30/9/15

Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Ἡ προετοιμαζόμενη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος πιστὴ διάκονος τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ (7-τελευταίο)

Εν Πειραιεί τ 30η Σεπτεμβρίου 2015.
 προετοιμαζόμενη γία κα Μεγάλη Σύνοδος πιστ διάκονος τοπαναιρετικο Οκουμενισμο
(Προσδοκίες-στορικ πορεία-Γενικς κτιμήσεις-Συμπεράσματα)
ρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου,
Διευθυντο το Γραφείου Αρέσεων κα Παραθρησκειν
ερς Μητροπόλεως Πειραις
(7ον- Τελευταίον)
Κρίσεις κα πόψεις γίων νδρν τς ποχς μας
σχετικ μ τν  γία κα Μεγάλη Σύνοδο.
μέγας κα μολογητς γιος τς ποχς μας ουστνος Πόποβιτς, παρακολουθώντας ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὴν ὅλη πορεία τῶν ἀλλεπαλλήλων Πανορθοδόξων Διασκέψεων καὶ διαβουλεύσεων γιὰ τὴν προετοιμασία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου,
διέκρινε μὲ τὸν θεῖο φωτισμό, ποὺ εἶχε πλούσια μέσα του, τὴν ὀλέθρια οἰκουμενιστικὴ γραμμή, πάνω στὴν ὁποία βάδιζε ἡ ἐν λόγῳ προετοιμασία, καὶ τὰ σαθρὰ οἰκουμενιστικὰ θεμέλια, πάνω στὰ ὁποῖα στηρίχθηκε ἡ ὅλη προσπάθεια, καὶ προεῖδε, ὅτι ἡ μέλλουσα νὰ συγκληθεῖ, ἄν ποτε συγκληθεῖ, Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, δὲν θὰ εἶναι ἄλλο τίποτε παρὰ μιὰ οἰκουμενιστική-αἱρετικὴ Ψευδοσύνοδος. Γι’ αὐτὸ καὶ συναισθανόμενος τὴν εὐθύνη του, πέβαλε, τ 1971, πρς τν ερ Σύνοδο τς εραρχίας τς Σερβικς ρθοδόξου κκλησίας «πόμνημα» μ τίτλο: «Περ τν μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” τς ρθοδόξου κκλησίας. πόμνημα πρς τν Σύνοδον τς εραρχίας τς Σερβικς ρθοδόξου κκλησίας».
Πρόκειται γιὰ ἕνα ἱστορικῆς σημασίας κείμενο λαμπρᾶς Ὀρθοδόξου ὁμολογίας, στὸ ὁποῖο ὁ θεοφόρος Πατὴρ ἐπισημαίνει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «…Ες τν κκλησίαν, δι τν ποίαν Θεάνθρωπος εναι τ πν κα τ πάντα, οδν πιτρέπεται ν ρυθμίζεται “κατ νθρωπον”, “κατ τν παράδοσιν τν νθρώπων, κατ τ στοιχεα το κόσμου κα ο κατ Χριστόν”... Ἐὰν κα τ σύγχρονα προβλήματα τς ρθοδόξου κκλησίας δν λύωνται μ τν Θεάνθρωπον κα κατ τν θεανθρώπινον, ποστολικόν, γιοπατερικν τρόπον, εναι δύνατον ν λυθον ρθοδόξως κα  θεαρέστως…Προσωπικς δν βλέπω, τι κατ τς σημερινς περιστάσεις πάρχει πράγματι ναπόφευκτος νάγκη δι τν σύγκλησιν τς Οκουμενικς Συνόδου. Ἐὰν μως πάρχ, παροσα στιγμ εναι πλέον κατάλληλος ες τν στορίαν τς κκλησίας μας… Πσα  νέα Οκουμενικ Σύνοδος δν θ εναι οτε γία, οτε Οκουμενική, οτε γδόη, ἐὰν πρωτίστως δν δεχθ τς προγενεστέρας οκουμενικς κα σαλεύτους ποφάσεις των».  