είναι ολοφάνερο. Επιπλέον, σ΄ αυτό το βιβλίο, παρομοιάζει το γέροντα Σωφρόνιο με τη ρωμαιοκαθολική μοναχή μητέρα Τερέζα από την Καλκούτα. Λέει πως και οι δύο τον σφράγισαν κατά τον ίδιο τρόπο, και πως είναι παρόμοιοι, επειδή η ρωμαιοκαθολική ομολογία και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μόνο δύο αίθουσες της ίδιας οικίας, ή «δύο ετικέττες του ιδίου πράγματος».

Στον Κέννεθ παρατηρεί κανείς ένα φαινόμενο, το οποίο οι ιερείς γνωρίζουν από τις εξομολογήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι με δημιουργική φαντασία, οι οποίοι πλάθουν μια φανταστική – μη υπαρκτή πραγματικότητα σύμφωνα με τα όνειρα και τις επιθυμίες τους. Στη συνέχεια αρχίζουν να πιστεύουν πως έτσι έγιναν όλα. Ο κύριος Κέννεθ φαίνεται να είναι απόλυτα πεποισμένος για τη δική του παρουσίαση της πραγματικότητας, την οποία ο ίδιος συνήθισε να βλέπει με τον δικό του τρόπο, παρ΄ ότι υπάρχουν αρκετές αμφισβητήσεις για την αντικειμενική περιγραφή των συμβάντων.

Στη βιογραφία του, την οποία εκδίδουν και διακινούν οι εκδόσεις «Εν πλώ» αποκαλείται μεταφραστής πατερικής ανθολογίας στη γερμανική γλώσσα. Στην πραγματικότητα και τα τέσσερα βιβλία (Νείλ Σόρσκι, Βασίλ Μολδαβίας, Στάρετς Παΐσιο, Σεραφείμ Σαρόφσκι), τα μετέφρασε από τη ρωσσική γλώσσα στα γερμανικά, ο ιεροδιάκονος Προκόπιος, της μονής του Έσσεξ, ο οποίος είναι επίσης Γερμανός. Για το τελευταίο μάλιστα βιβλίο ο Κέννεθ δεν έγραψε ούτε τον πρόλογο. Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί, ότι αφού ο Κέννεθ μετέφρασε τις Επιστολές του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού από την αγγλική γλώσσα, η Ι. Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους αρνήθηκε να του δώσει την άδεια της μετάφρασης, επειδή η μετάφραση ήταν πολύ ακατάστατη, η ορολογία που χρησιμοποιούσε δεν ήταν ορθόδοξη[**], και δεν ανταποκρινόταν ούτε στην ορθόδοξη πίστη, ούτε στο ύφος που έγραφε ο μακαρίτης γέρων Ιωσήφ. Ο πρόλογος και μόνο είναι χαρακτηριστικός για τον Κέννεθ, αφού εκεί γράφει προ παντώς για τον εαυτό του.

Κάπου γράφει, αναφερόμενος στην παλαιά του εποχή: «Τώρα είχα δυνάμεις στη διάθεσή μου, ... να παρασύρω ... τους ανθρώπους κατά τη βούλησή μου. Δεν είχα πλέον συναντήσει κανέναν ο οποίος μπορούσε να αντισταθεί στην επιρροή μου». Αυτό σίγουρα είναι αμέτρητη υπερεκτίμηση του εαυτού του. Έτσι αναρωτιέται κανείς για την αξιοπιστία της μετέπειτα περιγραφής της προηγούμενης καθώς και της τωρινής ζωής του γενικά. Πόσο μάλλον αν λάβει κανείς υπ΄ όψιν το ρητορικό ταλέντο του κυρίου Κέννεθ, καθώς και την τεχνική του σόου που εφαρμόζει στις ομιλίες του, όπου με επιτήδειο τρόπο διαφημίζει τα βιβλία που εξέδωσε, καθώς και τα CD της μουσικής του. Κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο κύριος Κέννεθ ειναι πραγματικά πεπεισμένος και πιστός χριστιανός. Σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον ν΄ ακούει κανείς τις ομιλίες του, οι οποίες είναι γεμάτες ζωντάνια. Όταν όμως ο ορθόδοξος μιλά σαν πεντηκοστιανός, ίσως να κάνει πολύ ζωντανή παρουσίαση, αλλά λείπει το ταπεινό ορθόδοξο πνεύμα, το οποίο χαρακτηρίζει τους Ορθόδοξους πατέρες και τους ιεροκηρυκές μας.

