20/4/14

Μήνυμα του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους Αρχιμ. Χριστοφόρου επί τη εορτή του Πάσχα

«ΘΑΝΑΤῼ ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ»
Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πιό συγκλονιστικό ἀπό ὅλα τά γεγονότα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ἐπειδή ὁ θάνατος εἶναι ἡ πιό μεγάλη τρα­γω­δία τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Ἀλλά θάνατος δέν εἶναι μόνον ὁ βιολογικός. Εἶναι καί ὁ ὑπαρξιακός, ὁ κοινωνικός, ὁ ἐθνικός, καί κυρίως ὁ πνευματικός θά­να­τος. Στήν προσωπική μας ἱστορία ὑπάρχουν στιγμές, τἰς ὁποῖες χωρίς Χρι­στό τίς βιώνουμε ὡς ὑπαρξιακό θάνατο.
Μέ τήν νάστασί Του Χριστός κατενίκησε τόν θάνατο (Ρωμ. στ’ 9). Κατανικ μως καί λους τούς δικούς μας θανάτους, σάκις Ζωή Του γίνεται δική μας ζωή διά τς ναστάσεως (Β’ Κορ. δ’ 10-11).
Σέ λους ατούς τούς θανάτους Χριστός παντ μέ τόν μοναδικό καί νεπανάληπτο τρόπο, ναστάς κ τν νεκρν θανάτ θάνατον πατήσας.
Μέσα στό Φς τς ναστάσεως το Χριστο δέν πάρχει πελπισία, διέξοδο, κατάρρευσις. Τά πάντα ζωοποιονται, γίνονται καινά. Καί διος θάνατος, πό διαδικασία φθορς γίνεται φαλτήριον ζως. πως λέγει σεβαστός μας Γέροντας, ρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης: «Τί θά ταν κόσμος χωρίς τόν ναστάντα Χριστόν καί τήν νάστασι πού περιμένουμε νά μς χαρίσ; να πέραντο νεκροταφεο. Καί μες τί θά εμεθα; Μελλοθάνατοι πού περιμένουμε τήν σειρά μας νά σβήσουμε καί νά ξαφανισθομε. Κανένα νόημα δέν θά εχε ζωή, κανένα σκοπό. Πολύ σωστά επε π. ουστνος Πόποβιτς, τι δέν θά πίστευε ες τόν Χριστόν, άν Χριστός δέν εχε νικήσει τόν θάνατον».

* * *
Ο διηγήσεις τν γίων Εαγγελιστν καί κκλησιαστική μνολογία μς παραδίδουν τι Χριστός βάδισε κουσίως πρός τό Πάθος, λλά ο Μα­θηταί Του δέν τό εχαν καταλάβει. Ο ρες το Πάθους δέν τούς ταν καιρός πρόσφορος γιά ασιόδοξες σκέψεις καί προσδοκίες. Θλψις καί φόβος τούς συν­εχαν, δικαιολογημένα. Μόνο μετά τήν νάστασι νεθάρρησαν ο Μαθηταί. «χάρησαν ον ο Μαθηταί δόντες τόν Κύριον» (ω. κ’ 20).
Καί ο ρες τν δικν μας καθημερινν θανάτων, τν πειρασμν, τν διεξόδων, τν ποτυχιν, δέν εναι εκολες ρες. Δέν βρίσκουμε τόν αυτό μας τότε τοιμο γιά ασιοδοξία. Συνήθως τά συναισθήματά μας, ο λογισμοί μας καί τά θελήματά μας δέν εναι εχάριστα, καί κυρίως δέν εναι θεάρεστα καί δέν μς βοηθον νά ζήσουμε τήν χαρά τς κοινωνίας μέ τόν Θεό, τήν χαρά τς κοινωνίας μεταξύ μας, τήν χαρά τς κοινωνίας μέ τόν διο μας τόν αυτό.
Στίς δύσκολες ατές ρες χουμε ποδείγματα ζως τούς γίους μας, ο ποοι ς υοί τς ναστάσεως γεύθηκαν τούς καρπούς της καί γιναν στήν συνέχεια διάψευστοι μάρτυρές της. πό τήν μπειρία τν γίων μας μαθαί­νου­με τι κούσια συμπόρευσις μέ τόν Χριστό πρός τό Πάθος εναι τό χέγ­γυο γιά τήν συνανάστασι μαζί Του. άν πό γάπη γιά τόν Χριστό σηκώσουμε κουσίως καί μέ πομονή τούς καθημερινούς μας θανάτους, ατοί γίνονται εκαιρίες καί δοί πρός τήν ν Χριστ νάστασί μας. «Ε γρ συναπεθνομεν, κα συζσομεν· ε πομνομεν, κα συμβασιλεσο­μεν· ε ρνησμεθα, κκε­νος ρνσεται μς· ε πιστομεν, κενος πιστς μνει, ρνσασθαι γρ αυ­τν ο δναται» (Β’ Τιμ. β’ 12-13). Τότε χαρά καί ερήνη τς να­στάσεως θά εναι ναφαίρετα δρα το Χριστο, πού θά μς συνοδεύουν στήν πρόσκαιρη ζωή μας καί στήν αωνιότητα. γιος Γρηγόριος Παλαμς τό τονίζει ατό στήν περίφημη πιστολή του Πρός τήν σεμνοτάτη Μοναχή Ξένη.