Διέβλεπε δηλαδὴ ὁ Ὅσιος μὲ τὸν θεῖο φωτισμό, ποὺ διέθετε, ὅτι δὲν ὑπάρχουν οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις γιὰ τὴ σύγκληση μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐπειδὴ ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχή του κυριαρχοῦσε ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, καὶ συνεπῶς, ἐὰν ἐπραγματοποιεῖτο ἡ σύγκλησή της,  δὲν θὰ ἦταν Σύνοδος ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ μιὰ Ψευδοσύνοδος οἰκουμενιστῶν ἀρχιερέων. Ἐὰν ὅμως οἱ τότε περιστάσεις ἦταν κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Ἁγίου ἀκατάλληλες, τί θὰ ἔλεγε ἄραγε, ἐὰν ζοῦσε σήμερα, ὅπου ἡ θύελλα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει σαρώσει τὰ πάντα καὶ ἔχει λάβει πολὺ μεγαλύτερες διαστάσεις;
Ἀναφερόμενος ὁ Ἅγιος στὸν τότε Οκουμενικ Πατριάρχη κυρ θηναγόρα γράφει τ ξς συγκλονιστικ κα ποκαλυπτικά: « Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως; Ατς μ τν νεοπαπιστικν συμπεριφοράν του ες τος λόγους κα ες τς πράξεις σκανδαλίζει π μίαν δη δεκαετίαν τς ρθοδόξους συνειδήσεις, ρνούμενος τν μοναδικν κα πανσωστικν λήθειαν τς ρθοδόξου κκλησίας κα πίστεως, ναγνωρίζων τς Ρωμαϊκς κα λλας αρέσεις ς σοτίμους μ τν λήθειαν, ναγνωρίζων τν Ρωμαον κρον Ποντίφηκα μ λην τν δαιμονικν ντιεκκλησιαστικν περηφάνειάν του. Κα προετοιμάζει μ ατοκτονικν ταχύτητα κα πιπολαιότητα, κατ τ παράδειγμα το Βατικανο, ατν τν δικήν του λεγομένην “Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον”, χι μως μ τ βασικν εαγγελικν κα γιοπαραδοσιακν θέμα τς σωτηρίας το νθρώπου κα το κόσμου, λλ μ καθαρς σχολαστικο-προτεσταντικν θεματολογίαν. Τν προετοιμάζει μάλιστα ες τν πύργον τς Βαβλ το συγχρόνου ναρχικο κα μηδενιστικο κόσμου νευ τς συμμετοχς τν πραγματικν ρθοδόξων μολογητν, φορέων τς ρθοδόξου πίστεως, Θεολογίας, Παραδόσεως κα κκλησιαστικότητος. Τν τελευταον καιρν ατς χει γίνει πηγ ναρχισμο κα μηδενισμο ες τν ρθόδοξον κόσμον. Ο γιορεται δικαίως τν νομάζουν αρετικν κα ποστάτην ες τς πιστολάς των, τς πευθυνομένας πρς ατν νοικτς δι το τύπου…».  Καὶ κατακλείει τὸ ἱστορικὸ Ὑπόμνημά του, μὲ τοὺς ἑξῆς προφητικοὺς λόγους: «λλ τέλος εναι γνωστν ες τος γγέλους κα ες τος νθρώπους, διαιτέρως ες τος ρθοδόξους Χριστιανούς, τι ες ατν τν ποκαλυπτικν ποχν εναι δύσκολον, μλλον δύνατον ες πολλος εράρχας τν τοπικν ρθοδόξων κκλησιν, λόγ νθρωπίνων δυναμιν, ν μολογήσουν ρθοδόξως κα γιοπατερικς ες ατν τν νδεχομένως μέλλουσαν ν συνέλθ Οκουμενικν Σύνοδον, τ ρθόδοξα Δόγματα κα τς κανονικς ληθείας. νεκα τούτου, τ ρθοδοξότερον θ το ν μ συγκληθ καθόλου Οκουμενικ Σύνοδος, τουλάχιστον ν μ συμμετάσχ τις ες ατήν».