Δεν αρκεί να χρησιμοποιεί κανείς τυπικές εκφράσεις όπως π.χ. «Ο Ιησούς σ΄ αγαπά», καθώς και γενικές ανθρώπινες πεποιθήσεις περί ηθικής. Αυτό όμως είναι το κύριο μήνυμα του Κέννεθ, το οποίο, αν και δεν είναι λανθασμένο, ούτε αιρετικό, είναι όμως πολύ φτωχό για να αποτελέσει το κύριο μήνυμα της Ορθοδοξίας.

Ένα παράδειγμα, με το οποίο μπορεί να συγκρίνει και να αποκομίσει κανείς συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ομολογήται η ορθόδοξη πίστη, είναι το εξής:

Κάποτε έγινε παρακλήση να γραφεί ένα άρθρο - από ορθόδοξης πλευράς - για ένα γερμανικό προτεσταντικό περιοδικό. Επρόκειτο για μία συζήτηση που είχε γίνει περί της θέσης της ορθόδοξης εκκλησίας, ως προς τα θύματα του Τσερνομπίλ, αφού έγινε και πάλι επίκαιρο αυτό το θέμα. Σ΄ αυτή τη συζήτηση θα έπρεπε να αναφερθούν τα «υπέρ» και τα «κατά». Ο προτεστάντης συντάκτης του περιοδικού, αξιολογώντας το Ορθόδοξο άρθρο, έγραψε ως εξής:

«Δεν περίμενα τέτοιο κείμενο. Δεν είναι ασυνήθιστο μόνο λόγω της ορθόδοξης θέσης και του περιεχομένου του, αλλά πρωτίστως λόγω του εντελώς διαφορετικού και ξένου τρόπου σκέψεως, σε σχέση με μας τους προτεστάντες.
Το ΠΏΣ παρατίθονται τα επιχειρήματα είναι ποιό ενδιαφέρον απ΄ ότι τα ίδια τα επιχειρήματα.
Έτσι μπορεί κανείς να δει μια εικόνα της Ορθοδοξίας.
Για πρώτη φορά μέσω αυτού του κειμένου κατάλαβα λίγο την Ορθοδοξία».

Ακριβώς αυτό περιμένει κανείς κι από τον κύριο Κέννεθ, ιδ΄ άλλως, καλύτερο είναι να σιωπά, για να μην μπερδεύει τον κόσμο. Ας περιγράψει τη ζωή του ως ορθόδοξος, κι ως ορθόδοξα διδασκόμενος, με ορθόδοξο τρόπο, προειδοποιώντας μας, μέσω της δικής του πείρας, από τις πλάνες των άλλων θρησκειών. Έτσι μπορεί να κάνει Ορθόδοξη ιεραποστολή. Γιατί μέσω της κατήχησης θα διδαχθεί την πνευματική παράδοση και τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας.
Σημειώσεις.
** Όσον αφορά στην Ορθόδοξη ορολογία – γλώσσα βλέπε και την παράγραφο "Η Ορθόδοξη γλώσσα – "ροή αγάπης";" στο κείμενο:
Ασκητική της αγάπης: "ροή αγάπης - ενέργειας" ή Θεία Χάρη; Ταγαράκης Χρήστος, Ηλεκτρονικό περιοδικό Αντίβαρο, 27/07/2010, πηγή: http://www.antibaro.gr/node/1810.]
Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)