* * *
χουν περάσει τέσσερα χρόνια πό τότε πού Πατρίδα μας νεβαίνει στόν πιό πρόσφατο Γολγοθ της. Ο περισσότεροι δελφοί μας ποφέρουν πό τίς συνέπειες τς ποικιλώνυμης κρίσεως. Πολλοί χασαν τό γέλιο, τήν χαρά, τήν γαλήνη, τήν ασιοδοξία, τά νειρα, τίς προσδοκίες. Γέμισε τμόσφαιρα πό κατήφεια, λύπη, πογοήτευσι καί ργή. λλά νθρωπος δέν μπορε νά ζ τσι. ναζητε διεξόδους. δίως ο νέοι.
ς ρίξουμε καί φέτος τό βλέμμα μας στόν ναστάντα Χριστό. Θά ντιληφθομε τι Ατός εναι λύσις το προβλήματος. ναστάς Κύριος φέρνει τήν ληθινή ερήνη στίς καρδιές καί τήν ληθινή χαρά στά πρόσωπά μας. πως λεγε γιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: « Χριστός εναι πηγή τς ζως, τς χαρς, το φωτός το ληθινο. Χριστός εναι τό πν».
Μάλιστα. Τό πν εναι Χριστός τς ρθοδόξου κκλησίας μας, τς ρ­θοδόξου Παραδόσεώς μας, Χριστός τν γίων Πατέρων μας, τν μολο­γητν καί τν σίων, Χριστός πού τώρα κδιώκεται πό τήν δύσμοιρη Πατρίδα μας μέ τόν διαθρησκειακό συγκρητισμό στά νέα σχολικά προγράμ­ματα, μέ τήν κατάργησι τς Κυριακς ργίας, μέ τήν ψήφισι ντιευαγγελικν νομοθετημάτων, μέ τήν δρυσι Τμήματος σλαμικν Σπουδν στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, θέματα πού κάνουν πιό μακρύ καί πιό δυνηρό τόν θρνο το Γένους, καί τό «άλω Πόλις» να θρηνητικό τραγούδι πού δέν λέει νά τελειώσ κόμη.
μως εσεβής λαός μας δέν χει πεμπολήσει τόν Χριστό. ντιστέκε­ται στίς μεθοδεες τν χθρν τς λληνορθοδόξου ταυτότητός του. Μένει πιστός σέ ,τι παρέλαβε πό τούς γίους διδασκάλους τς κκλησίας καί το Γένους. Πιστεύει, λπίζει καί πομένει. Τόν τελευταο λόγο δέν χει θάνατος, λλά Ζωή.
Χριστός νέστη! ληθς νέστη!
Καθηγούμενος τς ερς Μονς σίου Γρηγορίου γίου ρους
+ ρχιμανδρίτης Χριστοφόρος
καί ο σύν μοί ν Χριστ δελφοί

γιον Πάσχα 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)