σιος Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁ ὁποῖος καὶ αὐτὸς παρακολουθοῦσε ἐναγωνίως τὶς ἐξελίξεις σχετικὰ μὲ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, σὲ ἀπόλυτη συμφωνία μὲ τὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, γράφει σὲ σχετικὸ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Περ  Οκουμενικς Συνόδου» τ ξς:  «στε λως περιττ νομίζομεν τι εναι σύγκλησις Οκουμενικς Συνόδου περ ζητημάτων, ες τ ποα χουν ποφανθε δι τν ερν Κανόνων ο θεοι πόστολοι κα θεόσοφοι Πατέρες κα Διδάσκαλοι τς κκλησίας». 
Τὶς ἴδιες διαπιστώσεις κάνει σχετικὰ μὲ τὴν ἐν λόγῳ μελετωμένη Σύνοδο καὶ τοὺς ἴδιους κινδύνους ἀπὸ ἐνδεχόμενη πραγματοποίησή της διαβλέπει καὶ είμνηστος π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος: «Δυστυχς κα τοιμαζομένη 8η Οκουμενικ Σύνοδος θ εναι ληστρική, ἐὰν κρίνωμεν ξ σων βλέπομεν μέχρι στιγμς… Μ τν μελετωμένη ν συνέλθει 8η Οκουμενικ Σύνοδο μηχανεύονται ο Οκουμενισταί, ν πικυρώσουν τος νεωτερισμούς, τος ποίους ο διοι προωθον σήμερα στν κκλησία… Τν θέλουν σν Σύνοδο πο θ κθεμελιώσει τς προηγουμένας ποφάσεις τν πτ Οκουμενικν Συνόδων…».  
Στὸ σοβαρὸ αὐτὸ ζήτημα καὶ στὸ ἐρώτημα, ἂν εἶναι ἀναγκαία ἡ σύγκληση Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ἀγωνιστὴς καὶ μαχητὴς ἱεράρχης, πρώην Φλωρίνης κυρς Αγουστνος, σ βαρυσήμαντο ρθρο του, στ περιοδικ Σπίθα, δίνει τν ξς πάντηση: «Ἐὰν κυρία ατία, δι τν ποίαν συγκαλονται α Οκουμενικα Σύνοδοι, εναι αρεσις, πάρχει πράγματι σοβαρς λόγος δι ν συγκληθ Οκουμενικ Σύνοδος. Κα λόγος ατς εναι: κτς τν λλων πλανν κα αρέσεων, α ποαι πρέπει ν καταδικασθον, εναι κα αρεσις, ποία π διαπρεπος ειμνήστου εράρχου τς λλαδικς κκλησίας νομάσθη αρεσις τν αρέσεων. Εναι σύγχρονος αρεσις, γέννημα τς πνευματικς συγχύσεως τν μερν μας. Τ νομα τς Αρέσεως; Οκουμενισμός».   
