Μαρτυρίες προσκυνητών διά τον Γέροντα Παΐσιον (1)

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ

(1ον)

Γράφει ο Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Ἐντυπωσιακὸς καὶ ἀπὸ κάθε ἄποψη ἄρτιος καὶ ὁ β´ τόμος τοῦ βιβλίου «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» (σελ. 424), ποὺ ἐξέδωσε ὁ κ. Νικόλαος Ἀ. Ζουρνατζόγλου, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει κόπο καὶ ἔξοδα. Ἡ ἀμέριστη ἀγάπη του γιὰ τὸν Γέροντα τὸν παρακίνησε σὲ αὐτὴ τὴν μνημειώδη ἔκδοση, ἡ ὁποία κοσμεῖται μὲ 46 ἔγχρωμες καλλιτεχνικὲς φωτογραφίες.

Ὁ τόμος προλογίζεται ἀπὸ τὸν ΣεβασμιώτατοΜητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ καὶ  τὸ περιεχόμενό του εἶναι ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον. Ὑπάρχει προλογικὸ σημείωμα τοῦ ἀντιπτεράρχου ἐ.ἀ. Ἀλέξανδρου Ξ. Οἰκονόμου καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ ἐπισμηναγοῦ ἐ.ἀ. Νικολάου Ζουρνατζόγλου.

Οἱ μαρτυρίες τῶν προσκυνητῶν εἶναι 191 καὶ εἶναι χωρισμένες σὲ ἐπιμέρους ἑνότητες, ὅπωςΜαρτυρίες ἐπισκόπων, ἡγουμένων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου, «Κάρτα τοῦ πολίτη», Διδασκαλία – Νουθεσίες, Διδαχές, Προσωπικὲς μαρτυρίες διορατικοῦ χαρίσματος, Διορατικό – προορατικὸ χάρισμα, θαυμαστὰ γεγονότα, Ἐθνικὰ θέματα, Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίουκ.ἄ.

Εἶναι ἄξιος συγχαρητηρίων ὁ κ. Ζουρνατζόγλου, γιατὶ μὲ τοὺς δύο τόμους τῶν Μαρτυριῶν τῶν Προσκυνητῶν καὶ τὸν ἕτερο «Κείμενα – Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου 1924–1994», ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 2009, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες εἰκόνες καὶ φωτογραφίες, ποὺ ἔχει ἐκτυπώσει καὶ μοιράζει ὡς εὐλογία τῶν ἐκδόσεών του «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», ἔκανε εὐρύτερα γνωστὸ τὸν Γέροντα Παΐσιο.

Μιὰ γεύση τοῦ περιεχομένου τοῦ τόμου δίνουν τὰ ἀκόλουθα ἀποσπάσματα, τὰ ὁποῖα παραθέτω μὲ σύντομο σχολιασμό.

* * *

α´. Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα

Ἕνας πανεπιστημιακὸς δάσκαλος εἶχε συναντήσει τὸ Γέροντα καὶ μετὰ ἔλεγε: «Ἡ ἀγάπη του σὲ διαλύει!» (σελ. 39).

β´. Εἶναι κατορθώματα τοῦ Θεοῦ

Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ὑπερπηδώντας τὰ διάφορα ἐμπόδια. Νὰ ἔχει καὶ ταπείνωση. Διαφορετικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Ὁ Γέροντας συμβούλευε σχετικά: «Γιὰ ὅ,τι εἶσαι , ὅ,τι ἔχεις καὶ ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεό. Εὐχαριστῶντας τὸν Θεό, θὰ συνειδητοποιεῖς ὅτι δὲν εἶναι δικά σου κατορθώματα, ἀλλὰ δῶρα Του, καὶ θὰ ταπεινώνεσαι» (σελ. 43).

γ´. Ἀγγελούδι στὸν παράδεισο

Ὁ Γέροντας ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὰ ἀνάπηρα παιδιὰ καὶ στοὺς γονεῖς, ποὺ τὰ προστάτευαν. Πονοῦσε ἡ καρδιά του, ἀλλὰ ἦταν βέβαιος ὅτι ὁΘεὸς θὰ τοὺς πάρει στὸν Παράδεισο. Τὸ εἶπε αὐτὸ γιὰ ἕνα, ποὺ εἶχε ἕνα παιδὶ μὲ βαριὰ νοητικὴ ἀνεπάρκεια: «Τὸ παιδί του θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἀγγελούδι στὸν Παράδεισο καὶ ὅτι αὐτό, μάλιστα θὰ βάλει στὸ Παράδεισο καὶ τοὺς γονεῖς του, ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ἀπελπιστοῦν. Ἐκεῖ θὰ λάβουν μισθὸ μάρτυρα!». Καὶ συμπλήρωνε: «Ὅταν ὁ ἀνάπηρος δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια του μὲ χαρά, ὁΘεὸς θὰ τὸν κατατάξει μὲ τοὺς ὁμολογητάς» (σελ. 49).

δ´. Τὸ καλὸ προζύμι

Ὁ Γέροντας ἀνησυχοῦσε γιὰ τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους, γιατὶ εἶναι ἀδιάφοροι πνευματικὰ καὶ ζοῦν χωρὶς φόβο Θεοῦ καί τήρηση τῶν ἐντολῶν. Ὡστόσο, πίστευε ὅτι δὲν χάθηκαν ὅλα. Οἱ ἄνθρωποι θὰ ξαναβροῦν τὸ δρόμο τους, γιατὶ ὑπάρχει στὴν Ὀρθοδοξία τὸ καλὸ προζύμι. Ἔλεγε σχετικά: «Πολλοὶ ἄνθρωποι ζοῦν χωρὶς ἰδανικά. Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή. Δὲν ἔχουν συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Τὸ κακὸ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη πίστης στὴν ἄλλη ζωή. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ γερὲς μηχανές, ποὺ ὅμως ἔχουν παγωμένα λάδια. Ἔχουν παγωμένη καρδιά. Δὲν χρησιμοποιοῦν τὴν καρδιά τους, γι᾽ αὐτὸ καὶ βασανίζονται. Εὐτυχῶς ὅμως ὑπάρχει καλὸ προζύμι. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς εὐλάβειας. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν τὴν εὐγένεια. Δυστυχῶς χάνουμε τὴν εὐλάβεια, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουμε τὴν εὐγένεια. Ἔτσι τὰ πράγματα γίνονται χειρότερα» (σελ. 50).

Ορθόδοξος Τύπος, 5/10/2012