Πῶς ὅμως εἶναι δυνατὸ νὰ καταδικασθεῖ ἡ παναίρεση αὐτὴ ὑπὸ ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία, εἴτε τὴν ἀποδέχονται σιωπηρά, εἴτε τὴν προωθοῦν φανερά; Αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο! Ἡ παρὰ πάνω θλιβερὴ ὄντως διαπίστωση ἔγινε ἀκόμη πιὸ ξεκάθαρη μετὰ τὴ βαρυσήμαντη πιστολ το Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Σεραφείμ (Μάϊος 2013), πρς τν Μακαριώτατο ρχιεπίσκοπο θηνν κα πάσης λλάδος κ. ερώνυμο κα τ μέλη τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος, μ θέμα τν νάγκη συγκλήσεως τοπικς Συνόδου γι τν καταδίκη το Οκουμενισμο, που κα εθέως λέγεται: «Ταπεινς φρονομε τι πιβάλλεται σο τ δυνατν συντομότερα σύγκληση τς ερς Συνόδου τς εραρχίας τς κκλησίας τς λλάδος, γι ν ξετάσει κα ρευνήσει τ νωτέρω καυτ κα φλέγοντα θέματα, πάντοτε π τ φς τς γιογραφικς, γιοπατερικς κα εροκανονικς διδασκαλίας κα παραδόσεως τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας, ν λάβει καταδικαστικ πόφαση ναντίον τόσο το Οκουμενισμο, σο κα τν κολουθούντων, διδασκόντων κα μεταλαμπαδευόντων τν παναίρεση ατή, γι ν παύσουν τ σκάνδαλα κα σύγχυση κλήρου κα λαο».  Ἀλλά,  δυστυχῶς, ἡ ἱστορικῆς σημασίας αὐτὴ ἐπιστολὴ ἤχησε εἰς ὦτα ἀρχιερέων, (ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων), μὴ ἀκουόντων, ἀδρανούντων καὶ μακαρίως καθευδόντων, ἤ εἰς ὦτα ἀρχιερέων προωθούντων τὴν αἵρεση. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπερρίφθη, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ὥστε νὰ ἐπαληθευθοῦν οἱ παρὰ πάνω ἀναφερθέντες προφητικοὶ λόγοι τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς.

Γενικς  παρατηρήσεις κα συμπεράσματα.
       
Περιγράψαμε ἤδη συνοπτικῶς τὴν μέχρι σήμερα πορεία τῆς πολυπόθητης καὶ διακαῶς ὑπὸ τῶν οἰκουμενιστῶν προσδοκώμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ τὶς ἐργώδεις καὶ συντονισμένες προσπάθειες γιὰ τὴν πραγματοποίησή της, ποὺ συμπλήρωσαν  περίπου ἕναν αἰώνα, καὶ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὶς ἀντιπαραβάλλουμε μὲ τὶς προσπάθειες ἀνοικοδομήσεως τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, τῆς γνωστῆς Βιβλικῆς διηγήσεως. Περιγράψαμε ἀκόμη τὸν οἰκουμενιστικὸ χαρακτήρα τῶν «Συνεδρίων» καὶ τῶν «Πανορθοδόξων» καὶ «Προσυνοδικῶν Διασκέψεων» καὶ ἀναφερθήκαμε στὴν καθιέρωσή τους ὡς θεσμῶν στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, μὲ ταυτόχρονη παραθεώρηση καὶ ὑποβάθμιση τοῦ Συνοδικοῦ Θεσμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει εὐθεῖα ἀναγωγὴ στὴν ἀποστολικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀναφερθήκαμε στὰ οἰκουμενιστικὰ κριτήρια ἐπιλογῆς τῶν προσώπων, ποὺ συμμετέχουν στὶς «Συνεδριακὲς Διασκέψεις», στὴ θεματολογία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ στὸ ζήτημα τῆς ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Η΄ καὶ τῆς Θ΄ Οἰκουμενικῆς, ὡς «προαπαιτούμενο». Τέλος παραθέσαμε κρίσεις  καὶ ἀπόψεις ἁγίων ἀνδρῶν τῆς ἐποχής μας, σχετικὰ μὲ τὴ σύγκληση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Σύνοδου. 
Τὸ τελικὸ συμπέρασμα  ἀπὸ ὅλα ὅσα ἐλέχθησαν γιὰ τὴν προσδοκώμενη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο εἶναι,  τι τ ραμα κα διακας πόθος τν οκουμενιστν γι τν πραγματοποίησή της κατέληξε, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, σ δραματική ποτυχία. Και ἡ δραματική αὐτή ἀποτυχία δείχνει πλέον ξεκάθαρα, μὲ τρόπο  ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εὐλόγησε τὶς προσπάθειές τους, παρὰ τὸ γεγονός, ὅτι  ἦταν καὶ μακροχρόνιες, καὶ ἐργώδεις, καὶ συντονισμένες!  Καὶ δὲν εὐλόγησε ὁ Θεός, ὄχι διότι θέλησε να καταργήσει τον  Συνοδικὸ Θεσμό στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ λειτούργησε ἐπὶ αἰῶνες στὴν ἐποχὴ τῆς βυζαντινῆς περιόδου, οὔτε πάλι διότι δὲν εἶναι ἀναγκαία ἡ σύγκληση μιᾶς νέας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ θὰ ἀνακεφαλαίωνε τὴν Πίστη τῆς ἀποστολικῆς καὶ ἁγιοπατερικῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ ἀνανέωνε τὴν καταδίκη του ἀμετανόητου Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ θὰ καταδίκαζε ἐπὶ πλέον ὅλες τὶς νεοφανεῖς αἱρέσεις στὶς ὁποῖες ἀναφερθήκαμε προηγουμένως. Ἀλλὰ διότι, ο προσπάθειες τν οκουμενιστν οκοδομήθηκαν πάνω σε σαθρ οκουμενιστικ θεμέλια. Διαποτίσθηκαν ντονα π τν αρετικ δεολογία κα πρακτικ το Διαχριστιανικο κα Διαθρησκειακο Οκουμενισμο. Στηρίχθηκαν σ σχέδια κα καινοτομίες ξένες πρς τν ρθόδοξη Παράδοση κα τος ερος Κανόνες. Προωθήθηκαν π πρόσωπα, πο πρξαν θερμο θιαστες τς παναίρεσης το Οκουμενισμο, ρισμένα δε ξ ατν, πως ο Οκουμενικο Πατριάρχες Μελέτιος (Μεταξάκης) κα θηναγόρας (Σπύρου), πρξαν μέλη τς σατανοκίνητης Μασονίας, γεγονός πο προκαλε φρίκη κα μόνο στ κουσμα! Πς λοιπν Θες ν ελογήσει μι τέτοια προσπάθεια;
Κατακλείοντας τὴν παροῦσα μελέτη μας, ἐπαναλαμβάνουμε τὴν προφητικὴ ρήση τοῦ σίου Πατρς ουστίνου το Πόποβιτς,  τν ναφερόμενη στ σύγκληση γίας κα Μεγάλης Συνόδου: « παροσα στιγμ εναι πλέον κατάλληλος ες τν στορίαν τς κκλησίας μας». Διότι ὄχι μόνο δὲν ὑπάρχουν οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, ἀλλὰ καὶ διότι ἐάν τυχόν ἐπραγματοποιείτο μιά τέτοια Σύνοδος,  δὲν θὰ ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ μιὰ αἱρετικὴ οἰκουμενιστική  ψευδοσύνοδος, χειρότερη καὶ ἀπὸ ἐκείνη τῆς Φεράρας - Φλωρεντίας, μὲ συνέπεια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ νέο σχίσμα, χειρότερο καὶ ἀπὸ ἐκείνο τοῦ παλαιοημερολογητικοῦ. Μελετώντας λοιπὸν τὶς παρακαταθῆκες τῶν ἁγίων ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς μας, ἃς φυλάξουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τοὺς ὅρους τῆς ἀποστολικῆς καὶ ἁγιοπατερικὴς παραδόσεώς μας, καὶ ἃς προσευχόμαστε στὸν Θεὸ νὰ διασκορπίσει τὶς «βουλὲς» τῆς οἰκουμενιστικῆς κακοδοξίας. Καλοῦμε δὲ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ διαρκῆ ἐπαγρύπνηση καὶ ἀγωνιστικότητα, ὥστε ἐὰν τελικὰ πραγματοποιηθεῖ καί  ἀποδειχθεῖ ὄντως ψευδοσύνοδος, νὰ μὴν τὴν ἀποδεχθεῖ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)